Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2012

Η εξομολόγησις δεν εξαλείφει τις κακές κλίσεις της καρδιάς. Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Πηγή: Αναβάσεις
Ἔτσι καί ἡ ἐξομολόγησις, πού θά γίνη καλά καί ὅπως πρέπει, μολονότι ἐξαλείφει τίς ἁμαρτίες, ὅμως δέν ἐξαλείφει καί ὅλο τό κακό πού ἔκαναν στήν ψυχή οἱ ἁμαρτίες, δηλαδή τήν τύφλωσι καί τή σκότωσι τοῦ νοῦ, τίς κακές κλίσεις καί διαθέσεις τῆς θελήσεως, τίς συνήθειες καί ἕξεις
τῆς καρδιᾶς, τήν φθορά καί τήν ἀχρήστευσι τῶν δυνάμεων, τήν ἀσχήμια τοῦ κατ' εἰκόνα καί καθ' ὁμοίωσιν.

Καί αὐτό γιατί ἡ ἐξομολόγησις δέν παίρνει ἀπό ἐμᾶς ὅλη τήν ποινή καί τόν κανόνα, πού πρέπει νά δεχθοῦμε γιά τίς ἁμαρτίες μας, οὔτε σηκώνει ὅλη τήν δύναμι τῶν κακῶν ἕξεων καί συνηθειῶν, τίς ὁποῖες δεχθήκαμε μέ τήν ἁμαρτία, ἄν καί κάπως τίς λιγοστεύει.
Ἀλλά αὐτά ὅλα μας τά ἀφήνει, γιά νά τά διορθώσουμε καί νά τά ἐξαλείψουμε ἐμεῖς μέ τόν
παντοτινό πόνο τῆς καρδίας μας καί μέ τούς κόπους καί ἀγῶνες καί μόχθους τῆς μετανοίας, πού ὀφείλουμε νά κάμνουμε σέ ὅλη μας τή ζωή μετά τήν ἁμαρτία.

Λόγος περί μετανοίας
Ἔκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου
Νέα Σκήτη Ἅγιον Ὅρος
σέλ. 34-35

Ἐπιμέλεια κειμένου Ἀναβάσεις

9 σχόλια:

Κ.Τ. είπε...

Χρησιμότατη επισήμανση. Το «συνεργείν» και η προαίρεση κατέχουν πάντα κεντρική θέση. Ευχαριστούμε.

amethystos είπε...

Γειά σου αδελφέ καλή χρονιά και ευλογημένη. Το ίδιο ακριβώς θέμα διαπραγματεύεται ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος στον 12ο Λόγο. Τον οποίο έχουμε ανάρτηση.
http://amethystosbooks.blogspot.com/2012/01/12.
html

Γειά χαρά, θα τα ξαναπούμε.

Κ.Τ. είπε...

Ευχαριστώ για την παραπομπή. Ο άγιος Συμεών είναι όλος πυρ του Πνεύματος. Κάθε φορά που τον διαβάζω νιώθω σα να μπαίνω στο χειρουργείο για επέμβαση. Πάντα φωτεινά τα κείμενά του, πάντα επίκαιρα. Είναι δείκτης πνευματικής υγείας η στάση μας απέναντί του.
Καλή χρονιά φίλοι μου. Καλή μετάνοια.

amethystos είπε...

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ : Θά θέλαμε νά επισημάνουμε ότι σπάνια δεχόμαστε σχόλια επί τών αναρτήσεων. Συνήθως φιλοξενούσαμε μεγάλους σχολιαστές, οι οποίοι μιλούσαν γιά τον εαυτό τους.
Μέσα από τά σχόλια καταλάβαμε τόν κυρίαρχο ρόλο πού έχει η αυτοαναφορά στη ζωή τού Έλληνος.
Αυτούς τούς αυτοαναφερόμενους αποφασίσαμε νά τούς περιορίσουμε.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Αμέθυστε Καλή Χρονιά και ευχαριστούμε για την ευγενική ανακοίνωση. Αλήθεια όμως πιστεύετε οτι ο άνθρωπος, μπορει να γνωρίσει κάτι και να αποφανθεί γι αυτό, όταν δεν έχει περάσει μέσα από την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ του εμπειρία;Αν δεν υπάρχει το προσωπικό βίωμα, δεν υπάρχει γνώση ΚΑΝΕΝΟΣ πράγματος.Όσοι θεωρητικολογούν αναφερόμενοι σε συγγράμματα άλλων, χωρίς οι ίδιοι να έχουν λάβει ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ πείραν της ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΚΥΡΙΟΥ, νομίζεις ότι προσφέρουν ΑΛΗΘΙΝΗ γνώση; Προσωπικά πιστεύουμε ότι προσφέρουν εγκεφαλική, απλώς, ΣΤΕΙΡΑ θεολογική παπαγαλία, και ΒΑΡΥΝΟΜΕΘΑ να τους ακούουμε.

amethystos είπε...

Ιδού το ερώτημα.Γιατί η αρχαία φύσις ορεγόταν τού ειδέναι καί η νέα δέν;Γιατί η αρχαία πίστη ορεγόταν να γνωρίσει τόν Κύριο καί η σημερινή δέν;ΔΙΌΤΙ υπάρχει η γνώση αλλά υπάρχει καί ο πόθος Κυρίου,πού είναι ήδη ο Κύριος,διότι είναι η οδός.Αυτή η οδός είναι οι Πατέρες.Οχι ο κλήρος όπως επαίρεται ο Ζήσης,αλλά οι θεολόγοι τής Εκκλησίας,οχι οι θεολόγοι Μέσης Εκπαιδεύσεως,ούτε οι Ακαδημαικοί οι οποίοι εφοδιάζουν τήν Μ.Εκπαίδευση.

Κ.Τ. είπε...

Σεβαστό. Ίσως είναι καταλληλότερη η χρήση του γ΄ ενικού. Έχει σημασία και τι είδους πνεύμα βρίσκεται πίσω από την αυτοαναφορά. Και ο φαρισαίος και ο τελώνης αναφέρονταν στον εαυτό τους. Ο ένας με πνεύμα υπερηφανείας, ο άλλος με πνεύμα ταπεινώσεως. Τα λόγια του πρώτου δεν βγήκαν πέρα απ΄ τη γυάλα του εγώ, του δεύτερου έφτασαν στο Θεό. Δύσκολο, πράγματι, να βγει κανείς απ΄ τη γυάλα του!

Ανώνυμος είπε...

Κ.Τ.
Πάντοτε πολύ εύστοχο και αληθινά χριστιανικό το σχόλιό σου, διότι πηγάζει από ΜΗ εμπαθή καρδία.
Να είσαι πάντα καλά!

ΑΡΧΑΙΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ είπε...

Αλήθεια,για τι οι νεοέλληνες αποδεικνύεται κατά το λόγο του Αμεθύστου,για τον οποίο και δεν έχω κάποιον άλλο λόγο(αντίλογο) αλλά και δεν είμαι 'σε θέση να αμφισβητήσω,πως αυτοαναφέρονται τόσο,'σε τέτοιο βαθμό και σημείο;Έχουν κάτι να μας 'πούν;Οίκοθεν νοείται κ α ι για τους Χριστιανούς αυτό.Έ ν δ ε ι ξ η,απλώς,του (αγιο)πνευματικού μας σκότους και ζόφου;Μήπως;