Ακύρωση τής κουλτούρας(τού πολιτισμού): το αιώνιο Γνωστικό όνειρο της επανεκκίνησης από το μηδέν.

από τον Giampaolo Crepaldi

« Ο Ευαγγελισμός της Αμερικής: ενάντια στην κουλτούρα της ακύρωσης ».

Παρουσίαση Marco Tosatti

Αγαπητοί φίλοι και εχθροί του Stilum Curiae , λαμβάνουμε και δημοσιεύουμε πρόθυμα αυτό το άρθρο του επισκόπου Τεργέστης που δημοσιεύτηκε στο νέο τεύχος του «Δελτίου Κοινωνικού Δόγματος της Εκκλησίας». Απολαύστε την ανάγνωση.

* * *
Ένα έθνος χωρίς πολιτισμό είναι κάτι πολύ λυπηρό. Θα ήταν ένα έθνος όπου οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι να υπερασπιστούν, δεν ξέρουν τι να καλλιεργήσουν, δεν ξέρουν τι να μεταδώσουν.
Αυτό της κουλτούρας Cancel , που κατεδαφίζει τα αγάλματα του Χριστόφορου Κολόμβου, των Ιεραπόστολων που ευαγγελίζονταν την Αμερική, κάθε Ιδρυτή Πατέρα ό,τι είναι και ό,τι ίδρυσε, και επεκτείνεται στο να θέλει να ακυρώσει όλο τον δυτικό πολιτισμό, την ελληνική μεταφυσική, το ρωμαϊκό δίκαιο, το χριστιανικό πολιτισμό... αλλά ταυτόχρονα είναι και αυτό ένα πολιτιστικό γεγονός. Για να σβήσεις τον πολιτισμό πρέπει να εκφράσεις έναν πολιτισμό. Ο αντιπολιτισμικός μηδενισμός είναι επίσης πολιτισμός. Η αντίφαση είναι εμφανής, αλλά δεν φαίνεται να την προσέχουν οι υποστηρικτές αυτής της μόδας, δεδομένου ότι ακόμη και η αρχή της μη αντίφασης, κατά πάσα πιθανότητα, είναι θύμα της ακύρωσής τους. Εάν, λοιπόν, και αυτός είναι πολιτισμός, θα είναι καιρός να εμβαθύνουμε στη φύση του. Σε όλη την ιστορία, υπήρξαν πολλές «πολιτιστικές διαγραφές». Δεν αναφέρομαι τόσο στο damnatio memoriae που κάθε νικητής έχει αποφασίσει για την κουλτούρα των ηττημένων. Κάθε πόλεμος έχει δημιουργήσει φαινόμενα αυτού του είδους. Αναφέρομαι στην επιθυμία να ξεκινήσουμε «από το μηδέν», χαρακτηριστικό πολλών φιλοσοφικών πολιτισμών της νεωτερικότητας. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις ήταν αυτή του Ντεκάρτ που θέτει υπό αμφισβήτηση όλη τη γνώση του πολιτισμού στον οποίο ανήκει, σχεδόν όλο τον δυτικό πολιτισμό, ακριβώς για να ξεκινήσει από το μηδέν. Το ίδιο θα κάνουν οι διαφωτιστές και μετά οι θετικιστές. Η ίδια δέσμευση υπάρχει και στον μαρξισμό. Φυσικά, όλοι τους –και άλλοι που δεν μπορούν να αναφερθούν εδώ– είχαν ήδη στο μυαλό τους μια νέα κουλτούρα όταν ήθελαν να διαγράψουν τον πολιτισμό τους. Ο Ντεκάρτ ήθελε μια κουλτούρα βασισμένη στη γεωμετρική επιστήμη, ο Διαφωτισμός στην επιχειρησιακή λογική, ο θετικισμός στην πειραματική επιστήμη και ο μαρξισμός στην πράξη. Το καινούργιο ήταν ήδη παρόν όταν ήθελαν να σβήσουν το παλιό.

Αυτή η στάση που πού δίνει τό προνόμιο στο νέο έναντι του αρχαίου, που κάνει την αρετή να συμπίπτει με την προσκόλληση στις ιστορικές καινοτομίες και την αμαρτία με τη διατήρηση του παρελθόντος, είναι ειδική για τη νεωτερικότητα αυτή καθαυτή, ακόμη και στη μηδενιστική εκδοχή της κουλτούρας Cancel . Μπορεί να ονομαστεί προοδευτισμός και το σύνθημά του μπορεί να είναι επανάσταση . Ο προοδευτισμός και η επανάσταση είναι αδιάκοπες, γιατί το αποτέλεσμα μιας επανάστασης καταστρέφεται θανάσιμα από την επόμενη επανάσταση και η σημερινή πρόοδος είναι αναγκαστικά η αυριανή αρχαιότητα. Τίποτα δεν μπορεί να διατηρηθεί. Για να πούμε την αλήθεια και εδώ υπάρχει μια αντίφαση. Η πρόοδος θέλει όλα να αλλάξουν, αλλά όχι η πρόοδος, που πρέπει να παραμείνει. Η πρόοδος πρέπει να διατηρήσει την πρόοδο ως κάτι αδιαμφισβήτητο και ποτέ επικρίσιμο, ποτέ να μην ξεπεραστεί, ποτέ να μήν διαγραφεί. Το ίδιο ισχύει και για την επανάσταση: οι επαναστάσεις αλλάζουν τα πάντα, αλλά όχι την αμετάβλητη πραγματικότητα της επανάστασης, η οποία παραμένει απόλυτη. Η "ακύρωση" πρέπει επίσης να διαγράψει τα πάντα, αλλά η ακύρωση πρέπει να παραμείνει απόλυτη αρχή. Στη συνέχεια, παρατηρούμε, στην κουλτούρα του Cancel , μαζί με τη στενή σύνδεσή της με το σύγχρονο πνεύμα, τη συνπαρουσία του σχετικού και του απόλυτου, της αλλαγής και της μονιμότητας γιατί η αλλαγή πρέπει να είναι μόνιμη και η σχετική πρέπει να είναι απόλυτη.

Τώρα, αυτός είναι ένας τυπικός χαρακτήρας της Γνώσης, επομένως η κουλτούρα του Cancel πρέπει να οριστεί ως ένα Γνωστικό φαινόμενο. Η περιφρόνηση της πραγματικότητας και της τάξης, της δημιουργίας και των κανόνων που εδραιώθηκαν στην ιστορία. Η αξιοποίηση της αναγέννησης, μιας νέας δημιουργίας, ενός νέου κόσμου, ενός νέου ανθρώπου, μιας παλιγγενεσίας. Απελευθέρωση από τους περιορισμούς της πραγματικότητας, της αλήθειας, του παρελθόντος, η σωτηρία ως αδιαφορία για το κακό και ως γεγονός συνείδησης. Στην κουλτούρα του Cancel βρίσκουμε πολλές πτυχές της αιώνιας Γνώσης. Και επομένως δεν μπορούμε να μην βρούμε και τον αγώνα της με τη χριστιανική πίστη, που ήταν πάντα ο κύριος εχθρός της.

Σε αυτό το νέο τεύχος του Δελτίου δεν μιλάμε ευθέως για την κουλτούρα του Cancel γιατί προτιμήσαμε να την αμφισβητήσουμε παρουσιάζοντας σωστά ένα από τα πιο αγαπημένα της θέματα (sic), δηλαδή τον ευαγγελισμό της Αμερικής. Εδώ και πολύ καιρό υπάρχει ο λεγόμενος «μαύρος θρύλος» πάνω σ' αυτόν τόν ευαγγελισμό, αποτέλεσμα της διαφωτιστικής και αντιθρησκευτικής προπαγάνδας της αγγλόφωνης και προτεσταντικής αστικής τάξης. Υπάρχουν αιώνες προγραμματισμένης παραπληροφόρησης σχετικά με τον ευαγγελισμό της Αμερικής. Σήμερα, ωστόσο, υπάρχουν περισσότερα, δεδομένου ότι η κουλτούρα του Cancel έχει στοχεύσει άμεσα αυτήν την κληρονομιά, τον πρώτο στόχο της επιθυμίας για ακύρωση. Αντί να επιχειρηματολογούμε λοιπόν ενάντια στην κουλτούρα του Cancel , θεωρήθηκε ως εκ τούτου πιο βολικό και χρήσιμο να αξιοποιήσουμε και να προτείνουμε από τη σωστή προοπτική αυτό που θα ήθελε να ακυρωθεί.

Cancel culture: l’Eterno Sogno Gnostico di Ricominciare da Zero - Articolo di Mons. Giampaolo Crepaldi (www-unavox-it.translate.goog)

ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ, 

Η ΟΠΟΙΑ ΜΑΘΗΤΕΥΣΕ ΑΜΕΣΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΦΛΩΡΟΦΣΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΠΟΥΛΓΚΑΚΟΦ ΣΤΟΝ ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΤΟΥΣ, ΤΟΥ ΣΟΛΟΒΙΕΦ,ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ, ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΥ, ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΕ ΚΑΙ Ο ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ, ΊΣΩΣ Ο ΠΙΟ ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΣΟΛΟΒΙΕΦ, ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ,

 ΕΠΗΡΕΑΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ Β' ΒΑΤΙΚΑΝΕΙΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ, ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΜΟΤΙΒΟ ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΥ, ΟΠΩΣ Ο ΡΑΝΕΡ, Ο ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ, ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΤΡΟΦΗΣ, 

ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΡΥΜΜΕΝΟΥ ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟ ΔΙΑΛΥΕΙ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΑ ΤΗΝ ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΜΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ.

ΠΑΡΑΔΟΞΩΣ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΠΑΡΟΝΟΜΑΣΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΖΗΛΩΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΟΧΥΡΩΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΜΕ ΕΩΣΦΟΡΙΚΗ ΜΑΝΙΑ , ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΑΥΤΗΣ ΚΑΘ' ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΟΣΥΝΗΣ. 

ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΟΣ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΟΥ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΓΙΟΜΑΧΙΑΣ, ΟΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΩΝΤΑΙ ΤΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΝΑΤΙΚΟΥ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.