''Τό άσχετον τής σής φωτοχυσίας''

                                               

❝ ἄσχετος ❞
(δύσκολες λέξεις & φράσεις της υμνογραφίας)

 Η αρχική σημασία της λέξης είναι «ασυγκράτητος, ακατάσχετος», < ἀ- στερητ. + *σχετός (ρηματικό επίθ.) < θ. σχ-, από όπου και αόρ. β΄ ἔ-σχ-ον, ρ. ἔχω.
Μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα τη λέξη μέσω της λ. επίσχεση «διακοπή / συγκράτηςη (πχ ~ εργασίας // ΙΑΤΡ ~ ούρων κλπ). H σημερινή σημ. είναι ελληνιστική.
Ειδικά στον παρακάτω ύμνο νομίζουμε σημαίνει ειδικότερα «που δεν μπορείς να το αντέξεις»

 Τὸ ἄ σ χ ε τ ο ν τῆς σῆς φωτοχυσίας
καὶ ἀπρόσιτον τῆς Θεότητος,
θεασάμενοι τῶν Ἀποστόλων οἱ πρόκριτοι
ἐπὶ τοῦ ὄρους τῆς Μεταμορφώσεως,
ἄναρχε Χριστέ,
τὴν θείαν ἠλλοιώθησαν ἔκστασιν [...]
(ιδιόμελο Μεταμορφώσεως)

Προσκυνητής: ''Τό άσχετον τής σής φωτοχυσίας''

Η ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.

Πρὸς Κορινθίους Α' 13

[13.1] ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. [13.2] καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν ὥστε ὄρη μεθιστάναι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐθέν εἰμι. [13.3] κἂν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι.

[13.4] ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, {ἡ ἀγάπη} οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, [13.5] οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, [13.6] οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· [13.7] πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.

[13.8] ἡ ἀγάπη οὐδέποτε πίπτει· εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται. [13.9] ἐκ μέρους γὰρ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν·

 [13.10] ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. [13.11] ὅτε ἤμην νήπιος, ἐλάλουν ὡς νήπιος, ἐφρόνουν ὡς νήπιος, ἐλογιζόμην ὡς νήπιος· ὅτε γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. 

[13.12] βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾽ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. [13.13] νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.

ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΣΧΕΤΟΝ Η ΑΥΤΟΥ ΕΤΕΡΟΤΗΣ Ο ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕ ΣΑΝ ΕΣΧΑΤΟΝ. ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΤΟ ΠΑΡΕΛΕΙΨΑΝ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑΝ ΕΤΟΙΜΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΡΟΣΩΠΩΝ.