Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ (19) – Marie-Louise von Franz

Συνέχεια από Πέμπτη, 27 Ιανουαρίου 2011

Κεφάλαιο 4 (1o μέρος)
Tο σκοτεινό πέρασμα της γέννησης και το πνεύμα της αποθάρρυνσης

Η εικόνα ενός σκοτεινού, στενού περάσματος που έχει σχέση με την γέννηση, ανήκει επίσης σε εκείνα τα αρχετυπικά μοτίβα που προαναγγέλλουν την διαδικασία του θανάτου. Στο κείμενο του Κομάριου, η παρασκευή χρυσού ή «της πέτρας των σοφών» παριστανόταν σαν να συνέβαινε μέσα από μία εγκυμοσύνη και την γέννηση ενός παιδιού. Αυτό είναι ένα κυρίαρχο στοιχείο μέσα από πολλούς αιώνες την αλχημιστική παράδοση.

Παρόμοιο με την εικόνα του θανάτου είναι ένα άλλο στοιχείο στο κείμενο του Κομάριου: η αντίληψη ότι οι σοφοί θα πρέπει να μεταχειρισθούν το υλικό τους σαν ένα πουλί «που κλωσσάει τα αυγά του... σε μαλακή θερμότητα». Αυτή η ιδέα επανέρχεται συνεχώς στα αλχημιστικά κείμενα. Από την αρχή του κόσμου, ο αρχαίος άνθρωπος αναρωτήθηκε σαν μαγεμένος πως από ένα αυγό, που αν το ανοίξεις περιέχει μόνο μισο-υγρές «νεκρές» ουσίες, μπορεί να προέλθει ένα ζωντανό πλάσμα, μόνο με την ζεστασιά και χωρίς την βοήθεια κανενός εξωτερικού παράγοντα. Οι αλχημιστές σύγκριναν την παραγωγή της πέτρας με αυτό το «θαύμα».

Το “I Ching”, το Κινέζικο βιβλίο χρησμών, περιέχει ένα στοιχείο παράλληλο με αυτό, που μου φαίνεται άξιο να το μνημονεύσω. Αφορά την περιγραφή μιας χρονικής κατάστασης που ονομάζεται Chung fu (εσωτερική αλήθεια). Ο Richard Wilhelm σχολιάζει: «Το στοιχείο fu (αλήθεια) είναι στην πραγματικότητα η εικόνα του ποδιού ενός πουλιού πάνω από ένα πουλάκι, που μόλις μπορεί να πετάξει. Αυτό υπαινίσσεται την ιδέα της επώασης. Υπάρχει ένα άδειο αυγό. Η δύναμη που δίνει το φως πρέπει να το ενεργοποιήσει από έξω, αλλά πρέπει να υπάρχει ένα σπέρμα ζωής μέσα του για να ξυπνήσει η ζωή»(Vol.I, 250). Με παρόμοιο τρόπο, και οπωσδήποτε σε αυτή την περίπτωση χωρίς κανένα πολιτιστικό δάνειο, ο αλχημιστής Gerhard Dorn (16ος αιώνας) ονόμαζε το πιο εσωτερικό μέρος της ψυχής, το Ταυτό (Self) του ανθρώπου, «εσωτερική αλήθεια», και έβλεπε την αλχημιστική εργασία σαν μία «εκκόλαψη» αυτής της αλήθειας από την ύλη της φύσης.

Ο συμβολισμός της γέννησης είναι ιδιαίτερα έντονος και περίτεχνος στην αιγυπτιακή νεκρώσιμη τελετή. Έτσι, στο 170 κεφάλαιο του “Βιβλίου των Νεκρών” διαβάζουμε: «Τίναξε το χώμα που είναι μέσα στην σάρκα σου• είσαι ο Ώρος στο αυγό του» (Hornung, 1979, 348). Ή στο 85ο κεφάλαιο: «Είμαι αυτός που υψώθηκε, ο κύριος του Ta-Tebu• το όνομά μου είναι το αγόρι σε αυτό τον τόπο, το παιδί σε αυτό το λειβάδι» (Hornung, 1979, 174). Ή: «Είμαι το χθες. Το όνομά μου είναι “αυτός που είδε εκατομμύρια χρόνια”... Είμαι ο κύριος της αιωνιότητας... Είμαι αυτός που βρίσκεται στο Μάτι του Udjat, και αυτός που βρίσκεται μέσα στο αυγό... Με αυτό μου δόθηκε η ζωή» (Hornung, 1979, 115). Ή: «Μπαίνω στον κόσμο από τον οποίο αναδύθηκα, αφού ανανέωσα την πρώτη μου γέννηση» (Hornung, 1972, 325). Είναι αλήθεια ότι αυτό το τελευταίο κεφάλαιο αναφέρεται στον θεό-ήλιο, αλλά κάθε νεκρός επαναλαμβάνει την τύχη του θεού, και, σαν τον ήλιο, αναγεννιέται σαν ένα παιδί και βγαίνει από το αυγό του σαν ένα πουλί.

Μέχρι σήμερα έχω ακούσει μόνο μία φορά ένα τέτοιο μοτίβο γέννησης στο όνειρο ενός ανθρώπου που επρόκειτο να πεθάνει. Ήταν η περίπτωση μιας γυναίκας 74 χρόνων, που πέθανε από μεταστάσεις καρκίνου. Είδε το επόμενο όνειρο μόνο δύο εβδομάδες πριν από τον θάνατό της. Ήταν πολύ άρρωστη την προηγούμενη ημέρα, αλλά έκανε πολλές φαινομενικά μάταιες προσπάθειες να βάλει σε κάποια τάξη τις εξωτερικές της υποθέσεις. Αποτέλεσμα ήταν να προκαλέσει δυνατούς στομαχικούς πόνους, και μετά από το περιστατικό αυτό ονειρεύτηκε το εξής:

Βρισκόταν ξαπλωμένη κατά πλάτος του ανοίγματος ενός τσιμεντένιου σωλήνα που ήταν περίπου ένα μέτρο φαρδύς, και που το επάνω μέρος του πίεζε οδυνηρά το στομάχι της. Ο σωλήνας ήταν χωμένος μέσα στην γη. Ήξερε ότι έπρεπε να βγει από αυτόν με το κεφάλι, και να πάει σώα και αβλαβής σε μία άλλη γη.

Ξυπνώντας, συσχέτισε την «άλλη γη» με μία «γη με νάνους και με πνεύματα», που είχε πιο πριν ονειρευθεί.
Το τελευταίο όνειρο μου φαίνεται πως θέλει να εκφράσει τα εξής: Ο σωλήνας εμφανίζεται σαν ένα «πέρασμα γέννησης» για μία άλλη ύπαρξη. Η ονειρευόμενη έπρεπε να τον περάσει με το κεφάλι πρώτα, όπως ένα μωρό που γεννιέται. Για την ώρα, πάντως, βρίσκεται ξαπλωμένη μέσα στον σωλήνα, επειδή ακόμη την απασχολούν οι φροντίδες αυτού του κόσμου, και επειδή αντιστέκεται στο σκοτεινό πέρασμα. Η χώρα στην οποία υποτίθεται ότι θα γεννηθεί είναι η "χώρα των νάνων και των πνευμάτων" - στην ψυχολογική γλώσσα το συλλογικό ασυνείδητο, που πραγματικά πάντοτε ήταν και ακόμη είναι "κάτω" από τον κόσμο της συνείδησής μας, ακόμη και όταν δεν το προσέχουμε.

Οι γιατροί Raymond Moody (1976,1978) και Michael Sabom (1982) και ο θεολόγος Johann Christoph Hampe (1975) αναφέρουν παρόμοια μοτίβα "περάσματος" στις αντίστοιχες εργασίες τους (Lindley, 1981). Αφορούν περιπτώσεις καρδιακής προσβολής, ύστερα από την οποία οι ασθενείς επαναφέρονταν στην ζωή με τεχνητά μέσα. Οι περισσότεροι ασθενείς περιγράφουν την εμπειρία τους σαν να βρίσκονται σε μία πολύ ευτυχισμένη κατάσταση, αλλά πολύ συχνά μερικοί από αυτούς έπρεπε πρώτα να περάσουν από κάτι που έμοιαζε με σύντομη συσκότιση (Hampe, 1975, 52-57) ή από μία σκοτεινή κοιλάδα ή τούνελ πριν φθάσουν σε μία καινούργια κατάσταση ύπαρξης. Μια κλινικά νεκρή γυναίκα που επανήλθε στην ζωή με την χρησιμοποίηση αδρεναλίνης περιέγραφε την εμπειρία της με τον ακόλουθο τρόπο:

"Επέπλεα μέσα σε ένα μακρύ τούνελ, που στην αρχή φαινόταν πολύ στενό, έπειτα γινόταν όλο και πιο φαρδύ. Ήταν σκούρο κόκκινο από πάνω μου και μαύρο-μπλε μπροστά μου. Όμως, όσο πιο ψηλά κοιτούσα τόσο φωτεινότερο γινόταν. Το αίσθημα ότι δεν είχα βάρος ήταν θαυμάσιο" (Hampe, 1975, 83).

Και μια άλλη περίπτωση:

Βρέθηκα πάλι μέσα σε ένα σκοτεινό ελικοειδές τούννελ. Στο πιο ακρινό σημείο του τούννελ, που ήταν πολύ στενό, είδα ένα λαμπερό φως (Hampe, 89).

Όταν υποχρεώθηκαν να επιστρέψουν στην ζωή μέσω της ιατρικής θεραπείας, μερικοί από αυτούς τους ασθενείς ανέφεραν ότι έπρεπε να περάσουν πάλι μέσα από το ίδιο τούννελ, με το οποίο είχαν αναχωρήσει.

Μπορεί επίσης κανείς να ονειρευθεί τον θάνατο ενός άλλου προσώπου σαν αναχώρηση μέσα από ένα τέτοιο εμπόδιο. Έτσι μία γυναίκα είδε το εξής όνειρο πριν από τον θάνατο του πατέρα της:
"Βρίσκομαι σε έναν υπόγειο σταθμό, και ξαφνικά ανακαλύπτω τον πατέρα μου ανάμεσα στους ανθρώπους που περιμένουν για ένα τραίνο. Δεν φαίνεται να με έχει προσέξει, αλλά προχωράει προς τα εμπρός. Φοράει ένα σκούρο μπλε κοστούμι και φαίνεται να είναι πολύ καλά, όμως λίγο πιο αδύνατος από πριν. Τον ακολουθώ, αλλά η μεγάλη απόσταση ανάμεσά μας μένει πάντα η ίδια, ανεξάρτητα από το αν βαδίζω γρήγορα ή αργά. Δεν πρόκειται να τον φθάσω. Ξαφνικά τον βλέπω να εξαφανίζεται μπροστά από ένα λαμπερό τοίχο στο τέρμα του τούννελ. Περπατάει μέσα από τον τοίχο, και στα σημεία από όπου πέρασε εμφανίζονται μικρά πράγματα, που είναι δύσκολο για εμένα να τα αναγνωρίσω από την απόσταση που βρίσκομαι. Έπειτα συναντάω την μητέρα μου. Λέει ότι είδε τον πατέρα να εξαφανίζεται, και ότι πολλά κουνέλια έπεσαν από τον τοίχο σε εκείνο το σημείο. Της λέω ότι τα κουνέλια είναι σύμβολο της γονιμότητας, και ότι βρίσκω να έχει ιδιαίτερη σημασία το ότι και ο θάνατος, επίσης, είναι γόνιμος".

Το όνειρο μιλάει από μόνο του. Τα κουνέλια δείχνουν ότι ο θάνατος του πατέρα θα φέρει στην ονειρευόμενη ψυχολογική ανάπτυξη στην δική της ζωή.

Συνεχίζεται

Aμέθυστος

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η δύναμη που δίνει το φως πρέπει να το ενεργοποιήσει από έξω, αλλά πρέπει να υπάρχει ένα σπέρμα ζωής μέσα του για να ξυπνήσει η ζωή»(Vol.I, 250).
...........
Πολύ ωραία η εικόνα με την επώαση του αβγού από τη θερμότητα την εξωτερική με την προυπόθεση να υπάρχει και το σπέρμα της ζωής, ένδον...
............
Για το Raymond Moody διάβαζα πριν μερικά χρόνια στο περιοδικό ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ,μια συνέντευξή του,
που έλεγε ότι ένα δωμάτιο του σπιτιού του το είχε μετατρέψει σε νεκρομαντείο και ασκούσε πνευματιστικές τεχνικές, με τις οποίες εμφανίζονταν πνεύματα...

Μήπως ξέρεις πώς θα μπορούσαμε να βρούμε το δημοσίευμα;
Αν σώζεται σε ηλεκτρονική μορφή;
Πρέπει να ήταν στη δεκαετία των αρχών του 1990...
Το αγόρασα εκείνο το τεύχος, αλλά στο χάος των βιβλίων που κυκλοφορεί στο χώρο μου, είναι απίθανο να το βρω...ίσως μόνο αν τάξω μεγάλη Φανουρόπιτα!
;-)

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Ανώνυμε...

...το τάξιμο πάντα βοηθάει!

Τι τα χρειάζεσαι αληθεια τα πρακτικα του 'νεκρομάντη';

Μυρμιδόνας

Ανώνυμος είπε...

Ιδου λοιπον οι πληροφοριες που αναζητάς Ανώνυμε:

Το 1990 ο πρωτοπόρος ψυχίατρος Raymond Moody συνόψισε δώδεκα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις αναδρομές σε προηγούμενες ζωές.

1. Συνήθως οι εμπειρίες απο προηγούμενες ζωές είναι οπτικές και με ζωηρό χρώμα και ήχο. Οι εικόνες μοιάζουν να είναι πιο αληθινές απο τα όνειρα και δεν έχουν την αίσθηση της αλλοίωσης.

2. Οι αναδρομές σε προηγούμενες ζωές μοιάζουν να έχουν μια αυτονομη, δική τους ζωή. Οι σκηνές εξελίσσονται απο μόνες τους. Οι άνθρωποι που υπόκεινται σε αναδρομή δεν έχουν την αίσθηση ότι τα πλάθει η φαντασία τους όπως στην ονειροπόληση, ούτε μπορούν να αλλάξουν την έκβαση της ιστορίας. Μπορεί να αισθάνονται σαν να βλέπουν μία οικεία ταινία.

3. Οι εικόνες δημιουργούν μια μυστηριώδη αίσθηση του γνώριμου. Κάποιες στιγμές το υποκείμενο μπορεί να αισθανθεί νοσταλγία γι αυτό που μόλις ανακάλεσε.

4. Το υποκείμενο ταυτίζεται έντονα με κάποια προσωπικότητα παρά τις όποιες διαφορές σε φυσική εμφάνιση, στο φύλο, το επάγγελμα , την ηλικία , την φυλή, ή τις συνθήκες της καθημερινότητας.

5. Κατα την διάρκεια μίας αναδρομής εμφανίζεται στο προσκήνιο ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων.

6. Κάποιες στιγμές αυτοί που αναδράμουν μπορεί να αισθάνονται πως βρίσκονται μέσα στο σώμα με το οποίο ταυτίζονται και κάποιες άλλες φορές να βλέπουν την σκηνή απο εξωτερική προοπτική.

7. Η εμπειρία συνήθως καθρεφτίζει θέματα που απασχολούν την τρέχουσα πραγματικότητα του υποκειμένου. Οι συγκρούσεις και τα διλήμματα συνήθως καθρεφτίζουν τρέχουσες συνθήκες και διαμάχες

8. Η αναδρομή μπορεί να ακολουθηθεί από μία γνήσια βελτίωση της πνευματικής κατάστασης του ασθενούς. Απωθημένα συναισθήματα ή μπλοκαρίσματα μπορούν να απελευθερωθούν προκαλώντας ανακούφιση και κάθαρση.

9. Οι αναδρομές μπορούν να επιφέρουν αλλαγές σε ιατρικές παθήσεις. Σε μερικές περιπτώσεις έχουμε δραματική βελτίωση ή ακόμη και αυτόματη αναστολή φυσικών συμπτωμάτων.

10. Όπως και στην φυσιολογική μνήμη οι αναδρομές αναπτύσσονται σύμφωνα με την σχέση τους σε ένα θέμα ζωής και δεν ακολουθούν μία ιστορική υπόδειξη ως προς το χρόνο.

11. Οι αναδρομές γίνονται όλο και πιο εύκολες με το χρόνο. Κάθε επόμενη φορά γίνεται όλο και πιο πιθανό τα υποκείμενα να βιώνουν την εμπειρία πιο έντονα και πιο γρήγορα.

12. Οι περισσότερες ζωές είναι εγκόσμιες. Οι περισσότεροι βιώνουν ζωές που είναι πολύ κοινές για την συγκεκριμένη χρονική περίοδο στην οποία αναδράμουν.

**********************************

Μεταθάνατιες ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ:

...Dr. Raymond Moody, ο οποίος επιδόθηκε σε επισταμένη έρευνα πάνω στο φαινόμενο. Ο Dr. Raymond Moody κατέγραψε τις μαρτυρίες 150 ατόμων τα οποία είτε ήρθαν κοντά στον θάνατο ή πέθαναν και επανήλθαν, ενώ είναι και αυτός συγγραφέας ενδιαφερόντων βιβλίων (The Light Beyond, Reunions, Life After Loss, Coming Back, Reflections, The Last Laugh και κυρίως το Life After Life). Στην έρευνά του αυτή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι πιο συχνές, κοινές μεταθανάτιες εμπειρίες είναι οι εξής 9:
- Άκουσμα ήχων, συνήθως βουητό.
- Αίσθημα γαλήνης και έλλειψη πόνου.
- Εξω-σωματική εμπειρία
- Αίσθημα ότι ταξιδεύεις μέσα από ένα τούνελ
- Αίσθημα ότι ανυψώνεσαι στα ουράνια
- Εικόνες ατόμων, συχνά νεκρών συγγενών
- Συνάντηση με ένα πνευματικό ον, π.χ. τον Θεό
- Αποσπασματικές εικόνες ανασκόπησης της ζωής του ατόμου που πεθαίνει
- Αίσθημα απροθυμίας για επιστροφή στην ζωή

*********************************

Ελπιζω να σε βοήθησα λιγακι

Μυρμιδόνας

Ανώνυμος είπε...

Ω ΜΕ ΣΚΛΑΒΩΝΕΙΣ!
Δεξί χέρι του Αγίου Φανουρίου, ο πολεμιστής Μυρμιδόνας...
;-)
Ψάχνω μια συγκεκριμένη αναφορά του Μούντυ που λέει με τί μοιάζουν οι μορφές των νεκρών που εμφανίζονται...στο νεκρομαντείο του...
γράφει κάπου ότι μοιάζουν σαν φτιαγμένες από γκρίζα δαχτυλίδια καπνού...αυτό μπορείς να μου το βρείς πού το λέει;
Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, αναφέρει ότι του έκανε επίθεση ακάθαρτο πνεύμα που είχε τη μορφή καπνού, ενώ βρισκόταν μέσα στο κελί του...
Υπάρχει λόγος που το ψάχνω...
Σ.

Ανώνυμος είπε...

Σαλή

ισως αναφερεσαι στο βιβλιο του, το 1992:

Betty Eadie Embraced By the Light (1992).

**********************************

Δες και το άρθρο:

Διεθνές συνέδριο για τις επιθανάτιες εμπειρίες στη Μασσαλία

http://www.esoterica.gr/FORUMS/pop_printer_friendly.asp?TOPIC_ID=7879

********************************

Πέμπτη, 13 Ιανουαρίου 2011
Μάθε πως είναι η "ζωή" μετά τη ζωή!

http://kavalarisa.blogspot.com/
***********************************

Σαλή...δεν μπορεσα να βρω κατι καλυτερο....

Μυρμιδόνας

Ανώνυμος είπε...

Τα ξέρω όλα αυτά ...
Ψάχνω μια συνέντευξη από το νεκρομαντείο του Μούντυ που είχε δημοσιεύσει το Τρίτο Μάτι...
Εκεί έλεγε ο Μούντυ πώς καλεί τις ψυχές των νεκρών στο νεκρομαντείο του.
Από κει που ηταν άθεος έγινε πνευματιστής πλανεμένος με δέκα λουφία...