B IDEN – T RUMP ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ
Μάταια θα προσπαθούσε κανείς να αποσπάσει από κάποιον σκεπτόμενο αναλυτή, πόσο μάλλον από τις πληροφορίες που φωνάζουν με εμμονή συνθήματα, έναν συγκεκριμένο λόγο για τον οποίο ο Τραμπ θά έπρεπε να είναι αυταρχικός φασίστας και να αποτελεί κίνδυνο για τη δημοκρατία, που ούτως ή άλλως έχει ήδη περάσει στήν κρεατομηχανή του ολιγαρχικού συστήματος. Το εξώφυλλο όπως αυτό που απεικονίζεται στην αρχή της ανάρτησης είναι εύγλωττο με αυτή την έννοια καθώς και απόδειξη του γεγονότος ότι οι επιθέσεις δεν προκύπτουν από το πουθενά. Ελλείψει ιδεών, κυριαρχούν οι αποδεικτικές δηλώσεις, επειδή ο χρόνος κατά τον οποίο έπρεπε να επιδειχθούν και να επιχειρηματολογηθούν οι ισχυρισμοί έχει περάσει πολύ καιρό και η Δύση ζει μόνο με συνθήματα και ατζέντες που προτείνουν και επιβάλλουν οι συνήθεις ύποπτοι. Το πολύ να αναζητούμε δικαιολογίες, όχι λόγους. Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος που ο εξαφανισμένος Μπάιντεν, πάντα υποστηρικτής της βίας της «Αμερικής» στον υπόλοιπο κόσμο και συγγραφέας (κατόπιν εισήγησης) ορισμένων επιταγών πέρα από την προεδρική εντολή, μπορεί να θεωρηθεί αξιοσέβαστος γέρος και ο Τραμπ Χίτλερ στα εβδομήντα του;
Φυσικά, θα ήταν δύσκολο να καταλάβουμε, πέρα από τις αποχρώσεις, ποια πραγματική διαφορά υπάρχει μεταξύ των δύο και ακόμη και οι άνθρωποι που έχουν διατηρήσει τη λογική τους δυσκολεύονται να ξεδιαλύνουν το πρόβλημα: από τον Μπάιντεν με τη διανοητική του σύγχυση και από τον Τραμπ με τήν φλυαρία θα μπορούσε κανείς να πάρει πολύ λίγα, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει μια διαφορά και είναι τόσο μεγάλη που είναι δύσκολο να τη δεις ανάμεσα στο κράξιμο των βατράχων των μέσων ενημέρωσης. Η ερμηνεία αυτής της απόκλισης οράματος είναι, μεταξύ άλλων, ζωτικής σημασίας για την Ευρώπη, η οποία, έχοντας χάσει εντελώς την ανεξαρτησία της, συνδέεται σαν αιχμάλωτη με το άρμα της αυτοκρατορίας. Ας προσπαθήσουμε να δούμε καθαρά.
Ο Μπάιντεν είναι, χωρίς αν ή αλλά, ο χειρότερος πρόεδρος στην αμερικανική ιστορία που έχει θέσει τον κόσμο στο χείλος της παγκόσμιας και πυρηνικής σύγκρουσης. Όντας άμεσος υπάλληλος των παγκοσμιοποιητικών ολιγαρχιών, ουσιαστικά της Βόρειας Αμερικής, προσπαθεί να υπερασπιστεί την αδιαμφισβήτητη ηγεμονία των ΗΠΑ που είναι ζωτικής σημασίας για τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία. Για το λόγο αυτό επιχείρησε να απομονώσει τη Ρωσία ξεκινώντας έναν τρομερό πόλεμο, να επιτεθεί στην Κίνα και έδωσε την υποστήριξή του στη γενοκτονία στη Γάζα. Πρέπει να ειπωθεί ότι κατά κάποιον τρόπο κατάφερε να αποφύγει την τελική τραγωδία, ότι τουλάχιστον έβαλε φρένο σε ορισμένα από τα σχέδια για τον πόλεμο στον Ειρηνικό και ήταν προσεκτικός στην υποστήριξη της βαρβαρότητας της Γάζας, ακόμη κι αν παρείχε όλα τα απαραίτητα όπλα γιά νά εφαρμοστεί . Ίσως ένας άλλος «δημοκράτης» θα μας οδηγούσε απευθείας σε πυρηνική σύγκρουση, τα αποτελέσματα της οποίας σε κάθε περίπτωση συνεπάγονται την πλήρη καταστροφή της Ευρώπης. Εκπροσωπεί την αυτοκρατορική φράξια των ΗΠΑ, η οποία είναι πλέον μια αντιιστορική έννοια, δεδομένου ότι η παλιά μονοπολική γεωπολιτική τάξη δεν «προκειται να τελειώσει», έχει ήδη ουσιαστικά τελειώσει.
Ο Τραμπ από την πλευρά του δεν είναι ξεκάθαρος για τίποτα, αλλά ως ρεαλιστής επιχειρηματίας, γνωρίζει ότι η Ουάσιγκτον δεν έχει πλέον την ικανότητα να διατηρήσει την ηγεμονία, να ενεργεί ως «παγκόσμια αστυνομία» και ως ο κύριος παράγοντας στη διαδικασία λήψης αποφάσεων παγκοσμίως. Δεν θα αγωνιστεί γι' αυτό και η επιλογή του Βανς ως αντιπροέδρου μαρτυρεί την επιθυμία να κλείσει το κεφάλαιο της Ουκρανίας που ήταν η αποκαλυπτική στιγμή του τέλους της ηγεμονίας των ΗΠΑ. Όταν μιλάει για να ξανακάνει την Αμερική μεγάλη, δεν εννοεί καθόλου την προσπάθεια αποκατάστασης του ρόλου της πλανητικής διοίκησης, αλλά την εισαγωγή των ΗΠΑ στον νέο κόσμο που δημιουργείται. Αντιλαμβάνεται, αν και αμυδρά, ότι είναι απαραίτητο να επανεξεταστούν οι διεθνείς στόχοι και να δημιουργηθούν νέες στρατηγικές προσαρμογής στην τρέχουσα γεωπολιτική διαμόρφωση. Θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα, δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό, αλλά η προσπάθειά του είναι να διατηρήσει για τις ΗΠΑ μια περιοχή επιρροής που αντιστοιχεί περίπου σε αυτό που ονομάζουμε Δύση.
Αυτό οδηγεί σε τρία σενάρια που θα προκύψουν από τις αμερικανικές εκλογές. Στην πρώτη περίπτωση, αν ο Μπάιντεν επανεκλεγόταν ποτέ, θα συνέχιζε τη σύγκρουση με τη Ρωσία, καθιστώντας τον κόσμο ασταθή και επικίνδυνο για μεγάλο χρονικό διάστημα και θυσιάζοντας εντελώς την ευρωπαϊκή οικονομία. Εάν ο Τραμπ νικούσε, η γεωπολιτική διαμόρφωση θα επαναδιαπραγματευόταν γύρω από τη νέα παγκόσμια πραγματικότητα. Είναι αυτονόητο ότι αυτή η προοπτική θα ήταν καταστροφική για τον παγκοσμιοποιητικό νεοφιλελευθερισμό που έχει τη δυνατότητα να ζήσει μόνο εάν ολόκληρος ο πλανήτης προσαρμοστεί στη λογική του και από εδώ προέρχεται η δαιμονοποίηση του χαρακτήρα. Τέλος, εάν ο Μπάιντεν πειστεί να εγκαταλείψει την κούρσα και κερδίσει ένας άλλος Δημοκρατικός όπως η Κλίντον ή η Χάρις, είναι πολύ πιθανό όλη η ανευθυνότητα των δυτικών ελίτ να μην έχει πλέον κανένα φρένο και θα πρέπει να προετοιμαστούμε για πυρηνική σύγκρουση. Μόνο ένα κομμάτι καπνού θα μείνει από την Ευρώπη.
Ο νέος Ψυχρός Πόλεμος έκανε τους φιλελεύθερους των ΗΠΑ να μάθουν να αγαπούν τη βόμβα. Οι ατομικοί βομβαρδισμοί στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Απώλειες αμάχων: 90.000 – 166.000 θύματα στη Χιροσίμα. 60.000 – 80.000 θύματα στο Ναγκασάκι. Ακολούθησαν και άλλα θύματα που αρρώστησαν με τα χρόνια από διάφορες μορφές καρκίνου.
1 σχόλιο:
Ο φετινός χειμώνας θα είναι ο πιο κρίσιμος εδώ και μισό αιώνα : ειρήνη ή μεγα-πόλεμος.
Δημοσίευση σχολίου