π. Νικόλαος Λουδοβίκος: Aπολαμβάνοντας τον Θεό ως Πατέρα

 

π. Νικόλαος Λουδοβίκος: Aπολαμβάνοντας τον Θεό ως Πατέρα α

https://www.youtube.com/watch?v=LyLEwMs9NdM

Απομαγνητοφώνηση

Έναρξη

Θα χρησιμοποιήσουμε σαν βάση γι’ αυτά που θα πούμε το χθεσινό αποστολικό ανάγνωσμα, που είναι από την προς Ρωμαίους Επιστολή, 8. Κεφάλαιο, στίχος 14-21 (14 ῞Οσοι γὰρ Πνεύματι Θεοῦ ἄγονται, οὗτοί εἰσιν υἱοὶ Θεοῦ. 15 οὐ γὰρ ἐλάβετε Πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον, ἀλλ᾿ ἐλάβετε Πνεῦμα υἱοθεσίας, ἐν ᾧ κράζομεν· ἀββᾶ ὁ πατήρ. 16 αὐτὸ τὸ Πνεῦμα συμμαρτυρεῖ τῷ πνεύματι ἡμῶν ὅτι ἐσμὲν τέκνα Θεοῦ. 17 εἰ δὲ τέκνα, καὶ κληρονόμοι, κληρονόμοι μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ, εἴπερ συμπάσχομεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν.

18 Λογίζομαι γὰρ ὅτι οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς. 19 ἡ γὰρ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ Θεοῦ ἀπεκδέχεται. 20 τῇ γὰρ ματαιότητι ἡ κτίσις ὑπετάγη, οὐχ ἑκοῦσα, ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάξαντα, ἐπ᾿ ἐλπίδι 21 ὅτι καὶ αὐτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπὸ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ.). Είναι ένα εκπληκτικό κείμενο, πάρα πολύ σπουδαίο. Τόσο πολύ σημαντικό, που σχεδόν διστάζω να το αναπτύξω, αλλά θα καταλάβετε γιατί. Είναι ένα κείμενο ασυνήθιστο, έτσι. Γιατί είναι ασυνήθιστο; Γιατί ο άνθρωπος έχει κατά κάποιο τρόπο οργανωμένη μέσα του μια συγκεκριμένη σχέση με το Θεό. έχει μια άποψη για τη ζωή του συγκεκριμένη. Ξέρει τι του χρειάζεται υποτίθεται, ξέρει όλα αυτά τα οποία τον απασχολούν, και υπάρχει κάπου εκεί έξω, εκεί πάνω, ένα ον, το οποίο μπορεί να συμπληρώσει τις αδυναμίες του ας πούμε, ότι εγώ δεν μπορώ να κάνω, καταπατώντας και εκβιάζοντας τελοσπάντων τα πράγματα και τους ανθρώπους. Υπάρχει κάποιος που μπορεί να το κάνει αυτό, και πρέπει να τον με ένα τρόπο εξευμενίσω, να τον έχω έτσι καλόν απέναντι μου, με διάφορους τρόπους, και να μου κάνει αυτά που θέλω. Κατά τα άλλα εκείνος είναι Θεός και εγώ είμαι ένα θνητό πλάσμα. Αυτό είναι ολόκληρη η αρχαία φιλοσοφία για παράδειγμα. Ολόκληρη η αρχαία φιλοσοφία για παράδειγμα, ολόκληρη η αρχαία θεολογία. Ο άνθρωπος είναι θνητός! Τελεία και παύλα. Και οι θεοί είναι αθάνατοι. Τώρα, πως θα γίνει να τους κάνουμε αυτούς να μας βοηθήσουν, γι’ αυτό και οι θεοί οι αρχαίοι αναφέρονται όλοι σε ανθρώπινες δραστηριότητες. Ναι ή όχι; Ο Άρης ο θεός του πολέμου, ο Ποσειδώνας ο θεός της θάλασσας, ο Ερμής ο θεός του εμπορίου, η Αφροδίτη βεβαίως η θεά του έρωτα, ο Ήφαιστος ο τεχνουργός. Τι άλλο; Οι αρχαίοι θεοί όλοι,…και είναι και ο Δίας από πάνω, τους κρατάει όλους αυτούς ένα λογαριασμό ας πούμε, δίνει κανένα κεραυνό για να μας συνετίσει. Θρησκειολογικά μιλώντας, όλες οι θρησκείες είναι ίδιες στο θέμα αυτό. Όπου και αν πάτε, είτε μιλάμε για πιο προηγμένες θρησκείες κάπως, όπως είναι η αρχαία ελληνική που έχει ανθρωπόμορφους θεούς. Είτε για θρησκείες που είναι πιο καθυστερημένες και πιο τρομακτικές, όπως είναι οι ινδουιστικές θρησκείες, που οι θεοί είναι τέρατα. Ζώα απαίσια, φοβερά…και άλλες θρησκείες πιο πρωτόγονες ακόμη. Παραμένει το σχήμα αυτό σαν μόνο, μοναδικό σχήμα, γνωστό στον άνθρωπο, τον κοινό άνθρωπο. Εγώ δεν μπορώ, κάποιος άλλος, για κάποιο λόγο που δεν τον ξέρω, και δεν με ενδιαφέρει κιόλας, μπορεί. Να τον εξευμενίσω, και μάλιστα βλέπετε γίνεται πόλεμος μεταξύ των θεών. Άλλοι τον ευνοούν, άλλοι τον μισούνε. Μαλώνουν και οι θεοί, μαλώνουμε και εμείς, χαμός στον Όλυμπο. Άστραφτε και βροντούσε και έλεγαν, τσακώνονται πάλι οι θεοί. Τσακώνονται και οι άνθρωποι. Αυτό είναι η θρησκεία εν ολίγοις. Υπό την έννοια αυτή δεν είναι και τίποτα σπουδαίο να είναι κανείς θρήσκος. Εγώ τουλάχιστον δεν είμαι θρήσκος, εκ φύσεως δεν είμαι θρήσκος, απεχθάνομαι τη θρησκεία, σε σημείο που να μη μπορώ, ενώ διδάσκω θρησκειολογικά μαθήματα στο πανεπιστήμιο, έτσι. Και ξαφνικά έρχεται κάτι άλλο. Προσέξτε αυτό το άλλο. Μήπως και το καταλάβει κανείς. Μπορεί να υπάρχει περίπτωση να το καταλάβει κανένας. Ένας, δυο, μπορεί. Ή αν δεν το καταλάβει τώρα, να το καταλάβει σε μια άλλη φάση. Αν το έχει ήδη καταλάβει, ας εύχεται να το καταλάβουμε και όλοι εμείς οι υπόλοιποι. Τι να καταλάβει δηλαδή; Αυτό που λέει εδώ ο Παύλος, το οποίο είναι το εξής: «Αδελφοί, όσοι Πνεύματι Θεού άγονται, ούτοι εισί υιοί Θεού». Υιοί Θεού;! Τι θα πει υιός Θεού; Πνεύματι άγονται με Π κεφαλαίο. Υπάρχει περίπτωση, ένα ανθρώπινο πλάσμα να έχει το Άγιο Πνεύμα; Το Πνεύμα του Θεού, τον Θεό τον ίδιο. Υποστατικά εντελώς! Μέσα του. Και συνεχίζει: «ου γαρ ελάβετε Πνεύμα δουλείας πάλιν εις φόβον». Δεν έχετε λάβει το πνεύμα, και εννοεί το βάφτισμα εδώ, και το χρίσμα, δεν λάβατε πνεύμα δουλείας. Όλοι οι άλλοι δούλοι και ταλαίπωροι, και φωνάζουν και χτυπιούνται, και οι μουσουλμάνοι το ίδιο κάνουν έφτα φορές τη μέρα ωρύονται. Ο Θεός δεν έχει κατέβει στον κόσμο, και δε θα κατέβει ποτέ. Και άμα δεν ωρύονται νιώθουν φοβερό άγχος και πόνο. Τι έγινε, πως θα τον κάνουμε καλά αυτόνε; Εκεί πέρα πάνω πούναι και πετάει εντολές μόνο, αυστηρές εντολές, και σκληρές εντολές, αλλά δεν έχει μπει καθόλου στον κόπο με τον δικό μας. Προσέξτε, ο Χριστιανισμός είναι πολύ μεγάλη υπόθεση. Δε θα σας φτάσει η ζωή για να το καταλάβετε. Αν καταλάβετε έστω και λίγο, θα είναι μεγάλο κέρδος όμως. Ξαναλέω λοιπόν εδώ, Πνεύμα, όχι δουλείας, αλλά τι Πνεύμα; Ακούστε, υιοθεσίας, εν ω κράζομεν αββά ο Πατήρ. Έχουμε γίνει παιδιά του Θεού, δηλαδή ίσοι! με το Θεό; Αυτό σημαίνει παιδί του Θεού. Το παιδί μου δεν είναι ίσο με μένα; Πως το βλέπω, σαν το γατί ή σαν το σκυλί; Θα το βλέπω σαν ίσο μου. Σαν δικό μου. Είναι ον δικό μου. Είμαι εγώ σ’ αυτό και αυτό σε μένα. Εν ω κράζομεν, στο Πνεύμα αυτό της υιοθεσίας, είμαστε ικανοί να φωνάζομεν, αββά ο Πατήρ, τον Θεό Πατέρα. Και καταξίωσον ημάς επικαλείσθαι σε τον επουράνιον Θεόν…οι μεγαλύτερες κουβέντες που ειπώθηκαν στην ανθρωπότητα είναι αυτές, πατέρα και λέγειν: Πάτερ ημών ο εν τοις…Τα βιβλία που έχω γράψει μπορούν να με φωνάζουν πατέρα; Δεν μπορούν καν να φωνάξουν. Οι κατασκευές των χεριών μας; Μπορεί το σκυλί να μας φωνάξει πατέρα; Αν είμαστε στα καλά μας, γιατί είναι μερικοί που δεν είναι στα καλά τους. Αν είσαι στα καλά και το εννοείς, δεν μπορείς να πεις ότι ο σκύλος είναι γιος μου. Ή σκύλα είναι κόρη μου!...ούτε αν όπως στα κινούμενα σχέδια, που έχουν φωνή, δε θα επιτρέψεις να σε φωνάζει μπαμπά, μαζί με το παιδί σου. Όχι…ούτε μπορείς να γεννήσεις σκύλο ή γάτα. Δεν μπορείς να γίνεις πατέρας σκύλου. Καταλαβαίνετε τι λέει εδώ; Το παιδί μένει με τον πατέρα στο ίδιο σπίτι. Τρώει από αυτό που τρώει ο πατέρας. Τη Θεία Ευχαριστία. Ζει με τα αδέλφια του, που είναι οι άγιοι. Και με τον Υιό, με τον οποίο τον ταυτίζει ο Πατέρας, το Λόγο. Υιοθεσία σημαίνει, ότι όπως εκείνος, ο Λόγος είναι Υιός κατά φύσιν, εμείς ως αδελφοί του Χριστού με το βάφτισμα, γινόμαστε κατά χάριν υιοί του Θεού σαν και Αυτόν, χωρίς καμία διαφορά για το Θεό. σε Εκείνον βλέπει εμάς. Σε μας βλέπει Εκείνον. Και συνομιλούμε, όπως μιλά ένας καλός γιος και μια καλή κόρη με τον πατέρα. Τον παίρνει αγκαλιά και του μιλάει στ’ αυτί, και του λέει ψι, ψι, ψι εκείνο, ψιψιψι το άλλο, και όλα γίνονται. Προσέξτε, διδάσκω πάρα πολλά χρόνια, έχω βρει πάρα πολύ λίγους ανθρώπους που κατάλαβαν το τι πράγμα είναι αυτό. Το τι απίστευτη περιωπή δίνει στον άνθρωπο. Τον κάνει από ένα ταλαίπωρο, θνητό πλάσμα, που είναι τραγικό πλάσμα. Γιατί είναι τραγικό; Διότι καταλαβαίνει ότι πεθαίνει. Ο θάνατος σε μας ενεργείται από τότε που καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας. Φοβόμαστε το θάνατο, και μάλιστα όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, και ξέρει και η ψυχολογία, ο φόβος του θανάτου παράγει αμαρτία. Γιατί; Σκοτώνω τον άλλο μην σκοτωθώ εγώ. Τον σκοτώνω συναισθηματικά, τον σκοτώνω βιολογικά, οικονομικά, για να μην υπερισχύσει. Διότι αν υπερισχύσει, θα πεθάνω εγώ. Αυτό είναι όλο. Ναρκισσιστικά αυτό είναι όλη η σχέση. Να προλάβω να υποτάξω τον άλλον. Να του πάρω τον αέρα. Αυτά λοιπόν σημαίνουνε ότι βγαίνουμε έξω απ’ την ψυχοβιολογική μας σφαίρα, τη γνωστή. Επιτρέψτε μου να πω, βγαίνουμε έξω και από τη σφαίρα της φιλοσοφίας. Ο Πλάτων, τον οποίο υπεραγαπώ, και έχω γράψει πολλές σελίδες γι’ αυτόνε, υπάρχει ένα βιβλίο μου με τίτλο «Ιστορία της αρχαίας ελληνικής μετφυσικής», από ξεκίνησα εγώ κάποτε, ψυχολογία και αυτά. Δε θα το φανταζόμουνα ποτέ αυτό το πράγμα, δε θα τολμούσε, αν του το λέγαμε, θα’ βαζε τις φωνές, θα’ βαζε τα κλάματα, θα έλεγε με μένα παίζεις; Παίζεις μαζί μας, θεός ανθρώπω ου μίγνυται. Δεν αναμιγνύεται ο Θεός με τον άνθρωπο. Δεν μπορεί να γίνει αυτό. Όχι δε θα θέλαμε να γίνει όμως. Αλλά εμείς δεν μπορούμε αυτό να το επινοήσουμε. Δεν μπορούμε αυτό το πράγμα να το επιβάλουμε. Ούτε στο Θεό, ούτε σε κανένα. Γι’ αυτό επιμένω ότι είναι συγκλονιστικά αυτά τα πράγματα. Που αν τα πάρει κανείς κατά γράμμα, πρέπει να τα πάρει κανείς κατά γράμμα, αλλάζει ο τρόπος που βλέπεις όλη σου την ύπαρξη σε καθημερινή βάση. Όλη σου τη ζωή, όλο σου τον σκοπό της ζωής. Διότι ο σκοπός της ζωής τότε τι γίνεται; Να γίνει πράγματι τελείως παιδί αυτού του Πατέρα. Να απολαύσω τη σχέση μαζί του. Να ζήσω την ευτυχία αυτή. Ο Χριστιανός είναι ο μόνος ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Δεν έχω συναντήσει ευτυχισμένους ανθρώπους. Πάρα πολύς πόνος, πάρα πολύ σκοτάδι, πάρα πολύ αδιέξοδο, είτε με κουλτούρα, είτε με όχι. (13:00)

Συνεχίζεται

Γι’ αυτό επιμένω ότι είναι συγκλονιστικά αυτά τα πράγματα. Που αν τα πάρει κανείς κατά γράμμα, πρέπει να τα πάρει κανείς κατά γράμμα, αλλάζει ο τρόπος που βλέπεις όλη σου την ύπαρξη σε καθημερινή βάση. 

ΤΑΥΤΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΕ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΠΑΜΕ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ. 

Ο ΑΠΟΦΑΤΙΣΜΟΣ ΥΠΗΡΞΕ ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΠΟΤΑΥΤΙΣΗΣ. ΚΑΤ' ΑΡΧΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΥΘΟ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ.  ΕΠΕΙΤΑ Ο ΠΛΑΤΩΝ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΕ ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΧΩΡΑ ΣΤΟΝ ΓΡΑΠΤΟ ΛΟΓΟ. Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΜΗ-ΑΝΤΙΦΑΣΕΩΣ.ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΗΡΓΗΣΕ ΠΡΩΤΟΣ Ο ΚΑΝΤ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕ Ο ΠΟΠΠΕΡ ΕΠΙΝΟΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΙΔΡΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ. ΠΟΤΑΠΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΑΣ Ο ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ. Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΠΟΠΠΕΡ ΥΠΗΡΞΕ Ο ΣΟΡΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΗΝ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΝΕΟ ΝΟΗΜΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ ΥΠΕΡΠΛΟΥΣΙΩΝ. ΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ. ΕΝΑΣ ΤΕΤΟΙΣ ΗΜΙΘΕΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝΩΠΙΟΝ ΜΑΣ  ΝΤΥΜΕΝΟΣ ΤΟ ΦΤΩΧΟ ΣΑΡΚΙΟ ΤΟΥ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ.

Η ΚΑΤΑ ΠΝΕΥΜΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ ΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΑΜΕ ΗΔΗ ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΟ ΥΠΑΡΞΙΣΜΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ Ή ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΖΟΥΡΛΟΜΑΝΔΥΑ.

ΑΣ ΕΛΘΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΡ. ΠΑΛΑΜΑ. ΠΕΡΙ ΜΕΘΕΞΕΩΣ:

 12. Ο δε μέγας Αθανάσιος λέγει, «από το ότι λεγόμεθα μέτοχοι Χριστού καί μέτοχοι Θεού δεικνύεται ότι το εις ημάς χρίσμα καί η σφραγίς δέν είναι τής φύσεως τών γενητών»· καί πάλιν, «αυτή είναι η φιλανθρωπία τού Θεού, ότι εκείνων των οποίων είναι ποιητής γίνεται καί πατήρ κατά χάριν, γίνεται δε όταν οι κτιστοί άνθρωποι λάβουν εις τας καρδίας των τό πνεύμα τού Υιού κράζον, Αββά ό Πατήρ, δεν είναι δε δυνατόν να γίνουν άλλως υιοί τού Πατρός, αφού φύσει (από τη φύση τους) είναι κτίσματα, παρά μόνον αν υποδεχθούν το Πνεύμα τού φύσει αληθινού Υιού του Θεού. Διά τούτο ό Λόγος έγινε σάρξ, δια να καταστήση δεκτικόν θεότητος τό ανθρώπινον»· καί πάλιν, «όπως πρός τούς Αποστόλους εδόθη η επαγγελία περί τού Πνεύματος καί τής δυνάμεως τού υψίστου, ούτω και προς την Παρθένον»

ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΧΡΗΣΙ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΕΣ