ΤΟΥ ΧΡΩΣΤΑΜΕ...

 

Του Κώστα Χατζηαντωνίου 

ΤΟΥ ΧΡΩΣΤΑΜΕ...

Τη μύηση στη λαχτάρα για έξοδο από την εγωκεντρική αυτάρκεια της δικανικής ηθικής, στη δίψα για την αγαπητική αυθυπέρβαση, για το ερωτικό μυστήριο που είναι η μοναδική δυνατότητα ζωής. Του χρωστάμε το τράνταγμα από την προαναγγελία του εθνικού μας τέλους, το πάθος για την αλήθεια που δεν εξαντλείται στη λεκτική διατύπωσή της, την επανανακάλυψη του ελληνικού αποφατισμού, το όνειρο της αποσύνδεσης της πολιτικής από την χρησιμοθηρία και της επανασύνδεσης με μια ελληνική οντολογία.

Αλλά και κάτι ακόμη. Τελειώνοντας "Τα καθ' εαυτόν", ο Χρήστος Γιανναράς ζητούσε μια χάρη. Τη στιγμή της τελευταίας του πνοής να φύγει "με τη λαχτάρα του γυρισμού στην πατρίδα, με το τρελό καρδιοχτύπι μιας ερωτικής προσμονής". Ναι, καλύτερος τρόπος Εξόδου δεν υπάρχει.

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/NibmNdLhgtiyFg1C/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com