Άναψε το «πράσινο φως» στο ΝΑΤΟ, για επίθεση στη Συρία;

Μετά την χθεσινή (23/3/2004) κατάρριψη του Συριακού μαχητικού (που βομβάρδιζε θέσεις ισλαμοφασιστών, σε συνδυασμένη στρατιωτική επιχείρηση της Συρίας) από την Τουρκία, οι εξελίξεις στη συνοριακή μεθόριο μεταξύ Τουρκίας και Συρίας, είναι κάτι περισσότερο από ραγδαίες.

Μεγάλες ομάδες Σύριων πολιτοφυλακών, σε συντονισμένη δράση με τμήματα του Συριακού στρατού, από το πρωί της Κυριακής (23/3/2004) είχαν ξεκινήσει μία κατά μέτωπον επίθεση κατά θέσεων των ισλαμοφασιστών «ανταρτών». Η επίθεση αυτή εξελίχθηκε με απόλυτη επιτυχία και έγινε κατορθωτό στο να εξοντωθεί ένας πολύ σημαντικός αριθμός ισλαμιστών.

Κάποιες από τις ομάδες των ισλαμιστών πανικόβλητες οπισθοχώρησαν μαχόμενες σε τουρκικό έδαφος. Τις ακολούθησαν ομάδες Σύριων πολιτοφυλακών, προκειμένου να επιτύχουν την απόλυτη εξολόθρευσή τους. Αποτέλεσμα ήταν να γίνουν μάχες εντός του τουρκικού εδάφους, χωρίς όμως καμία εμπλοκή του τουρκικού στρατού, σύμφωνα με πληροφορίες.

Η συγκεκριμένη εξέλιξη, όμως, μπορεί να θεωρηθεί από την Τουρκία ως επιθετική κίνηση της Συρίας εναντίον της, με είσοδο συριακών στρατευμάτων σε τουρκικό έδαφος. Και εάν η Τουρκία προχωρήσει σε έναν τέτοιο ισχυρισμό, δίνει το δικαίωμα στο ΝΑΤΟ να εμπλακεί σε πόλεμο κατά της Συρίας, υπερασπιζόμενο την Τουρκία, που αποτελεί χώρα – μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας.

Είναι γνωστό πως κατά τους τελευταίους δύο μήνες υπάρχει μία υψηλή κινητικότητα σε επίπεδο προετοιμασίας, από σειρά αραβικών κρατών, τα οποία ανέλαβαν την στρατολόγηση ισλαμιστών τζιχαντιστών, την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό τους, προκειμένου να γίνει μία συντονισμένη επίθεση κατά της Συρίας. Ταυτόχρονα, στα Συρο-Ισραηλινά σύνορα τις τελευταίες ημέρες έχει παρατηρηθεί υψηλή κινητικότητα και νευρικότητα από την πλευρά του Ισραήλ, ενώ αναλυτές έχουν επιστήσει την προσοχή τους σε μία μεγαλύτερης έντασης συντονισμένη επίθεση που θα γίνει στη Συρία στις αρχές του 2014.

Την ίδια στιγμή, ο «προστάτης» του Άσαντ, η Ρωσία, βρίσκεται «εγκλωβισμένη» στην διένεξη της Ουκρανίας και στην διαφύλαξη της Κριμαίας, ενώ οι τόνοι ανεβαίνουν από το Κίεβο όπου γίνονται παρατηρήσεις για επικείμενο πόλεμο με την Ρωσία, η οποία φέρεται από την κυβέρνηση του Κιέβου να διεκδικεί την ανατολική Ουκρανία.

Μία σύρραξη του τουρκικού στρατού ενδέχεται να λειτουργήσει και ως «βαλβίδα εκτόνωσης» για τον εγκλωβισμένο τούρκο πρωθυπουργού, Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος χρειάζεται κατεπειγόντως κάποιον εχθρό της Τουρκίας για να στρέψει το ενδιαφέρον των τούρκων πολιτών και να κερδίσει πολύτιμο -για τον ίδιο- χρόνο, ευελπιστώντας πως θα μπορέσει να τον εκμεταλλευθεί.

Την ίδια στιγμή, η Τουρκία έχει μετατραπεί σε εμπόδιο για την Ρωσία, την οποία ο τούρκος πρωθυπουργός «απείλησε» με κλείσιμο των Στενών του Βοσπόρου, εάν δεν σεβαστεί τους τουρκόφωνους της Κριμαίας (Τατάρους).

Πώς θα απαντήσει, άραγε, ο Πούτιν, σε περίπτωση που το ΝΑΤΟ αποφασίσει να εμπλακεί με στρατιωτική επέμβαση στη Συρία; 

Διαθέτει ικανό χρόνο, αλλά και στρατιωτικές δυνάμεις ο ρώσος πρόεδρος, προκειμένου να διαφυλάξει τα συμφέροντα της Ρωσίας στην Ανατολική Μεσόγειο, μέσω της διατήρησης της ρωσικής βάσης στο συριακό λιμάνι της Ταρτούς; 

Θα ανεχθεί, άραγε ο Βλαντιμίρ Πούτιν την οποιαδήποτε χρονοτριβή από την πλευρά της Τουρκίας; 

Είναι διατεθειμένη η Ρωσία να «τρίξει τα δόντια» της στο ΝΑΤΟ (εάν αυτό παρέμβει στη Συρία) ή θα αποδεχθεί την (ίσως πάρα πολύ καλά σχεδιασμένη από τις ΗΠΑ) ήττα, προχωρώντας σε μία απόπειρα διπλωματικής εξεύρεσης λύσης για να διαφυλάξει την λειτουργία των βάσεών της στη Συρία;

Η Συρία ανεβάζει θερμοκρασία και εν όψει εξελίξεων ευελπιστούμε πως δεν θα δούμε την Ανατολική Μεσόγειο "να παίρνει φωτιά"...

Πανίκας

Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"