Τα παρακάτω, τα γράφει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, αναφερόμενος στον βίο του οσίου Πέτρου (12 Ιουνίου), ο οποίος κλήθηκε θαυματουργικά στην μοναχική ζωή, και τελικά μετά από πολλούς αγώνες, κόπους, και παγίδες του εχθρού της ψυχής, κατόρθωσε να βγει νικητής, με την χάρη του Θεού, στον πνευματικό στίβο. Ακολουθεί απόσπασμα στο οποίο περιγράφεται ένα όνειρο που είδε εκ Θεού για την Παναγία και την προστασία της για το Άγιο Όρος.
Σοφία Ντρέκου
Αγίου Γρηγορίου Παλαμά: «Τέτοια λοιπόν ελπίδα έχοντας, βλέπει σε όνειρο την αειπάρθενη Μητέρα του Θεού και δίπλα να παραστέκεται τον επιμελητή του Νικόλαο σε σχήμα υπηρέτη και να της λέγει με ήρεμη φωνή, «Που θα καταλύσει ο Πέτρος, Δέσποινα»;
Σοφία Ντρέκου
Αγίου Γρηγορίου Παλαμά: «Τέτοια λοιπόν ελπίδα έχοντας, βλέπει σε όνειρο την αειπάρθενη Μητέρα του Θεού και δίπλα να παραστέκεται τον επιμελητή του Νικόλαο σε σχήμα υπηρέτη και να της λέγει με ήρεμη φωνή, «Που θα καταλύσει ο Πέτρος, Δέσποινα»;
- κι εκείνη να απαντά με φαιδρότητα και κοσμιότητα·
Γνωρίζω ότι ο λόγος αυτός έφερε εύλογα σε όλους ηδονή, διότι επαγγελόταν αναμφισβήτητα την από εμάς και από όλους τους καλώς φρονούντας περισπούδαστη σωτηρία για την ψυχή· διότι, όταν η μητέρα του Θεού, η οποία κατέστησε και τα αδύνατα δυνατά, υπόσχεται ότι θα βοηθήσει, και όχι μόνο εδώ ούτε μόνο κατά το παρόν, αλλά και κατά τον μέλλοντα αιώνα, και όχι μόνο ενεργώντας σε μικρά ζητήματα, αλλά προξενώντας απαλλαγή εκείνων των αρρήτων ευθυνών και απόλαυση των αφθάρτων αγαθών, ποιος δεν θα ένοιωθε υπερβολική ευχαρίστηση, αν έχει νου;
Αλλά ας προχωρήσουμε στη συνέχεια. Αφού η Θεοτόκος είπε αυτά περί του όρους και στο τέλος πρόσθεσε ότι και ο Πέτρος εκεί θα ζήσει, αυτός ξυπνά, σηκώνεται για προσευχή, περισσότερο από κάθε φορά χαρούμενος και σαν πτερωμένος στην ψυχή, όπως είναι εύλογο για τον αξιωμένον τέτοιων θεαμάτων και τέτοιων ακροαμάτων».
«Εις τον βίο του οσίου Πέτρου του εν Άθω», έργα αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ΕΠΕ 8, σελ. 289-291. Επιμέλεια, Πηγή: www.sophia-ntrekou.gr
- Όταν ανέβηκε η Θεομήτωρ στο όρος των Ελαιών για να προσευχηθεί, έγειραν τα δέντρα και την προσκύνησαν.
Εκεί οι κάτοικοι του Άθω, οδηγούμενοι από τη θεία Πρόνοια, έσπευσαν να υποδεχθούν την μητέρα του Κυρίου μας Παναγία και αφού άκουσαν τη διδασκαλία της δέχθηκαν το Χριστιανισμό. Λέγεται επίσης από την παράδοση, ότι όταν πλησίαζε το πλοίο της Παναγίας το Άγιο Όρος, καταστράφηκε το μεγάλο άγαλμα του Διός που βρισκόταν στην κορυφή του Όρους και τα υπόλοιπα είδωλα συνετρίβησαν. Η κορυφή του Άθω και όλα τα δέντρα και τα σπίτια έκλιναν και προσκύνησαν προς το μέρος του λιμανιού του Κλήμεντος όπου έμπαινε το καράβι της Παναγίας.
- Την άφιξη της Θεοτόκου στο Όρος αναφέρουν οι κώδικες Λ' 66 και Ι' 31 της Λαυριώτικης βιβλιοθήκης. www.sophia-ntrekou.gr
Ο όσιος Πέτρος ο Αθωνίτης
Η μνήμη του τιμάται 12 Ιουνίου.
Ένας από τους περιφημότερους ασκητές του αγιοτόκου Άθωνα. Κατά τούς βιογράφους του ήταν στρατιωτικός στό επάγγελμα και άνηκε στ’ ανακτορικά τάγματα των «σχολαρίων». Πολεμώντας κατά των Αράβων αιχμαλωτίσθηκε στη Μεσοποταμία και αλυσοδεμένος οδηγήθηκε στή φυλακή. Μέ θαυμαστό τρόπο απελευθερώθηκε από τούς αγίους Νικόλαο και Συμεών τόν Θεοδόχο και κατευθύνθηκε στή Ρώμη, όπου κι έγινε κατά τον πόθο του μοναχός.
Επιστρέφοντας στην Ανατολή, το πλοίο που τον μετέφερε σταμάτησε στον ‘Άθωνα και ο όσιος εγκαταστάθηκε σε ερημικό τόπο, που του τον υπέδειξε η Θεοτόκος με τον άγιο Νικόλαο. Η Θεοτόκος είπε στον πρώτο γνωστό ασκητή του Όρους Πέτρο πως ο Άθωνας της δόθηκε από τόν Υιό της ώς κληρονομιά, γιά να προστρέχουν όσοι θέλουν να υπηρετήσουν τόν Θεό απερίσπαστα. Η αγάπη της θα είναι μαζί μέ τούς πιστούς δούλους του Θεού και Η χαρά της μεγάλη, γιατί εδώ στο «Περιβόλι» της θα δοξολογείται συνεχώς το όνομα του Υιού Της. Θα δοξάσει το Όρος σε όλο τον κόσμο και όσους υπομείνουν τους πόνους της ασκήσεως θα τους αξιώσει μεγάλων χαρισμάτων, Η ιατρός, φρουρός και Κυρία του αγίου τόπου.
Έτσι ο όσιος Πέτρος με τή βοήθεια της Παναγίας κατοίκησε σ’ ένα μικρό σπήλαιο, που σώζεται μέχρι σήμερα, μέ ναΐδριο και κελλί, μεταξύ Μ. Λαύρας και Καυσοκαλυβίων. Έζησε 53 χρόνια με αυστηρότατη και υπερθαύμαστη άσκηση, τρεφόμενος με βότανα και ουράνιο άρτο, δίχως σκεπάσματα κι ενδύματα, γιατί του είχαν φθαρεί, με πολλούς και διαφόρους πειρασμούς δαιμόνων. Σκεπάσματα του οι τρίχες του σώματος, τα μαλλιά της κεφαλής του, η μέχρι τα γόνατα γενειάδα του και φύλλα δέντρων. Κατά τους εγκωμιαστές του, η άσκηση του συνοδό συνεχή, είχε την προσευχή και η ξενιτεία του την απάθεια. Γιά σκέπη είχε τον ουρανό και για κλίνη τη γη. Υπόμενε όλα τα λυπηρά μεγαλόψυχα για τη μελλοντική δόξα των ουρανών.
Ένα χρόνο πριν από τον θάνατο του ο Θεός επέτρεψε να τον συναντήσει ένας κυνηγός, για να γίνει γνωστή στους κατοπινούς η ισάγγελη βιοτή του. Τόν επόμενο χρόνο, οταν ο κυνηγός επανήλθε με δύο μοναχούς, βρίσκει τόν όσιο κοιμηθέντα. Παραλαμβάνουν το σώμα του και το μεταφέρουν στις Φώκες της Θράκης, όπου έγινε πηγή αγιασμού και ιατρείας των ασθενών. Κατά μία νεώτερη εκδοχή ο τάφος του υπάρχει στη μονή Ιβήρων.
Τον βίο του έγραψαν ο μοναχός Νικόλαος ο Σιναΐτης κατά τόν 9ο αιώνα και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Κανόνα συνέθεσε προς τιμή του ο Ιωσήφ ο Υμνογράφος, ο οποίος αναφέρει περί ευωδίας του τιμίου λειψάνου του, και άλλη ακολουθία ο ιερομόναχος Διονύσιος Αγιαννανίτης.
Πηγή: Από το βιβλίο «Οι άγιοι του Άγιου Όρους», Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης, Μυγδονία, 2008 σελ.825. www.sophia-ntrekou.gr
Επιστρέφοντας στην Ανατολή, το πλοίο που τον μετέφερε σταμάτησε στον ‘Άθωνα και ο όσιος εγκαταστάθηκε σε ερημικό τόπο, που του τον υπέδειξε η Θεοτόκος με τον άγιο Νικόλαο. Η Θεοτόκος είπε στον πρώτο γνωστό ασκητή του Όρους Πέτρο πως ο Άθωνας της δόθηκε από τόν Υιό της ώς κληρονομιά, γιά να προστρέχουν όσοι θέλουν να υπηρετήσουν τόν Θεό απερίσπαστα. Η αγάπη της θα είναι μαζί μέ τούς πιστούς δούλους του Θεού και Η χαρά της μεγάλη, γιατί εδώ στο «Περιβόλι» της θα δοξολογείται συνεχώς το όνομα του Υιού Της. Θα δοξάσει το Όρος σε όλο τον κόσμο και όσους υπομείνουν τους πόνους της ασκήσεως θα τους αξιώσει μεγάλων χαρισμάτων, Η ιατρός, φρουρός και Κυρία του αγίου τόπου.
Έτσι ο όσιος Πέτρος με τή βοήθεια της Παναγίας κατοίκησε σ’ ένα μικρό σπήλαιο, που σώζεται μέχρι σήμερα, μέ ναΐδριο και κελλί, μεταξύ Μ. Λαύρας και Καυσοκαλυβίων. Έζησε 53 χρόνια με αυστηρότατη και υπερθαύμαστη άσκηση, τρεφόμενος με βότανα και ουράνιο άρτο, δίχως σκεπάσματα κι ενδύματα, γιατί του είχαν φθαρεί, με πολλούς και διαφόρους πειρασμούς δαιμόνων. Σκεπάσματα του οι τρίχες του σώματος, τα μαλλιά της κεφαλής του, η μέχρι τα γόνατα γενειάδα του και φύλλα δέντρων. Κατά τους εγκωμιαστές του, η άσκηση του συνοδό συνεχή, είχε την προσευχή και η ξενιτεία του την απάθεια. Γιά σκέπη είχε τον ουρανό και για κλίνη τη γη. Υπόμενε όλα τα λυπηρά μεγαλόψυχα για τη μελλοντική δόξα των ουρανών.
Ένα χρόνο πριν από τον θάνατο του ο Θεός επέτρεψε να τον συναντήσει ένας κυνηγός, για να γίνει γνωστή στους κατοπινούς η ισάγγελη βιοτή του. Τόν επόμενο χρόνο, οταν ο κυνηγός επανήλθε με δύο μοναχούς, βρίσκει τόν όσιο κοιμηθέντα. Παραλαμβάνουν το σώμα του και το μεταφέρουν στις Φώκες της Θράκης, όπου έγινε πηγή αγιασμού και ιατρείας των ασθενών. Κατά μία νεώτερη εκδοχή ο τάφος του υπάρχει στη μονή Ιβήρων.
Τον βίο του έγραψαν ο μοναχός Νικόλαος ο Σιναΐτης κατά τόν 9ο αιώνα και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Κανόνα συνέθεσε προς τιμή του ο Ιωσήφ ο Υμνογράφος, ο οποίος αναφέρει περί ευωδίας του τιμίου λειψάνου του, και άλλη ακολουθία ο ιερομόναχος Διονύσιος Αγιαννανίτης.
Πηγή: Από το βιβλίο «Οι άγιοι του Άγιου Όρους», Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης, Μυγδονία, 2008 σελ.825. www.sophia-ntrekou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου