Roberto Pecchioli - Ο Τζορτζ Σόρος και η Ανοιχτή Κοινωνία (49)

 Συνέχεια από: Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 2023

KATA ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ (ΤΟ ΑΝΤΙΦΩΝΟ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ)

11 

ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝIΑ ΑΝΟΙΧΤH ΣΤΟ ΘAΝΑΤΟ

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ: Η ΜΗΤΕΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ;

Το θέμα που προσδιορίζει καλύτερα τα βαθιά ριζωμένα κίνητρα του George Soros και το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ανοιχτής κοινωνίας είναι η πολιτική του εθισμού, ιδιαίτερα στα ναρκωτικά. Ο Σόρος έχει γράψει πολλά, και ένα βιβλίο του 2004, “Η φούσκα της αμερικανικής υπεροχής”, που γράφτηκε κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Ρεπουμπλικάνου Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου, είναι διδακτικό. Αφού εκτοξεύει απανωτές σφαίρες κατά της εκάστοτε αμερικανικής πολιτικής, προσποιούμενος ότι πριονίζει το δέντρο πάνω στο οποίο έχει καθίσει άνετα επί μισό αιώνα, ο Σόρος καταπιάνεται με το θέμα των ναρκωτικών με μια πλήρη ομολογία: «Όταν αποφάσισα να επεκτείνω τις δραστηριότητες των Ιδρυμάτων Ανοιχτής Κοινωνίας, επέλεξα την πολιτική για τα ναρκωτικά ως πρώτο πεδίο δράσης μου. Είχα την αίσθηση ότι η αμερικανική πολιτική στο θέμα αυτό αντιπροσώπευε τον μεγαλύτερο κίνδυνο παραβίασης των αρχών της ανοικτής κοινωνίας». Δηλαδή, στον ακραίο ατομικισμό, που αδιαφορεί για τα πάντα, ακόμη και για τον εαυτό του.

Ο απόστολός του το παραδέχεται: στις "αρχές της ανοιχτής κοινωνίας" περιλαμβάνεται και η ελευθερία να παίρνει κανείς ναρκωτικά και να καταστρέφεται, παρασύροντας ολόκληρη την κοινωνία προς τα κάτω, όπως δείχνει η ιστορία του τελευταίου μισού αιώνα, από τότε που η χρήση ναρκωτικών στη Δύση έπαψε να είναι διέξοδος μικρών μειοψηφιών κοινωνικών απροσάρμοστων, καλλιτεχνών σε κρίση δημιουργικότητας και οριακών προσωπικοτήτων σε αναζήτηση ισχυρών αισθήσεων, και έγινε ένα καταστροφικό μαζικό φαινόμενο. Αρκεί να θυμηθούμε τους πολέμους του οπίου τον 19ο αιώνα μεταξύ της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και της Κίνας για να αντιληφθούμε ότι τα συμφέροντα που εμπλέκονται είναι τεράστια και αφορούν τόσο την οικονομική σφαίρα όσο και τη δυνατότητα, για όσους ελέγχουν το εμπόριο ναρκωτικών, να κρατήσουν υπό έλεγχο μια αποδυναμωμένη κοινωνία, που έχει αρρωστήσει και στερηθεί τη θέληση από τον εθισμό σε ουσίες που καταστρέφουν το σώμα και την ψυχή.

Στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, η Δύση χτυπήθηκε από το μακρύ κύμα ναρκωτικών - χημικών και μη - που έγινε ένα από τα σύμβολα της εξέγερσης της νεολαίας του '68, που στην πραγματικότητα καθοδηγούνταν από τους μυστικούς μηχανισμούς των ΗΠΑ και συνόδευσε τη ραγδαία επιτυχία των ψυχοτρόπων και ψυχεδελικών ουσιών, όπως το λυσεργικό οξύ (LSD). Ορισμένες από τις ηγετικές μορφές της "αντικουλτούρας" των δεκαετιών του 1960 και του 1970 αποδείχθηκαν στη συνέχεια πράκτορες στην υπηρεσία του Βαθέος Κράτους που φοβόντουσαν μια πραγματική, δυναμική εξέγερση των γενεών. Ο Timothy Leary, χαρισματικός καθηγητής ψυχολογίας, λάτρης του σαμανισμού, αυθεντικός "ευαγγελιστής των παραισθησιογόνων" για την ικανότητά του να αποπλανά, είχε "μυηθεί" από πρόσωπα που συνδέονταν με τη CIA και με άκρως μυστικά προγράμματα ελέγχου του νου. Ο ποιητής Άλεν Γκίνσμπεργκ, το ιερό τέρας της γενιάς των μπιτ, ομολόγησε ότι προμηθεύτηκε LSD από έναν ξάδελφό του που ήταν μέλος της CIA. «Η καύσιμη ύλη για τη φωτιά του αντισυστημικού συστήματος προερχόταν απευθείας από τα καμίνια της CIΑ».

Αυτή είναι η ιστορική πραγματικότητα και είναι παιδαριώδες να πιστεύουμε ότι η διακίνηση ναρκωτικών είναι μια απλή, αν και γιγαντιαία, υπόθεση του υποκόσμου και των διεθνών "καρτέλ" ναρκωτικών. Σε αυτή την αδιαφανή, ανείπωτη εικόνα έρχεται να προστεθεί η λεγόμενη "αντιαπαγορευτική" μάχη του Τζορτζ Σόρος και του OSF. Μόνο στις ΗΠΑ, το Ίδρυμα έχει διαθέσει τουλάχιστον 80 εκατομμύρια δολάρια από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 σε εκστρατείες υπέρ της νομιμοποίησης ορισμένων ναρκωτικών. Το 2014, ο πρώην διευθυντής του Εθνικού Συμβουλίου Ελέγχου Ναρκωτικών των ΗΠΑ δήλωσε ότι ο ακτιβισμός υπέρ της νομιμοποίησης δεν προέκυψε από ένα αυθόρμητο κοινωνικό κίνημα. Μεγάλο μέρος της χρηματοδότησης και της δυναμικής οργανώθηκε από τον Τζορτζ Σόρος και στη συνέχεια προωθήθηκε από διασημότητες. Από το 2008, το OSF βοήθησε στη χρηματοδότηση δημοψηφισμάτων για τη νομιμοποίηση των "μαλακών" ναρκωτικών που πραγματοποιήθηκαν σε αρκετές πολιτείες των ΗΠΑ. Ο Σόρος έχει επανειλημμένα υποστηρίξει ότι η μαριχουάνα είναι ένα από τα λιγότερο παρεμβατικά και τοξικά ναρκωτικά, "το πιο κατάλληλο για κατανάλωση".

Το OSF συμμετείχε σε όλες τις δράσεις που οδήγησαν στη νομιμοποίηση της κάνναβης σε πέντε πολιτείες των ΗΠΑ και στην Ουρουγουάη, υπό τον πρόεδρο José Mùgica, πρώην ναρκο-τρομοκράτη. Οι δωρεές γίνονται μέσω της Συμμαχίας για την Πολιτική των Ναρκωτικών (Drug Policy Alliance, DPA), μιας οργάνωσης που λαμβάνει περίπου 4 εκατομμύρια δολάρια ετησίως. Άλλοι δικαιούχοι είναι η UCLA (Ένωση για τις Πολιτικές Ελευθερίες στην Αμερική) καθώς και το Marijuana Policy Project, το Lindesmith Center και το Drug Stategies.

Στο βιβλίο του Soros on Soros, ο δισεκατομμυριούχος γράφει ότι η πολιτική της ποινικοποίησης της χρήσης ναρκωτικών είναι "χειρότερη από το κακό" (μια θεραπεία χειρότερη από την ασθένεια). Ωστόσο, δεν προτείνει καμία άλλη εναλλακτική λύση εκτός από τη φιλελευθεροποίηση, δηλαδή την ομαλοποίηση της χρήσης· η οργάνωση εκστρατειών κατά των ναρκωτικών είναι σαφώς αντίθετη με την ανοιχτή κοινωνία. «Τα λιγότερο επιβλαβή ναρκωτικά θα πρέπει να νομιμοποιηθούν, έτσι ώστε τα χρήματα που εξοικονομούνται από το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης να επανεπενδύονται στη μελέτη των επιπτώσεων των ναρκωτικών», έγραψε σε άρθρο του το 2010 στη Wall Street Journal. Επενδύσεις όπως η δική του, οι οποίες έχουν καταπλήξει τις οργανώσεις κατά των εξαρτήσεων με το εύρος τους, αν χρησιμοποιούνταν σε εκστρατείες ευαισθητοποίησης κατά των ναρκωτικών, σίγουρα θα είχαν σώσει πολλές ζωές και θα είχαν μειώσει τον αριθμό των εξαρτημένων. Η δήλωση ότι "η νομιμοποίηση της μαριχουάνας μπορεί να διευκολύνει τους ενήλικες να αγοράζουν το ναρκωτικό, αλλά δύσκολα μπορεί να το κάνει πιο προσιτό στους νέους" προκαλεί αμηχανία. Μια περίεργη σκέψη. Το OSF θα χρηματοδοτούσε επίσης προγράμματα απελευθέρωσης των ναρκωτικών στα πανεπιστήμια του Χάρβαρντ και της Μασαχουσέτης. Το 1996, ο πρώην υπουργός Υγείας υπό τη δημοκρατική κυβέρνηση του Τζίμι Κάρτερ αποκάλεσε τον Τζορτζ Σόρος τον εκατομμυριούχο πατέρα της νομιμοποίησης των ναρκωτικών.

Η μέθοδος δράσης, όσον αφορά την κάνναβη, είναι η έμφαση σε ορισμένες θεραπευτικές ιδιότητες· στον αγώνα κατά του AIDS, το οποίο σπέρνει τον όλεθρο στους τοξικομανείς, το μόνο όπλο που προτείνει (και χρηματοδοτεί) ο Σόρος είναι η υποτιθέμενη "μείωση της βλάβης", παρέχοντας περισσότερες σύριγγες για να σταματήσει η ανταλλαγή τους. Λίγο-πολύ, είναι σαν να προσφέρεις καθαρά ποτήρια σε έναν αλκοολικό· κυρίως, δεν απαντά στο ερώτημα που ο υποκριτικός και ανήθικος ελευθεριασμός δεν θέλει να αντιμετωπίσει: είναι καλό ή κακό να κάνεις ναρκωτικά; Σίγουρα είναι μια επικερδής επιχείρηση για εκείνους που παράγουν και εμπορεύονται τις ουσίες. Σε ένα βιβλίο του 2008, με τίτλο Do As I Say (Not As I Do): Profiles in Liberal Hypocrisy, ο Αμερικανός συγγραφέας Peter Schweizer εικάζει ότι ο Σόρος, πολύ δραστήριος στη Νότια Αμερική, έχει αγοράσει μεγάλες εκτάσεις γης και έχει συνάψει συμμαχίες με κύκλους που συνδέονται με παραγωγούς φύλλων κόκας, των οποίων το Συμβούλιο των Άνδεων φέρεται να χρηματοδότησε. Ο Σβάιτσερ αναφέρει ότι ο μεγιστάνας έχει συμμετοχή στην Banco de Colombia, ένα πιστωτικό ίδρυμα που φέρεται να βρίσκεται στο στόχαστρο της DEA, της αμερικανικής υπηρεσίας καταπολέμησης των ναρκωτικών, που εδρεύει στο Κάλι, μια από τις πρωτεύουσες της διακίνησης ναρκωτικών.

Σύμφωνα με άλλες πηγές, ο Σόρος είναι χρηματοδότης των κολομβιανών εκστρατειών για τη νομιμοποίηση της κόκας, μέσω της HRW (Human Rights Watch). Έχει βρεθεί πολύ κοντά στον Περουβιανό πολιτικό Alejandro Toledo, αγαπημένο του ιθαγενικού πληθυσμού, ο οποίος αργότερα κατέφυγε στις ΗΠΑ, καταδιωκόμενος από ένταλμα σύλληψης της χώρας του. Το ενδιαφέρον του Σόρος και του OSF για τη Λατινική Αμερική εγείρει ανησυχητικά ερωτήματα. Τα τελευταία χρόνια, έχει δείξει έντονο ενδιαφέρον για μια από τις φτωχότερες χώρες, τη Γουατεμάλα, η οποία συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων που πλήττονται περισσότερο από τη διακίνηση ναρκωτικών. Σύμφωνα με πηγές από την Κεντρική Αμερική, μεγάλα χρηματικά ποσά έχουν εισρεύσει σε διάφορες ενώσεις της Γουατεμάλας που μπορούν να εντοπιστούν στο δίκτυο του Σόρος ή βρίσκονται "κοντά" σε αυτό. Ας έχουμε υπόψη μας ότι εδώ και μερικά χρόνια η Λατινική Αμερική, η "πίσω αυλή" των ΗΠΑ, πλήττεται από ένα ακροαριστερό πολιτικό κύμα που οι Ηνωμένες Πολιτείες - στο παρελθόν πολύ δραστήριες στην οργάνωση πραξικοπημάτων - δεν αντιτίθενται πλέον. Μήπως οι διάφορες "μπολιβαριανές" κυβερνήσεις είναι στην πραγματικότητα λειτουργικές για τα συμφέροντα του υψηλότερου επιπέδου της αμερικανικής εξουσίας; 

Βαθιά είναι η επιρροή του Τζορτζ Σόρος στις πολιτικές του ΟΗΕ για τα ναρκωτικά, ο οποίος θεωρείται ότι ήταν ο εμπνευστής μιας ανοιχτής επιστολής προς τον ΟΗΕ το 1998, η θέση της οποίας ήταν ότι ο παγκόσμιος πόλεμος κατά των ναρκωτικών κάνει περισσότερο κακό από την κατάχρηση ναρκωτικών. Η μακρά πορεία προς τη νομιμοποίηση ορισμένων ουσιών γνώρισε ένα ορόσημο το 2016, με μια διεθνή σύνοδο κορυφής στον ΟΗΕ που άλλαξε τη διεθνή πολιτική για τα ναρκωτικά από τη χρήση των λέξεων. Αρχικά, υποτίθεται ότι θα δεσμευόταν "για έναν κόσμο χωρίς ναρκωτικά", αλλά ο στόχος έγινε πιο ύπουλος, "ένας κόσμος χωρίς κατάχρηση ναρκωτικών". Η δύναμη των αφενταδων των λέξεων.

Η κανονικοποίηση και η μαζική εξάπλωση των "νομιμοποιημένων" ναρκωτικών θα αλλοιώσει την κοινή λογική των μαζών, δημιουργώντας μια κοινωνία στη δίνη των εξαρτήσεων κάθε είδους, φτωχή και άρρωστη στο σώμα και το πνεύμα. Ταυτόχρονα, θα αύξανε τα κέρδη όσων επενδύουν ή επενδύουν κιόλας σε αυτόν τον οικονομικό τομέα, εδραιώνοντας την κυριαρχία τους. Η εξάλειψη των ηθικών φραγμών των λαών, των γενεών και των ατόμων ακόμη και σε σχέση με τη χρήση ναρκωτικών είναι ένα θεμελιώδες βήμα στη γεωμετρική αποδόμηση των ανθρώπινων κοινοτήτων ενόψει του - ολοένα και πιο δυστοπικού - στόχου της ανοικτής κοινωνίας, δηλαδή της εξουσίας συγκεντρωμένης στα χέρια λίγων υπερπλουσίων, των οποίων ο κυνισμός και η θέληση για εξουσία έχουν ανατρέψει τις κοινές αξίες του τμήματος της ανθρωπότητας στο οποίο ανήκουμε, ο τελικός δυτικός πολιτισμός μετατρέπεται σε κουλτούρα θανάτου. Ο Paul Valéry έγραψε πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, τη φοβερή σφαγή της ευρωπαϊκής νεολαίας και το ηλιοβασίλεμα των αυτοκρατοριών: «Όλοι εμείς, οι πολιτισμοί, γνωρίζουμε τώρα ότι είμαστε θνητοί».