Για να καταπλήξουν και να μαγέψουν τους ανθρώπους, επινόησαν νέους όρους, λέξεις-κλειδιά αυστηρά στη γλώσσα των Globish. Οι πόλεις μας, η δουλειά, ολόκληρη η ζωή μας γίνεται έξυπνη, πονηρή, επιβεβαιώνοντας έτσι σιωπηρά ότι πριν ήταν ανόητη, ανάξια να τη ζήσουμε. Στο σκοτεινό παρελθόν περιπλανηθήκαμε χωρίς περιορισμούς, απολαμβάνοντας την ελευθερία κινήσεων. Έχοντας γίνει έξυπνοι, μας έδωσαν το πάσο, το πράσινο πέρασμα που ρυθμίστηκε από την ένεση, πράσινο σαν το φανάρι που απελευθερώνει, σαν το φωτεινό περιβαλλοντικό Eldorado που σαγηνεύει επίσης τη νέα Εκκλησία, όπου η υγεία της Γαίας αντικαθιστά τη σωτηρία της ψυχής .
Μας έπεισαν να επιδείξουμε το λυτρωτικό σημάδι για να κάνουμε αυτό που κάναμε πάντα, να κινηθούμε, να δουλέψουμε, να ζήσουμε. Το πείραμα ήταν τόσο επιτυχημένο που είναι στα σκαριά αντίγραφα που θα γίνουν καθημερινότητα. Μας περιμένουν άλλα πάσο - σήμερα σε ηλεκτρονική μορφή, barcodes ή QR (γρήγορη απόκριση), αύριο - τσιπ ή άλλες άυλες μέθοδοι προσωπικής παρακολούθησης. Για να εισέλθετε σε ορισμένες περιοχές της πόλης, να αποκτήσετε πρόσβαση σε μέρη και ιδρύματα, να αποκτήσετε βασικές υπηρεσίες, να διατηρήσετε μια κοινωνική ζωή σχέσεων.
Η μεσαιωνική φεουδαρχία εμπόδισε τον δουλοπάροικο να εγκαταλείψει τις κτήσεις του κυρίου. το μεταμοντέρνο έχει τον ίδιο στόχο. Η μόνη υποκριτική διαφορά: λέει ότι ενεργεί για το καλό μας. Η βία κατά των παραβατών αντικαθίσταται από ηθικό εκβιασμό από καλούς λόγους. Δηλαδή να γίνεις πιο έξυπνος και πιο πράσινος. Τέλος δωρεάν μετακίνησης και σύντομα το Ι.Χ. Η ατζέντα του 2030 προετοιμάζει ένα μέλλον εγκλεισμού, εργάτριες μέλισσες στην κυψέλη. Μια κυψέλη που θα πάψει να είναι δική μας: τα πράσινα σπίτια που οραματίζονται οι καθολικοί κύριοι δεν θα σώσουν τη Γαία, αλλά θα τούς κάνουν ακόμα πιο ισχυρούς. Το κόστος θα είναι τόσο μεγάλο που πολλοί θα πρέπει να ενεχυρώσουν τα σπίτια τους, δηλαδή να τα παραδώσουν στους άρχοντες. Ζωή μέ ενοίκιο. Σύντομα θα νοικιάσουμε και εσώρουχα.
Θα δουλεύουμε από το σπίτι που δεν θά είναι πια δικό μας -αν έχουμε δουλειά που δεν αντικαταστάθηκε από ρομπότ- και θα είναι «έξυπνη» δουλειά, πονηρή δουλειά. Θα μας κάνει μοναχικά άτομα υπό την επίβλεψη διευθυντών γραφείου και επικεφαλής ηλεκτρονικών τμημάτων. Τα παιδιά δεν θα πηγαίνουν πλέον στο σχολείο, εκπαιδευμένα εξ αποστάσεως μέσα από το μαγικό κουτί. Εξ αποστάσεως εκπαίδευση: νέες εκφράσεις για αρχαίες απάτες. Αν είμαστε λυπημένοι ή καταθλιπτικοί στην ψηφιακή φυλακή, ιδού τα νέα δικαιώματα: δωρεάν εθισμοί, σεξ, ναρκωτικά, αλκοόλ, φάρμακα, gaming, υπερσύνδεση, metaverse κ.λπ. Η δημοκρατία -τοτέμ και ταμπού- έχει ήδη αντικατασταθεί από την κοινωνική φασαρία, τη φλυαρία των γνωστών ξερόλων πού αποτελείται από χυδαία κουτσομπολιά και κομφορμιστικά σχόλια που δημιουργούν «μου αρέσει».
Όταν δεν αντέχουμε άλλο, ένα ηλεκτρονικό έντυπο και φεύγουμε, δηλώνουμε ευθανασία. Θα μας συμβουλεύσουν ανεπιφύλακτα να στραφούμε στην κομποστοποίηση, όπως ήδη επιτρέπει κάποια νομοθεσία της προηγμένης, πολύ πολιτισμένης Δύσης. Πράσινη ζωή, πράσινος θάνατος . Σε περίπτωση εξέγερσης, κόκκινο φως: οι έξυπνες πόλεις μας παρακολουθούν βήμα προς βήμα. Οι «έξυπνες» κάμερες και αισθητήρες αναγνωρίζουν τα πρόσωπά μας, τις φωνές μας, διαθέτουν ένα βουνό δεδομένων -πολλά παρεχόμενα από εμάς- ικανά να προβλέπουν συμπεριφορές, να γνωρίζουν τις ιδέες μας, να αποκλείουν κάθε διαφωνία. Όπως στην ταινία Minority Report με τους αστυνομικούς ρομπότ, τους Precogs,ικανούς να αναγνωρίσουν και να τιμωρήσουν τις προθέσεις. Στο όνομα της ασφάλειας, προφανώς. Και της «βολικότητας», μια μεταμοντέρνα απόλαυση που επιτρέπει, για παράδειγμα, να αποδεχόμαστε, να χειροκροτούμε, να απαλλοτριώνουμε χρήματα, να γίνονται εικονικά με κάρτες , να κρατούνται στα χέρια άλλων -το χέρι του κυρίου- που παρέχεται στην ποσότητα, στους χρόνους και στο τρόπο που αποφάσισαν οι κύριοι. Ή μπλοκαρισμένο, όπως συνέβη με τους απεργούς Καναδούς οδηγούς φορτηγών και όπως θα συμβεί με τους αντιφρονούντες. Η μεμονωμένη έκδοση του συστήματος κυρώσεων.
Ω ναι, ο κόσμος είναι πραγματικά έξυπνος . Πολύ έξυπνος: είναι κρίμα που είμαστε οι ανόητοι, η πλειοψηφία που προσαρμόζονται γιατί δεν καταλαβαίνουν και αγαπούν το πράσινο , το φύλλο , το τσιπάκι , το πάσο . Εάν τότε μια κοινότητα αντιδράσει, ίσως στέλνοντας στην κυβέρνηση όσους δεν συμφωνούν με τη μεταμοντέρνα Εδέμ, υπάρχει ένα ακόμη θανατηφόρο όπλο, τό spread . Άλλη μια λέξη που εμποτίζει τον πόλεμο των λίγων εναντίον όλων με τήν απόκρυφη μοίρα. Spread, οικονομικός πόλεμος, καταστροφή της οικονομίας και του Δημοσίου μέσω της μόχλευσης των τόκων χρέους. Η απόλυτη απάτη, αλλά πιστέψαμε σε αυτήν, αποδίδοντας τη νομισματική λειτουργία στην ιδιωτική χρηματοδότηση. Καμία κεντρική τράπεζα προσανατολισμένη στα εθνικά συμφέροντα δεν μπορεί να μας σώσει από το χρέος, από την τεχνητή άνοδο ή πτώση των επιτοκίων. Τόκοι για τα χρήματά μας τους οποίους οι «οικονομικές αρχές» έχουν αποδώσει τήν ιδιοκτησία.
Έξυπνοι , πονηροί, είναι πραγματικά, ειδικά επειδή μας έχουν κάνει ηλίθιους. Ανόητους και χαρούμενους να μάς παρακολουθούν, να μάς σκλαβώνουν, να χρωστάμε. Ευτυχισμένους που εγκαταλείπουμε την ευημερία, την ελευθερία, τη σκέψη, τα «σωματικά» χρήματα, την κινητικότητα.
Κοσμική απαισιοδοξία, καταστροφολογία, φόβος για το νέο, επιθυμία για οπισθοδρόμηση. Έτσι κρίνεται μια αντανάκλαση αυτού του τύπου. Μπορεί; ωστόσο, πέρα από την αξία, διεκδικούμε το δικαίωμα να διαφωνήσουμε, να εκφράσουμε μια εναλλακτική σκέψη. Ακριβώς αυτό που απαγορεύεται στην πράξη - και όλο και περισσότερο στη νομοθεσία - στον έξυπνο παράδεισο. Ενιαία σκέψη, δηλαδή μια ενιαία παραδεκτή σκέψη: τη ζήσαμε με την πανδημία, τον πόλεμο, τώρα με την παλαιστινιακή φλόγα στην οποία η σφυρηλάτηση υποχρεωτικής ομοφωνίας αρνείται την πολλαπλότητα των απόψεων τού δρόμου. Το πρόβλημα είναι η δυσαρέσκεια, ή μάλλον η αδιαφορία, για την ελευθερία, τη συγκεκριμένη, την καθημερινή ελευθερία.
Μια διαδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Τρέντο ενάντια στο έργο της έξυπνης πόλης και τόν έλεγχο τής πόλης, όχι μόνο της κυκλοφορίας, αλλά και των ανθρώπων με «έξυπνες» κάμερες. Η πόλη είναι το ιταλικό επίκεντρο ενός διεθνούς έργου που αποτελείται από κάμερες αναγνώρισης προσώπου, αισθητήρες και ηχητικούς «κατασκόπους» ικανούς να καταγράφουν συνομιλίες. Η νικητήρια αφήγηση εξηγεί ότι όλα γίνονται για να είμαστε πιο ασφαλείς. Δυστυχώς υπάρχει κάποια αλήθεια. Ο φόβος, η έλλειψη αστικής ηρεμίας, η αίσθηση του να ζεις σε μια αστική κόλαση έχει εξαιρετικούς λόγους. Ο ανόητος όμως δεν κοιτάζει το φεγγάρι, αλλά το δάχτυλο που το δείχνει. Αν υπάρχει ανασφάλεια, είναι επειδή κάποιος την ήθελε ή δεν την εναντιώθηκε: ανεξέλεγκτη μετανάστευση ανοιχτή στους εγκληματίες, ανεξέλεγκτη ασυδοσία, έλλειψη τιμωρίας για βίαιους, αλαζονικούς, απατεώνες, απαγόρευση αυτοάμυνας, υποβάθμιση, μαζικοί εθισμοί.
Απάντηση: περισσότερη επιτήρηση των κανονικών ανθρώπων. Όπως στη Βενετία, που πλήττεται από τον ανώμαλο τουρισμό στον οποίο μπορούμε να απαντήσουμε μόνο με πολλές κάμερες. Στο Μιλάνο, το νεοφεουδαρχικό πείραμα της «πόλης των 15 λεπτών» προχωρά, δηλαδή απαγορευμένη κινητικότητα, συνδεδεμένη με άδειες, προοπτική εισόδου περιορισμένη σέ αριθμό και σε χρόνο. Νέα τείχη, μια αστική έρημος στην οποία θα κινούνται κυρίως οι πλούσιοι, οι κακοπροαίρετοι και οι ελεγκτές. Η μόνη ουρά, αυτή των ηλεκτρικών αυτοκινήτων στα σημεία φόρτισης: δέκα λεπτά για κάθε όχημα.
Καταφέρνουν να κάνουν τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι το ηλεκτρονικό χρήμα είναι η ειλικρινής, ηθική απάντηση στη φοροδιαφυγή και το οργανωμένο έγκλημα, καθώς και μια μεγάλη ευκολία που προστατεύει από κλοπές και ληστείες. Προσέχοντας πάντα το δάχτυλο: φοροφυγάδες δεν είναι οι μεγάλες αποεδαφικοποιημένες οικονομικές και τεχνολογικές οντότητες, αλλά οι ζωγράφοι, οι στάσιμοι και οι οδοντίατροι. Οι υποθέσεις του εγκλήματος - για να μην αναφέρουμε τη γειτνίαση με το υψηλότερο επίπεδο εξουσίας - ρυθμίζονται με πολύ εμπιστευτικές μεθόδους που αγνοούν τους χαρτοφύλακες γεμάτους χαρτονομίσματα, μια εικόνα από τηλεοπτική σειρά.
Στο μεταξύ, οι υπεύθυνοι γνωρίζουν τα πάντα για εμάς μέσα από την ανάλυση κάθε δαπάνης, κίνησης και προτίμησης μας. Λαμπρά, η εξουσία επινόησε μια άλλη μαγική λέξη: τη διαφάνεια. Γιατί θα θέλατε εμπιστευτικότητα, ιδιωτικότητα; Τι κρύβεις; Όλα πρέπει να είναι δημόσια, μια εικονική πλατεία όπου όλοι είναι γυμνοί στο έλεος των κατόχων των οργάνων ελέγχου. Το Panopticon, η δικτυωτή επιτήρηση, ήταν εφεύρεση του Άγγλου χρηστικού Bentham, τίποτα άλλο από την ελευθερία.
Κάποια αντίθεση στην ολιγαρχική ατζέντα θα μπορούσε να προέλθει από την επίθεση στην πιο αγαπημένη μας ιδιοκτησία, την οποία δικαίως ζηλεύουμε, το σπίτι. Το πράσινο σε αυτή την περίπτωση παύει να είναι έξυπνο και εισβάλλει στην πιο σημαντική σφαίρα, ειδικά στην Ιταλία, όπου η ιδιοκτησία σπιτιού είναι τόσο διαδεδομένη. Με τη δικαιολογία της προσαρμογής στους «ενάρετους» κανονισμούς των κλιματικών Ταλιμπάν (άλλη μια μεταμφίεση του Θόλου) το κόστος ανακαίνισης σπιτιών θα γίνει μη βιώσιμο. Μην ανησυχείτε: ζούμε με χρέη, οπότε τράπεζες, ταμεία και χρηματοοικονομικές οντότητες θα μας βοηθήσουν. Δεν πειράζει αν δεν είμαστε σε θέση να αποπληρώσουμε το κεφάλαιο και να πληρώσουμε τους τόκους. Οι γύπες με τα κουστούμια θα κατακτήσουν την ακίνητη περιουσία και θα μας μετατρέψουν σε ενοικιαστές του δικού μας σπιτιού. Το σπίτι κερδίζει πάντα αν συμμετέχουμε στο παιχνίδι αποδεχόμενοι τους κανόνες που επιβάλλει.
Στον χρυσό έξυπνο κόσμο , ορισμένες εφαρμογές εμφανίζονται στα τηλέφωνα χωρίς να μας ειδοποιήσει κανείς. Ξέρουν πράγματα. "Γεια, δεν έχετε ανανεώσει τον κωδικό πρόσβασής σας εδώ και ένα χρόνο, προστατέψτε τα δεδομένα σας, ορίστε νέο κωδικό πρόσβασης." Τοποθετούν παντού τις λεγόμενες κάμερες «ασφαλείας». Για το καλό μου. Η αναγνώριση προσώπου και φωνής είναι για την προστασία μου, το μικροτσίπ είναι πάντα για το καλό μου. Πάρα πολλή χάρη. Πας στην τράπεζα -αφού έχεις ξεπεράσει τα φυσικά και διαδικαστικά εμπόδια- και έρχονται να σε ρωτήσουν τι θέλεις να κάνεις με τα χρήματα που βγάζεις. Για το καλό μας μας αναγκάζουν να έχουμε ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Αν είναι όντως βολικό, γιατί να το επιβάλει με νόμο; Δεν κερδίζει πάντα η ιερή Αγορά;
Στο έξυπνο σύμπαν , ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, ο Τζεφ Μπέζος, είναι αυτός που μας έπεισε να αγοράσουμε online .Στό κλειστό κουτί, μπροστά στην οθόνη, καθισμένοι στην εργονομική πολυθρόνα, καταστρέφοντας το τοπικό εμπόριο και σύντομα τά εμπορικά κέντρα, κονιορτοποιώντας την κοινότητα, φιλικότητα, μόνοι με τις επιθυμίες και τις ιδιοτροπίες μας που έχουν γίνει δικαιώματα. Φυσικά, η πληρωμή γίνεται με ηλεκτρονικά μέσα που εμπλουτίζουν τους δασκάλους της χρηματοοικονομικής τεχνολογίας.
Εν τω μεταξύ, κάποιος καταγράφει τις συνομιλίες μας, αναλύει και διασταυρώνει δεδομένα, μελετά συνήθειες, βλέπει, προβλέπει, αποφασίζει για λογαριασμό μας. Το πακέτο αγορών θα φτάσει μόλις φτάσουμε στο σπίτι. Γνωρίζουν: έχουν τις διευθύνσεις ταυτότητάς μας, παρέχουν τη σύνδεση, γνωρίζουν (κατευθύνουν…) τις συνήθειές μας. Η ζωή ελέγχεται από το Matrix λεπτό προς λεπτό. Θαύμα πληροφορικής. Πληροφορία. Αυτή είναι η ζωή που θέλουμε; Το φοβόμαστε: οι αντάρτες είναι πάντα μειοψηφία, αλλά μετά είναι αυτοί που αλλάζουν τον κόσμο. Το εικονικό αντικαθιστά το πραγματικό, η σύνδεση αντικαθιστά τις σχέσεις, η κοινότητα ξεθωριάζει σε κοινωνία . Είναι όλα έξυπνα , με ένα παφλασμό πράσινου , με τις κάρτες και τό πάσο στην τσέπη εγκατεστημένο σε αναμονή για το τσιπ .
Σκλάβοι ευχαριστημένοι από την άνεση, τα θύματα, με τα μάτια καρφωμένα στο smartphone τους, αγαπούν τα αφεντικά τους, μπερδεμένα με ευεργέτες. Σύνδρομο Στοκχόλμης, χαρά των ναυαγών.
Lo smart, il green, il pass, le card. (www-maurizioblondet-it.translate.goog)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου