Κυριακή Β’ Λουκά: Το θέλημα του Θεού

(Λουκ. στ´ 31-36)

Ὁ Κύριος μέ τήν ἐπί τοῦ Ὄρους Ὁμιλία του, ἕνα μικρό ἀπόσπασμα τῆς ὁποίας εἶναι ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, φανερώνει στούς μαθητές του, καί διά μέσου τοῦ Εὐαγγελίου σέ ὅλους ἐμᾶς, τό θέλημα τοῦ οὐράνιου Πατέρα. Εἶναι, ἄραγε, τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἁπλῶς ἕνας νόμος ἤ ἕνας κανόνας ἠθικῆς πού ρυθμίζει τίς σχέσεις μέ τούς συνανθρώπους μας καί κατ’ ἐπέκτασιν μέ ἐκεῖνον; Ὄχι ἀσφαλῶς. Τό θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι κάτι πολύ ἀνώτερο· εἶναι ζωή καί σωτηρία πού ὁδηγεῖ στήν πνευματική τελείωση καί θέωση τοῦ ἀνθρώπου.
Στήν ἐπί τοῦ Ὄρους Ὁμιλία τοῦ Κυρίου ὑπάρχει μία διαβάθμιση τέτοια, πού μέ ἀναγωγικό τρόπο μᾶς ὁδηγεῖ ἀπό τά χαμηλά στά ὑψηλότερα, ἀπό τά ἀνθρώπινα στά θεϊκά. Ἔτσι λοιπόν, λέγοντας ὁ Κύριος τή φράση «Καθώς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως», καταλήγει στό ἀκατάληπτο «Ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν», γιά νά μᾶς ὁδηγήσει στήν ὕψιστη ἀρετή τῆς ἀγάπης. Μᾶς φανερώνει τό θέλημα τοῦ Πατρός καί μᾶς διδάσκει πῶς θέλει ὁ Θεός νά πολιτεύεται ὁ ἄνθρωπος. Θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι εἶναι ἡ λυδία λίθος, μέ τήν ὁποία θά ἐλεγχθεῖ ἡ πίστη μας σέ ἐκεῖνον καί ἡ ὑπακοή μας στό θεῖο θέλημά του.

Ἡ δύναμη τῆς ἀγάπης

Ἡ ἀγάπη, λοιπόν, εἶναι ὁ πυρήνας τοῦ θείου θελήματος. Καί ὅποιος ἔχει ἀγάπη μοιάζει μέ τόν ἴδιο τόν Θεό, διότι, ὅπως χαρακτηριστικά τονίζει καί ὁ Εὐαγγελιστής τῆς ἀγάπης, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί». Ὁ ἄνθρωπος πού ἀγαπᾶ ὄχι μόνο βλέπει στό πρόσωπο τοῦ ἄλλου τόν ἀδελφό του, ἤ μᾶλλον τόν ἴδιο τόν ἑαυτό του, ἀλλά ἔχει καί τή δύναμη νά συγχωρεῖ τόν ἄλλο· τοῦ δίνει δηλαδή τήν εὐκαιρία νά «χωρέσει» μέσα στήν καρδιά του, μέσα στή ζωή του. Καί τότε ἡ ἀγάπη του δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα συναίσθημα ἤ μία χριστιανική ἀρετή· γίνεται ἀγάπη θεϊκή, μέ τήν ὁποία ἐνδεδυμένος ὁ ἄνθρωπος ἀντικρίζει τόν μέγα εὐεργέτη Θεό, ὡς ἀγαθός συνομιλεῖ μέ τόν μόνο Ἀγαθό, ὡς φιλάνθρωπος προσεύχεται στόν ἀπόλυτα φιλάνθρωπο Θεό, σύμφωνα μέ τόν ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης.

Ἑπομένως, ἡ συγχώρηση τοῦ ἀδελφοῦ μας ἀποτελεῖ τήν προϋπόθεση πού θά μᾶς ὁδηγήσει στό «ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν». Μπορεῖ στά μάτια μας νά φαντάζει ὄντως δύσκολο καί πολλές φορές ἐπώδυνο, εἶναι ὅμως ὁ μοναδικός ἀσφαλής δρόμος, ὁ ὁποῖος θά μᾶς ὁδηγήσει στήν πνευματική μας τελείωση, στήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς μας, ὥστε νά ἐπέλθει ἡ μυστική συνάντησή μας μέ τόν Θεό, ἡ ἕνωσή μας μαζί του. Διότι ὡς ἐπιστέγασμα καί ὡς ἐπακόλουθο τῆς ἀγάπης πρός τούς ἐχθρούς μας ἔρχεται ἡ υἱοθεσία μας ἀπό τόν οὐράνιο Πατέρα, ὅπως χαρακτηριστικά τονίζει ὁ Κύριος: «καί ἔσεσθε υἱοί Ὑψίστου».

Ἡ θέα τοῦ ἀδελφοῦ

Δέν πρόκειται ἁπλῶς γιά μιά ἀνταμοιβή ἀπό τόν Θεό –διότι ἡ ἀμοιβή εἶναι χαρακτηριστικό τῶν μισθωτῶν, τῶν δούλων– ἀλλά γιά τή μέγιστη δωρεά πού μποροῦμε νά λάβουμε ἀπό τόν Θεό, νά γίνουμε κατά χάριν παιδιά Του, νά μοιάσουμε μέ Ἐκεῖνον. Πραγματικά, ὅταν ἀγαπήσουμε χωρίς προϋποθέσεις, ἄνευ ὅρων τόν ἀδελφό μας, ὅταν μπορέσουμε νά γίνουμε εὐσπλαγχνικοί μέ τόν πλησίον μας καί νά τόν ἀγαπήσουμε ὅπως τόν ἑαυτό μας, τότε γινόμαστε ὅπως εἶναι ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος εὐεργετεῖ τούς ἀνθρώπους, ἀκόμη καί ὅταν δέχεται τήν ἀχαριστία τους, καί συγχωρεῖ πάνω στό ξύλο τῆς σταυρικῆς του θυσίας ἀκόμη καί αὐτούς πού τόν σταύρωσαν.

Στά ἱερά κείμενα τῶν Εὐαγγελίων πολλές φορές ὁ Κύριος ἐπαγγέλλεται τά ἀγαθά τῆς Βασιλείας Του. Σέ ὅσους ὅμως ἀγαποῦν θυσιαστικά, ὅπως ἐκεῖνος, ἐπιφυλάσσει τήν ὕψιστη δωρεά πού μπορεῖ νά λάβει ὁ ἄνθρωπος, τήν υἱοθεσία του ἀπό τόν οὐράνιο Πατέρα, τήν κατά χάριν ὁμοίωσή του μέ τόν Θεό· τή μυστική συνάντηση καί ἕνωση μαζί του, πού εἶναι ὁ προορισμός καί ὁ σκοπός τοῦ πνευματικοῦ μας ἀγώνα, ὥστε νά γίνουμε υἱοί τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου.

Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ.

(Πηγή: “Φωνή Κυρίου” APIΘ. ΦΥΛ. 40 (3618), Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος)

Κυριακή Β’ Λουκά: Το θέλημα του Θεού | Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ (alopsis.gr)

Η πρώτη αλησμόνητη συνάντηση του Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ με τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη…

Ελάτε σε μένα· θα ήθελα να μιλήσουμε.
Τότε, μου έδωσε σημειώσεις από την ζωή του για τον πνευματικό αγώνα, όταν δεν μπορούσε να υπερνικήσει μέσα του την αμαρτία στο επίπεδο των λογισμών.
Δηλαδή, όταν στον νου υπάρχουν λογισμοί κατακρίσεως, στην καρδιά γεννιέται αντιπάθεια, ψυχρό βλέμμα, απώθηση ανθρώπου, αδιαφορία προς αυτόν, κλπ..

Μία νύχτα, κατά την οποία ο ίδιος βρισκόταν στα όρια της απογνώσεως, προσευχήθηκε στον Θεό:

«Πώς μπορώ να ξεφύγω από αυτήν;».
Τότε, του δόθηκε η απάντηση:

«Κράτα τον νου σου στον άδη και μην απελπίζεσαι!».

Και ο λόγος αυτός ήταν γι’ αυτόν η αρχή της νίκης· ήταν το άνοιγμα προς την οικουμενική αγάπη.
Τότε, έπαψε να φοβάται.
Καταδίκαζε τον εαυτό του στον άδη και εξαφανιζόταν κάθε κατάκριση για τους ανθρώπους.
Και έμενε μόνο η συμπόνια.
Είναι δύσκολο να το εξηγήσεις.
Και, ανάλογα με το μέτρο στο οποίο βρίσκεται ο άνθρωπος, σ’ αυτήν την κατάσταση, πραγματικά δεν κατακρίνει.
Δεν απορρίπτει, τα υπομένει όλα, θέλει για όλους το καλό.
Γιατί, το Πνεύμα του Θεού, είναι εύκολο να εμφανιστεί και να εγγίσει τον άνθρωπο.
Και έτσι εμπνεύστηκε ο Άγιος Σιλουανός.
Η έμπνευση αυτή, είναι η έλευση του Αιωνίου Πνεύματος του Θεού (στην οποία περικλείεται η αρχική έννοια του όρου έμπνευση).
Μου έδωσε, λοιπόν, τις σημειώσεις του και συζητήσαμε μαζί.
Από τότε, εκείνος έγινε για μένα το πρώτο και κύριο στήριγμα όλης της μετέπειτα ζωής μου…».

ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ (1896–1993)

Η πρώτη αλησμόνητη συνάντηση του Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ με τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη… – Οδοιπορούντες Αγίου Συμεών Του Νέου Θεολόγου (wordpress.com)