Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2022

Αγ. Γρηγόριος Νύσσης - Λόγος Κατηχητικός Ο Μέγας (39)

Συνέχεια από:  Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2022

ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ


Κεφάλαιο 39

1. Πράγματι από τα γεννώμενα τα μεν άλλα εξαρτώνται από την ορμήν των γεννώντων αυτά, το πνευματικόν όμως γέννημα εξαρτάται από αυτόν ο οποίος γεννάται. Επειδή λοιπόν σε τούτο έγκειται ο κίνδυνος, στο να αστοχήσει του συμφέροντος, καθ’ όσον η δυνατότητα επιλογής είναι στην εξουσίαν του καθενός, νομίζω ότι είναι καλόν εκείνος ο οποίος κατευθύνεται προς την πνευματικήν του γέννησιν να προμελετά στον λογισμό του ποιος πατήρ θα τον ωφελήσει και από ποία συστατικά είναι προτιμότερον να συντελεσθεί η φύσις του. Όπως ελέχθη άλλωστε αυτός ο τόκος έχει την εξουσία να εκλέξει τους γεννήτορές του.

2. Επειδή λοιπόν τα όντα είναι διηρημένα σε δυο, σε κτιστά και σε άκτιστα, και η μεν άκτιστος φύσις έχει μέσα της το άτρεπτον και αμετάβλητον, η δε κτίσις έχει μέσα το τρεπτόν και μεταβλητόν, εκείνος ο οποίος εκλέγει το ωφέλιμον κατόπιν περισκέψεως ποίας φύσεως να προτιμήσει να γίνει τέκνον, εκείνης η οποία είναι μεταβλητή ή εκείνης η οποία έχει υπόστασιν αμετάπτωτον, παγίαν και πάντοτε σταθεράν εις το αγαθόν; Επειδή λοιπόν στο Ευαγγέλιον διδάσκονται τρία πρόσωπα και ονόματα, δια των οποίων πραγματούται η γέννησις των πιστών, ο δε εν τη Τριάδι γεννώμενος γεννάται εξ ίσου και από τον Πατέρα και από τον Υιόν και από το Πνεύμα το Άγιο (διότι έτσι λέγει το Ευαγγέλιον περί του Πνεύματος, ότι «το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος πνεύμα εστι», και ο Παύλος «εν Χριστώ» γεννά, και ο Πατήρ πάντων είναι πατήρ), παρακαλώ ας προσέξει πολύ ο ακροατής μου το ζήτημα τούτο, για να μη καταστήσει εαυτόν γέννημα της ασταθούς φύσεως, ενώ από αυτόν εξαρτάται να καταστήσει την άτρεπτον και αναλλοίωτον φύσιν αρχηγόν της δικής του.

3. Πράγματι η δύναμις του γεννήματος μορφώνεται κατά την διάθεσιν της καρδίας αυτού τούτου του προσερχομένου στην οικονομία, ώστε ο μεν ομολογών άκτιστον την αγίαν Τριάδα να εισέρχεται εις την άτρεπτον και αναλλοίωτον ζωήν, ο δε βλέπων κτιστήν την φύσιν της Τριάδος δια της πλανεράς γνώμης και παρά ταύτα βαπτιζόμενος εις αυτήν να γεννάται πάλιν στόν τρεπτόν καί μεταβλητόν βίον. Καθ’ όσον κατ’ ανάγκην το γεννώμενο είναι ομογενές με την φύσιν των γεννητόρων. Ποιον λοιπόν είναι ωφελιμότερο, η είσοδος εις την άτρεπτον ζωήν ή η παλινδρόμησις εις την άστατον και τρεπτήν ζωήν;

4. Επειδή λοιπόν είναι φανερό στον καθένα, και στον έχοντα έστω και μικράν διάνοια ακόμη, ότι το σταθερό είναι πολύ αξιολογότερο από το ασταθές και το τέλειον από το ελλιπές και το μη στερούμενον από το στερούμενον και το μη έχον ανάγκην τελειοποιήσεως ως διαμένον πάντοτε μέσα εις την τελειότητα τού αγαθού, από το ανερχόμενο δι’ εξελικτικής προόδου διά τούτο θα ήταν αναγκαίο ο έχων τουλάχιστον νουν ένα εκ των δύο να εκλέξει ή να πιστεύει ότι η Αγία Τριάς είναι φύσις άκτιστος και έτσι να κάμει αυτήν αρχηγόν της ζωής του δια της πνευματικής γεννήσεως, ή, εάν νομίζει ότι ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον είναι έξω από την φύσιν του πρώτου και αληθινού και αγαθού Θεού, την του Πατρός λέγω, να μη συμπεριλαμβάνει την εις ταύτα πίστιν κατά τον καιρό της γεννήσεώς του, μη τυχόν κατά λάθος εν τη αναγεννήσει του εισαγάγει τον εαυτόν του εις φύσιν ελλιπή και έχουσα ανάγκην αγαθοποιήσεως από μέρους άλλου και τρόπον τινά επαναφέρει εις το ομογενές του, απομακρύνας την πίστιν του από την υπερέχουσαν φύσιν. Διότι εκείνος ο οποίος υποτάσσει τον εαυτό εις τι των κτιστών λανθανόντως βασίζει εις αυτό και όχι εις το θείον την ελπίδα της σωτηρίας.

5. Πράγματι ολόκληρος η κτίσις, επειδή έρχεται κατά το ίσον εκ του μη όντος εις το είναι, είναι συνδεδεμένη φυσικώς με τα μέρη αυτής. Και όπως επί την κατασκευήν των σωμάτων όλα τα μέλη είναι φυσικώς συναρμολογημένα προς εαυτά, καίτοι μερικά ευρίσκονται σε κατωτέρες και άλλα σε ανώτερες θέσεις, έτσι και η κτιστή φύσις είναι ενωμένη προς εαυτήν κατά την ιδιότητα του κτιστού και καθόλου η εντός ημών διάκρισις ανωτέρου και κατωτέρου δεν διασπά την εσωτερική της ενότητα. Στα πράγματα τα οποία αντιλαμβανόμεθα ότι εξ ίσου προήλθαν από την ανυπαρξίαν στην ύπαρξιν, έστω και αν κατά τα άλλα διακρίνονται σε αυτά διαφορές,  δεν βρίσκουμε καμμία παραλλαγή στο βασικό τούτο θέμα της φύσεως αυτών.

6. Εάν λοιπόν o άνθρωπος, ων κτιστός, νομίζει ότι και το Πνεύμα και ο Μονογενής Υιός είναι κτιστά, τότε θα ματαιοπόνει αν με την ελπίδα μεταστάσεως σε ανωτέραν φύσιν επιστρέφει εις τον εαυτόν του. Το γινόμενον είναι όμοιον με τις αντιλήψεις του Νικοδήμου, ο οποίος μαθών παρά του Κυρίου ότι πρέπει να γεννηθεί άνωθεν, επειδή δεν ηδυνήθη να εννοήσει την έννοια του μυστηρίου, συμπέρανε ότι πρόκειται περί επιστροφής εις τον μητρικόν κόλπον.  Ώστε εάν δεν κατευθύνεται προς την άκτιστον φύσιν αλλά προς την συγγενή και ομόδουλον κτίσιν, τότε η γέννησίς του είναι εκ των κάτω και όχι εκ των άνω. Το δε Ευαγγέλιον λέγει ότι η γέννησις των σωζομένων είναι άνωθεν.

ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ: ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ Ο ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ ΚΑΙ Η ΦΥΛΗ ΤΟΥ, Η ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟΥ ΡΑΜΦΟΥ. ΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ. 

ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΑΔΗ ΜΑΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΟΥ ΚΛΗΡΙΚΑΛΙΣΜΟΥ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΜΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΣΑΝ ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ,ΥΠΟΔΥΟΜΕΝΟΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΣΩΣΜΕΝΟΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ.

ΤΕΛΟΣ ΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΠΑΘΟΣ ΣΤΗΝ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: