Τους διαβάζεις, τους ακούς, τους βλέπεις, όλοι εκεί σε χορωδία, οι κύριοι και κύριοι της Ευρώπης, οι σελίδες τους και τα μεγάφωνα τους, που επαναλαμβάνουν: αλλά τι λάθος, κυρία Μελόνι, να μην ψηφίσετε την Ursula Von Der Leyen, καί να απομονώσουμε την Ιταλία, νά πάμε κόντρα στην Ευρώπη, νά φύγουμε από την ομάδα. Και οι πιο πονηροί προσθέτουν: το βλέπεις; πρόδωσε τον εαυτό της, είναι ακόμα η ίδια φασίστα, σύνθεση δύο ύβρεων. Δεν ακολούθησε τον καλό αδερφό, τον Tajani, αλλά τον κακό αδερφό, τον Salvinacci (salvini+vannacci).
Τώρα, ξέρω ότι είναι άχρηστο γιατί όπου δεν έρχεται η ηλιθιότητα, έρχεται η κακή πίστη, αλλά προσπαθώ να σκεφτώ. Προερχόμαστε λοιπόν από χρόνια πολιτικών συγκρούσεων μεταξύ του κατεστημένου και των δυνάμεων της αντιπολίτευσης. Η Ευρώπη είναι διχασμένη, ειδικά μεταξύ της κορυφής και της βάσης. Οι Ευρωπαίοι δεν συμπαθούν τη φον ντερ Λάιεν και την ΕΕ της, αυτό επιβεβαιώνουν και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις. Ψηφίσαμε πρόσφατα έχοντας τουλάχιστον δύο ανταγωνιστικές ιδέες για την Ευρώπη: η Ούρσουλα αντιπροσώπευε τη συνέχεια με αυτήν την Ευρώπη που η Μελόνι, οι συντηρητικοί, οι πατριώτες, οι κυρίαρχοι, με λίγα λόγια η αντιπολίτευση, ήθελαν να αντιταχθούν. Μόλις τελείωσε η ψηφοφορία, οι κύριοι, συμπεριλαμβανομένων των διαβόητων ντόπιων τεχνοκρατών, απαίτησαν από όλους - κεντρώους, αριστερούς, πράσινους, δεξιούς, συντηρητικούς και φιλελεύθερους - να ψηφίσουν ενωμένοι την Απερχόμενη Κυρία. Με άλλα λόγια, όταν τελείωσαν οι γελοιότητες των δημοσκοπήσεων, του πολιτικού θεάτρου, της προσποίησης των ρόλων, τώρα επιστρέφουμε όλοι ενωμένοι στον Κανόνα και βαδίζουμε μαζί, μείον τους ανεπιθύμητους (που λέγονται εξτρεμιστές, κυρίαρχοι, εθνικιστές, εν ολίγοις fascionazis).
Αλλά τι ιδέα έχετε για την πολιτική, τι αίσθηση έχετε για σοβαρότητα, σεβασμό στον κυρίαρχο λαό; Πιστεύετε ότι όλα αυτά είναι φάρσα, αλλά όταν πηγαίνετε στην καταμέτρηση, μπαίνετε ξανά στους πίνακες πολλαπλασιασμού;
Φανταστείτε πόσο λυπηρό θα ήταν αν η ίδια πλειοψηφία που ψήφισε τήν Μέτσολα για την προεδρία του Ευρωκοινοβουλίου και που στη χώρα μας περιλάμβανε τους Φρατογιάννη, Μπονέλι, Σαλή και Μελώνη, τη δεξιά κ.λπ. είχαν επίσης ψηφίσει, ενωμένοι, να παραμείνει η Ούρσουλα ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Θα ήταν μια φάρσα, μια προσβολή, μια απάτη που θα ενθάρρυνε ακόμη και το εκλογικό σώμα που ψήφισε να πει ότι το άλλο μισό είχε δίκιο που δεν πήγε καν να ψηφίσει αυτό το ευρωκαρναβάλι.
Υπάρχουν άνθρωποι που μπερδεύουν την πολιτική με το ταίρι της καρδιάς, όπου ο Σλάιν αγκαλιάζει όχι μόνο τον Ρέντσι αλλά και τη Λαρούσα, και όλοι αγαπιούνται, από τον Κόντε και τον Φρατογιάννι μέχρι τα μέλη της Λέγκας του Βορρά και τους Μελόνιους. Όσο παίζουμε, είναι μια χαρά, αλλά η Ευρώπη είναι σε άλλο επίπεδο, δεν έχει να κάνει με την εθνική ομάδα τραγουδιστών... Είναι σωστό να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, να μην προσβάλλουμε ο ένας τον άλλον, αλλά χωρίς να σταματήσουμε να αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλον, ως αντίπαλοι.
Αν αντ' αυτού θέλουμε να κάνουμε έναν ρεαλιστικό λόγο, που συνορεύει με τον κυνισμό, θα είχα καταλάβει επίσης την ανατροπή, την αλλαγή των συμμαχιών, την αντικατάσταση της πράσινης αριστερής πτέρυγας με τη δεξιά των συντηρητικών. Αυτό είναι κάτι με το οποίο δεν συμφωνώ, γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι πράσινοι αλλά το κεντροαριστερό τεχνοκρατικό-πολιτικό μπλοκ εξουσίας. σε τακτικό επίπεδο θα είχα καταλάβει, θα ήταν σημαντικό αποτέλεσμα να μετακινηθεί το κέντρο βάρους πιο δεξιά. Αλλά αν πρέπει να ψηφίσετε την Ούρσουλα χωρίς να επηρεαστείτε, χωρίς να λάβετε ένα σημείο καμπής ή τουλάχιστον μια διόρθωση γραμμής, εάν πρέπει να την ψηφίσετε μαζί με όλους τους αντιπάλους σας, απλώς για να συμπεριληφθείτε, για να είναι ένα δευτερεύον συστατικό, σε κάθε περίπτωση δεν έχει σχέση με το Pimp, τότε καλύτερα όχι. Η διαπραγματευτική ισχύς, που θα είχε αραιώσει, η Μελώνη μέσα σε αυτή τη σούπα, ή μάλλον στην πλευρική περιφέρεια του συνασπισμού, σίγουρα δεν θα ήταν μεγαλύτερη ή καλύτερη από ό,τι έχει απομείνει στην αντιπολίτευση.
Εδώ θα ήθελα να επιστρέψω σε μια ομιλία που έκανα πριν λίγες μέρες. Σε πολιτικό επίπεδο υπάρχουν αποκλίνουσες δυνάμεις, υπάρχει γραμμή πλειοψηφίας και μία ή περισσότερες γραμμές αντιπολίτευσης, υπάρχει μια κεντροαριστερά ως μόνιμη φόρμουλα στο τιμόνι της Ευρώπης και υπάρχουν δυνάμεις, ειδικά στη δεξιά, που δεν μπορούν να συγκλίνουν το προηγούμενο. Αλλά σε θεσμικό επίπεδο, η Ευρώπη δεν περιορίζεται στις πολιτικές θέσεις των δυνάμεων στο πεδίο, είναι μια Ένωση Κρατών. Και η Ιταλία είναι επίσης ιδρυτικό μέλος της Ευρώπης . Επομένως, παρά τις αποκλίνουσες πολιτικές θέσεις, δεν μπορεί κανείς να μην λάβει υπόψη μια χώρα η οποία είναι από τις σημαντικότερες στην Ευρωπαϊκή Ένωση από διάφορες απόψεις, όχι μόνο από οικονομική: μετά τη Γαλλία και τη Γερμανία είναι η τρίτη κατά σειρά σημασίας, το πολύ ex-aequo με την Ισπανία, από είκοσι επτά χώρες. Επομένως, δεν χρειάζεται να είστε μέλος της μπάντας της Ursula για να μετρήσετε. Είναι η Ιταλία που μετράει, δεν μπορεί να μην μετρήσει. Και μετά, ας μην ξεχνάμε, ο κόσμος δεν τελειώνει στις Βρυξέλλες, οι θέσεις των επιμέρους κρατών σε σχέση με το διεθνές σενάριο μπορούν να λάβουν διαφορετικές κλίσεις σε σχέση με αυτές της Ε.Ε. Υπάρχουν πολλά θέματα στον τομέα: Ηνωμένες Πολιτείες, Μεγάλη Βρετανία, BRICS και πολλές άλλες χώρες. Επομένως, θα ήταν λάθος για το κατεστημένο της ΕΕ εάν άφηνε μια χώρα στο περιθώριο, επειδή θα είχε περισσότερο χώρο ελιγμών έξω.
Εν ολίγοις, η Μελόνι είχε δίκιο που καταψήφισε την Ούρσουλα, σεβάστηκε την εντολή που έλαβε από τους ψηφοφόρους της και τη συνέπεια με όσα έλεγε μέχρι πρόσφατα, τα οποία την έστειλαν στην κυβέρνηση. Και προπαντός απέφυγε τήν ευρωκωμωδία στήν οποία κλήθηκε να συμμετάσχει από τους εύθυμους συντρόφους μας. Θα δούμε στο μέλλον. Εν τω μεταξύ, αν ο Τραμπ νικούσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτή η πολεμική Ευρώπη, με επικεφαλής τον Ζελένσκι, θα έπρεπε να δαγκώσει τα χέρια της…
Gli europagliacci - Marcello Veneziani (www-marcelloveneziani-com.translate.goog)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου