Marcello Veneziani
Ένδοξε Πατέρα Παντοκράτορα, σήμερα παραιτούμαι επίσημα ως άνθρωπος. Η απόφαση, επώδυνη αλλά καλά μελετημένη, προήλθε από την ανάγνωση σε ένα επιστημονικό περιοδικό ότι χάρη στην πρόοδο στη γενετική, οι γονείς μπορούν να αποφασίσουν πώς θέλουν τα παιδιά τους. Αρχικά, το φύλο των παιδιών μπορεί να επιλεγεί ελεύθερα. Με την πάροδο του χρόνου, μαθαίνουμε, θα είναι επίσης δυνατό να αποφασιστεί το IQ νοημοσύνης του αγέννητου παιδιού, το οποίο υποθέτω ότι όλοι θα θέλουν να είναι υψηλό, αν και η ανικανότητα/βλακεία συνήθως κάνει τη ζωή καλύτερη. Αποφασίστε το χρώμα και το κόψιμο των ματιών, που κάποτε ήταν τα παράθυρα της ψυχής και σήμερα είναι τά γκισέ τών επιχειρήσεων. Τα μαλλιά, η σωματική διάπλαση και ακόμη και ο χαρακτήρας του αγέννητου παιδιού που μπορεί να είναι χαρούμενο, εξωστρεφές παρά λυπημένο και καταθλιπτικό. Φαντάζομαι ότι τα ερωτηματολόγια θα συμπληρωθούν, αποκλείοντας μπερδεμένους και μαζοχιστές πελάτες, κατά 99 τοις εκατό εξίσου. Πράγμα που θα δημιουργήσει ένα πρότυπο απογόνων: όλοι βαρετά όμορφοι, ψηλοί, χαρούμενοι και έξυπνοι, αισιόδοξοι από τη φύση τους. Εν ολίγοις, γιατί να ζεις, να δουλεύεις, να παντρευτείς το έναν αντί για τον άλλον, αν μπορείς ήδη να αγοράσεις το ολοκληρωμένο πακέτο ύπαρξης a priori. Στό πακέτο-ύπαρξη όλα περιλαμβάνονται. Αυτό που αναδύεται θα είναι επίσης ένας καλύτερος κόσμος από τον δικό μας, αλλά θά έχει μόνο ένα ελάττωμα: δεν είναι ο κόσμος των ανθρώπων από τον οποίο προέρχομαι και στον οποίο μεγάλωσα και έγινα πατέρας. Είμαστε ντεμοντέ, όπως λέει ο Gunther Anders. Ξεπερασμένοι. Εμείς οι άνθρωποι γεννηθήκαμε έτσι, διαφορετικοί και ποικίλοι, μερικές φορές γελοίοι. Σκέφτομαι πιθανά αγέννητα παιδιά κατά παραγγελία, πάνω στα οποία οι γονείς ασκούν απόλυτη εξουσία, διαθέτοντας τη ζωή και τους χαρακτήρες τους. Και να πεις ότι απαξίωσαν την κατασταλτική παιδεία, τον αυταρχικό πατερναλισμό, τις ασφυκτικές παρεμβάσεις των μαμάδων... τώρα είναι χειρότερα, μπορούν να παραγγελθούν παιδιά, σου τα φέρνει η Amazon...
Τό σχέδιο είναι να απαλλαγούμε από τη φύση, να δημιουργούμε τον εαυτό μας, να κάνουμε τη δημιουργία περιττή. Στην πραγματικότητα, νομίζω ότι δεν πρέπει να παραιτούμαι μόνο εγώ, Ενδοξε Πατέρα Παντοκράτορα...
Με την παραίτηση, όμως, νιώθω το καθήκον να ευχαριστήσω όποιον με έφερε στον κόσμο, όχι για το δώρο της ζωής - δεν ξέρω αν είναι δώρο ή τιμωρία, κάτι ενδιάμεσο ή τίποτα, δεν έχω όρους σύγκρισης - αλλά για το δώρο της ανεμελιάς: με πέταξες στον κόσμο, όπως το έθεσε ο Χάιντεγκερ, χωρίς να σε νοιάζει πώς γεννήθηκα, Άδωνις ή Κατσαρίδα. Μου έδωσες την ατέλεια, τη διαφορά, το απρόσμενο, που έδωσε γεύση στην ύπαρξή μου. Θα προτιμούσα να είμαι διαφορετικός σε πολλά πράγματα, αλλά ποτέ δεν ήθελα να είμαι προγραμματισμένος και προκαθορισμένος. Γιατί δεν είμαι πύραυλος αλλά άνθρωπος, γιος ανθρώπων και πατέρας ανθρώπων. Κρατάω όλες μου τις ατέλειες και την τελειότητα, καλέ Θεέ, τήν αφήνω μόνο σε Σένα.
Τό σχέδιο είναι να απαλλαγούμε από τη φύση, να δημιουργούμε τον εαυτό μας, να κάνουμε τη δημιουργία περιττή. Στην πραγματικότητα, νομίζω ότι δεν πρέπει να παραιτούμαι μόνο εγώ, Ενδοξε Πατέρα Παντοκράτορα...
Με την παραίτηση, όμως, νιώθω το καθήκον να ευχαριστήσω όποιον με έφερε στον κόσμο, όχι για το δώρο της ζωής - δεν ξέρω αν είναι δώρο ή τιμωρία, κάτι ενδιάμεσο ή τίποτα, δεν έχω όρους σύγκρισης - αλλά για το δώρο της ανεμελιάς: με πέταξες στον κόσμο, όπως το έθεσε ο Χάιντεγκερ, χωρίς να σε νοιάζει πώς γεννήθηκα, Άδωνις ή Κατσαρίδα. Μου έδωσες την ατέλεια, τη διαφορά, το απρόσμενο, που έδωσε γεύση στην ύπαρξή μου. Θα προτιμούσα να είμαι διαφορετικός σε πολλά πράγματα, αλλά ποτέ δεν ήθελα να είμαι προγραμματισμένος και προκαθορισμένος. Γιατί δεν είμαι πύραυλος αλλά άνθρωπος, γιος ανθρώπων και πατέρας ανθρώπων. Κρατάω όλες μου τις ατέλειες και την τελειότητα, καλέ Θεέ, τήν αφήνω μόνο σε Σένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου