Πηγή: Mario Adinolfi
Τα γεγονότα. Τη Δευτέρα 29 Ιουλίου, ο Axel Muganwa Rudakubana, 17 ετών, γιος δύο μεταναστών από τη Ρουάντα, μπήκε σε θερινό καταυλισμό στο Southport και μαχαίρωσε τρία κορίτσια μέχρι θανάτου: την Bebe, 6 ετών, την Elsie, 7 ετών, και την Alice, 9 ετών. Άλλα έξι κορίτσια και οι δύο καθηγητές τους τραυματίζονται από τα χτυπήματα του αγοριού, που συνελήφθη από την αστυνομία. Ο νεοεκλεγείς Βρετανός Πρωθυπουργός, ο Εργατικός Στάρμερ, επισκέπτεται ολόκληρη τη μητροπολιτική περιοχή του Λίβερπουλ την Τρίτη 30 Ιουλίου, η οποία διαμαρτύρεται για τη σφαγή, αποδοκιμαζόμενος με την κραυγή: «Πόσα κορίτσια θα πρέπει ακόμα να πεθάνουν;». Μια σειρά βίαιων ταραχών ξέσπασε τις επόμενες ημέρες με επιθέσεις σε δύο ξενοδοχεία που χρησιμοποιήθηκαν για τη στέγαση των αιτούντων άσυλο, οι οποίοι εκκενώθηκαν αμέσως. Ο Στάρμερ αναπτύσσει τον στρατό, συλλαμβάνονται 147 εξεγερθέντες, ο Μασκ γράφει ότι με αυτά τα επίπεδα μετανάστευσης ο εμφύλιος πόλεμος θα γίνει "αναπόφευκτος", οι εφημερίδες του επιτίθενται γράφοντας ότι ο Axel Muganwa Rudakubana είναι πράγματι γιος μεταναστών αλλά γεννήθηκε στην Ουαλία, επομένως στoύς τίτλους κάθε αναφοράς που διαβάζετε στις σημερινές εφημερίδες θα βρείτε τρεις επεξηγηματικές υποδείξεις: ρατσισμός, fake news, Musk.
Το μοτίβο των άρθρων που αφηγούνται αυτή την ιστορία είναι πάντα το ίδιο: υπάρχουν νεαροί ακροδεξιοί εξτρεμιστές, με επικεφαλής τον Tommy Robertson (πραγματικό όνομα Stephen Yaxley-Lennon), που πιστεύουν τις ψευδείς ειδήσεις ότι η σφαγή στο Southport προκλήθηκε από έναν μετανάστη, και πυροδοτημένοι από τη βενζίνη που έριξε ο τραμπικός Μασκ σε έναν υποτιθέμενο αταβιστικό βρετανικό ρατσισμό, ξεχύθηκαν στους δρόμους στο κυνήγι μεταναστών. Η Repubblica έχει σήμερα ένα ευφάνταστο «ρεπορτάζ» από το Ρόδερχαμ με νηφάλιο τίτλο The Battle of Britain (Η μάχη της Αγγλίας), για να θυμίζει τη ναζιστική επιχείρηση με την οποία ο Χίτλερ ονειρευόταν να κατακτήσει το Λονδίνο. Στο Rotherham ένα από τα δύο ξενοδοχεία όπου στεγάζονται αιτούντες άσυλο δέχθηκε επίθεση και ο επιμελής δημοσιογράφος μας πληροφορεί ότι στην πόλη το 91% του πληθυσμού είναι λευκοί και δεν υπάρχει η συχνότητα μετανάστευσης που υπάρχει στην υπόλοιπη Αγγλία με 695 χιλιάδες αφίξεις πέρυσι (τέσσερις φορές περισσότερες από ό,τι στη χώρα μας την Ιταλία).
Ωστόσο, μόνο εν συντομία ο δημοσιογράφος της Repubblica θυμάται τον μοναδικό λόγο για τον οποίο το Ρόδερχαμ είναι γνωστό στις ειδήσεις: 1.400 ανήλικα κορίτσια βιάστηκαν μεταξύ 1990 και 2013 από κάποιες συμμορίες που αποτελούνταν κυρίως από Πακιστανούς με την αστυνομία που γνώριζε και δεν επενέβαινε από φόβο μήπως θεωρηθεί ρατσιστική. Η Repubblica το συνοψίζει ως εξής: «Το 2013 υπήρξε ένα μεγάλο σκάνδαλο παιδικής κακοποίησης με δεκάδες κορίτσια που διαπράττονταν από διάφορες συμμορίες ασιατικής καταγωγής. Για σχεδόν τριάντα χρόνια οι αρχές έχουν κάνει τα στραβά μάτια στους κακούς στο όνομα της πολιτικής ορθότητας». Δεκάδες; Οι κακοί; Οι αριθμοί των κοριτσιών που κακοποιήθηκαν σεξουαλικά και οι λόγοι για την αποτυχία της αστυνομίας να παρέμβει είναι όλα δεδομένα που επιβεβαιώθηκαν από τις δίκες, καθώς και από την έκθεση Jay (η υπογραφή είναι την καθηγήτρια Alexis Jay που μελέτησε και ανέφερε για τις φρικαλεότητες που υπέστησαν τα κορίτσια). Αγαπητέ ρεπόρτερ της Repubblica, ποιος είναι αυτός που διαδίδει fake news, ποιος είναι αυτός που που δεν λέει τα γεγονότα;
Στο Rotherham δεν αντέχουν ότι αφού είδαν 1.400 κορίτσια τους να βιάζονται από μετανάστες, άλλα τρία κορίτσια να μαχαιρώνονται μέχρι θανάτου, έξι να τραυματίζονται, από έναν Axel Muganwa Rudakubana χωρίς η κυβέρνηση να καταλάβει ότι υπάρχει ένα επείγον ζήτημα, μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Στο Rotherham δεν αντέχουν να δουν το Holiday Inn, ίσως το καλύτερο ξενοδοχείο της πόλης, να χρησιμοποιείται ως καταφύγιο για μετανάστες. Και, παρόλα αυτά, κανένας μετανάστης δεν τραυματίστηκε. Η εξέγερση στο Ρόδερχαμ και τη βόρεια Αγγλία είναι ενάντια στη βρετανική κυβέρνηση, ενάντια στις αρχές, ενάντια στη βία της πολιτικής ορθότητας που έχουν βιώσει στις συνέπειές της, όχι ενάντια σε ανθρώπους με διαφορετικό χρώμα δέρματος, επειδή εθνοτικές ομάδες πάντα συνυπήρχαν στην Αγγλία λόγω της Κοινοπολιτείας και της Βρετανικής Αυτοκρατορίας που έχει χτίσει ένα χωνευτήρι εδώ και αιώνες.
Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν θύλακες αυξανόμενης περιθωριοποίησης λόγω της αποβιομηχάνισης αυτής της περιοχής της Αγγλίας, είναι η περιοχή των «ξεχασμένων λευκών», όχι τυχαία η περιοχή όπου μαζικά οι άνθρωποι ψήφισαν υπέρ του Brexit, επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρήθηκε ως παράγοντας περαιτέρω αποδυνάμωσης. Ο ρατσισμός δεν έχει καμία σχέση με αυτό, τα fake news είναι λιγότερα από ποτέ, ο Elon Musk μόλις και μετά βίας ξέρει ποιοι είναι οι νεαροί ταραχοποιοί του Rotherham, δική τους είναι η εξέγερση, εκείνων που δεν αντέχουν άλλο να θεωρούνται αόρατοι ακόμα κι αν η μικρή τους αδερφή έχει βιαστεί ή μαχαιρωθεί.
Αντίθετα, το ιδεολογικό σχήμα κάνει πάντα το ίδιο μοτίβο να επαναλαμβάνεται με παβλοβιανό τρόπο: ο Μασκ είναι κακός επειδή είναι τραμπικός και ενάντια στην ιδεολογία του φύλου, η Χάρις είναι καλή γιατί είναι κόρη μεταναστών, ακόμα κι αν μέχρι χθες όλοι την έλεγαν ανίκανη. Ο Walz είναι καλός ακόμα κι αν κανείς δεν γνώριζε την ύπαρξή του και θέλει μια έκτρωση μέχρι τον ένατο μήνα της εγκυμοσύνης, ο Vance είναι κακός και ρατσιστής ακόμα κι αν είναι παντρεμένος με την κόρη Ινδών μεταναστών, αλλά είναι κατά των αμβλώσεων. Oι νέοι που στέλνουν τους αστυνομικούς στο νοσοκομείο είναι καλοί και δημοκρατικοί αν το κάνουν σε μια μη εξουσιοδοτημένη αλλά υπέρ της Γάζας διαδήλωση στην Πίζα, είναι κακοί αν το κάνουν επαναστατώντας μετά από βαριές πληγές που ανοίγουν ξανά μετά από μια σφαγή μικρών κοριτσιών στην Αγγλία.
Το είδατε και κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων; Εάν ο Egonu, ο Khelif ή ακόμα και ο πολύ νεαρός Furiani κερδίσει, το κήρυγμα ξεκινά ενάντια στη «ρατσιστική και ομοφοβική δεξιά» με την επιθυμία να τροφοδοτήσει το μίσος και τον διχασμό που είναι εντελώς παράλογος, ειδικά σε θέματα που πρέπει να μας βλέπουν όλους ενωμένους: πάντα χαιρόμαστε για έναν από τους συμπατριώτες μας που κερδίζει, μπορούμε να συζητήσουμε την υπεράσπιση των γυναικών από τον εκφοβισμό που δεν θα έπρεπε να υφίσταται. Μπορείς να έχεις διαφορετική άποψη για τα πάντα, αλλά υπάρχει ένα μέρος που στοχεύει μόνο στο να στιγματίζει με τους συνήθεις αποκλειστικούς χαρακτηρισμούς: φασίστας, ρατσιστής, ομοφοβικός, έμπορος ψευδών ειδήσεων, υποκινητής μίσους. Και το καθένα μοιάζει με αυτοβιογραφία.
Μην παρασυρθείτε από τα αφηγηματικά τρικ, προσπαθήστε πάντα να πηγαίνετε στον βαθύ λόγο που υποδεικνύει την αιτία αυτού που συμβαίνει, μην προχωρήσετε με το σχήμα φίλου-εχθρού που δεν οδηγεί πουθενά. Αναλύστε τα γεγονότα και κατανοήστε τη δυναμική που τα παράγει, γιατί μόνο έτσι μπορούν να διορθωθούν οι στρεβλώσεις και να θεραπευτεί η ασθένεια στη ρίζα της. Εάν υπάρχει μια συνεχιζόμενη εξέγερση στην Αγγλία, η αιτία δεν είναι ο ρατσισμός, ο Τόμι Ρόμπερτσον, η ισλαμοφοβία, οι ψεύτικες ειδήσεις ή ο Έλον Μασκ. Η αιτία είναι ότι κανείς δεν προσφέρει απαντήσεις στις ανάγκες των φτωχών ξεχασμένων ανθρώπων, αντίθετα στο όνομα της πολιτικής ορθότητας αμφισβητείται ακόμη και η πρωταρχική ανάγκη για μια φαινομενική κάποιας μορφής δικαιοσύνης. Αν μετά δουν ξένους να μένουν στο Holiday Inn, οι ξεχασμένοι και στερημένοι νέοι καταλήγουν να επαναστατούν. Ενάντια στους μετανάστες επειδή είναι ρατσιστές; Όχι, ενάντια στο Κράτος που τους ξέχασε αυτούς και τις οικογένειές τους, τους αρνήθηκε κάθε δίχτυ ασφαλείας από τη φτώχεια και το κακό. Δεν τραυματίστηκε κανένας μετανάστης, συνελήφθησαν 147 παιδιά.
Είχαν δίκιο που τους συνέλαβαν, δεν πετάς τούβλα στην αστυνομία, δεν τραυματίζεις αξιωματικούς ατιμώρητα, είναι σωστό να χρησιμοποιείς βία κατά των ταραχών. Αλλά οι λόγοι της διαταραχής πρέπει να αναλυθούν και να κατανοηθούν σε βάθος, όχι να εκτοξευθούν στο πρωτοσέλιδο με τη συνηθισμένη απλοποίηση ότι υπάρχει ένα κομμάτι του κόσμου που αποτελείται από ρατσιστές, ομοφοβικούς και οπαδούς των fake news που είναι καλύτερο να απαλλαγούμε με οποιοδήποτε μέσο. Επειδή αυτοί που το κάνουν αυτό υποκινούν όλο και πιο επικίνδυνες ταραχές, πραγματικά υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν αντέχουν άλλο.
1 σχόλιο:
Το άρθρο επικρίνει επίσης τη χρήση της πολιτικής ορθότητας, που σύμφωνα με τον Αντίνολφι κρύβει και εμποδίζει την αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων, συμβάλλοντας στη δημιουργία περαιτέρω κοινωνικών εντάσεων. Το κεντρικό μήνυμα είναι μια πρόσκληση να κατανοήσουμε τις πραγματικές αιτίες των εξεγέρσεων και να ανταποκριθούμε στις ανάγκες του περιθωριοποιημένου πληθυσμού, αντί να στιγματίζουμε τις διαμαρτυρίες ως απλές πράξεις ρατσισμού ή μίσους που τροφοδοτούνται από ψευδείς ειδήσεις.
Δημοσίευση σχολίου