ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΜΠΕΡΓΚΟΛΙΟ;

ΑΠΟ ΤΟ «ΡΩΜΑΪΚΟ ΠΡΩΤΕΙΟ» ΣΤΗΝ «Ανάποδη Εκκλησία»

Μέρος πρώτο

              

ΤΟ «ΤΣΟΥΝΑΜΙ ΜΠΕΡΓΚΟΛΙΟ», Ή Η «Ανάποδη ΕΚΚΛΗΣΙΑ»

Είναι πέρα ​​από κάθε εύλογη αμφιβολία ότι ο Bergoglio είναι «καταχρηστικός πάστορας». Όντως, ακόμη καί «αντιποιμένας».

Μου φαίνεται, ωστόσο, ότι τα στοιχεία της δογματικής και ποιμαντικής κακίας του Μπεργκόλιο τον καθιστούν λιγότερο επικίνδυνο από τον Βενέδικτο XVI, ο οποίος ήταν ένας «κρυφός λύκος μεταμφιεσμένος σε Ποιμένα».
Όπως διδάσκει ο Άγιος Ιγνάτιος ο Λογιόλα στους Κανόνες περί σχολιασμών των πνευματικών του ασκήσεων (ν. 313 -336).

Στην πραγματικότητα, ο Ράτσινγκερ (μασκοφόρος ως ειλικρινής «γιαγιά») μπορούσε εύκολα να απαντήσει - σε κάθε «Πινόκιο/συντηρητικό», που τον είχε πλησιάσει απρόσεκτα, για να τον ρωτήσει για τι χρειαζόταν το μεγάλο του στόμα-: «Είναι γιά να σε φάμε καλύτερα!». Έτσι, ο Βενέδικτος ΙΣΤ' μπόρεσε να εξαπατήσει πολλούς πιστούς, ιερείς και συντηρητικούς Επισκόπους, με την εμφάνισή του ως ειλικρινούς «γιαγιάς», και μερικοί μάλιστα τον «κατασπάραξαν», φέρνοντάς τον ξανά στην καρδιά του Βατικανού Β' , φυσικά «στο φως της παράδοσης».

Αντίθετα, ο Μπεργκόλιο παρουσιάζεται, ειλικρινά και ανοιχτά, με το πρόσωπο ενός αληθινού λύκου, χωρίς καμία «μάσκα ομορφιάς/καλής ποιότητας», έτοιμος να καταβροχθίσει αυτόν που δεν είναι λύκος.
Ως εκ τούτου, κατά μια έννοια η κατάσταση είναι λιγότερο χειρότερη υπό τον Μπεργκόλιο, όπως και υπό τον Ράτζινγκερ.

Μάλιστα, ο «κυκλώνας Μπεργκόλιο», που σιγά σιγά μεταμορφώθηκε σε τσουνάμι, προκάλεσε την έντονη αντίδραση των πιστών, μετά το κλείσιμο των εκκλησιών κατά τη διάρκεια της φαντασίας/πανδημίας. συν με το είδωλο Pachamama ενθρονισμένο στον Άγιο Πέτρο? τότε, με τη σειρά της διανομής της Θείας Ευχαριστίας υποχρεωτικά στα χέρια· Επιπλέον, με την αναστολή της απονομής των μυστηρίων (συμπεριλαμβανομένης της εξομολόγησης και της ακραίας απαγγελίας). Τέλος, ο έπαινος της τρανσέξουαλ υπερηφάνειας (1 ),πού έλαβε έπειτα από τρανς/συνεντεύξεις που δόθηκαν σε τρανς/λεωφορεία, στο Βατικανό για μεσημεριανό γεύμα με τον Φραγκίσκο «ένας από εμάς» και, τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό , την ευλογία, από έναν ιερέα, ομοφυλοφιλικών γάμων με νερό ουράνιο τόξο (20 Δεκεμβρίου 2023 (2 )); Λοιπόν, αυτά ήταν γεγονότα, προφανή σε όλους, αποκρουστικά ως προς τη λογική, που παρουσιάζονται και δεν αποδεικνύονται και που έχουν ανοίξει τα μάτια ακόμη και των πιο αφελών και λιγότερο οξυδερκών πιστών . Αυτό δεν συνέβη με τους Ratzinger και Woytjla.

Ας προσπαθήσουμε τώρα να δούμε πώς ο Δεύτερος Σχολαστικισμός - που έπρεπε να αντιμετωπίσει τον εκκλησιολογικό και πολιτικό λουθηρανισμό, λάθη που δεν υπήρχαν ακόμη την εποχή του Αγίου Θωμά του Ακινάτη - αντέκρουσε τα προτεσταντικά λάθη σε θέματα εκκλησιολογικής θεολογίας και πολιτικής φιλοσοφίας.

ΤΟ ΜΠΑΛΩΜΑ (RATZINGERISM)
ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΥΠΑ (BERGOGLIO)

Σύμφωνα με την ορθή παραδοσιακή θεολογία η Εκκλησία είναι μοναρχική/ιεραρχική, αποστολική και ρωμαϊκή (3); Αντίθετα, ο Bergoglio θα ήθελε να τήν κάνει μια "ανεστραμμένη πυραμίδα", ίσως φωτισμένη με χρώματα τού "ουράνιου τόξου".

Ωστόσο, αυτό το παραλήρημα που σκοτεινιάζει τα μυαλά δεν ξεκίνησε με τον Φραγκίσκο, αλλά ήδη από τον Ιωάννη XXIII που ήθελε να ανοίξει «ένα παράθυρο στον κόσμο» και κάλεσε τη Β' Σύνοδο του Βατικανού.

Το να θέλει κανείς να αποκαταστήσει την Εκκλησία, να το «δηλώνει» και «να ενεργεί σαν» ο Μπεργκόλιο να μην είναι Πάπας, δεν σημαίνει επίλυση του προβλήματος. στην πραγματικότητα, το κάνει ακόμα πιο περίπλοκο. Στην πραγματικότητα, αυτό θα ισοδυναμούσε με τη γέννηση ενός είδους « Ratz/berg » που θα ξεπερνούσε χωρίς την παραμικρή αμφιβολία μόνο το «Berg», που είναι το άθροισμα δύο ταλμουδικών επωνύμων: «Ratz (4)" + "Μπεργκ (5 )» .

ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙ Η ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ;

Α) ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΣ ΤΟΜΑΣΟ ΝΤΕ ΒΙΟ

Σύμφωνα με τον καρδινάλιο TOMMASO DE VIO, γνωστό ως CAJETANUS (1468-1533), το Συμβούλιο χωρίς τον Πάπα θα αντιπροσώπευε μόνο τα πρόβατα χωρίς τον βοσκό .
Αντίθετα, ο Πέτρος καθιερώθηκε από τον Χριστό ως ο μοναδικός Ποιμένας στον οποίο έχει ανατεθεί η μόνη στάνη που είναι η Εκκλησία
Η Εκκλησία (η Επισκοπή), λοιπόν, δεν είναι πάνω από τον Πάπα (όπως θα το έκανε το « μπεργκολιανό παραλήρημα » της « Εκκλησίας ανάποδα » ή της « Αντεστραμμένης Πυραμίδας », που εκφράστηκε στη « Σύνοδο της Συνοδικότητας », του φθινοπώρου του 2023. ), αλλά, όπως καθιέρωσε ο Ιησούς, είναι κάτω από τον Πάπα όπως η στάνη και το κοπάδι είναι κάτω από τον βοσκό.

Αν όμως το Συμβούλιο, οι Επίσκοποι, οι Κληρικοί και οι πιστοί ισχυρίζονταν ότι δεν είναι ποίμνιο αλλά Ποιμένας, τουλάχιστον de facto, δεν θα ήταν ο Ποιμένας που επέλεξε ο Χριστός, που είναι ο Πέτρος. αλλά, ένας « παράνομος » βοσκός ή ένας «λύκος μεταμφιεσμένος σε βοσκό » (CAJETANUS, Tractatus de Comparatione , cit., κεφάλαιο VII, σ. 49, ν. 86).

Β) ΠΑΤΕΡΑΣ DOMINGO BAÑEZ

Ο επιφανής Δομινικανός θεολόγος DOMINGO BAÑEZ (1528-1604), σχολιάζοντας τη Summa Theologica of Aquinas ( In IIam-IIae, q. 1, a. 10 ) και υιοθετώντας την υπόθεση του αδελφού του καρδινάλιου Tommaso de Vio da Gaeta ( De comparatione auctoritatis Papae et Concilii , Rome, Angelicum, 1936, εκδ. Vincent Pollet, περ. 18-19), εξηγεί ότι, εάν, με καθαρή ερευνητική υπόθεση, ο Πάπας έπεφτε σε αίρεση, θα παρέμενε Πάπας . Η έλλειψη αγιαστικής χάρης και η υπερφυσική αρετή της πίστης θα τον χώριζαν από την ψυχή της Εκκλησίας . αλλά, η ορατή δικαιοδοσία του Ρωμαίου Ποντίφικα δεν θα επηρεαζόταν αφού αφορά την ορατή κυβέρνηση της Εκκλησίας, η οποία είναι μια ορατή Κοινωνία και δεν μπορεί να στερηθεί την ορατή εξουσία που τη διέπει λόγω έλλειψης χάριτος ή πίστεως , που είναι αόρατα υπερφυσικά ενδύματα.
Επομένως, σύμφωνα με τον Bañez (και τον Gaetano, στο σχολείο του St. Thomas (6 )) ο (υποθετικά) αιρετικός Πάπας δεν θα ήταν ζωντανό μέλος της Εκκλησίας λόγω έλλειψης χάριτος και σφάλματος κατά της πίστης, αλλά θα ήταν η ορατή Κεφαλή της σε δράση όσον αφορά την κυβέρνηση ή τη δικαιοδοσία :
«Ο Πάπας δεν είναι Αρχηγός της  Εκκλησίας λόγω αγιότητας ή πίστης γιατί έτσι δεν μπορεί να κυβερνά τα μέλη της Εκκλησίας, αλλά είναι η κεφαλή της λόγω του υπουργικού του αξιώματος, που τον καθιστά ικανό να διευθύνει και να κυβερνά την Εκκλησία μέσω εξωτερικής και ορατής διακυβέρνησης μέσω τής εκκλησιαστικής Ιεραρχίας, η οποία είναι ορατή και ψηλαφητή . Επομένως, σύμφωνα με την πνευματική επιρροή της χάριτος και της πίστεως, δεν είναι ζωντανό μέλος της Εκκλησίας του Χριστού, αν δεν τις έχει. Αντίθετα, σύμφωνα με τη δύναμη να κυβερνά και να διευθύνει την Εκκλησία, είναι η ορατή Κεφαλή της σε δράση » ( In IIam-IIae, q. 1, a. 10 , Venice, 1587, col. 194-196).

Γ) ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΣΑΡΛΣ-ΡΕΝΕ' ΜΠΙΛΟΥΑΡ

Ο BILLUART (1685-1757) στο De Incarnatione (διατριβή IX, a. II, § 2, αντικείμενο 2) υιοθετεί τη θέση του Bañez και διδάσκει ότι «το κεφάλι κυβερνά, ενώ το μέλος λαμβάνει τη ζωή της χάρης . Επομένως, εάν ο Πάπας έπεφτε σε αίρεση, θα εξακολουθούσε να διατηρεί τη Δικαιοδοσία με την οποία θα κυβερνούσε την Εκκλησία, αλλά δεν θα δεχόταν πλέον την επιρροή της αγιαστικής χάρης και πίστης από τον Χριστό, την αόρατη Κεφαλή της Εκκλησίας και επομένως δεν θα ήταν μέλος του Χριστού και της Εκκλησίας.
Τώρα, σε ένα φυσικό σώμα όποιος δεν είναι φυσικό μέλος δεν μπορεί να είναι η φυσική του κεφαλή , αλλά σε ένα ηθικό σώμα ή σε μια κοινωνία η ηθική κεφαλή μπορεί να υπάρχει χωρίς να είναι ηθικό μέλος του.Στην πραγματικότητα , ένα άψυχο φυσικό σώμα δεν υπάρχει και ένα νεκρό φυσικό κεφάλι δεν κυβερνά το φυσικό σώμα. ενώ η ηθική κεφαλή μιας κοινωνίας ή ηθικού σώματος την κυβερνά ακόμη και χωρίς πνευματική ζωή ή πίστη»

ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ
Η ΦΡΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Στο σημείο που βρισκόμαστε (Bergoglieitas), πρέπει να συνεργαστούμε, παρά όλους τους περιορισμούς και τις ελλείψεις μας, με τη θεία παντοδυναμία, η οποία από μόνη της μπορεί να θεραπεύσει μια τόσο βαθιά και καθολική καταστροφή.
1°) καταπολέμηση της Ανατροπής α) στις ορατές δυνάμεις της : υλισμός, ανθρωπολατρία, χρωματιστικός μερκαντιλισμός, δημοκρατισμός, πλουτοκρατία, προοδευτισμός, κομμουνισμός, αναρχισμός. β) και στις κρυμμένες δυνάμεις του : Ελευθεροτεκτονισμός, εσωτερισμός, Ταλμουδικός Ιουδαϊσμός, μοντερνισμός (7 ), αποκρυφισμός, σατανισμός;
2°) προτείνοντας επίσης ένα θετικό ιδανικό για την αποκατάσταση της παραδοσιακής τάξης. Είναι ο Ελληνικός/Ρωμαϊκός πολιτισμός, τελειοποιημένος από τήν Πατερική και Σχολαστική, ενημερωμένος από την Καθολική πνευματικότητα. «Ο παραδοσιακός πολιτισμός δεν πρέπει να επινοηθεί, αλλά να αποκατασταθεί αδιάκοπα ενάντια στις επιθέσεις της μοντέρνας και σύγχρονης ασέβειας» (SAINT PIUS X, Notre charge apostolique , 1910).

Ή θα επιστρέψουμε στην καθαρή παράδοση (8 ) οι Καθολικοί ή θα εξαφανιστούμε καταπιεσμένοι από το κενό του σύγχρονου μηδενιστικού χάους, tertium non datur!
Προσοχή! Αν αρνηθούμε να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα, να στηριχθούμε στη λογική και να διορθώσουμε το « Κοινωνικό Δόγμα » (9 ), εξαπατώντας τους εαυτούς μας για την καλοσύνη της Δεύτερης Συνόδου του Βατικανού και του Βενέδικτου XVI που τήν διαβάζει υπό το φως της Παράδοσης, η οποία αντίθετα την καταδικάζει. συνεχίζουμε να τρέχουμε προς την άβυσσο που έχει ανοίξει κάτω από τα πόδια μας με σαφή και εμφανή τρόπο σε όλους, ειδικά από το 1968.

 Το 1968 πήρε την παγκόσμια δύναμη στο σύμπαν με τη « Νέα Παγκόσμια Τάξη » (1991/2001: Πόλεμος Ιράκ/Δύο δίδυμοι Πύργοι), των οποίων οι πρόσφατες εκδηλώσεις είναι η οικονομική/χρηματιστηριακή κρίση και αυτή των πολέμων στη Μεσόγειο Αφρική, στη Μέση Ανατολή και την Εγγύς Ανατολή, στην Ουκρανία και τη Ρωσία και τέλος στο «στρατόπεδο συγκέντρωσης της Γάζας», το πραγματικό Shoah του 21ου αιώνα , που θα μπορούσαν να έχουν αφάνταστες και ανθρωπίνως ανεπανόρθωτες συνέπειες.

Η νεωτερικότητα, που στόχευε να θεοποιήσει τον Εαυτό και να τον καταστήσει Απόλυτο, είχε τότε το αντίθετο αποτέλεσμα: τη μηδενιστική μετανεωτερικότητα, που στόχευε στην καταστροφή της λογικής, της ηθικής και της ίδιας της ύπαρξης.

Είχε τα κατορθώματά της με τη « Σχολή της Φρανκφούρτης » (MARCUSE και ADORNO) και τον « Γαλλικό στρουκτουραλισμό » (LÉVY-STRAUSS, SARTRE, RICOEUR) τη δεκαετία του '60 και σήμερα (2011/2023) φτάνει, με το «Shoah of Gaza 2023 », η οριστική πραγματοποίησή του με κίνδυνο πυρηνικού πολέμου με αποκαλυπτικά αποτελέσματα.

Μου φαίνεται ότι η γενοκτονία που υφίστανται οι Παλαιστίνιοι από το 1948 (για περίπου 75 χρόνια) είναι κατά κάποιο τρόπο χειρότερη από αυτήν που υπέστησαν οι Ισραηλίτες που είχαν παραμείνει στην Ευρώπη μετά το 1935 - για περίπου τρία χρόνια - (από το 1942 έως 1945). /42. Ο Paul Rassinier (βασανίστηκε από την Γκεστάπο και τόν έκανε κατά 90% ανάπηρο επειδή ήταν μέλος της Γαλλικής αντιγερμανικής Αντίστασης) έγραψε ότι το 1935/38 υπήρχαν περίπου 10 εκατομμύρια Εβραίοι στην Ευρώπη. αλλά, με την άνοδο του εθνικοσοσιαλισμού (1935/1939), περίπου 5 εκατομμύρια Ισραηλίτες εγκατέλειψαν τη «Γηραιά Ήπειρο» για να καταφύγουν στην Αμερική ή στην ΕΣΣΔ. Επομένως, ο αριθμός των μόλις 4 εκατομμυρίων Εβραίων που παρέμειναν ζωντανοί στην Ευρώπη μετά το 1945 θα σήμαινε ότι περίπου 1 εκατομμύριο σκοτώθηκαν σε στρατόπεδα εργασίας (λόγω κακουχιών, πείνας, τύφου, κρύου, σκληρής και καταναγκαστικής εργασίας, ξυλοδαρμούς...). που δεν μειώνει τη βαρύτητα της θανάτωσης αθώων.

Τέλος πρώτου μέρους

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

1 - Από εδώ και πέρα ​​ο καπνός της εκλογής του Ποντίφικα δεν θα είναι πια μαύρος ή άσπρος αλλά ουράνιο τόξο...
2 - Δεν υπάρχει στοιχείο της Αποκαλυφθείσας Κατάθεσης που να μην έχει παραμορφωθεί από τον Μπεργκόλιο: το δογματικό, με την ειδωλολατρία του Παχαμάμα. και, η ηθική με την περηφάνια του υπέρ/τρανσεξουαλιστή Bergoglio.
3 - Βλ. UGO LATTANZI, Il Primato romano , Brescia, Morcelliana, 1961.
4 - Το « Ραζ » είναι ένα Ισραηλινό όνομα που σημαίνει «μυστικό». Βλ. C. MEZRHALI, Les noms de famille juif , Paris, Editions A. Juif Press, 2001, σελ. 197.
5 - « Berg » σημαίνει «βοσκός», ut supra, p. 26.
6 - III Απεσταλμένο ., d. 25, q. 1, α. 2, διαφήμιση 5; S. Th ., II-II, q. 14, α. 2, αργ. 4; II-II, q. 1, α. 10; II-II, q. 10, α. 5, διαφήμιση 3; II-II, q. 1, α. 7, αργ. 2; II-II, q. 2, α. 6, διαφήμιση 3; II-II, q. 1, α. 9, sed contra .
7 - Ο μοντερνισμός ορίστηκεαπό τον Άγιο Πίο
8 - Δώστε προσοχή στον όρο « Παραδοσιακός », ο οποίος είναι διφορούμενος. Στην πραγματικότητα, μπορεί να σημαίνει προσκόλληση στην Αποστολική Παράδοση, αλλά και στο φιλοσοφικό ρεύμα, που καταδικάζει η Εκκλησία, που θεωρούσε τη λογική εντελώς ανίκανη να γνωρίσει την πραγματικότητα και, επομένως, την αλήθεια. Επομένως, η μόνη λύση στο γνωσιολογικό πρόβλημα θα ήταν η Παράδοση (εξ ου και η ονομασία «Φιλοσοφικός Παραδοσιοναλισμός») και η Πίστη («Φιλοσοφικός Φιντεισμός»). Καλύτερα, λοιπόν, να χρησιμοποιήσουμε έναν νεολογισμό όπως η « Παραδοσιακή ».
9 - E. WELTY, Social Catechism , Chieti, Paoline, 1967, 3 τόμ.