Τον Δεκέμβριο του 2019 ο Λουκάς Ντουρτουρέκας είχε καλεσμένο, στό διαδικτυακό ραδιόφωνο “Regium Radio”, τον καθηγητή της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης πατέρα Νικόλαο Λουδοβίκο ο οποίος προσέγγισε την έννοια της συγχώρεσης με έναν τρόπο που κυριολεκτικά ανάβει ένα δαυλό ακόμα και στην πιο σκοτεινή ψυχή.
Ακούστε την και θα δείτε την ζωή από μια άλλη οπτική.
Πηγή: Antifono.gr
1 σχόλιο:
Αποσπάσματα από την ραδιοφωνική συνομιλία με τον π. Νικόλαο Λουδοβίκο για το θέμα της συγχώρεσης
36:26-38:35
…Είναι πολλά που πρέπει να πούμε πριν φτάσουμε εκεί (συγχώρεση από πλευράς του Θεού). Πρέπει να πούμε κατ’ αρχήν και πως είναι ο ίδιος ο Θεός, τον τρόπο υπάρξεως του Θεού. Δεν ξέρουμε τι είναι ο Θεός, ξέρουμε όμως πως είναι ο Θεός. …και μπορούμε να αναλύσουμε κάτι για τον τρόπο υπάρξεως Του, γιατί πραγματικά ο τρόπος υπάρξεως του Θεού έχει να κάνει με την ουσία της συγχώρεσης, που είναι η περιχώρηση. Δηλαδή, λέμε ότι είναι τρία πρόσωπα σε μια ουσία. Αυτό είναι αντινομικό για την ανθρώπινη λογική, και έτσι όπως το λέμε δεν σημαίνει σχεδόν τίποτα.
Για να το καταλάβουμε, πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτή η ουσία είναι σε μια πράξη διαρκούς κινήσεως. Εγώ το λέω αυτό διαδοτικότητα. Δηλαδή, τι γίνεται; Σε κάθε σχέση, τη δική μας σχέση, τη δική σας σχέση, αυτόν που αγαπάμε, ο άνθρωπος δίνει ένα κομμάτι του εαυτού του. Ο Θεός, ο Πατήρ, δίνει στον Υιό όλη την ουσία, όλη την Ύπαρξη του. Λέω στους φοιτητές μου, το όνειρο το μεγάλο των ερωτευμένων, να γίνουν ένα, και αυτό το εμποδίζουν χίλια πράγματα. Σε μας ο ναρκισσισμός που λέγαμε και λοιπά. Στον Θεό είναι πραγματικότητα, αιώνια πραγμτικότητα, χωρί χρόνο. Δεν υπάρχει χρόνος. Είναι η άχρονη, απόλυτη διαδοτικότητα.
Δηλαδή, η ουσία, και παίρνω μερικές φορές ένα μπουκάλι για να το εξηγήσω. Παίρνω ένα φοιτητή και μια φοιτήτρια και εγώ, τρεις. Και κρατώ το μπουκάλι στα χεριά με το νερό, κα λέω, εγώ αγαπώ τον υιό, και του δίνω την ουσία μου, το μπουκάλι. Έτσι την ίδια στιγμή χωρίς χρόνο το δίνω στην, στο πνεύμα. Το πνεύμα είναι θηλυκό, το ξέρετε τις πιο πολλές φορές. Αυτοί το δίνουν μεταξύ τους. Και έχουμε μια κυκλοφορία της ουσίας, του μπουκαλιού δηλαδή μεταξύ τριών. Και λέω, πόσες είναι οι ουσίες, μια, πόσα είναι τα πρόσωπα, δυο. Είδατε, η δομή του χριστιανικού Θεού είναι μια δομή απόλυτης αυτοπροσφοράς, η δομή της υπέρτατης αγάπης. Όπως σας είπα, το όνειρο μας, όλων, το θέλουμε αυτό βασανιστικά…
39:05-41:30
…Τριάδα προσώπων όπου η αγάπη είναι απόλυτη. Είναι η προσφορά της απόλυτης ουσίας, χωρίς χρόνο. Δεν υπάρχει πρώτα ο Πατήρ, μετά ο Υιός, ταυτόχρονος τρόπος υπάρξεως, είναι πέρα από το χρόνο, δεν υπάρχει χρόνος. Αλλά είναι η απόλυτη προσφορά του Είναι στον άλλο, και η απόλυτη επιστροφή από τον άλλο, αυτού του Είναι σε μένα. Άρα, ο Πατήρ υπάρχει, επειδή υπάρχει ο Υιό. Κοιτάξτε, τι φοβερό, το είπε ο Μέγας Αθανάσιος στον Άρειο. …Εάν αυτός ο Πατέρας δεν έχει ένα Υιό, τότε η ουσία του καταργείται, αυτή η μοιραζόμενη πλέον ουσία, το ομοούσιο…αν δεν έχει ένα Υιό ο Πατήρ, και το Πνεύμα, που είναι το Πνεύμα του Πατρός, η Αγάπη του Πατρός που αναπαύεται στον Υιό.. αν δεν υπάρχει αυτό, λέει (ο Μέγας Αθανάσιος), τότε αυτός ο Θεός, δεν μπορείς πια να τον πεις Πατέρα. Δηλαδή είναι ένα ον κλεισμένο στον εαυτό του, το οποίο έχει απόλυτη ανάγκη τον κόσμο. Ο κόσμος είναι μέρος του Θεού, διότι δεν υπάρχει κανένας άλλος να του πει συ. Έρχεται από έναν άλλο το συ σε μας. Το συ το πρώτο, μας το είπε η μητέρα μας. Και μετά τώρα μας το λένε οι άνθρωποι που αγαπούμε. Αν δεν υπάρχει λοιπόν ο Υιός στον Πατέρα, δεν υπάρχει δυνατότητα να ακούσει το συ, άρα ο Θεός είναι μέρος του κόσμου, ο κόσμος είναι μέρος του Θεού. Εννοείτε τι θέλω να πω;… Διότι αυτός του λέει το συ. Τότε έχει δίκαιο ο Hegel, που λέει ότι έφτιαξε ο Θεός τον κόσμο, για να συνειδητοποιήσει τον εαυτό του. Ως εκεί φτάνει ο άνθρωπος, παραπέρα δεν φτάνει…αλλά προσέξτε κάτι τώρα, εάν τυχόν υπάρχει ένα ον που λέμε Θεό, και το οποίο, κάθε ένα από τα τρία πρόσωπα έχει ολόκληρη την ουσία, αυτό σημαίνει…επειδή ακριβώς δεν έχει ανάγκη ένα κομμάτι της ουσίας, την έχει ολόκληρη, όταν αγαπάει, αγαπάει ελεύθερα. Ενώ εμείς δεν αγαπούμε ελεύθερα.
Δημοσίευση σχολίου