Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2021

Κυριακή Β’ Λουκά: Αγαπώ μόνο αυτούς που με αγαπούνε;


Γιατί οἱ ἄνθρωποι ἔχουμε τήν τάση νά ἀγαποῦμε μόνο αὐτούς πού μᾶς ἀγαποῦνε; Ὁ Χριστός ἀναφέρει ὅτι «οἱ ἁμαρτωλοί ἀγαποῦν αὐτούς πού τούς ἀγαποῦν» καί ζητᾶ ἀπό τούς χριστιανούς «νά ἀγαποῦν τούς ἐχθρούς τους», νικώντας τήν τάση πού ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀναπτυγμένη μέσα του γιά τήν ὠφέλεια καί τό συμφέρον του (Λουκ. 6,32 καί 35). Καί ἀναφέρει ὅτι ὅσοι νικήσουν τό συμφέρον καί τήν ὠφέλεια θά λάβουν χάρη, εὐλογία ἀπό τόν Θεό. Εἶναι σημεῖο τῆς ἀπομάκρυνσης τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τή σχέση μέ τόν Θεό ἡ ἀγάπη μόνο σ’ αὐτούς πού μᾶς ἀγαποῦν. Καί δέν εἶναι εὔκολη ἡ ἀνατροπή αὐτῆς τῆς στάσης. Ὁ ἄνθρωπος δέν διδάσκεται εὔκολα ἀπό παραδείγματα. Ἔχοντας ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τόν Θεό καί τή σχέση μαζί του, εἶναι συνήθως πρόθυμος νά ἀγαπήσει καί νά ἀποδεχθεῖ αὐτούς πού τόν ἀγαποῦνε, αὐτούς πού ἀνταποκρίνονται στίς ἐπιθυμίες του, αὐτούς μέ τούς ὁποίους τά συμφέροντά του ταυτίζονται. Δυσκολεύεται νά ἀγαπήσει ὅσους δέν τόν βλέπουν ὅπως ὁ ἴδιος θά ἤθελε, πόσο μᾶλλον τούς ἐχθρούς του. Καί σημάδια αὐτῆς τῆς ἀδυναμίας εἶναι ὁ θυμός, ἡ ἄρνηση τῆς συγχώρεσης, ἡ ἐπιθυμία γιά ἐκδίκηση.

Ἀγάπη καί ταπείνωση

Ὁ δίχως Θεό πολιτισμός θεωρεῖ φυσική τήν ἀνταπόδοση τῆς ἀγάπης μόνο σέ ὅσους μᾶς ἀγαποῦνε. Ἡ ἐκδίκηση εἶναι ἀνεκτή, κάποτε καί δικαιολογημένη. Γι’ αὐτό και σέ πολλά μέρη τοῦ κόσμου ἐπιτρέπεται, γιά παράδειγμα, ἡ θανατική ποινή γιά βαριά ἐγκλήματα. Ἀγάπη, ὅμως, σημαίνει κατανόηση τῆς ἁμαρτίας στήν ὁποία βρίσκονται ὅσοι μᾶς ἀδικοῦνε. Ταυτόχρονα, ἀγάπη σημαίνει κατανόηση ὅτι συχνά κι ἐμεῖς εἴμαστε ὑπαίτιοι γιά τήν ἐχθρότητα τῶν ἄλλων. Ὄχι μόνο γιά τόν λόγο ὅτι ἴσως μέ τή στάση μας τούς δυσκολέψαμε ἤ ὁδηγήσαμε τή ζωή μας σέ σύγκρουση μαζί τους, ἀλλά καί γιατί ἡ ἀδικία καί ἡ ἐχθρότητα μᾶς δείχνει τά ἀληθινά μας μέτρα. Μᾶς κρατᾶ ταπεινούς. Μᾶς κάνει νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι, ὅσο κι ἄν προσπαθήσουμε, δέν μποροῦμε νά ἔχουμε πάντοτε εὐχαριστημένους τούς ἄλλους. Ὅτι δέν εἶναι οἱ ἄλλοι ὅπως τούς θέλουμε ἐμεῖς. Ὅτι δέν εἴμαστε ἐμεῖς ὅπως μᾶς θέλουν οἱ ἄλλοι. Κι αὐτό εἶναι ἀφορμή νά μένουμε ταπεινοί. Ἄς μή λησμονοῦμε ἀκόμη ὅτι ὑπάρχει καί ὁ φθόνος τοῦ διαβόλου, ὅπως καί ἡ κακία πού οἱ ἀνθρώπινοι χαρακτῆρες ἔχουν ἐπιλέξει ὡς στάση ζωῆς, πού δέν μπορεῖ νά ἀλλάξει ἀπό ἐμᾶς. Κάποτε τά συμφέροντα εἶναι τόσο ἰσχυρά, πού ἀπαιτοῦν τή συντριβή μας, μόνο καί μόνο γιατί τούς ἐνοχλεῖ ἡ παρουσία μας.


«Ὑπέρ τῶν μισούντων ἡμᾶς»


Ἡ Ἐκκλησία, στήν ἀκολουθία τοῦ μεσονυκτικοῦ καί στήν ἀκολουθία
 τοῦ ἀποδείπνου, δηλαδή στήν πρώτη καί τελευταία ἀκολουθία τῆς κάθε ἡμέρας, ἀναπέμπει μία δέηση: «ὑπέρ τῶν μισούντων καί ἀγαπώντων ἡμᾶς». Ταυτόχρονα, ἔχει ἐπικρατήσει στή θεία Λειτουργία, λίγο πρίν ἀπό τή μεγάλη εἴσοδο, ὁ ἱερέας νά βγαίνει στή ὡραία πύλη καί νά στρέφεται πρός τούς πιστούς κάνοντας σχῆμα καί λέγοντας «τοῖς μισοῦσι καί ἀδικοῦσιν ἡμᾶς ὁ Θεός συγχώρησον». Ἀλλά καί πρίν τή θεία Κοινωνία, ἡ Ἐκκλησία ζητᾶ τήν εἰρήνη γιά τόν κάθε χριστιανό, ὅπως καί νά προσέλθει νά μεταλάβει τῶν ἀχράντων μυστηρίων, ἀφοῦ καταλλαγεῖ μ’ αὐτούς πού τόν λυποῦνε, «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης». 
Ὅλες αὐτές οἱ ἀναφορές δέν εἶναι τυχαῖες. Ἀποτελοῦν μία πρόσκληση στόν κάθε χριστιανό νά θυμηθεῖ τά λόγια τοῦ Χριστοῦ στό Εὐαγγέλιο καί νά στραφεῖ πρός τόν ἑαυτό του, ζητώντας τή βοήθεια τῆς πίστης γιά νά ἀλλάξει.


Ὁ Χριστός, τό πρότυπό μας


Τύπος τοῦ χριστιανοῦ εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας. Αὐτός προ
σέλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση, γιά νά μᾶς δείξει ὅτι εἶναι ἐφικτή ἡ κοινωνία μέ τόν Θεό, εἶναι ἐφικτή ἡ ἀλλαγή τῆς καρδιᾶς καί τῆς ζωῆς μας. Γιατί ὁ Χριστός συγχώρεσε τούς σταυρωτές του, ὅπως καί ὅλους τούς ἀνθρώπους γιά τίς ἁμαρτίες τους. Καί ὄχι μόνο τούς πρίν ἀπό τόν ἐρχομό του ἤ ἐκείνους πού συνυπῆρξαν μαζί του. Ὁ Χριστός συγχώρεσε ἐκ τῶν προτέρων ὅλους τούς ἀνθρώπους ὅλων τῶν ἐποχῶν. Ἐπειδή ὅμως ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει τήν ἐλευθερία του ὡς χαρακτηριστικό καί δωρεά ἀπό τόν Θεό, ἐπαφίεται σ’ αὐτόν ἄν θά καταστήσει ἐνεργή τή συγχώρεση τοῦ Θεοῦ. Ἡ κίνηση πού χρειάζεται ὁ ἄνθρωπος νά κάνει περιλαμβάνεται στήν Κυριακή προσευχή: «καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν». Στήν ἐποχή μας χωρίζουμε τούς ἀνθρώπους σέ δικούς μας καί ξένους. Δημιουργοῦμε ἐχθρούς, γιά νά δικαιολογοῦμε τήν ὕπαρξή μας, τήν προσωπικότητά μας, τήν ἰδεολογική μας ἔνταξη. Ἡ Ἐκκλησία, χωρίς νά ἀρνεῖται τή διαφορετικότητα τῶν ἀνθρώπων, δέν θά πάψει νά ζητᾶ τήν ἐφαρμογή τῶν λόγων τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τήν ἀγάπη καί πρός τούς ἐχθρούς, εἴτε αὐτή ἐκφράζεται μέ τή συγχωρητικότητα, εἴτε μέ τήν προσευχή μας γι’ αὐτούς, εἴτε μέ τήν κατανόηση τῶν δυσκολιῶν τους καί τήν ταπεινότητα τοῦ ἑαυτοῦ μας. Ὅσο κι ἄν ἡ ὁδός αὐτή εἶναι δύσβατη, εἶναι ἀληθινά Χριστοκεντρική καί Χριστομίμητη. Καί ταυτόχρονα, ὁδός αἰώνιας ζωῆς καί κοινωνίας μέ τόν Θεό. Ἡ ὁδός τῆς γνήσιας ἀνθρωπιᾶς, πού περνᾶ μέσα ἀπό τήν πίστη.

π. Θ. Μ. 

(Πηγή: “Φωνή Κυρίου” APIΘΦΥΛ. 40 (3514), Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος)

Κυριακή Β’ Λουκά: Αγαπώ μόνο αυτούς που με αγαπούνε; | Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ (alopsis.gr)

ΣΗΜΕΡΑ ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΗΣ ΕΤΕΡΟΤΗΤΟΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΗΝ ΕΤΕΡΟΤΗΤΑ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ,  Η ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΑΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ; ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ; ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ;

ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ; ΜΗΠΩΣ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΩΦΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ Σ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΗ ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ; ΔΙΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ ΑΛΛΑ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΤΟΥ ΑΛΑΘΗΤΟΥ. ΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΤΙΟ ΠΙΛΑΤΟ;  ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΥΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑΣ; ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑ;

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γεια σας.Για τις αθλ.ομάδες ο καθένας και οι επιλογές του ή οι μη επιλογές.Ωστόσο βλέπω ένα γήπεδο
που πιστεύω αξίζει ένα μήνυμα.Το νέο γήπεδο της ΑΕΚ θα έχει το όνομα της έδρας της Ορθοδοξίας
Αγιά Σοφιά και θα μοιάζει με την Εκκλ.Αγιά Σοφιά εξωτερικά το γήπεδο έχοντας και στοιχεία
Αγ.'Ορους.Στο περίβλημα θα υπάρχουνε τα αυτοκρατορικά ''τείχη της Πόλης που δεν πρόκειται να ξαναπέσουνε'' δηλαδή να πάρουμε την Πόλη.
Θα υπάρχουνε θύρες με ονόματα πόλεων της Μ.Ασίας,Ελληνοχριστιανικό μουσείο εντός γηπέδου
,Εκκλησάκι στα πέριξ,δικέφαλος αετός στο περίβλημα και μέσα
'ενα βυζαντινο παλάτι.

χαλαρωσε είπε...

Ο ΙΟΥΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΠΟΥ ΑΡΜΟΖΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΟΡΘΟΤΗΤΑ. ΑΡΑ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΟΡΙΖΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΓΑΠΗΤΟΣ ΑΚΑΔΗΜΙΟΛΟΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΚΑΔΗΜΙΟΠΟΥΛΑΚΙΑ ΤΟΥ. ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ. ΓΡΑΨΤΟ, ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗ ΤΟ ΛΕΩ, ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΤΟ ΜΑΘΕΙΣ.

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς έτσι είναι, Αμέθυστε. Όλοι οι αγαπολόγοι «κραδαίνουν» το «Αγαπάτε αλλήλους», λησμονώντας ότι ο Κύριος το απηύθυνε στους μαθητές Του, απόντος του Ιούδα, για τον οποίο είπε ότι θα τον συνέφερε να μην είχε γεννηθεί. Αφού ο Χριστός ο Θεός είναι το απόλυτο σημείο αναφοράς πώς είναι δυνατόν να αυτονομηθεί η αγάπη από Αυτόν και μάλιστα να τεθεί υπεράνω Αυτού; Πώς είναι δυνατόν η αγάπη να τεθεί υπεράνω της Αληθείας, αφού χωρίς την Αλήθεια τα πάντα στερούνται νοήματος, συμπεριλαμβανομένης της αγάπης;

Ας προσέξουμε τους λόγους του Κυρίου: «Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες ὅτι ἐφίμωσε τοὺς Σαδδουκαίους, συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτό, καὶ ἐπηρώτησεν εἷς ἐξ αὐτῶν, νομικός, πειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· Διδάσκαλε, ποία ἐντολὴ μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ; ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔφη αὐτῷ· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου. αὕτη ἐστὶ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή. δευτέρα δὲ ὁμοία αὐτῇ· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν.» (Ματθ. 22,34-39)

Ανώνυμος είπε...

Στην "ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ" του Αγαπίου Μοναχού διάβασα καποτε οτι ο ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ οφείλει εν Χριστώ, να ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΤΟΥ, ΟΠΩΣ Η ΚΑΛΗ ΜΗΤΕΡΑ ΑΓΑΠΑΕΙ το ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ, ό,τι ελαττώματα και να έχει το παιδί της. ΜΕ ΆΓΓΙΞΕ βαθιά Η ΦΡΑΣΗ ΠΟΥ ΈΛΕΓΕ ΟΤΙ Ο ΚΑΘΕ ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΠΛΑΝΟ ΤΟΥ ΠΡΕΠΕΙ "ΝΑ ΑΠΟΚΤΉΣΕΙ ΜΗΤΡΙΚΉ ΚΑΡΔΙΆ"...Πώς επιτυγχάνεται αυτή η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ; Υποθέτω τυγχάνει ΔΩΡΕΑ του ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ σε όποιον ΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙ δια βίου, με ΥΠΟΜΟΝΗ, ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ στο ΌΝΟΜΑ του Κυρίου μας...

amethystos είπε...

Καί ποιός είναι ο πλησίον σου; Ο γείτονας;. Ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εξηγεί καθαρά ότι είναι αυτός πού θά σέ βάλει στήν εκκλησία, πού θά σέ γεννήσει μέ πόνους στήν εκκλησία λέει ο Πάύλος, ο άνθρωπος τού Κυρίου. Καί άν εννοήσουμε τούς ληστές στό παράδειγμα τού Κυρίου σάν τούς λογισμούς τού εχθρού βγαίνει άκρη εύκολα.

amethystos είπε...

Οπως διδάσκει καί η μεγάλη προσευχή μας, πνεύμα σωφροσύνης υπομονής καί αγάπης χάρισε στόν δούλο σου.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε αμέθυστε το αγαπάτε αλλήλους "ὡς σεαυτόν " προϋποθέτει την ολοκληρωτική αγάπη προς τον Κυρίο.
Μιλάμε συνέχεια για την αγάπη προς αλλήλους σαν να έχουμε πετύχει ήδη το πρώτο την αγάπη δηλαδή προς τον Κύριο, και σε αυτό το σημείο φοβάμαι ταυτιζόμαστε με τους άθεους που η προϋπόθεση της αγάπης του Κυρίου δεν είναι καν στο κάδρο.

Ανώνυμος είπε...

Tεράστιο το θέμα...Ανεξάντλητο...συμφωνώ και με τον 7:33 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

Και πώς θα αγαπήσουμε τον Κύριο; ΜΟΝΟΝ ΕΑΝ ΑΙΣΘΑΝΘΟΥΜΕ ΒΑΘΙΑ ΜΕΣΑ μας ότι ο ΚΥΡΙΟΣ ΖΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΑΠΟ ΜΑΣ, και κατά περίσταση μας κάνει και κάτι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ, ΤΡΕΛΑ, ΕΞΤΡΑ χατιράκια! Εκεί...ΑΡΧΙΖΕΙΣ και λες..ώπα παιδιά, ΚΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ...ΚΑΠΟΙΟΣ ΥΠΆΡΧΕΙ...ΔΕΝ είναι η ΠΙΣΤΗ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ παραμυθάκι για χαζές γιαγιάδες...ΞΥΠΝΗΣΤΕεεεε!

amethystos είπε...

Μάς καλεί ο Κύριος, εάν καί εφόσον μάς ξεχωρίσει γιά κάποια αρετή, γιά κάποιο ίχνος τού αγαθού τό οποίο ξεπερνά στήν ζωή μας τόν κανόνα τών ανθρώπων καί τόν εγωισμό μας, εάν ζήσουμε τήν ανυπαρξία τής θελήσεώς μας, άλλα θέλω καί άλλα κάνω, εάν ντραπούμε καί λυπηθούμε βαθειά γιά τήν ασυνέπειά μας, εάν κάποιος προσευχηθεί γιά μάς, εάν βρούμε τόν πλησίον μας μέ τήν χάρη τής Πρόνοιας τού Θεού, τότε διά τής Μετανοίας θά αναδυθεί η πίστη στόν Κύριο καί η αγάπη γιά τήν αγάπη Του.