Παρακολουθώντας κανείς το πως ο μακαριστός Επίσκοπος Ναζιανζού Παύλος Ντε Μπαγιεστέρ έγινε Ορθόδοξος Χριστιανός, μέσα από σύγγραμμά του «Η μεταστροφή μου στην Ορθοδοξία»*, αντιλαμβάνεται την πρωτειακή εξουσιαστική μάνητα στον Παπισμό. Μέσα από το βιβλίο αυτό το οποίο αρχικά εκδόθηκε το 1954, αντιλαμβάνεται κανείς το πως «προστατεύεται» στον Παπισμό η πρωτειακή εξουσιαστικότητα.
Ο μακαριστός Επίσκοπος Ναζιανζού Παύλος Μπαγιεστέρ πριν γίνει Ορθόδοξος, ήταν μοναχός του τάγματος του «αγίου» Φραγκίσκου της Ασίζης στη Βόρεια Ισπανία κοντά στη Βαρκελώνη.
Όπως αναφέρει στο εν λόγω σύγγραμμά του, οι ηγούμενοι του μοναστηριού που ανήκε πριν γίνει Ορθόδοξος, του είχαν αναθέσει τη διόρθωση των καταλόγων των έργων και των συγγραφέων της βιβλιοθήκης του μοναστηριού τους.
Εκεί ανακάλυψε ένα φάκελο αναφερόμενο στην Ιερά Εξέταση του έτους 1647, με αντίγραφο διατάγματος του Πάπα Ιννοκεντίου του Ι΄ στα λατινικά. Επρόκειτο για το διάταγμα του Sancti Oficii ημερομηνίας 21 Ιανουαρίου 1647. «Με αυτό αναθεματιζόταν ως αιρετικός κάθε χριστιανός που θα τολμούσε να πιστέψει, να ακολουθήσει ή να μεταδώσει τη διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου περί της αυθεντίας του Αποστολικού αξιώματος»*. Ο λόγος φυσικά ήταν προφανής και επεξηγείται από τον Επίσκοπο αυτόν.
Ο μ. Επίσκοπος Ναζιανζού Παύλος Μπαγιεστέρ, αναφέρει και τις περιπτώσεις του Πάπα Ιωάννη ΚΒ΄(1327) και του Πάπα Κλήμη ΣΤ΄ (1351), όπου αναθεματιζόταν όποιος «θα τολμούσε να αρνηθεί ότι ο Απόστολος Παύλος υπάκουε στις διαταγές του πρώτου των παπών Αποστόλου Πέτρου, οι οποίες δεν ελέγχονταν από κανέναν, και ότι βρίσκονταν υπό την απόλυτη εξουσία του»*.
Επίσης παρόμοια στάση τηρήθηκε και επί Πάπα Μαρτίνου Ε΄, ο οποίος αναθεμάτισε τον Ιωάννη Χους στη Σύνοδο της Κωνστάντζας και από τους Πάπες Πίο Θ΄, Πίο Ι΄ και Βενεδικτο ΙΔ΄. Αυτό έγινε αφορμή να αναζητήσει ο μ. Επίσκοπος Ναζιανζού Παύλος Μπαγιεστέρ την εκκλησιολογία των Αγίων Πατέρων στην Ορθόδοξη Εκκλησία, να τη βρει και ακολούθως να γίνει Ορθόδοξος.
Δυστυχώς και κάποιοι Ορθόδοξοι λόγω έλλειψης επιχειρημάτων για τη χωρίς την Πανορθόδοξη συναίνεση εκχώρηση Αυτοκεφαλίας στα δύο σχισματικά μορφώματα της Ουκρανίας, πρόβαλαν αγιογραφικές παρερμηνείες αναφορικά με τον Απόστολο Παύλο.
Αυτά που έγραφε «ανώνυμος» στο ιστολόγιο «Φως Φαναρίου» στις 14/3/2019 σε κείμενο το οποίο τιτλοφορείτο «Απάντηση στον Μητροπόλεως Πατρών για το Ουκρανικό» προβληματίζουν. Ο εν λόγω «ανώνυμος» σημείωνε μεταξύ άλλων τα ακόλουθα : «Εάν αρχίσω τα πολλά και δυσαρίθμητα παραδείγματα της Εκκλησιαστικής Ιστορίας, σεβαστέ μου πάτερ, ή θα μετανοήσητε πικρώς δια τα γραφέντα ή θα ομολογήσητε ότι δεν υπάρχει Αποστολική διαδοχή εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία. Ασφαλώς, ίσως η σύγχρονη ελλειπής εκκλησιολογία να ανακηρύξη άκυρες και τις κανονικές πράξεις του Αποστόλου των Εθνών Παύλου διότι πως έλαβε την Αρχιερωσύνη; Δια της σωτηριώδους τυφλώσεώς του; Δια του βαπτίσματος υπό Ανανίου; Ή δια της συναντήσεώς του με τον Πέτρον εξ ου έλαβε την ευλογίαν του κηρύττειν;»**
Διαδοχικά κατέληξε ο «ανώνυμος» ότι την Αρχιερωσύνη o Απόστολος Παύλος, την είχε από τον Απόστολο Πέτρο. Προσπάθησε να καταδείξει ότι δεν είναι από τον Απόστολο Ανανία, αλλά από τον Απόστολο Πέτρο που «έλαβε την ευλογίαν του κηρύττειν»**, με ότι συνεπαγόταν ο παρερμηνευτικός αυτός συλλογισμός.
Παρερμηνευτικά ο «ανώνυμος» παραλλήλισε την μεταστροφή του Αποστόλου Παύλου στον Χριστιανισμό, με την περίπτωση εκχώρησης Τόμου Αυτοκεφαλίας στα δύο σχισματικά μορφώματα.
Ο Απόστολος Πέτρος κάλεσε τον Απόστολο Παύλο στο αποστολικό αξίωμα; Πότε άρχισε να κηρύττει ο Απόστολος Παύλος; Ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός επέλεξε τον Απόστολο Παύλο. Ο Απόστολος Παύλος ήταν σκεύος εκλογής του ιδίου του Χριστού.
Και που τον έστειλε ο Κύριος; Στον Απόστολο Πέτρο τον έστειλε; Στον Απόστολο Ανανία τον έστειλε. Ο ίδιος ο Κύριος «εν οράματι» είπε στον Ανανία, «αναστάς πορεύθητι επί την ρύμην την καλουμένην ευθείαν και ζήτησον εν οικία Ιούδα Σαύλον ονόματι Ταρσέα» (Πραξ. 9,11). Και όταν ο Ανανίας ανέφερε στον Χριστό τους ενδοιασμούς του για τα κακά που έκανε στους Χριστιανούς της Ιερουσαλήμ, ο Κύριος απάντησε, «πορεύου, ότι σκεύος εκλογής μοί εστίν ούτος του βαστάσαι το όνομά μου ενώπιον εθνών και βασιλέων υιών τε Ισραήλ» (Πραξ. 9,15).
Ακολούθως «απήλθε ο Ανανίας και εισήλθεν εις την οικίαν, και επιθείς επ’ αυτόν τας χείρας είπε· Σαούλ αδελφέ, απέσταλκέ με Ιησούς ο οφθείς σοι εν τη οδώ ή ήρχου, όπως αναβλέψης και πλησθής Πνεύματος Αγίου» (Πραξ. 9,15).
Μετά το θαύμα αυτό ο Απόστολος Παύλος βαπτίσθηκε και έμεινε λίγες μέρες με τους μαθητές που εβρίσκοντο στη Δαμασκό. «Και ευθέως εν ταις συναγωγαίς εκήρυσσε τον Ιησούν ότι ούτος εστίν ο υιός του Θεού», (Πραξ. 9,20), αναφέρουν οι Πράξεις των Αποστόλων, με το «ευθέως» να επεξηγεί το γεγονός ότι, ευθύς αμέσως άρχισε η αποστολική δράση του Αποστόλου Παύλου.
«Ουδέ ανήλθον εις Ιεροσόλυμα προς τους προ εμού αποστόλους, αλλά απήλθον εις Αραβίαν, και πάλιν υπέστρεψα εις Δαμασκόν» (Γαλ. 1,17) λέγει ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος. Πότε συναντήθηκε με τον Απόστολο Πέτρο; «Μετά έτη τρία» (Γαλ. 1,18), αναφέρει ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος.
Γιατί προσπάθησε ο Απόστολος Παύλος να συναντηθεί με τους μαθητές; «Παραγενόμενος δε ο Σαύλος εις Ιερουσαλήμ επειράτο κολλάσθαι τοις μαθηταίς· και πάντες εφοβούντο αυτόν, μη πιστεύοντες ότι εστί μαθητής» (Πραξ. 9,26), αναφέρουν οι Πράξεις των Αποστόλων.
Ο Απόστολος Βαρνάβας τον οδήγησε στους μαθητές για να αρθούν οι δικαιολογημένες αμφιβολίες των μαθητών. Τους Αποστόλους για ποιο λόγο ζήτησε να τους συναντήσει; Για να διαλυθούν οι οποιεσδήποτε αμφιβολίες και η καχυποψία, λόγω του προηγουμένου βίου του ως διώκτη των Χριστιανών. «Βαρνάβας δε επιλαβόμενος αυτόν ήγαγε προς τους αποστόλους, και διηγήσατο αυτοίς πως εν τη οδώ είδε τον Κύριον και ότι ελάλησεν αυτώ, και πως εν Δαμασκώ επαρρησιάσατο εν τω ονόματι του Ιησου» (Πραξ. 9,27), αναφέρουν οι Πράξεις των Αποστόλων.
Θα είναι λόγος εκ περισσού να αναφέρουμε ότι ο λόγος του Αποστόλου Παύλου, «λογίζομαι γαρ μηδέν υστερηκέναι των υπερλίαν αποστόλων» (Β΄ Κορ. 11,5) ενοχλεί ιδιαιτέρως τους Παπικούς, αλλά και όσους των Ορθοδόξων επιζητούν εξουσιαστικότητα στα πρεσβεία τιμής του Οικουμενικού θρόνου, δια την χωρίς την Πανορθόδοξη συναίνεση εκχώρηση Αυτοκεφάλου, θέση τους.
*Από το βιβλίο του μακαριστού Επισκόπου Ναζιανζού Παύλου Μπαγιεστέρ «Η επιστροφή μου στην Ορθοδοξία», (Έκδοσις Ιεράς Βασιλικής και Σταυροπηγιακής Μονής Μαχαιρά – 2009).
**Ιστολόγιο ‘’Φως Φαναρίου’’ – ‘’Απάντηση στον κληρικό της Μητροπόλεως Πατρών για το Ουκρανικό’’, από ανώνυμο αρθρογράφο (14/3/2019)
ΟΠΩΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΘΑΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΦΩΛΗΑΣ ΤΗΣ ΑΛΕΠΟΥΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟΑΝΕΚΗΡΥΧΘΗ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΕΦΑΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, Η ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ. ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.
Ο ΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΗΔΗ ΤΗΝ ΝΕΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΥ ΕΣΤΗΣΑΝ ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ 2η ΒΑΤΙΚΑΝΕΙΟ ΣΥΝΟΔΟ.
ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙ ΗΔΗ ΣΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ, ΟΙ ΠΑΝ/ΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ, ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ, ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΑΜΕΣΑ ΤΟΝ ΚΡΥΜΜΕΝΟ ΕΧΘΡΟ.
Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΦΛΩΡΟΦΣΚΙ ΣΑΝ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ ΜΑΣ.
Ας διαβάσουμε και επ’ αυτού κάτι από έναν σοβαρό και έμπειρο σύγχρονο ερευνητή! Τον Henry Chadwick: «Ο πάπας Βιγίλιος, στη Σύνοδο του 553, συμπεριφέρθηκε ανάρμοστα ακόμη και απέναντι στον αυτοκράτορα Ιουστινιανό. Μολονότι διέμενε στην Κωνσταντινούπολη δεν είχε καταδεχτεί να παρακαθήσει με τους Επισκόπους στη Σύνοδο αλλά απέφυγε τις συναντήσεις και αργότερα επικύρωσε εγγράφως τη συνοδική καταδίκη των τριών κεφαλαίων. Με δύο λόγια: ενεργεί ωσάν να μην ήταν Επίσκοπος.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου