Τώρα που όλα γιορτάζουν, να γιορτάσω θέλω και γω, να ευφρανθώ, να πανηγυρίσω θέλω. Κι ευφραίνομαι όχι κρούοντας την κιθάρα ή στριφογυρίζοντας το ραβδί των σατύρων, όχι χρησιμοποιώντας αυλούς ή ανάπτοντας δάδες· ευφραίνομαι μεταχειριζόμενος στη θέση των μουσικών οργάνων, τα σπάργανα του Χριστού.
Αυτά ‘ναι η ελπίδα μου, αυτά ‘ναι η ζωή μου. Αυτά φέρνω μαζί μου, και με την ενίσχυση που παίρνω, τραγουδώ μαζί με τους αγγέλους, Δόξα εν υψίστοις Θεώ και μαζί με τους ποιμένες, Και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία
Σήμερα αυτός που γεννήθηκε με τρόπο απερίγραπτο απ’ τον Πατέρα, από παρθένα γεννιέται για χάρη μου πάλι. Τότε, προαιώνια, γεννήθηκε από τον Πατέρα με τρόπο ταιριαστό στη θεία φύση, τρόπο που μόνο ο γεννήτορας γνωρίζει· σήμερα με αταίριαστο στη θεία φύση ξαναγεννήθηκε τρόπο, που η χάρη, τώρα, του αγίου Πνεύματος καλά γνωρίζει.
Αληθινή κι η ουράνια γέννηση του, αληθινή κι η επίγεια· αληθινός Θεός απ’ το Θεό γεννήθηκε, κι αληθινός άνθρωπος ο ίδιος απ’ την παρθένα γεννήθηκε πάλι. Στον ουρανό μόνος Υιός του μόνου Θεού, Μονογενής· στη γη μόνος γυιος άγαμης παρθένας ο ίδιος, πάλι Μονογενής.
Γιατί καθώς είναι ασέβεια να υποθέσουμε την ύπαρξη μητέρας στην ουράνια γέννησή του, έτσι είναι βλαστήμια να υποθέσουμε την ύπαρξη πατέρα στην επίγειά του γέννηση.
Ο Πατέρας τον γέννησε χωρίς απώλεια κάποιου μέρους της θεότητας του· η παρθένα τον γέννησε χωρίς φθορά της παρθενίας της· ούτε Θεός έχασε τη θεϊκή του υπόσταση όταν τον γέννησε, όπως αρμόζει σε Θεό τον γέννησε· ούτε η παρθένα φθάρηκε όταν τον γέννησε, ήταν γεγονός πνευματικό ο τοκετός του.
Λοιπόν, ούτε η ουράνιά του γέννηση μπορεί να εξηγηθεί, ούτε η πρόσφατη εξέλιξή του επιδέχεται ερμηνείες. Εκείνο που ξέρω με σιγουριά σήμερα είναι ότι γέννησε η παρθένα· το ότι τον γέννησε, πριν αρχίσει να μετριέται ο χρόνος, ο Πατέρας, το πιστεύω· αναφορικά με τον τρόπο της γέννησης έμαθα να σιωπώ· δε μου υπόδειξαν οι παλιοί να δοκιμάζω λογικές ερμηνείες· γιατί όταν πρόκειται για το Θεό δεν πρέπει κανείς να ασχολείται με τα χαρακτηριστικά των γεγονότων, αλλά να πιστεύει στη δύναμη αυτού που τα πραγματοποιεί.
Αναμφίβολα είναι φυσικός νόμος να γεννά η γυναίκα μόνο όταν συνευρεθεί με άντρα· όταν όμως μια παρθένα που δε γνώρισε άντρα γεννήσει και μετά τον τοκετό παραμείνει πάλι παρθένα, αυτό ξεπερνά τους φυσικούς νόμους.
Ό,τι εμπίπτει στους φυσικούς νόμους αξίζει να ερευνιέται, ό,τι όμως τους ξεπερνά πρέπει να περιβάλλεται με τιμητική σιωπή, όχι βέβαια επειδή του πρέπει απομόνωση, αλλ’ επειδή αξίζει να μένει μυστήριο και να τιμάται χωρίς πολυλογίες.
Συγχωρέστε με, σας παρακαλώ, που νιώθω αδύναμος να συνεχίσω το λόγο πέρα απ’ τον πρόλογο. Φοβούμαι να προχωρήσω στην έρευνα των πιο σημαντικών, δεν κατέχω τον τρόπο, δεν ξέρω πού να στρέψω το διάκι [δοιάκι: ο μοχλός με τον οποίο στρέφει κάποιος το πηδάλιο μιας βάρκας] του λόγου.
Τι να πω; για ποιο να μιλήσω; Βλέπω τη μητέρα, αντικρύζω το παιδί, όμως τον τρόπο της γέννησης δεν τον καταλαβαίνω. Νικιέται ο φυσικός νόμος, νικιέται κι η τάξη του κόσμου, όπου η βούληση εκφράζεται του Θεού.
Δε γεννήθηκε σύμφωνα με τους νόμους της φύσης. Θαυματούργησε πάνω από τα όρια της φύσης.
Η φύση αδράνησε· ενήργησε η βούληση του Δεσπότη. Τι απερίγραπτο δώρο!
Ο Μονογενής που υπάρχει πριν αρχίσουν να μετριούνται οι αιώνες, αυτός που δεν εμπίπτει στις ανθρώπινες αισθήσεις, ο ασύνθετος, ο ασώματος, περιβλήθηκε το σώμα μου που υπόκειται στη φθορά, που συλλαμβάνεται από τις αισθήσεις. Γιατί; Για να μπορέσει να μας διδάξει καθώς θα τον βλέπουμε κι έτσι να μας οδηγήσει προς όσα η όρασή μας δεν μπορεί να συλλάβει.
Επειδή οι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα μάτια τους παρά στα αυτιά τους κι έτσι αμφιβάλλουν για ό,τι δε βλέπουν γιαυτό ακριβώς ο θεός ανέχτηκε να παρουσιαστεί με σώμα μπρος στα μάτια για να διαλύσει τις αμφιβολίες που είχαμε ακούγοντας μόνο τα λόγια του.
Και γεννιέται από παρθένα που αγνοεί την υπόθεση· ούτε πήρε ενεργό μέρος στο γεγονός, ούτε συνεννοήθηκε για την πραγματοποίησή του· ήταν απλό όργανο της απόρρητης δύναμης του Θεού.
Ένα μόνο πράγμα γνώριζε, εκείνο που ρώτησε κι έμαθε από το Γαβριήλ· δηλαδή όταν ρώτησε, πώς έσται μοι τούτο επεί άνδρα ου γινώσκω; της είπε: Αυτό θέλεις να μάθεις; Πνεύμα άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις Υψίστου επισκιάσει σοι.
Συνεχίζεται
Από το βιβλίο «Χριστούγεννα» των εκδόσεων Ακρίτας. Επιμέλεια συλλογής κειμένων και μετάφρασης αρχαίων κειμένων π. Κωνσταντίνος Κυριακίδης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου