Αρχιμανδρίτης Συμεών Κραγιόπουλος (1926-2015).
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Περιμένουν και εμάς στον ουρανό*
Προς Εβραίους επιστολή, ενδέκατο κεφάλαιο. Είναι πολύ ειδικό αυτό το κεφάλαιο. Διαβάζουμε από τη μετάφραση:
Πίστη σημαίνει σιγουριά γι’ αυτά που ελπίζουμε και βεβαιότητα γι’ αυτά που δεν βλέπουμε. Μ’ αυτήν απέκτησαν κι οι προπάτορές μας την καλή μαρτυρία. Με την πίστη καταλαβαίνουμε ότι ο Θεός με το λόγο του έφτιαξε το σύμπαν κτλ. Με την πίστη ο Αβραάμ έκανε τούτο, με την πίστη ο Ιακώβ έκανε το άλλο, με την πίστη ενήργησαν οι άλλοι, ο Βαράκ, ο Σαμψών, ο Γεδεών, ο Ιεφθάε, ο Δαβίδ, ο Σαμουήλ. Οπότε φθάνει στον τριακοστό τρίτο στίχο, από όπου αρχίζει η αποστολική περικοπή.
Όλοι αυτοί με την πίστη κατατρόπωσαν βασίλεια, επέβαλαν το δίκαιο, πέτυχαν την πραγματοποίηση των υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν τη δύναμη της φωτιάς, διέφυγαν τη σφαγή, έγιναν από αδύνατοι ισχυροί, αναδείχτηκαν ήρωες στον πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή εχθρικά στρατεύματα, γυναίκες ξαναπήραν πίσω στη ζωή τους ανθρώπους τους, κι άλλοι βασανίστηκαν ως το θάνατο, χωρίς να δεχτούν την απελευθέρωσή τους, γιατί πίστευαν ότι μπορούσαν ν’ αναστηθούν σε μια καλύτερη ζωή. Άλλοι δοκίμασαν εξευτελισμούς και μαστιγώσεις, ακόμη και δεσμά και φυλακίσεις. Λιθοβολίθηκαν, πριονίστηκαν -ξέρουμε ότι ο προφήτης Ησαΐας εσφάγη με το πριόνι- πέρασαν δοκιμασίες, θανατώθηκαν με μάχαιρα, περιπλανήθηκαν ντυμένοι με προβιές και κατσικίσια δέρματα, έζησαν σε στερήσεις, υπέφεραν καταπιέσεις, θλίψεις και κακουχίες -ο κόσμος δεν ήταν άξιος να ‘χει τέτοιους ανθρώπους- πλανήθηκαν -όχι έπεσαν έξω ως προς την πίστη, αλλά περιπλανήθηκαν· αυτή είναι η έννοια- σε ερημιές και βουνά, σε σπηλιές και σε τρύπες της γης.
Και τελειώνει αυτό το κεφάλαιο έτσι: Όλοι οι παραπάνω, παρά την καλή μαρτυρία της πίστης τους, δεν πήραν ό,τι τους υποσχέθηκε ο Θεός, ο οποίος είχε προβλέψει κάτι καλύτερο για μας, έτσι ώστε να μη φτάσουν εκείνοι στην τελειότητα χωρίς εμάς.
Για μας έχει προβλέψει ο Θεός κάτι καλύτερο
[…] Φυσικά, όλοι αυτοί για τους οποίους κάνει λόγο ο απόστολος είναι της Παλαιάς Διαθήκης. Και εφόσον ήταν στην Παλαιά Διαθήκη -και τελείωσαν όλοι με μαρτυρικό τρόπο- είναι φυσικό να έγιναν τα πράγματα όπως λέει εδώ: Όλοι οι παραπάνω, παρά την καλή μαρτυρία της πίστης τους, δεν πήραν ό,τι τους υποσχέθηκε ο Θεός. Είχαν την υπόσχεση του Θεού, αλλά δεν πήραν όλο αυτό το οποίο τους υποσχέθηκε ο Θεός. Αναφέρεται, επαναλαμβάνω, σ’ αυτούς που μαρτύρησαν στην Παλαιά Διαθήκη.
Και είναι φυσικό στην Παλαιά Διαθήκη να είναι διαφορετικά τα πράγματα. Διότι η βασιλεία του Θεού άνοιξε με τον ερχομό του Κυρίου και μάλιστα με τον σταυρό του. Τότε σχίστηκε το χειρόγραφο των αμαρτιών, τότε άνοιξε με την είσοδο του ληστού ο παράδεισος. Αμήν λέγω σοι, σήμερον μετ’ εμού έση εν τω παραδείσω, του είπε ο Κύριος.
Στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης δεν είχε έρθει ακόμη ο Υιός του Θεού στη γη ως άνθρωπος, δεν είχε προσφέρει θυσία τον εαυτό του, δεν είχε σταυρωθεί, δεν είχε χυθεί το αίμα του, και επομένως οι της Παλαιάς Διαθήκης ήταν σε εκκρεμότητα· δεν είχαν λάβει όλα εκείνα τα οποία υποσχόταν και σ’ αυτούς ο Θεός, τα οποία όμως εν καιρώ θα τα ελάμβαναν.
Όλα ετελειώθησαν με τον ερχομό του Χριστού και την ίδρυση της Εκκλησίας. Όλα όσα είχε να κάνει ο Θεός για τους ανθρώπους τα έκανε με τον ενανθρωπήσαντα Κύριο· καθώς έγινε άνθρωπος Θεός ων, ενώθηκε η θεότητα με την ανθρωπότητα, και έπειτα ο Κύριος ως άνθρωπος έπαθε, σταυρώθηκε, οπότε θανατώθηκε ο θάνατος στον άνθρωπο, θανατώθηκε η αμαρτία.
Ο Χριστός έπαθε ως άνθρωπος· δεν έπαθε ως Θεός. Ο Θεός μένει απαθής. Έπαθε ως άνθρωπος. Και όλο αυτό έγινε ακριβώς για να θανατωθεί η αμαρτία. Και θανατώθηκε η αμαρτία. Εάν πέθαινε ένας άνθρωπος σκέτος, ο οποίος δηλαδή θα ήταν μόνο άνθρωπος, όποιος και να ήταν, δεν θα θανατωνόταν η αμαρτία ούτε στον ίδιο τον εαυτό του· πολύ περισσότερο δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι θανατώθηκε η αμαρτία όλων των ανθρώπων.
Ο Χριστός όμως, επειδή ακριβώς ήταν και Θεός -Θεάνθρωπος- πάσχει ως άνθρωπος, αλλά αναμάρτητος άνθρωπος, φορτώνεται τις δικές μας αμαρτίες και ανασταίνεται, και με την ανάστασή του συντρίβεται ο άδης, συντρίβεται, θανατώνεται ο θάνατος, θανατώνεται η αμαρτία. Θανατώθηκε ο Κύριος, ανέστη, ανελήφθη. Έτσι έγιναν όλα, και άνοιξε ο δρόμος για τη βασιλεία του Θεού.
Εδώ ο απόστολος Παύλος αναφέρεται σε όλους αυτούς τους παραπάνω που έζησαν στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης, και λέει ότι δεν έλαβαν όλο εκείνο που τους υποσχέθηκε ο Θεός. Και αυτό έγινε, διότι ο Θεός είχε προβλέψει κάτι καλύτερο για μας -του Θεού περί ημών κρείττόν τι προβλεψαμένου- έτσι ώστε να μη φτάσουν εκείνοι στην τελειότητα χωρίς εμάς.
Δηλαδή, ο Θεός στους ανθρώπους της Παλαιάς Διαθήκης προσέφερε αυτό που προσέφερε. Για μας είχε προβλέψει ο Θεός κάτι καλύτερο. Και έτσι λοιπόν τους άφησε σε εκκρεμότητα, να μην τελειωθούν, να μη φθάσουν δηλαδή στην τελειότητα, χωρίς εμάς.
Συνεχίζεται
* Η ομιλία έγινε σε απογευματινή σύναξη την Κυριακή των Αγίων Πάντων.
Απόσπασμα από την ιστοσελίδα του Ιερού Ανδρώου Ησυχαστηρίου η «Αγία Τρίας» Πανοράματος Θεσσαλονίκης. https://agia-triada-panorama.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου