από Michelangelo Severgnini
Καθώς γράφω, ρίχνω μια ματιά στα νέα του πρακτορείου. Το τελευταίο λέει: 79 πτώματα βρέθηκαν, 104 άνθρωποι σώθηκαν. Αυτό είναι το μόνο που είναι γνωστό για ένα σκάφος που βυθίστηκε χθες το απόγευμα 87 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του νησιού της Πύλου στα ελληνικά ύδατα και αναχώρησε από την πόλη Τομπρούκ, στην ανατολική Λιβύη, φορτωμένο, πιστεύεται, τουλάχιστον 750 άτομα.
Μια τεράστια τραγωδία. Ότι πολλοί στην Ευρώπη θα κατηγορήσουν για τη μη διάσωση.
Δεν θα το κάνουμε.
Τα αίτια της τραγωδίας ξεκινούν πολύ πριν από την αποτυχία βοήθειας. Και δεν πρέπει να αναζητηθούν στη διαφυγή από τον πόλεμο και τη φτώχεια.
Αυτή είναι μια ιστορία που πρέπει να ειπωθεί για αυτό που είναι.
Και στοιχηματίζουμε ότι κανείς στην Ιταλία δεν θα το κάνει.
Τον περασμένο Νοέμβριο, για την πραγματοποίηση του ντοκιμαντέρ «Ο ουρανός πάνω από τη Βεγγάζη» πήρα συνέντευξη από διάφορες αρχές της νόμιμης κυβέρνησης της Λιβύης, αυτής που έλαβε την ψήφο εμπιστοσύνης του κοινοβουλίου και κατοικεί στη Βεγγάζη λόγω της στρατιωτικής κατοχής της Τρίπολης από πολιτοφυλακές που υποστηρίζονται από τη Δύση.
Με την ευκαιρία αυτή, σχεδιάσαμε ορισμένες σαφείς έννοιες στις οποίες θέλω να προσθέσω ορισμένα γεγονότα που πρέπει να γίνουν γνωστά. Εκτός από αυτά, εδώ και μήνες παρακολουθούμε μια σελίδα στο Facebook που διαχειρίζεται η πακιστανική μαφία στη Βεγγάζη καί διαχειρίζεται την κίνηση που οργάνωσε την αναχώρηση του βυθισμένου σκάφους (βλ. φωτογραφία) και από αυτή την παρακολούθηση έχουμε λάβει τις υπόλοιπες πληροφορίες, μαζί με ό, τι προσφέρει η διεθνής πραγματικότητα τους τελευταίους μήνες.
Όλα όσα γνωρίζουμε αναφέρουμε παρακάτω:
1) Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, αναγνωρίζοντας μόνο την παράνομη κυβέρνηση στην Τρίπολη, στέλνουν χρήματα μόνο στην Τρίπολη και στη συνέχεια στην ακτοφυλακή της Τρίπολης. Ως εκ τούτου, τα 2/3 των ακτών της Λιβύης περιπολούνται από την ακτοφυλακή της Βεγγάζης, η οποία δεν διαθέτει πόρους και μέσα, αλλά κάνει ό, τι μπορεί.
2) Τα χρήματα που στέλνουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στην κυβέρνηση της Τρίπολης εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται κυρίως για τη στρατιωτική υποστήριξη των πολιτοφυλακών που κατέχουν την Τρίπολη και το «σταμάτημα των μεταναστών» είναι μόνο ένα πρόσχημα για να επιτραπεί η ατιμώρητη παράδοση στρατιωτικών μέσων σε μια σφετεριστική κυβέρνηση.
3) Ολόκληρη η ροή των Αφρικανών μεταναστών που διακινούνται από την υποσαχάρια Αφρική κατευθύνεται προς την Τρίπολη και την Τριπολίτιδα, επειδή αυτή είναι η μόνη ελεύθερη ζώνη στα χέρια των πολιτοφυλακών όπου 700.000 Αφρικανοί παρόντες εκεί και παγιδευμένοι γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης ως σκλάβοι και υποβάλλονται σε βασανιστήρια, έτσι ώστε οι οικογένειές τους να στέλνουν μεγάλα χρηματικά ποσά για λύτρα. Τα αφρικανικά μαφιόζικα δίκτυα που διαχειρίζονται την εμπορία ανθρώπων και δελεάζουν τα παιδιά που αποκαλούμε μετανάστες, είναι σε συμμαχία με τις λιβυκές πολιτοφυλακές στην Τρίπολη. Ως εκ τούτου, το μόνο σημείο αναχώρησης από τη Λιβύη όπου μπορούν να επιβιβαστούν οι αφρικανοί μετανάστες είναι η Τριπολίτιδα, η δυτική ακτή της Λιβύης, αυτή που διαχειρίζονται οι πολιτοφυλακές που χρηματοδοτούμε.
4) Μέχρι πριν από λίγους μήνες, οι αναχωρήσεις από την ανατολική ακτή της Λιβύης, δηλαδή αυτή που βρίσκεται υπό τον έλεγχο της νόμιμης κυβέρνησης, ήταν σχεδόν μηδενικές, παρά την έλλειψη πόρων.
5) Εδώ και μερικούς μήνες υπάρχει κίνηση αναχωρήσεων προς την Ιταλία από την πόλη του Τομπρούκ, στην ανατολική ακτή κοντά στη Βεγγάζη. Αλλά αυτοί που επιβιβάζονται δεν είναι Αφρικανοί. Όλοι οι Αφρικανοί καταλήγουν στην Τρίπολη. Αυτοί που ξεκινούν από το Τομπρούκ είναι κυρίως πακιστανικής υπηκοότητας, ακολουθούμενοι από Αιγύπτιους, Σύριους, Παλαιστίνιους.
6) Οι Αιγύπτιοι, οι Σύριοι και οι Παλαιστίνιοι που έχουν ξεκινήσει από το Τομπρούκ τους τελευταίους μήνες αντιπροσωπεύουν ένα είδος μικρής εσωτερικής μετανάστευσης. Η κατάσταση είναι διαφορετική για τους Πακιστανούς, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία. Αυτοί φτάνουν στη Βεγγάζη με αεροπλάνο με τριγωνισμό συνήθως στην Κωνσταντινούπολη: Πακιστάν-Τουρκία-Λιβύη με τακτικές αεροπορικές πτήσεις, Λιβύη-Ιταλία με πλοία.
Διαφήμιση στα ουρντού για ταξίδια από το Τομπρούκ στην Ιταλία
7) Τα σκάφη που φεύγουν από το Τομπρούκ είναι όλα κατασκευασμένα από ξύλο, αλιευτικά σκάφη στο τέλος της καριέρας τους, συνήθως ικανά να φτάσουν μόνα τους στις ιταλικές ακτές (σε αντίθεση με τις ξεφουσκωμένες λέμβους που αναχωρούν από τις ακτές της Τριπολίτιδας), επομένως οι διακινητές του Τομπρούκ δεν έρχονται σε επαφή με ΜΚΟ και δεν προειδοποιούν για τις αναχωρήσεις τους.
8) Κάθε ξεφουσκωμένη λέμβος μπορεί να μεταφέρει μέχρι 100 άτομα. Στις βάρκες, από την άλλη πλευρά, μπορούν να φορτωθούν εκατοντάδες. Τα πλοία διάσωσης των ΜΚΟ έχουν σχεδιαστεί για να ανασύρουν τους επιβάτες των ξεφουσκωμένων φουσκωτών λέμβων (εκείνους που μόνοι τους δεν είναι σε θέση να φτάσουν ούτε στις ιταλικές ακτές), ώστε να είναι σε θέση να ανασύρουν από τη θάλασσα μερικές δεκάδες μετανάστες κάθε φορά.
9) Στο Μαρόκο εδώ και αρκετές εβδομάδες συνεχίζεται μια γενική σύνοδος κορυφής που ονομάζεται «6 + 6», όπου ορισμένα μέλη του Συμβουλίου της Επικρατείας (μη εκλεγμένο σώμα αλλά αντιπροσωπευτικό της κατοχής της Τρίπολης και εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της Δύσης) και άλλα τόσα μέλη του λιβυκού κοινοβουλίου (ένα όργανο εκλεγμένο από τον λαό της Λιβύης και εγκατεστημένο στη Βεγγάζη), προσπαθούν να βρουν μια συμφωνία που θα οδηγήσει στις πολυαναμενόμενες επόμενες εκλογές στη Λιβύη. Το μήλον της έριδος είναι πάντα και μόνο ένα: η Δύση θέλει να εισαχθεί ένας νόμος που θα εμποδίζει τον Σαΐφ Καντάφι (που θεωρείται ευρέως ως φαβορί) να κατέβει στις εκλογές, ενώ οι εκπρόσωποι του λιβυκού κοινοβουλίου απορρίπτουν αυτό το ενδεχόμενο. Εν τω μεταξύ, οι συζητήσεις συνεχίζονται και η ημερομηνία των εκλογών απομακρύνεται όλο και περισσότερο.
10) Σε αυτό το πλαίσιο χάους και αδιεξόδου, που προκαλείται από τη δυτική παρέμβαση στη δημοκρατική δυναμική της Λιβύης, ορισμένοι από τους παράγοντες που βρίσκονται επί του παρόντος στο πεδίο στη Λιβύη επιδιώκουν την καλοσύνη των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων με τον δικό τους τρόπο.
11) Ένα πράγμα είναι σαφές στους Λίβυους πολιτικούς: οι Ευρωπαίοι θέλουν πετρέλαιο, αλλά το μεγαλύτερο μέρος είναι κλεμμένο πετρέλαιο, δύσκολο να τιμολογηθεί, οπότε η μετανάστευση είναι πάντα το σωστό στοιχείο για την κάλυψη του λαθρεμπορίου. Είναι το σχέδιο των πολιτοφυλακών της Τρίπολης εδώ και χρόνια: λεηλατούν το πετρέλαιο και το στέλνουν στην Ευρώπη, με αντάλλαγμα τα χρήματα που απαιτούνται για τη διατήρηση της κατοχής της Τριπολίτιδας. Δεδομένου ότι με αυτούς τους όρους δεν μπορεί να ειπωθεί, τότε όλα καταγράφονται στη "μετανάστευση". Για το λόγο αυτό, στην πραγματικότητα, οι πολιτοφυλακές της Τρίπολης έχουν πολλαπλασιάσει τη μετανάστευση τα τελευταία χρόνια, δεν την έχουν σταματήσει.
12) Τις τελευταίες εβδομάδες ο Khalifa Haftar, διοικητής του Εθνικού Στρατού της Λιβύης, στρατιωτικός και όχι πολιτικός, επισκέφθηκε την ιταλική κυβέρνηση στη Ρώμη. Το σχέδιο που πρότεινε, με πολλά chutzpah, ήταν πιθανώς το ίδιο:
«Τώρα έχουμε το πετρέλαιο στη Λιβύη. Πληρώστε μας αντί για την Τρίπολη και θα σας το στείλουμε».
Πιθανή απάντηση της ιταλικής κυβέρνησης: «Δεν μπορούμε να στείλουμε χρήματα στη Βεγγάζη για την αγορά πετρελαίου, διαφορετικά ο Σεβεργκνίνι θα είχε δίκιο όταν δείχνει ότι στη Βεγγάζη ένα λίτρο βενζίνης στην αντλία κοστίζει 0,03 ευρώ».
Η εύλογη απάντηση του Χάφταρ: «Τέλεια, τότε στείλτε μας χρήματα για να αντιμετωπίσουμε τους μετανάστες, όπως κάνετε με την Τρίπολη».
Η πιθανή απάντηση της ιταλικής κυβέρνησης: «Αλλά δεν έχετε μετανάστες που φεύγουν, οι Αφρικανοί πηγαίνουν όλοι στην Τρίπολη από τις πολιτοφυλακές, οι οποίες δεν θα σας αφήσουν να εκτρέψετε αυτή τη διακίνηση στη Βεγγάζη».
Η πιθανή απάντηση του Haftar: «Κανένα πρόβλημα, θα φέρουμε μετανάστες από το Πακιστάν με αεροπλάνο και στη συνέχεια θα τους επιβιβάσουμε».
Πιθανή απάντηση από την ιταλική κυβέρνηση: «Τι υπέροχη ιδέα!!! Ας ξεκινήσουμε λίγο, ας κάνουμε λίγο χάος ώστε να έχουμε τη δικαιολογία να έρθουμε στη Βεγγάζη και να υπογράψουμε επιτέλους μια συμφωνία με τις αρχές της Ανατολής. Το μοτίβο είναι το ίδιο: πληρώνουμε για να σταματήσουμε τους μετανάστες, αλλά στην πραγματικότητα είναι χρήματα για πετρέλαιο, τι λέτε;».
Η εύλογη απάντηση του Χάφταρ: «Σε ευχαριστώ Τζόρτζια, ήξερα ότι θα καταλάβεις».
-------------------------------
Ο Michelangelo Severgnini είναι ο συγγραφέας του The Scream: slaves in exchange for oil - ερευνητικό βιβλίο που αποκαλύπτει τις αλήθειες που αποσιωπήθηκαν στην Ιταλία για τη Λιβύη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου