ΤΙ ΛΕΤΕ, ΔΙΩΧΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ ;
Μπορείτε να τό φανταστείτε ότι ακόμη και στη Ρώμη, τη Βενετία, τη Φλωρεντία, το Κάπρι και ούτω καθεξής, γεννήθηκε ένα κίνημα για να απορρίψει τους τουρίστες και να τους οδηγήσει πίσω στα σπίτια τους; Πρόδρομοι της αφιλοξενίας είναι οι Ισπανοί, που πρώτα στις Βαλεαρίδες και τις Κανάριες Νήσους, μετά στη Βαρκελώνη, διοργάνωσαν διαμαρτυρίες ενάντια στον λεγόμενο υπερτουρισμό, τον συνωστισμό των τουριστών που κάνει τη ζωή αφόρητη για τους ντόπιους. Κουνούν πινακίδες, φωνάζουν συνθήματα, ψεκάζουν νερό στους τουρίστες, για να καταλάβουν ότι πρέπει να φύγουν. Υπάρχουν 150 κινήματα και οργανώσεις , κυρίως αριστερών και πράσινων, που έχουν ξεσηκωθεί ενάντια στην υπερθέρμανση του αστικού κλίματος λόγω των τουριστών, που μέχρι χθες θεωρούνταν ευπρόσδεκτοι και μάννα εξ ουρανού (μέσω αεροπορικών εταιρειών). Ωστόσο, πολλοί από τους διαδηλωτές είναι οι ίδιοι που βγαίνουν στους δρόμους για να υπερασπιστούν τις μεταναστευτικές ροές και την υποδοχή, ζητωκραυγάζοντας για τις ΜΚΟ και για τις αποβιβάσεις. Ένα περίεργο παράδειγμα αντίστροφου ρατσισμού: θέλουν μόνο μαύρους, Αφρο-Ασιάτες και Μαγκρεβιανούς, χωρίς πλούσιους, λευκούς που πληρώνουν, είτε είναι Αμερικανοί, είτε Ευρωπαίοι είτε Ρώσοι, είτε ακόμη και Ιάπωνες. Όποιος έρχεται σε εμάς για λίγες μέρες και φέρνει πλούτη, δημιουργεί θέσεις εργασίας, είναι ανεπιθύμητος και πρέπει να τον στείλουν πίσω στο σπίτι του. Όσοι έρχονται κοντά μας για να μείνουν, όμως, φτάνουν πάμπτωχοι, καί πρέπει να προστατευτούν και να φιλοξενηθούν, ψάχνουν γιά δουλειά και συχνά βρίσκουν μόνο εμπόριο ναρκωτικών και εγκληματικότητα, ανοιχτές πόρτες για αυτούς. Κάποιοι θα πουν ότι είναι ευαγγελική αρχή, άλλοι ότι είναι μαζοχιστικό παραλήρημα. Ωστόσο, η ξενοφοβία κατά του προσωρινού και αμειβόμενου επισκέπτη που ωφελεί το ΑΕΠ και δίνει δουλειά σε πολλούς και η ξενοφιλία προς όσους θέλουν να εγκατασταθούν εδώ και ζητούν εργασία, βοήθεια και φιλοξενία και δημιουργεί αρκετά προβλήματα κοινωνικής τάξης, ένταξης και ένταξης και η ασφάλεια παραμένει περίεργη. Αλλά όχι μόνο αυτό, οι τουρίστες κατηγορούνται επίσης ότι μολύνουν τις πόλεις με τα λεωφορεία, την κατανάλωση και τα απόβλητά τους. μια επιβάρυνση που λήγει για τους μετανάστες που έχουν κατασκηνώσει ή κυκλοφορούν με παλιά ερείπια αυτοκινήτων.
Ωστόσο, οι τουριστο φοβικοί έχουν ένα έγκυρο επιχείρημα: οι τουρίστες που νοικιάζουν διαμερίσματα για σύντομες περιόδους κάνουν τα σπίτια απρόσιτα και πιο ακριβά για τους κατοίκους. Είναι ένα επιχείρημα που χρησιμοποιείται και κατά των Ιταλών που πηγαίνουν να ζήσουν, ειδικά για φορολογικούς λόγους, στην Πορτογαλία, την Ελλάδα, τα Κανάρια Νησιά, την Τυνησία, το Μαρόκο και τις ανατολικές χώρες. Από τότε που ήρθαν οι Ιταλοί, τα ενοίκια έγιναν απαγορευτικά για τους χώρους. Και σε αυτή την περίπτωση δεν μιλάμε για μικρές περιόδους, αλλά για μακροχρόνιες ενοικιάσεις. Έτσι το μίσος για τους Ιταλούς μεγαλώνει.Αλλά το παράπονο είναι βάσιμο και θα μπορούσα να το επιβεβαιώσω επιτόπου με το παράδειγμα του ιστορικού κέντρου της Ρώμης: δεν υπάρχει κτίριο όπου δεν υπάρχουν B&B και τά χειρότερα θα συμβούν τώρα με το Ιωβηλαίο. Φυσικά, ωφελούν τους ιδιοκτήτες και τα μεσιτικά γραφεία, φέρνουν πλούτο. Κάνουν όμως τα σπίτια απαγορευτικά για τους κατοίκους, ανατρέπουν συνοικίες που ήταν σχεδόν μικρές πόλεις όπου όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους, παράγουν τεράστιες ποσότητες απορριμμάτων, που σε συνδυασμό με την απροσεξία των προσωρινών κατοίκων και την υπερβολική ποσότητα εστιατορίων, μπαρ και τρατοριών, κάνουν αηδιαστικό τό ιστορικό ρωμαϊκό κέντρο (ελάτε στο Trastevere, για παράδειγμα).Ομολογώ επίσης ότι δεν αντέχω άλλο τα ποτάμια των τουριστών που βουλώνουν τους δρόμους, τα καταστήματα και τις πλατείες του κέντρου, μποτιλιάρουν την κυκλοφορία με τα λεωφορεία τους και τις μαζικές διαβάσεις τους στις διαβάσεις πεζών, καταλαμβάνουν μπαρ, τραπέζια και πεζοδρόμια με τις βαλίτσες τους (οι Αμερικάνοι φέρνουν κυβάκια αποσκευών από ιππικό τσίρκο, στα οποία προστίθεται το σημαντικό μέγεθος του σώματός τους, συχνά παχύσαρκο). Η περίσσεια των B&B πολλαπλασιάζει την υποβάθμιση και τα σκουπίδια που αφήνονται στις γωνίες των δρόμων, επιδεινώνοντας την ήδη ερειπωμένη ρωμαϊκή αστική υγιεινή.
Η εισβολή των τουριστών B&B διαστρεβλώνει τη Ρώμη , καθιστώντας την πόλη εξωγήινων, καταστημάτων φαγητού και ποτών, ερειπωμένων λούνα παρκ, neurodisney που προσφέρει παρωδίες του Ρωμαίου, καρικατούρες του καθολικισμού και γκροτέσκο μυθιστόρημα της μεσαιωνικής, αναγεννησιακής και μπαρόκ Ρώμης.
Ωστόσο, η Ρώμη κάνει τα πάντα για να γίνει αφιλόξενη, αφιλόξενη για τους τουρίστες: οι συγκοινωνίες είναι κακές, τα ταξί δεν μπορούν να βρεθούν , τα σκουπίδια ξεχειλίζουν, μέχρι τώρα δεν υπήρχαν κάδοι για τη συλλογή των ιπτάμενων απορριμμάτων. Και δεν υπάρχει πλατεία στο κέντρο που να μην είναι κλειστή για εργασίες σε εξέλιξη: η Piazza Navona, το Πάνθεον, για να μην αναφέρουμε την καταστροφή της Piazza Venezia, η οποία θα διαρκέσει δεκαετίες, χειρότερα από τους βομβαρδισμούς, με μια ντουζίνα τεράστιες πυρηνικές κεφαλές πράσινο στο κέντρο, αδύνατον να τό διασχίσεις. Η μητέρα όλων των μποτιλιαρισμένων στο κέντρο της Ρώμης. Και ανέφερα μόνο τις πιο προφανείς περιπτώσεις. Νομίζαμε ότι είχαμε φτάσει στο χαμηλότερο σημείο με τη Βιρτζίνια Ράγκι ως δήμαρχο μέχρι που βιώσαμε το φάντασμα στη δουλειά, τον δήμαρχο Ρομπέρτο Γκουαλτιέρι. Η Ρώμη είναι το ένα τρίτο εργοτάξιο, το ένα τρίτο απόβλητα, το ένα τρίτο χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων. και στα διάκενα συνυπάρχουν τουρίστες, ποντίκια, γλάροι και πολίτες.Με αυτές τις εγκαταστάσεις, η υπερβολική ποσότητα τουριστών ανάμεσα στα ερείπια της Ρώμης είναι πραγματικά ένα θαύμα. Καταλαβαίνω αυτούς που βγάζουν κέρδη σε αυτή τη βαβέλ. Αλλά για όσους μένουν εκεί και ζούν εκεί, που δεν νοικιάζουν B&B και δεν επιβιώνουν από την κατανάλωση και την εστίαση, είναι μια αδύνατη ζωή. οι τουρίστες είναι απλώς το πραξικόπημα της χάρης.
Παράλληλες αλλά όχι εντελώς ανόμοιες κακουχίες βιώνονται και σε άλλες πόλεις τέχνης και τουριστικής έλξης, όπως η Βενετία, που κατοικείται από λίγους Βενετούς, πολλές μάσκες και πολλούς τουρίστες. Ή σαν τη Φλωρεντία που έχει χάσει την ψυχή και τη ζωντάνια της χρόνια τώρα, και επιβιώνει ως παιδική χαρά για τουρίστες και photoshop, συν σμήνη μεταναστών. Παρ' όλα αυτά, θα ήταν τρέλα να διώχνεις τους τουρίστες. Τότε ποια είναι η λύση; Αν μπορείτε, εσείς οι κάτοικοι, φύγετε. Στην εξοχή, στο χωριό, στην παραλία. Φύγαμε, φύγαμε, πάμε νά φύγουμε εμείς.
«CHE DITE, CACCIAMO I TURISTI?» - Inchiostronero (www-inchiostronero-it.translate.goog)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου