Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

Ιερώνυμος: "Αυτή η προσπάθεια πρέπει αυτήν την στιγμή να ανασταλεί"

Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος επισκέφθηκε την Ναύπακτο, προσκεκλημένος του οικείου Ιεράρχου κ. Ιεροθέου, για να συμμετάσχει στον τριήμερο εορτασμό του Αγίου Πολυκάρπου στην Ναύπακτο.

Σήμερα, Κυριακή 18 Απριλίου 2010 ο Μακαριώτατος λειτούργησε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Δημητρίου Ναυπάκτου και τέλεσε την πανηγυρική δοξολογία για την απελευθέρωση της πόλεως, μετά των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ, Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά, Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεωργίου και του οικείου Μητροπολίτου κ. Ιεροθέου.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος μετά το πέρας της θείας Λειτουργία δέχθηκε ερωτήσεις από Δημοσιογράφους των τοπικών μέσων ενημέρωσης.

Δημοσιογράφος της Τηλεόρασης Lepanto, ρώτησε τον Μακαριώτατο το εξής: «Συνεδρίασε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος πριν από λίγες ημέρες και είναι αρκετά τα θέματα τα οποία την αφορούν. Ένα από αυτά ήταν και η μετάφραση, θα λέγαμε, της Λειτουργίας στην νεοελληνική γλώσσα. Βέβαια, υπήρξαν κάποια παραδείγματα από κάποιον Μητροπολίτη, αν δεν κάνω λάθος τον Σεβασμιώτατο Πρεβέζης, ο οποίος μετέφρασε κάποιο κείμενο. Ποιά είναι η άποψη η δική σας επάνω στο θέμα αυτό;»

Ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας, τόνισε: «Κοιτάξτε, οπωσδήποτε είναι ένα θέμα μεγάλο και μας απασχολεί όλους. Αλλά αυτά τα θέματα τα μεγάλα, όπως είναι αυτό, όπως είπατε της ερμηνείας η της αποδόσεως της θείας Λειτουργίας με έναν τρόπο πιο κατανοητό, μετάφραση η παράφραση, όπως θέλετε πέστε το, είναι ένα πρόβλημα, είναι ένα θέμα που μας απασχολεί. Αλλά δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να το αντιμετωπίση ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Διότι πάμε να λύσουμε, η μάλλον να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα, αλλά θα δημιουργήσουμε πολλά άλλα περισσότερα».

«Γι’ αυτό ασχολήθηκε πολύ σοβαρά η Ιερά Σύνοδος και κατέληξε ότι δεν μπορεί αυτήν την στιγμή να κάνουμε τίποτε, μένουν τα πράγματα όπως είναι, αλλά όμως δημιουργούνται, συγκροτούνται επιτροπές οι οποίες θα μελετήσουν το θέμα απ’ όλες τις πλευρές, να ακουσθούν απόψεις, προτάσεις, να ωριμάση το θέμα και στην συνέχεια να εξετασθή, και όχι μόνον από την Σύνοδο, αλλά και από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος», πρόσθεσε ο Αρχιεπίσκοπος.

Τέλος, ο Αρχιεπίσκοπος τόνισε: «Επομένως, μένουμε όπως είμαστε, όπως υπάρχουν τα πράγματα. Και η Σύνοδος δεν θα ήθελε με κανέναν τρόπον ο κάθε ένας από μας να αποφασίζει και να κάνη αυτό που εκείνος νομίζει. Διότι σήμερα έχουμε το θέμα της γλώσσας, της ερμηνείας, αύριον έχουμε άλλα θέματα, δεν μπορεί κάθε ένας μέσα στον χώρο της Εκκλησίας Ιεράρχης να δίνη την δική του την λύση.

«Έτσι, λοιπόν, αυτή η προσπάθεια πρέπει αυτήν την στιγμή να ανασταλή, τουλάχιστον έως ότου ληφθή μια πιο καλή, ουσιαστική απόφαση», συνέχισε.

Πηγή : Romfea.gr

Σχόλιο

"είναι ένα πρόβλημα, είναι ένα θέμα που μας απασχολεί"

Δέν έχουμε συναντήσει ποτέ μας πιό διφορούμενο λόγο από αυτόν τού Αρχιεπισκόπου.
Τόν ακούς και σέ ζώνουν τα φίδια.
Γιατί είναι ένα πρόβλημα πού μάς απασχολεί; Δέν είναι λοιπόν στό παιχνίδι η κενοδοξία τού Πρεβέζης! Τήν ανωμαλία τού Πρεβέζης τήν ονομάζει προσπάθεια .
Προχθές ο Δημητριάδος είπε πώς την μετάφραση τήν έχουμε ανάγκη!
Όλοι αυτοί οι άχρηστοι πού διοικούν τήν Εκκλησία, ετοιμάζουν την Εκκλησία τής Κυριακής. Ταιριαστή στην αδιαφορία τους, στην απιστία τους. Ανίκανοι να οδηγήσουν πνευματικά βρίσκουν τήν εύκολη λύση τής μεταφράσεως ώστε εάν καταλαβαίνει ο Χριστιανός να είναι όλη η ευθύνη δική του.
Έχω ευθύνη απέναντι στούς πιστούς είπε ο Μελέτιος. Τόσα χρόνια τί έκανε; Έγραφε βιβλία; Τώρα θυμήθηκε τούς πιστούς; Καί γιά να νήψει τάς χείρας του, τούς πετάει τη μετάφραση;
Πρέπει να μάθουμε από τούς Βυζαντινούς πώς ξεφορτώνονταν τούς τραγόπαπες.

Αμέθυστος


17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

« ...η κενοδοξία τού Πρεβέζης ..[η] ανωμαλία τού Πρεβέζης ...
Όλοι αυτοί οι άχρηστοι [...] Ταιριαστή στην αδιαφορία τους, στην απιστία τους. Ανίκανοι [...] τραγόπαπες»

Μπράβο αμέθυστε, προοδεύεις όλο και περισσότερο! Όση ορθοδοξία και να (πιστεύεις ότι) έχεις, άχρηστη σου είναι μ΄αυτά τα μυαλά.

ΝΛ.

Ανώνυμος είπε...

Η αλήθεια είναι, νηφάλιε Αμεθυστάκο μου, ότι όταν τους τραγόπαπες τους αποκαλείς τραγόπαπες, ότι το ΧΑΝΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΟΥ,
ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΝΑ ΝΑΙ...
ΔΙΟΤΙ ΘΑ ΣΟΥ ΤΗΝ ΠΕΣΟΥΝΕ ΟΙ ΚΑΘΩΣΠΡΕΠΕΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝΕ ΟΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΟΛΗΝΥΧΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΙΣΧΡΟΤΗΤΕΣ ΣΤΑ Κ Ρ Υ Φ Α, και θα σε σταυρώσουνε, ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙς ΝΑ ΠΟΥΛΑΣ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΟΥ.

Να προσέχεις, Αμεθυστάκο μου, να προσέχεις, ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΛΕΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ.

ΝΑ ΤΑ ΛΕΣ ΚΑΛΥΜΜΕΝΑ ΧΡΥΣΟΥΛΙ ΜΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΟΥΝΕ ΟΙ ΤΡΑΓΟΠΑΠΕΣ ΝΑ ΣΕ ΣΤΑΥΡΩΣΟΥΝΕ.

ΕΙΔΕΣ ΤΙ ΕΠΑΘΕ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΕ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ ΕΧΙΔΝΩΝ;

ΑΠΟ ΤΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΚΙΜΑ ΤΟΝ ΠΕΡΑΣΑΝΕ!

Αμ ο άλλος;ο ξάδερφός του ο Ιωάννης;
ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΤΟ ΕΦΑΓΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΔΙΔΑΣΚΕΣΑΙ, ΑΜΕΘΥΣΤΑΚΟ ΜΟΥ;

ΑΝΗΣΥΧΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΤΑ ΜΑΛΑ!
Φιλάκια!

amethystos είπε...

Αγαπητέ ΝΛ
Για αυτό το λόγο να έρθει το συντομότερο ο αντίχριστος, ευγενικός, ηθικός, σοβαρός, χαρούμενος, μετρημένος, θρήσκος, με μεγάλο σεβασμό στα ιερά όλης της οικουμένης, να ησυχάσουμε απ'όσους έχουν βαρεθεί τους ψεύτες. Ησυχία πανω απ'όλα. Μην ταράξουμε τον ύπνο μας.

Ανώνυμος είπε...

@ NΛ
Αγαπητέ μου ΝΛ νομίζω πως και τα δικά μας «μυαλά» δεν είναι δα και τόσο διαφορετικά - ως προς το ύφος της πολεμικής εννοώ! Το θέμα είναι να βγούμε ολότελα έξω απ΄ αυτό το χωράφι, αλλά δεν θέλουμε. Πριν λίγες μέρες ήμουν στο Όρος. Συνάντησα αληθινούς μοναχούς. Σκύβουν με πολλή λεπτότητα και διάκριση στον πόνο και τα ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο που βρίσκεται απέναντι ή δίπλα τους. Πηγαίνεις ξανά, έπειτα από πολύ καιρό, μήνες ή και χρόνια, και θυμούνται λεπτομέρειες που τους είπες την τελευταία φορά. Έχουν μια αρχοντιά, με τον ιδιαίτερο τρόπο ο καθένας τους, που σε κάνει να ζεις το «καλόν εστι ημάς ώδε είναι». Επιστρέφεις στη δική σου αποστολή, όπου και όποια κι αν είναι αυτή και νιώθεις πως είμαστε όλοι μαζί. Τόσα χρόνια τώρα, δεν έχω ακούσει βαριά κουβέντα ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ από κανέναν τους. Η ειρήνη του Χριστού που έχουν μέσα τους, τους καθιστά ανίκανους για κάτι τέτοιο. Άντε να πουν κάτι σαν «ε, κι αυτός ο ευλογημένος!» ή «ε, κι αυτός τώρα...». Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους αληθινά ταπεινούς ανθρώπους της διπλανής, ή, έστω, της παραδιπλανής μας πόρτας. Εδώ καταλαβαίνω ίσως το παράπονό σου, ή τη διαμαρτυρία σου για τον αμέθυστο, αλλά δες πως και με μας το ίδιο ακριβώς συμβαίνει! Μου είναι συμπαθής πάντως και τον παρακολουθώ καθημερινά! Τόσο αγώνα κάνει γι΄ αυτά τα σχετικά με τις αιρέσεις, οικουμενισμό, λειτουργικές ανανεώσεις και άλλες σαχλαμάρες που δυστυχώς συμβαίνουν επειδή βρίσκουν πάτημα, πρωτίστως, στην εντός ημών σαχλαμάρα! Μην πάει χαμένος ο κόπος, κρίμα θα είναι!
Άντε περαστικά μας, τούτη την ύστατη ώρα! Αν επιτέλους θελήσουμε! :)

Μόσχος Εμμ. Λαγκουβάρδος είπε...

Σχόλιο βάλσαμο!
Ο αββάς Ποιμήν ο Αιγύπτιος λέει:
"Αν ο άνθρωπος μέμφεται τον εαυτό του είναι δυνατός παντού".
Θα το ξέρετε φαντάζομαι ότι οι μοναχοί έχουν ως κανόνα να μη μιλούν, αν δεν ερωτηθούν;
Θαυμάζω το θάρρος και τη νοητική ηρεμία του Αμέθυστου. Πόσο αγώνα
χρειάζεται όχι με αυτά που λες, αλλά με αυτά που δε λες.
Ο Γάλλος ζωγράφος, πες τον, τον ξεχνάω τώρα, του άρεσε το γράψιμο και έλεγε στον Προυστ: "Το επάγγελμά σας είναι κολασμένο. Έχω τόσες σκέψεις και αισθήματα να γράψω και δεν μπορώ να γράψω τίποτα".
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τις αιμές, τις ειρωνίες, τις κοροϊδίες, τους υπαινιγμούς, πολύ περισσότερο τις ύβρεις και τις απειλές.
Κάποια Γαλλίδα που μελέτησε τον Ελληνικό Πολιτισμό, μια τυφλή, και που έγραψε για τους Έλληνες λέει πως αυτό που διακρίνει τους Έλληνες είναι η υπιότητα.
Γιατί να κάνουνε τόν άλλον να πονέσει ή να λυπηθεί;
Τώρα γι΄ αυτούς που κάνουν ζημιά σε πολύτιμα πράγματα όπως είναι η Πίστη και η Ορθοδοξία.
Πώς πρέπει να φερθείς σ΄ αυτούς;
ΔΕν ξέρω. Θα σε γελάσω.

Μόσχος Εμμ. Λαγκουβάρδος είπε...

AMETHYSTE,

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΙΣ
ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ
ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ;

Μ.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ και γω, αυτός ο κυριούλης που γράφει τόσο κατανυχτικά, πολύ μου άρεσε και έχει δίκιο, αρκεί από την πολλή κατάνυξη και την πολλή αγάπη να μην την ξεπουλάνε στα μουλωχτά την Ορθόδοξη Πίστη.
Και γω με σένα κύριε ανώνυμε...με προυποθέσεις ωστόσο...

Ανώνυμος είπε...

@Ανώνυμο 19/4 11:57

Σχετικά με το περιεχόμενο, το ύφος και το ήθος του αγώνα.
Βρέθηκε στα χέρια μου το πρώτο τεύχος ενός νέου περιοδικού με τον τίτλο «ἐρῶ». (H ιστοσελίδα του: www.enromiosini.gr )Εκεί υπάρχει ένα εκτενές άρθρο με τον τίτλο «ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΩΝ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ» που συνυπογράφουν τρεις μοναχοί, για την ακρίβεια ιερομόναχοι, σαν αυτούς για τους οποίους μίλησα παραπάνω. Κάτι τέτοιο, τουλάχιστον εγώ, είχα κατά νου. Το να τραβήξουμε σπαθί και να σηκώσουμε τα μανίκια είναι πάντα το πιο εύκολο. Έστω, για εκείνους που έχουν σπαθί και δυνατά χέρια κάτω απ΄ τα μανίκια.

@ κ. Μόσχο

«Τώρα γι΄ αυτούς που κάνουν ζημιά σε πολύτιμα πράγματα όπως είναι η Πίστη και η Ορθοδοξία.
Πώς πρέπει να φερθείς σ΄ αυτούς;
Δεν ξέρω. Θα σε γελάσω.»
Μιας και διαβάζουμε το γεροντικό, ας θυμηθούμε τον αββά που είπε «σωθείη καματηρέ» (ας σωθείς κι εσύ καϋμένε) στον ιερέα των ειδώλων που συνάντησε στην έρημο. Προηγουμένως ο υποτακτικός του αββά είχε μιλήσει με ζήλο «ου κατ΄ επίγνωση» εναντίον του ιερέα των ειδώλων και ο τελευταίος τον ξυλοφόρτωσε!
Ευχαριστώ για την υπομονή σας και τον αμέθυστο, ιδιαίτερα, για τη φιλοξενία!

Ο παραπάνω Ανώνυμος «κυριούλης».
Άκου κυριούλης! :-))

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Λαγκουβάρδε, ο Αμέθυστος, νεαρό παλικάρι είναι και ΑΝΤΕΧΕΙ να διαβάζει τα κουλά που του γράφουμε, μη σου πώ ότι το διασκεδάζει κιόλας στο μη περαιτέρω! :-)
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΓΕΛΑΣΤΟ ΟΣΟ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΚΑΗΜΕΝΟΥΛΙ...

amethystos είπε...

@ 20/4/10 8:43 πμ
Aγαπητέ ο ειδωλολάτρης δέν είναι αιρετικός.
Οι τρείς μοναχοί πού αναφέρεις είναι πνευματικοπαίδια τού Παϊσιου.
Ρίξε μιά ματιά άν θές στό ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ στην επιστολή τού Παϊσιου

Μόσχος Εμμ. Λαγκουβάρδος είπε...

Φοβάμαι ότι οι αληθινοί πιστοί θα θλίβονταν με τη θεωρητικολογία μας .
Ορθόδοξοι και αιρετικοί θεωρτητικολογούμε μετά μανίας.
"¨Αυτό που ψηλάφισαν οι χείρες μας".
"Έχετε τι φαγώσιμον".
"Τον γνώρισαν εν τη κλάσειτου άρτου"
"Ας καιγόταν η καρδιά μας, όταν μας μιλούσε...".

Κάποιος μιλούσε για την Πίστη μία ώρα και μισή ενώπιον πολυπληθούς ακροατηρίου.
"Μπορώ να σας κάνω μια αδιάκριτη ίσως ερώτηση, επειδή ει θεολόγος εις προσεύξει και αν προσεύχεσαι θεολόγος είσαι. Ο Θεός μας αποκαλύπτεται όσο Τον αγαπάμε. Πολύ Τον αγαπάμε πολύ μας αποκαλύπτεται, λίγο τον αγαπάμε λίγο μας αποκαλύπτεται.

Μπορώ να σας ρωτήσω αν προσεύχεσθε πολύ ή λίγο ή καθόλου;
Ο άνθρωπος δεν περίμενε τόσο μεγάλη αδιακαρισία από μέρους μου. Τά ΄χασε και μου είπε γεμάτος οργή: "Κύριε, ζήτε εν πλήρη Μεσαίωνι".


Με δυο λόγια θα μπορούσα να πω αυτό που θέλω. Για μένα δεν έχουιν σημασία παρ΄πα μόνο οι ιερές τελετουργίες και το βίωμα της παρουσίας του Κυρίου Ιηοσύ, της Θεοτόκου, των αγγέλων και πάντων των αγίων.
50 χρόνια διαβάζω βιβλία.
Αντί να μειωθεί ο εγωισμός μου, με τόσο διάβασμα αυξήθηκε. Προσπθούσα με τον εγωισμό να νικήσω τον εγωισμό.

Οι απλοί πιστοί προάγουσιν ημών.

Αν δε θέλαμε να αφήσουμε το στίγμα της μηδαμινότητάς μας δε θα γινόμαστε κακόδοξοι ή ακόμα και αιρετικοί.

Είναι ΠΕΡΙΤΤΗ Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ των κειμώνων και η κατάργηση της εκκλησιαστικής γλώσσσας, χωρίς να υπολογίσουμε την "κιτς" πλευρά του θέματος.

Θεέ μου συγχώρα με, κολάστηκα.

Μόσχος

Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου είπε...

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΜΟΣΧΟ, ΛΕΒΕΝΤΟΠΑΙΔΟΟΟΟ!
ΣΕ ΠΑΩ, ΒΡΕ, ΜΕ ΧΙΛΙΑΑΑ!
ΑΣ ΤΟΥΣ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΥΣ , ΝΑ ΚΟΥΡΕΥΕΤΑΙ!

Ανώνυμος είπε...

Αυτός ο κυριούλης διάβασε τα σχόλια της Σαλογραίας στην ανάρτησή της για τον καλό λόγο; ή απλά επικοινωνείν νοερά με τη σαλογραία;

Μόσχος Εμμ. Λαγκουβάρδος είπε...

Για να υπάρχει πόλις πρέπει να υπάρχουν πολίτες και για να υπάρχουν πολίτες πρέπει να υπάρχει βιωματική γνώση του Θεού και αναφορά στο Θεό.
Δίχως βιωματική γνώση του Θεού και δίχως αναφορά στο Θεό ούτε πολίτης υπάρχει ούτε πόλις, ούτε πολιτισμός.
Τούτο το γένος ου προθέτει τον Θεό ενώπιον αυτού, είναι με άλλα λόγια Κυκλώπειο.
Οι Κύκλωπες περιστρεφόμενοι γύρω από τον εαυτό τους αγνοούν το ιερό και τον εαυτό τους ως ουσία. Δεν έχουν γνώση της ουσίας τους, ούτε όνομα ουσιαστικό. Δεν έχουν γνώση, αλλά πληροφορίες για τα επιφαινόμενα, ούτε όνομα ουσιαστικό. Εν εικόνι διαπορεύονται.
Η ανυπαρξία ουσιαστικού καθιστά αδύνατη την άμεση επαφή μεταξύ τους. Η κοινωνία τους είναι υποκριτική. Η επικοινωνία είναι ανειλικρινής και η αγάπη ανέφικτη.
Με τη μάσκα μένει κανείς άφωνος, εξαιτίας της έλλειψης προσωπικής επαφής. Ή ψεύδεται όπως έκανε ο Οδυσσέας με τον Κύκλωπα. "Ούτιν με κικλήσκουσι". (Με λένε κανένα).

Ανώνυμος είπε...

@ Αμέθυστο
Θα συμφωνήσω φυσικά στη διάκριση ειδολωλάτρη - αιρετικού. Ευχαριστώ για την παραπομπή στην ωραία επιστολή του γ. Παϊσίου. Όμως και σ΄ αυτήν ο πιο «βαρύς» χαρακτηρισμός που βρήκα ήταν το «ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό». Ασύγκριτα ελαφρύτερο από αυτούς που αλίευσε στην ανάρτησή σου ο ΝΛ στο πρώτο του σχόλιο - και από εκεί ξεκίνησε η συζήτηση. Οι τρεις αγιορείτες στο άρθρο του περιοδικού, αν και αναφέρονται σαφώς στη Μητρόπολη Πρεβέζης, δεν την αναφέρουν κατ΄ όνομα. Πόσο μάλλον να τη χαρακτηρίσουν.
Εντάξει, είναι άλλος τρόπος αγώνα. Πιο ησυχαστικός ας πούμε, αν επιτρέπεται η έκφραση. Εμείς είμαστε αν-ήσυχοι βέβαια! :)

@ κ. Μόσχο
Ευχαριστούμε για την επαναφορά της προσοχής στο λειτουργικό τρόπο του βίου και την προσευχή. Επίσης για την υπομονή σας στις αμπελο-θεωρητικολογίες μου.

@ Ανώνυμο 20/4 10:53
Το βλέπω πως το πάτε μετά το «κυριούλης» να μου κολλήσετε και το «σαλός»! Για την απορία σας πάντως, από τα μπλογκ παρακολουθώ μόνο του αμέθυστου. Δαγκωτό! Τρεις τέσσερις άλλες ιστοσελίδες σχετικά με τη δουλειά μου και το μέιλ. Αυτό είναι το διαδίκτυο για μένα.

amethystos είπε...

21/4/10 9:08 πμ
Αγαπητέ φίλε όχι μόνο είμαστε αν-ήσυχοι αλλά στην κυριολεξία ζούμε ανάμεσά τους.
Να μας συγχωρείς που επανερχόμαστε αλλά ο Γέροντας στην επιστολή του αμέσως-αμέσως τους κατηγορεί για μοιχεία και για πορνεία.
Αυτή η επιστολή γνώρισε και μια ενδιαφέρουσα περιπέτεια. Ο Ο.Τ. δέν την δημοσίευσε, για άγνωστους λόγους, ίσως διότι ήταν άγνωστος τότε, ένας απλός μοναχός της Εκκλησίας, ίσως η γλώσσα του, δέν ξέρουμε. Δημοσιεύτηκε τώρα τελευταία για πρώτη φορά, προς μεγάλη μας χαρά.

Ανώνυμος είπε...

@ Αμέθυστο

Πράγματι, γι΄ αυτό που αναφέρεις τους κατηγορεί και το κάνει με τόσο λεπτό τρόπο! Την ίδια στιγμή φαίνεται ο βαθύς πόνος του για τον κίνδυνο του πνευματικού λάκκου.
Να σ΄ευχαριστήσω ξανά για την επιστολή. Δεν την ήξερα.
Την ευχή του να έχουμε.