Γράφει ο Σάββας Ιακωβίδης Θλίβεται η καρδία και συγκλονίζεται ο λογισμός κάθε Έλληνα για το απίστευτο κατάντημα της Ελλάδας. Και μόνο να δει κανείς τις εικόνες από τις νέες καταστροφές, που μερικές δεκάδες κουκουλοφόροι προκάλεσαν στο κέντρο της Αθήνας, είναι αρκετές για να διερωτηθεί πού οδηγείται η χώρα. Ιδιαίτερα και με αφορμή τη δεινή οικονομική κατάστασή της.
Η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε κατά πλειοψηφία το νέο Μνημόνιο, που κατ’ ισχυρισμόν θα σώσει την Ελλάδα από την πτώχευση. Οι απαιτήσεις των δανειστών της είναι εξοντωτικές και καταθλιπτικές για τον μέσο πολίτη. Οι άνεργοι ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο.
Εικόνες έσχατης εξαθλίωσης, φτώχιας και πείνας είναι πια μόνιμο και καθημερινό φαινόμενο. Μπροστά σε αυτήν την πραγματική ελληνική τραγωδία, ο κυπριακός Ελληνισμός έρχεται αυθόρμητα αρωγός με περισσή αγάπη και έγνοια. Διερωτάται, όμως, εύλογα: Ποιοι ευθύνονται ώστε η Ελλάδα να φτάσει σε αυτό το κατάντημα;
Μετά τη μεταπολίτευση, η χώρα έπρεπε να αναπτυχθεί και να καταστεί ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Απέτυχε. Οι πρωταίτιοι της αποτυχίας είναι οι εκάστοτε κυβερνήσεις και το κομματικό, πολιτικό σύστημα. Ένα σύστημα διεφθαρμένο, σάπιο και διαπλεκόμενο με ισχυρά ΜΜΕ και αργυρώνητους δημοσιογράφους, στηριγμένο στην αρπαχτή, στη μίζα και στην κλοπή.
Το κράτος δεν κατάφερε να εδραιωθεί στη συνείδηση του Έλληνα ως ένας θεσμός, που πρέπει να είναι σεβαστός. Θεωρείται κράτος-δυνάστης, που όλοι έχουν… χρέος να εξαπατήσουν, να κατακλέψουν και να καταδολιεύσουν. Οι υπόλοιποι θεσμοί δεν λειτούργησαν προς όφελος του συνόλου. Στο τέλος, κράτος και πολίτες δεν άσκησαν σώφρονα οικονομική πολιτική. Με αποτέλεσμα να εκτεθούν σε αξεπέραστους κινδύνους που, με την κρίση, εκδηλώθηκαν ως σαρωτική καταιγίδα.
Το κράτος πένεται αλλ’ οι περισσότεροι πολίτες αντεπεξέρχονται στις δυσκολίες επειδή επιδίδονται σε ένα άλλο άθλημα, στην παραοικονομία. Ήταν θέμα χρόνου, αυτή η απερίγραπτη οικονομική, πολιτική και κοινωνική φούσκα να σπάσει και η Ελλάδα να κατακρημνισθεί στα Τάρταρα. Οι διαμαρτυρίες των πολιτών είναι εν μέρει δικαιολογημένες διότι, όλες αυτές τις δεκαετίες της ασωτίας και της πέραν των οικονομικών ορίων διαβίωσης, και αυτοί συνέβαλαν στη λεηλασία της χώρας.
Αν η Ελλάδα δεν ανήκε στην ευρωζώνη και στην ΕΕ, κανείς δεν θα ενδιαφερόταν για τη σωτηρία της. Προχθές, με αφορμή τις νέες πρωτοφανείς καταστροφές και λεηλασίες στο κέντρο της Αθήνας, ο πρόεδρος της Ν. Δημοκρατίας, σε ένα ξέσπασμα οργής εναντίον όσων προξένησαν τις καταστροφές, είπε:«Να γνωρίζουν αυτά τα καθάρματα ότι, όταν έρθει η ώρα, τις κουκούλες τους θα τις κατεβάσω. Γιατί πρέπει να βγουν οι κουκούλες για να δούμε όχι μόνο αυτοί ποιοι είναι, αλλά και ποιοι κρύβονται πίσω τους».
Μα, αυτά τα γνωστά-άγνωστα καθάρματα δρουν ανεξέλεγκτα και ασύλληπτα την τελευταία 30ετία. Έχουν αιματοκυλήσει, καταστρέψει και λεηλατήσει την Αθήνα πολλές φορές. Γιατί μέχρι σήμερα καμία κυβέρνηση δεν κατάφερε να βγάλει τις κουκούλες, να συλλάβει αυτά τα καθάρματα και να τα τιμωρήσει; Διότι, προφανώς, άλλα πολιτικά και κομματικά καθάρματα κρύβονται πίσω τους, με στόχο να εξουθενώσουν την Ελλάδα.
Αυτά τα καθάρματα, με ή χωρίς κουκούλες, φαίνεται να έχουν κηρύξει ολοκληρωτικό πόλεμο για εκθεμελίωση της χώρας και παράδοσή της σε ξένους δανειστές, πραίτορες και καίσαρες. Το 1948, σε καιρούς δίσεκτους, ο Ν. Καζαντζάκης έγραφε σε φίλο του: «Έχω μονάχα την αγιάτρευτη αγωνία της Ελλάδας, που θέλουν να την γκρεμίσουν. Μα, αυτή ’ναι αιώνια, το ξέρω καλά, και θα βγει κι από τη δοκιμασία αυτή γιγαντωμένη». Θα βγει;
Ο Θεός της Ελλάδας να βάλει το χέρι του…
Πηγή : Ας μιλήσουμε επιτέλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου