Το 1252 το Λείψανο της Αγίας Χριστίνας κατατέθηκε στη Μονή του Αγίου Μάρκου στο Τορσέλλο και το 1340 μεταφέρθηκε στο Ναό του Αγίου Ματθαίου στο Μουράνο.
Το 1435 ο Πάπας Ευγένιος Δ’ διέταξε την μεταφορά του στο Ναό του Αγίου Αντωνίου, επίσης στο Τορσέλλο και το 1793 μεταφέρθηκε στη Μονή της Μάρτυρος Ιουστίνης Βενετίας.
Το 1810 μεταφέρθηκε στο Ναό του Αγίου Φραγκίσκου της Αμπέλου στην Βενετία, όπου και σήμερα φυλάσσεται, κατατεθημένο μέσα σε μία κρυστάλλινη λάρνακα.
Ανώνυμος
Kτείνουσι πέλται Xριστέ την σην Xριστίναν, Tην Xριστιανών πίστιν ουκ αρνουμένην. Eικάδι βλήτο τετάρτη Xριστίνα οξέσι πέλταις.
Τὴν Χριστίναν ἥνωσε Χριστῷ νυμφίῳ, Νύμφην ἄμωμον, αἷμα τοῦ μαρτυρίου. Εἰκάδι βλῆτο τετάρτῃ Χριστῖνα ὀξέσι πέλταις.
Τοῦ πατρός σου τὴν πλάνην λιποῦσα πάνσεμνε, τῆς εὐσεβείας ἐδέξω τὴν θείαν ἔλλαμψιν, καὶ νενύμφευσαι Χριστῷ ὡς καλλιπάρθενος- ὅθεν ἠγώνισαι στερρῶς, καὶ καθεῖλες τὸν ἐχθρόν, Χριστίνα Μεγαλομάρτυς. Καὶ νῦν ἀπαύστως δυσώπει, ἐλεηθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.
Kτείνουσι πέλται Xριστέ την σην Xριστίναν, Tην Xριστιανών πίστιν ουκ αρνουμένην. Eικάδι βλήτο τετάρτη Xριστίνα οξέσι πέλταις.
Τὴν Χριστίναν ἥνωσε Χριστῷ νυμφίῳ, Νύμφην ἄμωμον, αἷμα τοῦ μαρτυρίου. Εἰκάδι βλῆτο τετάρτῃ Χριστῖνα ὀξέσι πέλταις.
Τοῦ πατρός σου τὴν πλάνην λιποῦσα πάνσεμνε, τῆς εὐσεβείας ἐδέξω τὴν θείαν ἔλλαμψιν, καὶ νενύμφευσαι Χριστῷ ὡς καλλιπάρθενος- ὅθεν ἠγώνισαι στερρῶς, καὶ καθεῖλες τὸν ἐχθρόν, Χριστίνα Μεγαλομάρτυς. Καὶ νῦν ἀπαύστως δυσώπει, ἐλεηθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.
ἡ προστάτιδα αὐτῶν ποὺ πεινοῦν. Ὅμως, ἄγγελος Κυρίου τῆς πήγαινε τροφὴ καὶ τῆς θεραπεύτηκαν ὅλες οἱ πληγές τῆς.
Μετὰ τὴν ἔριξαν στὴν θάλασσα, ὅπου ἔλαβε τὸ Ἅγιο Βάπτισμα ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ καὶ ἄγγελος Κυρίου τὴν ἔβγαλε στὴν στεριά. Μόλις ἔγινε γνωστὸ ὅτι εἶχε διασωθεῖ, ὁ πατέρας τῆς πρόσταξε καὶ τὴν ἔκλεισαν πάλι στὴν φυλακή. Τὴν νύχτα ποὺ ἀκολούθησε ὁ πατέρας τῆς πέθανε καὶ τὴν θέση τοῦ στὸ ἀξίωμα τοῦ στρατηγοῦ τὴν πῆρε κάποιος ὀνόματι Δίων. Αὐτὸς ὁδήγησε τὴν μάρτυρα στὸ δικαστήριο. Καὶ ἐκεῖ ἡ ἁγία ὁμολόγησε τὴν πίστη της. Ἀμέσως ὀργίστηκε καὶ διέταξε νὰ ἀρχίσουν τὰ βασανιστήρια. Κατὰ τὴν διάρκεια τῶν βασανιστηρίων πολλοὶ πίστευσαν στὸν Χριστό. Μετὰ τὸ Δίωνα ἀνέλαβε κάποιος Ἰουλιανός. Αὐτὸς ἔριξε τὴν Χριστίνα μέσα σὲ πυρακτωμένη κάμινο, σὲ ἕνα κλουβὶ μὲ φίδια δηλητηριώδη, τὰ ὁποῖα ἀντὶ νὰ τὴν δαγκώσουν τῆς ἔγλυφαν τὰ πόδια μὲ εὐσπλαχνία, μετὰ τῆς ἔκοψαν τοὺς μαστοὺς ἀπὸ ὅπου χύθηκε γάλα ἀντί γιὰ αἷμα καὶ τῆς ἔκοψαν καὶ τὴν γλώσσα. Ὅλα αὐτὰ τὰ μαρτύρια τὰ ὑπέμεινε μὲ καρτερία καὶ στὸ τέλος μὲ κοντάρια ποὺ τὴν χτύπησαν παρέδωσε τὸ πνεῦμα, λαμβάνοντας τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου, καὶ περνώντας στὴν αἰώνια ζωή.Τὸ ἄφθαρτο Λείψανο τῆς Μεγαλομάρτυρος Χριστίνας, ἄγνωστο πότε, μεταφέρθηκε ἀπὸ τὴν Συρία ὅπου μαρτύρησε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ κατατέθηκε σὲ Ναὸ πρὸς τιμήν της στὴν περιοχὴ τοῦ Ἱεροῦ Παλατῖου, ἀπ’ ὅπου ἀφαιρέθηκε κατὰ τὴν Φραγκοκρατία καὶ μεταφέρθηκε στὴ Βενετία. Τὸ 1252 μ.Χ. τὸ Λείψανο κατατέθηκε στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Μάρκου στὸ Τορσέλλο καὶ τὸ 1340 μ.Χ. μεταφέρθηκε στὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ματθαίου στὸ Μουράνο. Τὸ 1435 μ.Χ. ὁ Πάπας Εὐγένιος Δ΄ διέταξε τὴν μεταφορὰ τοῦ στὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου, ἐπίσης στὸ Τορσέλλο. Τὸ 1793 μ.Χ. μεταφέρθηκε στὴ Μονὴ τῆς Μάρτυρος Ἰουστίνης Βενετίας καὶ τὸ 1810 μ.Χ. στὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Φραγκίσκου τῆς Ἀμπέλου, ὅπου καὶ σήμερα φυλάσσεται, κατατεθημένο σὲ κρυστάλλινη λάρνακα. Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη της 24 Ιουλίου.