Όσιος Συμεών ο Νεός Θεολόγος. Περί της φοβεράς του Κυρίου ημέρας και της μελλούσης κρίσεως. // ☆ Τίποτα άλλο.
☆ Τίποτα άλλο.
Όσιος Συμεών ο Νεός Θεολόγος. Περί της φοβεράς του Κυρίου ημέρας και της μελλούσης κρίσεως.
Αγαπητοί, είναι πολύς και δυσερμήνευτος ο λόγος περί της μελλούσης κρίσεως. Επειδή δεν αναφέρεται σε παρόντα, και βλεπόμενα πράγματα, αλλά σε μέλλοντα, και αόρατα. Γι’ αυτό υπάρχει ανάγκη από πολλές ευχές, πολύ σπουδή, πολύ καθαρότητα του νου μας, και και στους ομιλητές και στους ακροατές, έτσι ώστε οι μεν να γνωρίζουν καλά και να ομιλούν, οι δε να μπορέσουν με σύνεση να ακούσουν τα λεγόμενα.
Και η υπόθεση του παρόντος λόγου είναι η μεγάλη και επιφανής και φοβερή ημέρα του Κυρίου, και για να γνωρίσουμε, για ποιο λόγο αποκαλείται και λέγεται ημέρα Κυρίου. Λέγεται λοιπόν ημέρα Κυρίου, όχι γιατί είναι η τελευταία από τις ημέρες αυτές, ούτε γιατί σ’ αυτή πρόκειται να έρθει ο Κύριος, καθώς λέμε και στις ημέρες του παρόντος καιρού, ημέρα του Πάσχα, και ημέρα της Πεντηκοστής, και ημέρα, στην οποία πρόκειται να βγει ο βασιλιάς, για να κάνει αυτό, και αυτό. Αλλά ούτε λέγεται ημέρα κρίσεως, γιατί σ’ αυτήν θα γίνει η κρίση (διότι ούτε η ημέρα εκείνη πρόκειται να είναι κάτι άλλο, και άλλος ο Κύριος που πρόκειται να έλθει σ’ αυτήν).
Αλλά επειδή ο Θεός και Δεσπότης των όλων, πρόκειται να λάμψει τότε με τη δόξα της ίδιας της Θεότητας του. Και ο μεν αισθητός ήλιος θα καλυφτεί από την λαμπρότητα του Δεσπότη, και θα γίνει αόρατος, όπως τώρα καλύπτονται από αυτόν τα άστρα και δεν φαίνονται. Και τα άστρα θα σβηστούν, και όλα τα ορατά θα τυλιχτούν σαν βιβλίο, δηλαδή θα υποχωρήσουν και να δώσουν τόπο στον Ποιητή τους, και θα είναι μόνος εκείνος και ημέρα μαζί και Θεός. Αυτός που είναι τώρα σε όλους αόρατος, και όπου κατοικεί φως απρόσιτο, τότε θα αποκαλυφθεί σε όλους ποιος είναι, και θα γεμίσει τα πάντα με το δικό του φως, και θα γίνει για τους Αγίους του ημέρα ανέσπερη, ατελείωτη, παντοτινής χαράς.
Και στους αμαρτωλούς, και αμελείς, σαν και μένα, πρόκειται να γίνει τελείως απρόσιτος και αθέατος. Γιατί όταν ήταν στην παρούσα ζωή, δεν επιμελήθηκαν να καθαριστούν για να δουν το φως της δόξας του, και να τον δεχτούν να κατοικήσει όλον μέσα τους. Γι’ αυτό δίκαια και στον μέλλοντα αιώνα θα είναι γι’ αυτούς απρόσιτος.
Ότι θέλοντας ο πανάγαθος Θεός από την αρχή να κάνει το αγαθό και δικό μας, όπως λέει η θεία Γραφή, χάρισε στους προπάτορες μας το αυτεξούσιο, και δια μέσου αυτών και σε μας όλους, για να μην εργάζονται τις εντολές του με λύπη, ή με ανάγκη, αλλά εξαιτίας της προθυμίας και αγάπης προς αυτόν, με την αυτοπροαίρετη θέληση τους, να εκτελούν τις εντολές του και να τις φυλάνε, για να θεωρηθούν, πως απέκτησαν τις αρετές με τους δικούς τους κόπους, και να τις προσφέρουν στον Δεσπότη, σαν δικά τους δώρα, και δια μέσου αυτών προκόβοντας να αναβιβαστούν στην τέλεια εικόνα, και ομοιότητα του Θεού, και να πλησιάσουν στον απρόσιτο Θεό, χωρίς να κατακαούν, και να πεθάνουν σωματικά, πλησιάζοντας αυτόν ο καθένας τους από γενεά σε γενεά.
Αλλά επειδή οι πρωτόπλαστοι πρώτοι υπάκουσαν στον εχθρό με το θέλημα τους, και έγιναν παραβάτες, και όχι μόνο ξέπεσαν από την πολύ μεγάλη ελπίδα που είχαν, δηλαδή να πλησιάσουν σ’ αυτό το ανέσπερο φως, αλλά κατάντησαν σε φθορά, και θάνατο, και έπεσαν σε σκοτεινότατο σκοτάδι. Έγιναν δούλοι στον άρχοντα του σκότους, και κατακρατήθηκαν από αυτόν, δια μέσου της αμαρτίας έφτασαν στο σκότος του θανάτου. Και ύστερα πάλι και εμείς γεννημένοι απ’ αυτούς υποταχτήκαμε, και υποδουλωθήκαμε σε αυτόν τον τύραννο όχι με καμιά βία, και δυναστικά, αλλά με τη θέληση μας. (Και τούτο το έδειξαν φανερά όσοι πριν από το νόμο και κατά την διάρκεια του νόμου ευαρέστησαν τον Θεό, και αφιέρωσαν το θέλημα τους στον Δεσπότη Θεό, και όχι στον διάβολο).
Γι’ αυτό θέλοντας ο φιλάνθρωπος Κύριος να λυτρώσει από το αιώνιο σκοτάδι, εκείνους που πριν από τον νόμο και κατά την διάρκεια του νόμου ευαρέστησαν τον Θεό, και με την χάρη να δωρίσει την ελευθερία στους μετά το νόμο και να ελευθερώσει από την τυραννία του διαβόλου όλους, θα λέγαμε, όσους τον ευαρέστησαν και πριν από το νόμο, και κατά την διάρκεια του νόμου, και μετά τον νόμο, αυτός ο ίδιος, καταδέχθηκε να το κάνει αυτός ο ίδιος μέσω του εαυτού του, ο παντοδύναμος, ο ανεξίκακος.
Ότι εκείνον που έπλασε με τα δικά του αόρατα χέρια, καθ’ ομοίωση και κατ’ εικόνα του, θέλησε να τον αναστήσει όταν ξέπεσε πάλι, όχι δια μέσω κάποιου άλλου, αλλά δια του εαυτού του, για να τιμήσει, και να δοξάσει περισσότερο το γένος μας, με την εξομοίωση του προς εμάς κατά τα πάντα και την εξίσωση του κατά το ανθρώπινο μέρος. Ω της ανεκλάλητης φιλανθρωπίας του, και αγαθότητας, ότι όχι μόνο δεν μας τιμώρησε που παραβήκαμε την εντολή του και αμαρτήσαμε, αλλά καταδέχτηκε να γίνει και αυτός, ότι γίναμε εμείς από την παράβαση, δηλαδή άνθρωπος φθαρτός, από άνθρωπο φθαρτό, θνητός από θνητό, αμαρτία από αμαρτήσαντα έγινε, αυτός που είναι άφθαρτος, αθάνατος και αναμάρτητος.
Και φανερώθηκε στους ανθρώπους με σάρκα θεωμένη, και όχι μονάχα με την Θεότητα. Και για ποια αιτία; γιατί δεν ήρθε να κρίνει τον κόσμο, αλλά να σώσει τον κόσμο, όπως λέει ο ίδιος στα ευαγγέλια του. Επειδή η αποκάλυψη της Θεότητας του, γίνεται κρίση σε εκείνους που αποκαλυφθεί. Διότι καμία σάρκα δεν θα ήταν δυνατόν να αντέξει την δόξα της Θεότητας του, ανίσως φανερωνόταν γυμνή από την θεανδρική συνάφεια και άφραστη ένωση, αλλά επρόκειτο όλη η κτίση να αφανιστεί τελείως ψυχικά και σωματικά, με το ότι ήταν όλοι σχεδόν τότε κυριευμένοι από την απιστία.
Γιατί η θεότητα, δηλαδή η χάρη του Παναγίου Πνεύματος δεν φανερώθηκε καμία φορά σε κανέναν χωρίς πίστη. Και εάν φάνηκε καμμιά φορά, ή πρόκειται να φανεί σε κανέναν παραδόξως, φαίνεται φοβερή, και τρομερή, και τότε δεν φωτίζει, αλλά κατακαίει, ούτε ζωογονεί, αλλά τιμωρεί με τρόπο φοβερό. Και αυτό είναι φανερό, από εκείνα που έπαθε ο μακάριος Παύλος, το σκεύος της εκλογής. Γιατί αφού δέχτηκε το πλήγμα στα μάτια από την αίγλη του απροσίτου φωτός που άστραψε σ’ αυτόν, όχι μόνο δεν φωτίστηκε, ούτε λαμπρύνθηκε, αλλά σκοτίστηκε τελείως, και έχασε και την φυσική όραση.
Και μάλιστα αυτός που επρόκειτο έπειτα να γίνει ο μέγας διδάσκαλος της Εκκλησίας του Χριστού. Αυτός δε που ήταν τέτοιος, και τέτοιας μεγάλης αξίας, αυτός που είπε "ο Θεός ο οποίος είπε να λάμψει φως από το σκοτάδι, ο οποίος έλαμψε στις καρδιές μας" και λίγο παρακάτω "έχουμε αυτό τον θησαυρό" δηλαδή της ελλάμψεως "στις καρδίες μας", τότε δεν μπορούσε να αντικρύσει ούτε μια μικρή ακτίνα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου