Η παγίδα στήθηκε μάλλον από κοινού, τόσο από το Γιώργο Παπανδρέου, όσο και από το ΔΝΤ, υποθέτουμε με τη γνωστή συμπαιγνία κυρίως του ανθρώπου που τοποθετήθηκε επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ τον Αύγουστο του 2010, ενώ ήταν στέλεχος του ΔΝΤ από το 1989 έως το 2010 – ενώ ένα από τα αποτελέσματα της παγίδας είναι η μετατροπή στης πατρίδας μας σε αμερικανική στρατιωτική βάση.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Θα ξεκινήσω με το ότι η Ελλάδα ευρίσκεται σε τρισχειρότερη θέση, σε σχέση με το 2010, όπου οδηγήθηκε σκόπιμα στην παγίδα του ΔΝΤ. Τη χαρακτηρίζω παγίδα και όχι κρίση, επειδή είναι ξεκάθαρο πως δεν υπήρχε κανένας λόγος υπαγωγής της στα μνημόνια – ενώ η παγίδα στήθηκε μάλλον από κοινού, τόσο από το Γιώργο Παπανδρέου, όσο και από το ΔΝΤ, υποθέτουμε με τη γνωστή συμπαιγνία κυρίως του ανθρώπου που τοποθετήθηκε επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ τον Αύγουστο του 2010, ενώ ήταν στέλεχος του ΔΝΤ από το 1989 έως το 2010, σύμφωνα με το βιογραφικό του στη Wikipedia.
Ο άνθρωπος αυτός διόγκωσε εκ των υστέρων τα ελλείμματα του προϋπολογισμού αλλάζοντας απλά τη μεθοδολογία μόνο για την Ελλάδα, έτσι ώστε να μην γίνει αντιληπτή η παγίδα – κάτι που έχει τεκμηριωθεί από πολλούς, μεταξύ άλλων από τον πρώην υπουργό οικονομικών της ΝΔ και νυν πρόεδρο των κερδοφόρων, καθώς επίσης μεγάλης στρατηγικής σημασίας ΕΛΠΕ που προορίζονται να ξεπουληθούν στον όμιλο Λάτση, σε ένα μικρό βιβλίο που έγραψε.
Ποιό ήταν το πιθανό κίνητρο του Γιώργου Παπανδρέου; Δεν πιστεύουμε τα κέρδη που λέγεται πως αποκόμισε ο αδελφός του στοιχηματίζοντας στα γνωστά CDS – με τα οποία ασφαλίζει κανείς το σπίτι του γείτονα οπότε έχει κάθε λόγο να το κάψει. Ούτε ο χρηματισμός του από τους άλλους κερδοσκόπους – αλλά πιθανότατα η πεποίθηση του πως μόνο το ΔΝΤ θα μπορούσε να διορθώσει τα προβλήματα διαφθοράς, διαπλοκής κοκ. που είχε εισάγει στην ελληνική κοινωνία ο πατέρας του.
Ποιό ήταν το κίνητρο του ΔΝΤ; Αφενός μεν η εμπλοκή του στην Ευρωζώνη για να μπορέσει να ελέγξει το ευρώ, προτού καταστραφεί η αμερικανική οικονομία και το δολάριο από την κρίση του 2008, κάτι που ασφαλώς κατάφερε, αφετέρου η εύρεση νέων εσόδων για να καλύψει τα έξοδα του, αφού ο μοναδικός πελάτης που του είχε απομείνει τότε ήταν η Τουρκία – ενώ καμία άλλη χώρα δεν το ήθελε πια, έχοντας στο παρελθόν υποφέρει από τις ληστρικές και καταστροφικές μεθόδους του.
Έτσι οδηγηθήκαμε στη σημερινή κατάσταση, όπου από σχετικά ελεγχόμενα οικονομικά προβλήματα, όπως ήταν το δημόσιο μόνο χρέος και το ελλειμματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, καταφέραμε να χρεοκοπήσει τόσο το κράτος, όσο και ο ιδιωτικός μας τομέας, χάσαμε την εθνική μας κυριαρχία, υποθηκεύσαμε τα πάντα και ευρισκόμαστε πια στο έλεος της Γερμανίας και των ΗΠΑ – με τεράστια πια πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, μεταναστευτικά, εποικιστικά καλύτερα και εθνικά προβλήματα.
Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά σήμερα; Επειδή στην κατάσταση που βρισκόμαστε, δεν πρέπει ουσιαστικά να υπογράφουμε καμία σύμβαση – αφού μας ζητούνται τρομακτικές παραχωρήσεις, χωρίς να μας προσφέρεται κανένα απολύτως αντάλλαγμα.
Στο θέμα μας τώρα, σε σχέση με την προξενική σύμβαση με τις ΗΠΑ, δεν γνωρίζουμε εάν το προσωπικό του Υπουργείου Εξωτερικών στην Ελλάδα θα αυξηθεί εξαιτίας της, επιβαρύνοντας την οικονομία μας – εάν θα τοποθετηθεί δηλαδή νέα άτομα σε περιοχές που θα υπάρχουν στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ. Αυτό που γνωρίζουμε όμως είναι το ότι, έχουν αναρτηθεί ήδη στην ιστοσελίδα του Υπουργείου εξωτερικών των ΗΠΑ τα μέρη που θα τοποθετηθούν οι δικοί τους υπάλληλοι – όπου, με ενημέρωση από τις 22 Δεκεμβρίου, είναι τα εξής:
Αθήνα, Αργυρούπολη, Ελευσίνα, Ελληνικό, Νέα Μάκρη, Όρος Πατέρας, Όρος Πάρνηθα, Πειραιάς, Ηράκλειο Κρήτης, Θεσσαλονίκη, Περιβολάκι, Σούδα, Τανάγρα, Χορτιάτης, Άλλο.
Κάποια από αυτά τα μέρη αφορούν βάσεις του παρελθόντος που θα καταργηθούν, όπως το Ελληνικό ή η Νέα Μάκρη και κάποια άλλα νέες βάσεις, όπως το Περιβολάκι. Θα έπρεπε βέβαια να ενημερωθούμε όσον αφορά τις περιοχές, τον αριθμό προσωπικού και τις ειδικότητες που αφορούν τη συγκεκριμένη σύμβαση.
Σε σχέση με την υφιστάμενη κατάσταση, η Ελλάδα έχει πρεσβεία στην Ουάσιγκτον και Προξενεία σε Νέα Υόρκη, Βοστώνη, Σικάγο, Σαν Φρανσίσκο και Λος Άντζελες στην Καλιφόρνια, Τάμπα στη Φλόριντα, Ατλάντα στην Τζώρτζια και Χιούστον στο Τέξας. Επίσης έχει αντιπροσωπεία στον ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη – ενώ οι ΗΠΑ έχουν Πρεσβεία στην Αθήνα και Προξενείο στη Θεσσαλονίκη.
Οι μισθοί τώρα του προσωπικού του ελληνικού ΥΠΕΞ είναι ανώτατος 2.450 € συν 460 € για τον πρέσβη και κατώτατος έως το 50% του μισθού του πρέσβη – ενώ λαμβάνουν επί πλέον επίδομα για στέγαση, κατά μέσον όρο 21.600 € ετήσια, με 16% προσαύξηση για ασφάλεια. Όσον αφορά το αμερικανικό ΥΠΕΞ, οι μισθοί εκτιμώνται στα 8.300 $ μηνιαία κατά μέσον όρο, με μέση πρόσθετη αμοιβή ετήσια τα 13.894 $.
Συνεχίζοντας στην σύμβαση αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας-ΗΠΑ, έχουν υπάρξει πολλά δημοσιεύματα στα διεθνή ΜΜΕ – σχετικά με αιτήματα από την πλευρά της Ελλάδας για την εγκατάσταση περισσότερων αμερικανικών δυνάμεων στην επικράτεια μας, καθώς επίσης για την παραχώρηση βάσεων, καταθέτοντας ένα στα (πρακτικά). Πρόκειται λοιπόν για δικά μας αιτήματα, για δικές μας παρακλήσεις που ασφαλώς αφορούν την άμυνα της ανοχύρωτης χώρα μας, ως αποτέλεσμα των μνημονίων.
Σε κάθε περίπτωση, έχουν εγκατασταθεί drones στη Λάρισα, έχουν εμφανιστεί αεροσκάφη εναερίου ανεφοδιασμού στο Ε. Βενιζέλος και στη Σούδα, επιθετικά ελικόπτερα στη βάση της Αεροπορίας Στρατού και δημιουργείται επί πλέον βάση στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης – ενώ φυσικά υπάρχει και η Σούδα, η οποία αναβαθμίζεται για να εξυπηρετεί τα μεγάλα μεταγωγικά και τα αεροσκάφη ανεφοδιασμού.
Δεν έχουμε όμως καμία εικόνα, σχετικά με το εάν πήραμε κάποια ανταλλάγματα – αν και ποτέ δεν έχουμε διεκδικήσει ως χώρα τα δικαιώματα μας, έχοντας μάθει να παρακαλάμε με σκυφτό το κεφάλι. Βέβαια, πώς να απαιτήσουμε ανταλλάγματα, εάν ισχύει το ότι, εμείς παρακαλάμε για την εγκατάσταση των αμερικανικών δυνάμεων;
Ακόμη χειρότερα, προσφέρουμε μία σειρά από διευκολύνσεις, χωρίς να αναφέρεται στη σύμβαση το κόστος τους για το ελληνικό δημόσιο – όπως για παράδειγμα το κόστος των συχνοτήτων που παραχωρούνται.
Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ πως για τις συχνότητες κινητής τηλεφωνίας που τέθηκαν σε δημοπρασία το 2011, τα κρατικά έσοδα ήταν 118.833.000 € από την COSMOTE, 168.502.000 € από τη VODAFON-PANAFON και 93.200.000 € από τη WIND, όπως θα καταθέσουμε στα (πρακτικά).
Περαιτέρω, προκύπτουν πολλά ερωτήματα από τη σύμβαση, κυρίως για ποιούς λόγους χρειάζονται οι ΗΠΑ τις βάσεις στην Ελλάδα και σε τι κινδύνους μας εκθέτουν. Εκτός αυτού, δεν είναι σαφές το πώς θα διοικούνται οι βάσεις με την κοινή παρουσία ελληνικών και αμερικανικών δυνάμεων – κάτι πολύ σημαντικό για το αξιόμαχο τους.
Συνεχίζοντας, θεωρούμε απαραίτητη τη σύγκριση της Ελλάδας με την Τουρκία, όσον αφορά το εμπόριο τους με τις ΗΠΑ – γνωρίζοντας πως η Ελλάδα αποτελεί μία εναλλακτική λύση αντικατάστασης των αμερικανικών βάσεων στην Τουρκία, η οποία έχει προσεγγίσει τη Ρωσία και ουσιαστικά απομακρύνεται σταδιακά από το ΝΑΤΟ.
Εν προκειμένω, θα ξεκινήσουμε από το ότι, ενώ ο πληθυσμός της Τουρκίας είναι 8 προς 1 σχετικά με την Ελλάδα, το ΑΕΠ ήταν 1 προς 2 πριν τη χρεοκοπία της χώρας μας – όταν σήμερα έχει δυστυχώς αυξηθεί η απόσταση μας, στο 1 προς 4. Δηλαδή, ενώ το ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν 318 δις $ το 2007 και της Τουρκίας 675 δις €, το 2018 ήταν α 200 δις $ της Ελλάδας και 851 δις $ της Τουρκίας – τεκμηριώνοντας πόσο μας κόστισε η παγίδα των μνημονίων που φυσικά συνεχίζονται ακόμη.
Οι εξαγωγές τώρα της Ελλάδας προς τις ΗΠΑ είναι της τάξης του 1,1 δις € και οι εισαγωγές 750.000 € – ενώ οι αντίστοιχες εξαγωγές της Τουρκίας 10,3 δις € και οι εισαγωγές της 10,2 δις €. Επομένως υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ των δύο χωρών, όσον αφορά γενικότερα τις εμπορικές συναλλαγές με τις ΗΠΑ – με την Ελλάδα μόλις στα 1,9 δις € και με πλεόνασμα, ενώ με την Τουρκία στα 20,5 δις € ισοσκελισμένο. Ειδικά όσον αφορά τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, η Τουρκία υπερτερεί επίσης – αφού η Ελλάδα αγόραζε το 68% από τη Γερμανία από το 2013 έως το 2017 και μόλις το 17% από τις ΗΠΑ, όταν την ίδια περίοδο η Τουρκία αγόραζε το 59% από τις ΗΠΑ.
Συνεχίζοντας στις στρατιωτικές δυνάμεις, το προσωπικό των ΗΠΑ στην Ελλάδα είναι 473 άτομα και στην Τουρκία 1.729 – εκ των οποίων τα 550 στο Ινσιρλίκ, όπου αποθηκεύουν πυρηνικά – με σύνολο αμοιβών περί τα 64 εκ. $ στην Ελλάδα και 245 εκ. $ στην Τουρκία. Το κόστος όμως της βάσης του Ινσιρλίκ είναι 2,5 δις $ λόγω κυρίως των πυρηνικών που αποθηκεύονται – ενώ της ναυτικής βάσης της Σούδας 545 εκ. $, όπως θα καταθέσουμε στα (πρακτικά).
Υπάρχει αλήθεια περίπτωση να εγκατασταθούν τα αμερικανικά πυρηνικά στην Ελλάδα, εάν οι ΗΠΑ εγκαταλείψουν τελικά την τουρκική βάση; Έχει μήπως πληροφορίες η κυβέρνηση και μας τις αποκρύπτει; Εξετάζεται πράγματι η εγκατάσταση πυρηνικών όπλων στον Άραξο;
Τέλος, οι ΗΠΑ δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για τα ναυπηγεία της Σύρου, όπου είναι γνωστές οι συχνές εμφανίσεις του Πρέσβη τους – σημειώνοντας πως έχουν εξαγορασθεί από ένα όμιλο Αμερικανικών και Ελληνικών συμφερόντων, τον ONEX, με την Αμερικανική σημαία στις εγκαταστάσεις του. Τα ναυπηγεία Σύρου πάντως θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη συντήρηση πλοίων του Αμερικανικού Ναυτικού στην περιοχή.
Όσον αφορά δε το κόστος επαναλειτουργίας τους, αφού δηλαδή επιλύθηκαν τα θέματα και οι υποχρεώσεις που τα είχαν οδηγήσει σε καθεστώς μη λειτουργίας, δεν ξεπέρασε τα 18 εκατομμύρια € για την αποπληρωμή προμηθευτών – κάτι που περιελάβανε σημαντικά κουρέματα οφειλών προς Δημόσια ταμεία και επενδύσεις συντήρησης. Το κόστος αυτό είναι ασφαλώς μηδαμινό – ενώ με κριτήριο τη Σούδα μπορεί να φτάσει έως τα 500 εκ. $, εκ των οποίων τα 160 εκ. € μόνο για την περιοχή της προβλήτας.
Κλείνοντας, τονίζουμε πως το ελληνικό δημόσιο έχει επί πλέον απώλειες εσόδων από τις λειτουργίες των στρατιωτικών και βοηθητικών ευκολιών από την Κυβέρνηση των ΗΠΑ στις αναφερόμενες εγκαταστάσεις των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων – όπως απαλλαγή από φόρους, δασμούς, τέλη, επιβαρύνσεις και πολλά άλλα.
Προκύπτει λοιπόν το ερώτημα, εάν έχει κοστολογηθεί το ποσόν που χάνει το ελληνικό δημόσιο. Θα μπορούσε η κυβέρνηση να εκτιμήσει τουλάχιστον την ελάχιστη τάξη μεγέθους της ετήσιας οικονομικής απώλειας εις βάρος του δημοσίου και να μας ενημερώσει.
Σε κάθε περίπτωση η σύμβαση, η τροποποίηση ουσιαστικά των προηγουμένων ανάλογων συμβάσεων με τις ΗΠΑ, δεν κατοχυρώνει ούτε στο ελάχιστο τα ελληνικά συμφέροντα – ούτε στον οικονομικό τομέα, ούτε στην παροχή κάποιων εγγυήσεων ως προς την τουρκική διεκδικητικότητα, ούτε έστω στην προμήθεια κάποιου απαραίτητου εξοπλισμού για τις ένοπλες δυνάμεις, με οικονομικές διευκολύνσεις.
Λογικά λοιπόν την καταψηφίζουμε. Οφείλουμε πάντως να συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε μόνοι μας – τόσο όσον αφορά το μεταναστευτικό, όσο και την τουρκική διεκδικητικότητα.
Βασίλης Βιλιάρδος31 Ιανουαρίου 2020https://analyst.gr/2020/01/31/i-stratiotiki-katoxi-tis-elladas-apo-tis-ipa/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου