ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΠΝΙΓΜΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Η Ρετσινιά της αιρέσεως!
του αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη

Αίρεση!
Ποιος καθορίζει την αίρεση;
Ποια αρχή αποφαίνεται, αν μια ενέργεια εκτρέπεται από τη διδασκαλία της Ορθοδοξίας;
• Αρκεί ένας δημοσιογράφος θεολόγος, που πολεμάει κάποια άστοχη θεολογική λέξι ή μια ποιμαντική ενέργεια;
• Αρκεί ένα άρθρο να βαπτίσει κάτι ως αίρεση;
• Αρκεί μια συνάθροισις, για να χαρακτηριστεί αιρετικός ένας Μητροπολίτης ή Πατριάρχης ή άλλοι κληρικοί;
• Αρκεί ένας όρος, που προβλήθηκε ως «μοντερνίζουσα» θεολογία, να οδηγήσει «συντηρητικούς» κύκλους σε επισήμανση καινούργιας αιρέσεως;
Και φυσικά πρέπει να προσέχουν και οι λεξιπλάστες., που εφευρίσκουν νέους όρους!
Στις μέρες μας βαφτίζουμε κάποτε ως αίρεση ό,τι δεν συμφωνεί μαζί μας!
• Δεν αρκούν τόσες αιρέσεις, που σαφώς αρνούνται δόγματα της Εκκλησίας;
Πρέπει να κατασκευάζουμε και άλλες;
• Πρέπει οπωσδήποτε να συναριθμήσουμε στους αιρετικούς τον άλλον, που δεν ανήκει στον δικό μας κύκλο;
Σημειώνουμε τα παραπάνω, διότι τελευταία ακούγονται νεόφερτες λέξεις, που τις αποκαλούν «αιρέσεις», αδιαφορώντας για το ότι με τη βαριά αυτή κατηγορία θίγονται και επίσκοποι και άλλοι ευσεβείς θεολόγοι.
• Διαφωνεί κάποιος με οικουμενιστικές ενέργειες μεγαλοσχήμων κληρικών;
Φυσικά και πρέπει να τις σχολιάσει, κάποτε και να τις ελέγξει.
Από του σημείου, όμως, αυτού μέχρι του σημείου να αποκαλείται ο οικουμενιστής «αιρετικός» ή «προδότης», υπάρχει μεγάλη απόσταση.
• Εμφανίζεται στο χώρο της θεολογίας ένας όρος νεοφανής.
Μπορούμε να τον σχολιάσουμε και να διαφωνήσουμε.
Αλλ’ από του σημείου αυτού μέχρι του σημείου ν’ αποκαλείται ο όρος αυτός «αίρεση» και «προδοσία» υπάρχει τεράστια απόσταση.
• Παρατηρείται δε το εξής αντιφατικό:
Επίσκοποι και πρεσβύτεροι, που οι ίδιοι πολλούς ιερούς Κανόνες καταπάτησαν, αποκαλούν αντικανονικές, ορισμένες ενέργειες ποιμαντικού ενδιαφέροντος, που από κανένα ιερό Κανόνα δεν απαγορεύονται!
Και αφού χαρακτηρίσουν συλλειτουργούς τους «αντικανονικούς», στη συνέχεια εύκολα τούς βαφτίζουν και …αιρετικούς!
• Χρειάζεται προσοχή.
Δεν θέλουμε άλλα σχίσματα
• Γιατί οι αιρεσιολογούντες δεν προσφεύγουν στην Ι. Σύνοδο, σημειώνοντας εντός εισαγωγικών φράσεις από κείμενα αμφισβητήσιμα;
• Όπως πάμε, ο ένας ορθόδοξος θα συναντά τον άλλον και θα του λέει:
«Είσαι αιρετικός!»
• Οι πιστοί μπορεί να μη γνωρίζουν καλά δογματικούς όρους, αλλά πρόθεσι αιρετικού δεν έχουν.
Δεν θέλουν ν’ απαρνηθούν την πίστη του Χριστού και της Εκκλησίας
Ας συζητάμε, λοιπόν, έστω και διαφωνώντας.
Και διαφωνώντας, ας μη καταφεύγουμε στο βαρύ χαρακτηρισμό του «αιρετικού».
απο το περιοδικο ΙΩ.ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ Μαρτιου.    
πηγή ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ

ΣΧΟΛΙΟ :

Η σύγχρονη αίρεση είναι η ακραία έκφραση τού κληρικαλισμού στόν οποίο ανήκει καί ο πρ.Αεράκης.

Εξηγούμεθα, ερωτά ρητορικά, δηλ. απαντά καί ελέγχει, διότι η μορφή τής ερωτήσεως είναι αυτάρκης, περιέχει τήν απάντηση. Είναι λόγος σοφιστικός, εξουσιαστικός, πάνω στόν οποίον καί μέ τόν οποίον ο πρ.Αεράκης έκανε καρριέρα.

«Διαφωνεί κάποιος μέ οικουμενιστικές ενέργειες μαγαλοσχήμων κληρικών; Φυσικά καί πρέπει νά τίς σχολιάσει, κάποτε καί νά τίς ελέγξει.» ! Ποιά είναι η πονηριά;

Είναι ότι ούτε ο σχολιασμός ούτε ο έλεγχος μπορούν νά επηρεάσουν τά πράγματα εφόσον η εξουσία ΔΕΝ απαντά στόν έλεγχο.

Μάς προτείνει μιά δημοσιογραφική στάση απέναντι στήν πίστη, πεπεισμένος ότι οι κληρικοί είναι εξουσία. Αυτός είναι ο κληρικαλισμός! Η ΕΞΟΥΣΙΑ.

Ο σχολιασμός καί  ο έλεγχος μπορούν νά επηρεάσουν τίς πράξεις τής εξουσίας, όσο οι αστρονόμοι μπορούν νά επηρεάσουν τήν κίνηση τών πλανητών.

Εμείς οι ίδιοι ρωτήσαμε τόν κ.Ζηζιούλα ζωντανά άν μοιράζεται τήν κατηγορία του κ.Βαρθολομαίου εναντίον τών Πατέρων τού σχίσματος, ότι ήταν δαιμονισμένοι, καί δέν πήραμε απάντηση. Απαξίωσε.

Αίρεση, αγαπητέ πρ. Αεράκη, είναι αυτή η απαξίωση.

Κανείς τρόφιμος τής εξουσίας δέν απαντά, δέν δίνει λόγο. Διότι βρίσκεται υπεράνω κανόνων, νόμων, πίστεως.

Βρίσκεται στήν αγκαλιά τού σκότους, όπως καί εσείς ο ίδιος. Διότι δέν μπήκατε στόν κόπο, σάν καθαρόαιμος αντιπρόσωπος τής εξουσίας, ομοιούσιος, νά γνωρίσετε τό περιεχόμενο τών διαμαρτυριών. Ελέγχει η μικρόνοιά σας τήν ίδια τήν διαμαρτυρία, όχι τό περιεχόμενό της, σάν κύμβαλο αλαλλάζον, όπως καί τό σύγχρονο Ελληνικό κράτος, πού είναι πλέον μιά δυσσώδης δικτατορία.

Αμέθυστος