Roberto Pecchioli - Ο Τζορτζ Σόρος και η Ανοιχτή Κοινωνία (20)

  Συνέχεια από: Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2023

KATA ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ (ΤΟ ΑΝΤΙΦΩΝΟ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ)

Επιμέλεια Lorenzo Maria Pacini

5

ΣΟΡΟΣ, ΙΔΡΥΜΑ ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (OSF) ΚΑΙ ΙΤΑΛΙΑ

Ο ΣΟΡΟΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ. ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΕΣΕΙΣ

Ο μεγαλύτερος αντίκτυπος του Σόρος στην Ιταλία ήταν σίγουρα η επίθεση στη λίρα τον Σεπτέμβριο του 1992. Το πλήγμα για την ιταλική οικονομία και ιστορία ήταν καταστροφικό: αναγκαστήκαμε να βγούμε από το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα μετά τον τρομερό οικονομικό ελιγμό "δάκρυα και αίμα" που επέβαλε η κυβέρνηση τον Ιούνιο εκείνου του έτους. Για τον χρηματοδότη, τίποτα περισσότερο από μια συνηθισμένη κερδοσκοπική επιχείρηση, στην οποία, για να πούμε την αλήθεια, συμμετείχαν πολλοί πρωταγωνιστές της ιταλικής οικονομικής και χρηματοπιστωτικής σκηνής, οδηγώντας σε μια γιγαντιαία φυγή κεφαλαίων. Με την πάροδο του χρόνου, τουλάχιστον τέσσερις εισαγγελικές αρχές διερεύνησαν τα γεγονότα που συνδέονταν με την επίθεση στη λίρα. Αναφέρθηκαν ονόματα τεράστιας απήχησης, υπήρξαν ψίθυροι για την παρέμβαση κολοσσών όπως η επενδυτική τράπεζα Goldman Sachs, η οποία μετρούσε μεταξύ των συμβούλων και των διευθυντών της ιταλικές προσωπικότητες όπως ο Μάριο Ντράγκι, ο Μάριο Μόντι και ο Ρομάνο Πρόντι*.

Η πολιτική κρίση του Paolo Cirino Pomicino, πανίσχυρου υπουργού Προϋπολογισμού μέχρι τον Ιούνιο του 1992, για τον οποίο "το θέμα της υποτίμησης της λίρας είναι μια ιστορία προδοσίας της Δημοκρατίας", παραμένει έγκυρη. Λόγια που προκαλούν ρίγη συγκίνησης, αλλά ο λαός μας είναι ένας λαός που ξεχνάει εύκολα. Ο Ciampi και ο Amato θεωρούνται λαμπροί υπηρέτες του κράτους και ο ίδιος ο Soros, εκτός από το προαναφερθέν τιμητικό πτυχίο του Πανεπιστημίου της Μπολόνια, μπορεί να υπερηφανεύεται για την απονομή ενός ιταλικού λογοτεχνικού βραβείου. Ήταν το 2013 και ο μεγιστάνας πήγε προσωπικά να το παραλάβει στο Ούντινε, έδρα του βραβείου Tiziano Terzani, το οποίο απονεμήθηκε για το βιβλίο του "Η παγκόσμια κρίση και η ευρωπαϊκή χρηματοπιστωτική αστάθεια". Με την ευκαιρία αυτή, οι ερωτήσεις για τις τρομερές ημέρες του Σεπτεμβρίου του 1992 ήταν αναπόφευκτες. Η απάντηση ήταν σεραφική: «Oι κερδοσκόποι κάνουν τη δουλειά τους, δεν φταίνε. Γι' αυτά, αν μη τι άλλο, ευθύνονται οι νομοθέτες που επιτρέπουν την κερδοσκοπία». Πολύ σωστά, οι κερδοσκόποι είναι λύκοι· είναι το ένστικτό τους να επιτίθενται στα κοπάδια, αλλά εναπόκειται στους βοσκούς -δηλαδή στη δημόσια εξουσία- να τους κρατήσουν μακριά από τα θύματα: το αντίθετο από αυτό που συνέβη κατά την επίθεση στο νόμισμά μας.

Μεταξύ των αντιδράσεων για τη βράβευση, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε εκείνη της περιβαλλοντικής οργάνωσης Save the Forest, για τις περαιτέρω αναλαμπές φωτός που ρίχνει στο πρόσωπο και τα παγκόσμια συμφέροντα του Σόρος. Αφού χαρακτήρισε προκλητική την επιλογή της κριτικής επιτροπής, υπενθύμισε ότι «ο Σόρος κάνει χρυσές δουλειές στην κερδοσκοπία αγροτικών εκτάσεων στη Νότια Αμερική. Το 2009, μάλιστα, ο γκουρού της οικονομίας δήλωσε ότι οι αγροτικές εκτάσεις θα είναι η επένδυση του μέλλοντος, καθώς οι τιμές των τροφίμων θα γίνουν τόσο υψηλές που η αγορά θα πλημμυρίσει με πόρους μέσω της νέας ανάπτυξης της γης και της τεχνολογίας».

Ο Σόρος πραγματοποιεί τις κερδοσκοπήσεις του στη Λατινική Αμερική μέσω την εταιρεία Adecoagro S.A. της οποίας είναι, ο μεγαλύτερος μέτοχος. [...] Υπολογίζεται ότι το 23,4% των γεωργικών εκμεταλλεύσεων της Αργεντινής ανήκει στην Adecoagro. Το μεγαλύτερο μέρος των απολαβών προέρχεται από τα ενοίκια των μισθωτών αγροτών [...] και από την αναπροσαρμογή της αξίας της γης όταν αυτή πωλείται. Οι καλλιέργειες είναι ως επί το πλείστον μεγάλες μονοκαλλιέργειες δημητριακών που εξάγονται για την κτηνοτροφία, την παραγωγή τροφίμων και βιοκαυσίμων".


1/4/2023: Ο Carlo De Benedetti πνίγει την Elly Schlein με αγκαλιές: «Απελευθέρωσέ μας το συντομότερο δυνατό από αυτήν την ανίκανη δεξιά πτέρυγα». Η πρώτη γυναίκα ΛΟΑΤΚΙ+ αρχηγός κόμματος στην Ιταλία είναι η Elly Schlein. Η νέα ηγέτιδα του Δημοκρατικού Κόμματος στη γείτονα χώρα είναι η βασική κεντροαριστερή αντίπαλος της ακροδεξιάς πρωθυπουργού Georgia Meloni.

Ας επιστρέψουμε στην πατρίδα μας (την Ιταλία) για να θυμηθούμε κάποιες άλλες δραστηριότητες του Σόρος στη χώρα μας. Ακολουθώντας ένα σενάριο δοκιμασμένο στο πέρασμα των αιώνων, κλήθηκε από τους συμπατριώτες μας. Όπως εξηγεί ο Maurizio Blondet στο ιστολόγιό του, ο Carlo De Benedetti, ο υπερπροοδευτικός χρηματοδότης και πρώην εκδότης της La Repubblica (ο οποίος έχει συχνά ταυτιστεί με την ιταλική κεντροαριστερά), αρχι-εχθρός του Berlusconi, έγραψε μια συστατική επιστολή στον φίλο του George το 2005, στην οποία περιέγραφε τον Francesco Rutelli -τον κομιστή της επιστολής στη Νέα Υόρκη με αντιπροσωπεία του καταργημένου κόμματος Margherita- ως πολιτικό με σίγουρο μέλλον. Σύμφωνα με τον απεσταλμένο του οικιακού οργάνου του De Benedetti, "όλοι γοητεύτηκαν από τον χαρακτήρα, σε τέτοιο βαθμό που αυτή ήταν μόνο η πρώτη μιας σειράς συναντήσεων· η σχέση θα συνεχιστεί σίγουρα". Για τον Francesco Verderami, αρθρογράφο της Corriere della Sera, "ο Rutelli έθεσε τα θεμέλια για μια διαρκή σχέση με την Ανοιχτή Κοινωνία, το πιο διάσημο από τα ιδρύματα που δημιούργησε ο επενδυτής". Τότε άλλαξαν οι τρόποι του Ρουτέλι (πρώην ριζοσπάστης). Αυτό που μένει είναι η παρέμβαση και οι ενθουσιώδεις όροι με τους οποίους ο ιταλικός Τύπος παρουσίασε αυτά τα γεγονότα.

Μοναδική είναι η ιστορία της σχέσης μεταξύ του Τζορτζ Σόρος και του Ματέο Ρέντσι, του οποίου το αμφιλεγόμενο ίδρυμα για το οποίο η δικαιοσύνη έχει ενδιαφερθεί εκτενώς ονομάζεται Open, όνομα που παραπέμπει στο δίκτυο του Σόρος.

Το OSF συμφώνησε να συμβάλει στο σχέδιο "Έξυπνοι αντιφρονούντες", ώστε να δημιουργηθούν στη Φλωρεντία το 2011, στην παλιά φυλακή Murate, ορισμένα καταφύγια για αντιφρονούντες μπλόγκερ. Μια αναμφίβολα αξιέπαινη πρωτοβουλία που αποδεικνύει την πονηριά του Σόρος στο να πλέκει σχέσεις και να ασκεί πολιτική επιρροή και στην Ιταλία. Στα εγκαίνια του κέντρου το 2013 προσκλήθηκαν εμπειρογνώμονες από τις λεγόμενες "έγχρωμες επαναστάσεις" της Ανατολικής Ευρώπης και ακτιβιστές της Αραβικής Άνοιξης, φαινόμενα των οποίων το OSF υπήρξε σημαντικός υποστηρικτής. Το 2014, το άστρο του Ρέντσι βρισκόταν στο ζενίθ του: έγινε πρωθυπουργός και κέρδισε τις ευρωπαϊκές εκλογές.

Ιταλία (2/2/2022): Παραπέμπεται σε δίκη ο Ματέο Ρέντσι για διαφθορά και παράνομες χρηματοδοτήσεις. H υπόθεση αφορά το πολιτιστικό ίδρυμα Open, το οποίο είχε δημιουργήσει μαζί με σειρά συνεργατών του ο Ιταλός πρώην πρωθυπουργός και πρώην γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος. Πηγή: Πρώτο Θέμα

Τα γραμμάτια του Σόρος εξαργυρώθηκαν, τουλάχιστον αυτό φαίνεται από την ανοιχτή επιστολή που του έστειλε η Costanza Hermanin (ανώτερη υπεύθυνη πολιτικής στο OSF, ένα μεγάλο κεφάλι) μόλις δύο εβδομάδες μετά την ορκωμοσία του στο Palazzo Chigi με τίτλο: "Αγαπητέ Ματέο, δώσε μου τώρα έναν λόγο να μην εργάζομαι πλέον για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ιταλία".

Roberto Pecchioli: Τα χρήματα του Σόρος, η Μπονίνο και η ξεχασιάρα Ιταλία. Ευρωεκλογές: Η Costanza Hermanin ήταν υποψήφια στην κεντρική εκλογική περιφέρεια για το +Europa

Στην πρώτη παράγραφο, η Hermanin λέει: "Τώρα που η κυβέρνηση είναι έτοιμη να πιάσει δουλειά, ήρθε η ώρα να σας ζητήσω να συμπεριλάβετε τη μετανάστευση, την ισότητα και τα θεμελιώδη δικαιώματα στην ατζέντα των πολιτικών και, κυρίως, των θεσμικών μεταρρυθμίσεων".

(Συνεχίζεται)

Σημειώσεις

* Ο Ρομάνο Πρόντι (Romano Prodi) είναι Ιταλός ακαδημαϊκός και πολιτικός. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Μιλάνου συνέχισε στο London School of Economics και στο Στάνφορντ. Στα μέσα της δεκαετίας του '70 εισέρχεται στη πολιτική σκηνή της Ιταλίας. Ως ευλαβής καθολικός ένωσε τις δυνάμεις του με τους Χριστιανοδημοκράτες του Τζούλιο Αντρεότι και το 1978 διετέλεσε για 6 μήνες Υπουργός Βιομηχανίας. Στη συνέχεια παρέμεινε ενεργός πολιτικός στο κρατικό μηχανισμό, ως διοικητής της κρατικής εταιρείας χαρτοφυλακίου IRI (στα διαστήματα 1982–1989 και 1993-1994) και η οποία έχει υπό τον έλεγχό της τις περισσότερες ιταλικές ΔΕΚΟ. Σ' αυτή τη κυβερνητική θέση έγινε πολλές φορές αντικείμενο έρευνας για σύγκρουση οικονομικών συμφερόντων, όμως ποτέ δεν κατηγορήθηκε.

Η ανάδειξή του στη κορυφή ήλθε όταν «μεταπήδησε» από τους πλήρεις σκανδάλων Χριστιανοδημοκράτες στους αναμορφωμένους Κομμουνιστές στο Κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς. Έτσι το 1995 γίνεται αρχηγός της Κεντροαριστερής Συμμαχίας της «Ελιάς» και κερδίζει τις εκλογές αναλαμβάνοντας Πρωθυπουργός στην πρώτη αυθεντικά αριστερή μεταπολεμική κυβέρνηση της Ιταλίας.

Η πρωθυπουργική του θητεία θεωρήθηκε επιτυχής και συνοδεύεται από την είσοδο της Ιταλίας στο «Ευρώ». Με την αυστηρή και γενναία περικοπή δαπανών και την επιβολή του φόρου «για την Ευρώπη» (για ένα έτος) κατάφερε το απρόσμενο αυτό αποτέλεσμα. Μετά όμως από κομματικές διαμάχες που έπληξαν την ενότητα του συνασπισμού της Ελιάς, το Κόμμα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, (το δεύτερο γκρουπ που προήλθε από το ενιαίο Κομμουνιστικό Κόμμα), απέσυρε την υποστήριξή του στον Πρόντι, τον ανάγκασε σε παραίτηση και προκάλεσε το σχηματισμό νέας Κυβέρνησης υπό τον Μάσσιμο Ντ' Αλέμα.

Όμως η ανατροπή αυτή έφερε τον Πρόντι στις Βρυξέλλες. Θερμός ευρωπαϊστής, με ομόφωνη επιλογή διαδέχθηκε τον Ζακ Σαντέρ στη θέση του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 1999. Θιασώτης ενός Ευρωπαϊκού ομοσπονδιακού κράτους με κοινή εξωτερική πολιτική και δικαιοδοσία στην επιβολή φόρων το όραμα του Πρόντι θεωρήθηκε πολύ πιο ριζοσπαστικό από οτιδήποτε είναι διατεθειμένα να δεχθούν τα κράτη μέλη σήμερα. Και όμως τα πέντε χρόνια της θητείας του στην Κομισιόν στέφθηκαν με επιτυχίες με πιο σημαντική την εποπτεία της ομαλής εισαγωγής του ευρώ και τη συμφωνία για την διεύρυνση από 15 σε 25 χώρες.

Η επιστροφή του «Ιλ Προφεσόρε» (Καθηγητή) όπως τον αποκαλούν οι οπαδοί του ή του «Μορταντέλλα» (αλλαντικό της περιοχής του) όπως τον αποκαλούν οι εχθροί του, στην Ιταλική πολιτική έγινε ως ηγέτης ενός Συνασπισμού με κοινή απέχθεια των μελών του προς τον πολωτικό Πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Οι «Ιλ Προφεσόρε» (Καθηγητές) Ιταλίας και Ελλάδας 

Απόρρητη έκθεση του ιταλικού υπουργείου Οικονομικών που αποκάλυψαν οι εφημερίδες «Ρεπούμπλικα» και «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» στις 26.6.2013 αποκαλύπτει την εμπλοκή του Ντράγκι στο σκάνδαλο πλαστογράφησης των οικονομικών δεικτών της Ιταλίας, την περίοδο που η χώρα διεκδικούσε τη μετάβαση στο ευρώ.

Το 1995 η Ιταλία παρουσίαζε έλλειμμα 7,7%, βρισκόταν δηλαδή πολύ μακριά από τα όρια που είχαν τεθεί, αλλά με δεδομένο ότι δεν ήταν νοητή η συγκρότηση της ευρωζώνης χωρίς την Ιταλία, οι κυβερνήσεις των άλλων χωρών ήταν έτοιμες να κλείσουν τα μάτια στο μαγείρεμα των στοιχείων.

Το 1996 η ιταλική κυβέρνηση του Ρομάνο Πρόντι, υπό τη διεύθυνση του Μάριο Ντράγκι, οργάνωσε, με τη συνεργασία της αμερικανικής τράπεζας JP Morgan, ένα σύστημα ανταλλαγών ομολόγων (τα περιβόητα swaps), στο οποίο βασίστηκε η παροχή ενός δανείου που βοήθησε στην ανασύνθεση των κρίσιμων δεικτών.

Στο ίδιο πλαίσιο ο Ντράγκι μεθόδευσε την ίδια περίοδο και άλλες τραπεζικές συναλλαγές, μέσω των οποίων το έλλειμμα καλύφθηκε απολύτως. Το ποσοστό του έπεσε το 1998 στο 2,7% του ΑΕΠ και άνοιξε ο δρόμος για το ενιαίο νόμισμα. Το κόλπο εφαρμόστηκε αμέσως μετά και στην Ελλάδα για να σκάσει ως φούσκα την περίοδο της κρίσης.

Ο Ιταλός οικονομολόγος Μάριο Ντράγκι έφτασε το 2014 στην όγδοη θέση των πιο ισχυρών ανθρώπων του κόσμου, σύμφωνα με το «Φορμπς». Και φέτος το «Φόρτσιουν» τον κατέταξε στη δεύτερη θέση των ηγετών όλου του κόσμου.

Η Ακαδημία Αθηνών τίμησε το βράδυ της Τρίτης 1/10/2019 τον Μάριο Ντράγκι για τον ρόλο του ως προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τη διάσωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης και την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη. Δείπνο προς τιμή του κεντρικού Ευρωπαίου τραπεζίτη Μάριο Ντράγκι παρέθεσε στη συνέχεια ο κεντρικός τραπεζίτης Γιάννης Στουρνάρας στο δώμα της Τράπεζας της Ελλάδας. Σε αυτό παρακάθισαν ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, οι υπουργοί: Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας, Ανάπτυξης – Επενδύσεων Αδωνις Γεωργιάδης, Παιδείας Νίκη Κεραμέως, ο υφυπουργός Οικονομικών  κ. Ζαββός, ο πρώην Πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, εκ μέρους της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, οι επικεφαλείς των τεσσάρων συστημικών τραπεζών, ο Γιάννος Τσακλόγλου, στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδας και 16 ακαδημαϊκοί.

Ο Μάριο Ντράγκι διαδέχτηκε τον Ζαν-Κλοντ Τρισέ στη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας τον Νοέμβριο του 2011, αλλά η καριέρα του εκτινάχθηκε χάρη στην προϋπηρεσία του στη θέση του αντιπροέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της Τράπεζας Γκόλντμαν Σακς, όπως εξάλλου και των δύο στελεχών που κλήθηκαν στην αρχή της κρίσης να αναλάβουν τη θέση του πρωθυπουργού στην Ελλάδα και στην Ιταλία (Παπαδήμος και Μόντι).