« Πιστεύουμε ότι η κατανόηση είναι το παν, ότι η απόκτηση δεδομένων μέσω της μελέτης είναι γνώση
Ομάδα μορφών που κατοικούν στην έδρα της θείας Σοφίας που απεικονίζεται με τη μορφή εγκεφάλου, η ανατομία του οποίου είναι καμουφλαρισμένη σε αυτή τη λεπτομέρεια της Δημιουργίας του Αδάμ του Μιχαήλ ΆγγελουΚΑΤΑΝΟΗΣΕ ΚΑΙ ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ
Νομίζουμε ότι η κατανόηση είναι το παν, ότι η απόκτηση δεδομένων μέσω της μελέτης είναι γνώση. Είναι μια αμαρτία που μας περιορίζει και μας αναγκάζει σε μια ιστορία συγκρούσεων.
Νομίζω ότι συμμερίζομαι την πλατωνική οπτική από την οποία φαίνεται ξεκάθαρα ο κόσμος των ιδεών. Ο Αθηναίος φιλόσοφος τον ονόμασε Υπερουράνιο. Ένας χώρος σε όλα είναι ήδη παρουσία, εκτός χρόνου και χώρου. Ένας χώρος, προσθέτω επιπόλαια, στον οποίο όλα τα γιατί έχουν ήδη τις απαντήσεις τους. Στον οποίο η κυκλικότητα του χρόνου γίνεται εύκολα αναγνωρίσιμη, καθώς και η γειτνίαση και η σχέση όλων των πραγμάτων ή η αυτοαναφορικότητα του χώρου. Η αιώνια επιστροφή, ο μηδενισμός ως το αποκορύφωμα της γνώσης, το Ένα ως διάσταση προσιτή στην αποχή.
Η έννοια δεν είναι απλή. Δεν μπορεί να γίνει κατανοητή με συλλογισμό. Πρέπει να τήν αναδημιουργήσουμε. Πώς αλλιώς μπορούμε να ξεπεράσουμε το υλιστικό και ορθολογιστικό όριο του αντικειμενικού χρόνου, του διαχωρισμού των πραγμάτων, του μετρήσιμου χώρου που υπάρχει ανάμεσά τους;
Αλλά δεν είναι θέμα αναφοράς σε ένα ελιτίστικο ζήτημα κατάταξης νοημοσύνης. Με τη σειρά της – όπως όλα – τίποτα περισσότερο από μια αυτοαναφορική ανθρώπινη επιβεβαίωση. Κάθε μας δήλωση, ακόμα και η μιμητική, βασισμένη σε ένα μοντέλο που δημιούργησαν άλλοι, αποκτήθηκε ή έχει κλαπεί από την αγορά των ιδεών, προϋποθέτει την αναπαράσταση/αναδημιουργία μιας από τις άπειρες προοπτικές που είναι διαθέσιμες στο άπειρο. Αν μη τι άλλο, στο βαθμό που αυτή η ιδέα, αυτή η θέση και η επιβεβαίωση, καταλαμβάνει το χώρο της σκέψης και της δράσης μας, αποτρέποντας έτσι την επιβεβαίωση κάτι άλλου, εναλλακτικού της. Επομένως, η αναδημιουργία,η αναψυχή, δεν αφορά μόνο τις λεγόμενες καινοτόμες ιδέες.
Κατά την προσωπική μου αντίληψη, αυτός ο κόσμος των ιδεών - αν και δεν μπορώ να βάλω όρια - είναι ένα είδος όγκου που περιέχει τα πάντα. Ένας κόσμος στον οποίο όλες οι διαστάσεις που αναπτύσσουν οι άνθρωποι είναι παρούσες. Ένα σώμα από το οποίο μπορεί να ληφθεί οποιαδήποτε θέση. Ένα έδαφος στο οποίο όλες οι δηλώσεις βρίσκουν το αντίθετό τους. Ένας ωκεανός στον οποίο κινούνται τα πάντα, προσφέροντάς μας την αίσθηση του να ξέρουμε κολύμπι, δηλαδή να βρίσκουμε γνώση.
Πέπλο της Μάγιας: τι είναι και γιατί μας κάνει φυλακισμένουςΑν ο Πλάτωνας, με τη μεταφορά του Μύθου του σπηλαίου - μια δυτική αναπαράσταση του του Σοπενχάουερικού Πέπλου της Μάγια, βεδικής προέλευσης - υπαινίσσεται την γκάφα της υποτιθέμενης γνώσης, στη σκέψη του Όγκου η ίδια καταστροφή(γκάφα) παίρνει το όνομα των δύο διαστάσεων. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα είδος ακίνητης εικόνας της στροβιλιζόμενης ογκομετρικής πραγματικότητας.[ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΑΚΙΝΗΤΟ, Η ΣΦΑΙΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΜΕΝΙΔΗ, ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ]. Ένα ΤΈΧΝΑΣΜΑ που επιβάλλεται από την πεποίθησή μας και το αίσθημα ανεξαρτησίας από αυτό που παρατηρούμε, καθώς και από τους περιορισμούς της λογικής μιας ενιαίας σύνταξης υποκειμένου-ρήματος-συμπληρώματος(ΚΑΤΗΓΟΡΉΜΑΤΟΣ).
Η δισδιάσταση υπόσταση είναι απαραίτητη για την επιβεβαίωση, γίνεται περιττή στην ακρόαση. Όπως μια φωτογραφία, περιέχει όλη την πραγματικότητα που η σύλληψή μας, σε συνδυασμό με το προσωπικό ενδιαφέρον, είναι σε θέση να συλλάβει. Μόνο μπροστά στη φωτογραφία που, όχι πάντα ασυναίσθητα, έχουμε βγάλει από τον Ογκο(τήν ένταση), μπορούμε να συζητήσουμε πώς είναι τα πράγματα, πού είναι η αλήθεια, πώς να σχεδιάσουμε και να πετύχουμε τον στόχο. Αλλά δεν είναι τυχαίο ότι κάθε έργο που δεν σχετίζεται με λίγα στοιχεία, όπως μια γέφυρα, ένα σιφόνι, ένα αεροπλάνο ή ένα κτίριο, συνεπάγεται τη δική του αντίφαση. Είναι συνήθως έτσι στον κόσμο των σχέσεων, όπου το άπειρο του καθενός δεν μπορεί να συμπιεστεί μέσα στις προθέσεις ενός μόνο μέρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου