Το σύστημα ωθεί προς τον υβριδισμό ανθρώπου-μηχανής
ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΗ ΒΛΑΚΕΙΑ
Ο καπιταλισμός στην τελική του φάση εξαπέλυσε μια επίθεση στην ανθρώπινη διάσταση, αφού ακύρωνε τη θεϊκή, καί για πρώτη φορά στην ιστορία ένας πολιτισμός μηχανών παίρνει τη θέση των ανθρώπινων όντων. Μετά από χιλιετίες γεωγραφικών ανακαλύψεων, καλλιτεχνικών αριστουργημάτων, πολιτικών εφευρέσεων, δημιουργιών της διανόησης ως αντανάκλασης του Πνεύματος, το τέλος της Ιστορίας φαίνεται να εκδηλώνεται με την αναγωγή της νοημοσύνης στο προϊόν της: τη μηχανή.Η λεηλασία των φυσικών πόρων, η άγρια εκμετάλλευση του περιβάλλοντος είναι ο δηλητηριασμένος καρπός της κυριαρχίας της τεχνολογίας, που κάνει τα πάντα ίσα και ομοιόμορφα, όπως είναι λειτουργικά με το αρπακτικό καπιταλιστικό σύστημα. Η κυριαρχία των μηχανών γεννήθηκε ως αναζήτηση ευκολίας, άρνηση θυσίας, ευημερία με κάθε κόστος, άνεση αντί για σωματική και πνευματική δέσμευση.
Μηχανές από τη φύση τους αδρανείς, χωρίς αληθινή ευφυΐα, εξέχουσα ανθρώπινη και ζωική ποιότητα, ζωντανών όντων, πρώτα μηχανικά και τώρα τεχνολογικά όργανα, καρπός πάντα της ευρηματικότητας των λαμπρών μυαλών που τις ονειρεύτηκαν και τις σχεδίασαν. Οι σερβομηχανισμοί του δημιουργού τους, του οποίου τη θέση δεν μπορούν ποτέ να πάρουν ή να αλλάξουν τη μοίρα τους, δεν επαναστατούν και δεν αλλάζουν το μέλλον όπως στα βιβλία επιστημονικής φαντασίας, αλλά μπορούν να γίνουν επεμβατικοί μηχανισμοί στη ζωή των ανθρώπων με επιλογή του δεύτερου.
Το Σύστημα ωθεί προς τον υβριδισμό ανθρώπου-μηχανής, το τελευταίο στάδιο της ανθρώπινης βαναυσότητας, της απόσπασης από το θείο λόγω της βύθισης στο τελλουρικό, στη χαμηλή υλικότητα. Η ευθύνη όμως ανήκει αποκλειστικά στο κοπάδι που αφήνει τον εαυτό του να παρασυρθεί από την ψεύτικη υπόσχεση της απελευθέρωσης από τον μόχθο, της χειραφέτησης από την εργασία.
Ο Μαρξ υποστήριξε ότι ο άνθρωπος ορίζεται από τα μέσα διαβίωσής του και η εργασία είναι ένα όργανο χειραφέτησης, ένα διεστραμμένο όραμα που αρνείται την υπερβατική διάσταση. Η εργασία εξευγενίζεται στη δημιουργική δύναμη, όταν από εργασία, ο πόνος μετατρέπεται σε έργο, το έργο, ένα βιοτεχνικό ή καλλιτεχνικό προϊόν, μια εκδήλωση του Πνεύματος.
Σήμερα, η εργασία, ακόμη και η εργασία στην πληροφορική, η μεγαλύτερη φιλοδοξία πολλών νέων, δεν είναι επαχθής, αλλά αλλοτριωτική, σημάδι της πνευματικής οπισθοδρόμησης της εποχής και της γνωστικής φθοράς που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην έμμονη χρήση των μηχανών.Στους ψυχαναγκαστικούς χρήστες των κοινωνικών δικτύων, η όχθη του χειρότερου επιδειξιακού ναρκισσισμού, το έλλειμμα προσοχής και μνήμης είναι σημαντικό, περισσότεροι αλγόριθμοι ισοδυναμούν με λιγότερη ευφυΐα και λιγότερη ελευθερία. Η άμετρη χρήση του δικτύου υπολογιστών οδηγεί στην κοινωνική απομόνωση, την αποξένωση, το φαινόμενο που δεν ήταν ποτέ γνωστό στο παρελθόν της hikikomori, απόδρασης από την κοινωνική ζωή, απαραίτητη για την ψυχική ισορροπία, για καταφύγιο σε περιορισμένο χώρο όπου η μόνη επαφή είναι με υπολογιστή.
Σύμπτωμα βαθιών φόβων, γενικευμένης αγχώδους διαταραχής, ανομολόγητων φοβιών, για τις οποίες οι νέοι που επηρεάζονται αποσύρονται από την πραγματική πραγματικότητα, για να κρυφτούν στην εικονική, ένα οξύμωρο που κρύβει ψυχολογική δυσφορία.
Η πλατεία της πόλης όπου εκφραζόταν η κοινωνική αλληλεγγύη, που σήμερα αντικαταστάθηκε από τη «φιλία» στο Facebook, ήταν το πραγματικό στάδιο συγκινήσεων και συναισθημάτων, φιλίας, όπου γεννιόντουσαν εργασιακές σχέσεις, καί νέοι έρωτες. Τώρα η απομόνωση γεννά μόνο μοναξιά και απόγνωση, με την επακόλουθη αύξηση της κατανάλωσης ψυχοφαρμάκων και ναρκωτικών, ένα αποτέλεσμα λειτουργικό για τους διεστραμμένους στόχους του καπιταλισμού επιτήρησης. Ο έλεγχος και ο χειρισμός μοναχικών υποκειμένων που στερούνται στοργής είναι πολύ πιο εύκολος και λιγότερο δαπανηρός για την Power από την επίθεση σε υγιείς ανθρώπους που περιλαμβάνονται σε μια κοινότητα, μια φυσική μορφή συνάθροισης και λειτουργικής ψυχικής άμυνας.
Καμία μηχανή, όσο εξελιγμένη κι αν είναι, δεν θα μπορέσει ποτέ να αντικαταστήσει την καθησυχαστική παρουσία ενός ατόμου, κανένα κοινωνικό δίκτυο δεν θα πάρει ποτέ τη θέση της φυλής, με τις αξίες και τις σχέσεις αλληλοβοήθειας.
Καμία τεχνολογική συσκευή δεν προκαλεί συγκινήσεις και συναισθήματα, κανένα πρόγραμμα υπολογιστή δεν δημιουργεί ανθρώπινες σχέσεις, τα εργαλεία εργασίας δεν θα γίνουν ποτέ συναισθηματικά υποκατάστατα. Η τεχνολογία είναι σύμμαχος των ελεύθερων ανθρώπων, εάν χρησιμοποιείται για να βοηθήσει τους ανθρώπους, όχι να τους αντικαταστήσει, ο πραγματικός κίνδυνος της τεχνητής νοημοσύνης βρίσκεται στον σκοπό της, όταν αυτός καθορίζεται από τη φυσική βλακεία.
«ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΗ ΒΛΑΚΕΙΑ» - Inchiostronero (www-inchiostronero-it.translate.goog)
2 σχόλια:
Έρχεται στο σπίτι ένας "μάστορας", αλουμινάς, να αλλάξη τα φθαρμένα απ' τον χρόνο λάστιχα στα παράθυρα που αφήνουν σιγά-σιγά το κρύο να περνάη μέσα στο σπίτι... Ανάμεσα στα εργαλεία του έχει και ένα "παλαιικό" μεγάλο ψαλίδι, με το οποίο κουρεύαν τα πρόβατα... Το έχει κατασκευάσει, πριν πολλά χρόνια, ο πατέρας του, χειρώναξ σιδηρουργός, που τα έφτιαχνε εξαρχής, από βέργες σιδήρου... Στις άκρες εκεί που μπαίνουν τα δάχτυλά μας και πιάνουν το ψαλίδι, έχει φτιάξει, σαν κατάληξη, δυό μικρές, ελάχιστες σχεδόν σπείρες, πολύ λεπτές και στριφογυριστές, ένα μικρό "θαύμα" χειροτεχνίας... "Α, ναι, ο πατέρας μου ήταν και καλλιτέχνης", λέει ο σημερινός μάστορας... "Θα το περιποιηθώ το ψαλίδι απ' τη σκουριά και θα το κρατήσω στο σπίτι σαν κειμήλιο"... Για παιδιά και εγγόνια, όσο υπάρχουν... - Μια απλή αναφορά στον κόπο και τον πόνο...
Β. Λύκος : "Πάμε κι όπου βγει" τώρα και στην Ενέργεια
https://www.youtube.com/watch?v=-rQOAXUwAC4
Δημοσίευση σχολίου