Βλαντιμίρ Σολόβιεφ - Η Ρωσία και η Παγκόσμια Εκκλησία (10)

Συνέχεα από: Τρίτη, 6 Δεκεμβρίου 2016

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΜΟΝΑΡΧΙΑ ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

  Θα συνεχίσουμε εκθέτοντας τα βασικά σημεία  της εργασίας του Σολόβιεφ

…ελέω Θεού ο πρίγκιπας των Αποστόλων είναι το θεμέλιο της Εκκλησίας από την αλάνθαστο ομολογία της αλήθειας, κατέχει τα κλειδιά της Βασιλείας, και την εξουσία του να δεσμεύει και να λύνει.

  Όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί συμφωνούν ότι η εξουσία των Αποστόλων του δεσμείν και λύειν, δεν είχε ανατεθεί στους Δώδεκα ως ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είτε με την έννοια του προσωρινού προνομίου, αλλά ότι είναι η πραγματική πηγή και προέλευση μιας αέναης ιερατικής εξουσίας, η οποία έχει κατέλθει από τους Αποστόλους στους διαδόχους τους στην ιεραρχία, τους επίσκοπους και τους ιερείς της Παγκόσμιας Εκκλησίας.

…η ισχύς του δεσμείν και λύειν που ανατίθεται στους Αποστόλους δεν είναι μια απλή μεταφορά, δεν είναι συμβολική, ούτε μια καθαρά προσωπική και προσωρινή ιδιότητα, αν είναι, αντιθέτως, το πραγματικά ζωντανό σπέρμα ενός παγκόσμιου μόνιμου θεσμού ο οποίος περιλαμβάνει όλη την ύπαρξη της Εκκλησίας… Ο Θεάνθρωπος δεν ίδρυσε εφήμερα ιδρύματα. Στους επιλεγμένους μαθητές Του Είδε, μέσα και πέρα από όλα αυτά που ήταν θνητά και ατομικά, τις διαχρονικές αρχές και τα ίχνη-τύπους των εργασιών Του. Ότι είπε για το κολέγιο των Αποστόλων περιλάμβανε το σύνολο της ιερατικής τάξης, τη διδασκαλία της Εκκλησίας στο σύνολό της.  

Οι μεγαλειώδης λέξεις τις οποίες απεύθυνε στον Πέτρο μόνο, δημιούργησαν, στο πρόσωπο αυτού του Αποστόλου, την αδιαίρετη κυρίαρχη εξουσία η οποία κατέχεται από την Παγκόσμια Εκκλησία για όλη τη διάρκεια της ζωής και της ανάπτυξης της, στο μέλλον.

Ιδρύοντας την ορατή Εκκλησία Του, ο Ιησούς σκεφτόταν κυρίως τον αγώνα ενάντια στο κακό· και προκειμένου να εξασφαλίσει για τη δημιουργία του την ενότητα που είναι δύναμη, έστεψε την ιεραρχία με ένα ενιαίο, κεντρικό όργανο, απολύτως αδιαίρετο και ανεξάρτητο, που κατέχει από μόνο του την πληρότητα της αρχής και της υπόσχεσης: "Εσύ είσαι ο Πέτρος, και επάνω αυτή την πέτρα θα οικοδομήσω την Εκκλησία μου: και οι πύλες της κόλασης δεν θα υπερισχύσουν εναντίον της".

Εάν "η Εκκλησία" νοείται ως η τέλεια ένωση του ανθρώπου με τον Θεό, η απόλυτη βασιλεία της αγάπης και της αλήθειας, τότε δεν υπάρχει χώρος μέσα στην Εκκλησία, για κάθε δύναμη ή εξουσία. Όλα τα μέλη αυτού του ουράνιου Βασιλείου είναι ιερείς και βασιλείς και, ως εκ τούτου, ίσο με το ένα το άλλο, και το ένα και μοναδικό κέντρο της ενότητας είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός. Αλλά δεν μιλάμε για την Εκκλησία υπό αυτή την έννοια, γιατί ο Χριστός δεν μίλησε υπό αυτή την έννοια γι' αυτή. Η τέλεια Εκκλησία, η θριαμβεύουσα Εκκλησία, το βασίλειο της δόξας – όλα αυτά συνεπάγονται ότι η δύναμη του κακού και οι πύλες της κόλασης είναι τελικά νικημένες, και όμως είναι να πολεμήσει με τις πύλες της κόλασης και γι΄ αυτό ο Χριστός χτίζει την ορατή Εκκλησία Του και δίνει ένα κέντρο ενότητας, το οποίο είναι ανθρώπινο και γήινο, αν και πάντα το θείο βοηθούσε.

…ο θείος Αρχιτέκτονας διαπίστωσε το σταθερό απόρθητο βράχο της εκκλησιαστικής μοναρχίας για να δημιουργήσει το ιδανικό της ομοφωνίας, καθώς στηριζόταν επάνω σε μία αληθινή ζωντανή αρχή.

Ο Χριστός, μας λένε, είναι η Πέτρα της Εκκλησίας. Αυτό είναι αλήθεια· κανένας Χριστιανός δεν το έχει αμφισβητήσει ποτέ. Αλλά είναι δύσκολο να δούμε το εύλογο, ακόμη και αν δεχθούμε την ειλικρίνεια, αυτών που στο ζήλο τους να υπερασπιστούν τον Χριστό από μια φανταστική προσβολή επιμένουν να αγνοούν τη ρητή βούληση Του, αποκηρύσσοντας τη σειρά την οποία καθιέρωσε με ρητό τρόπο. Διότι Εκείνος όχι μόνο δήλωσε ότι ο Σίμων, ένας από τους Αποστόλους, ήταν η πέτρα της Εκκλησίας Του, αλλά για να τονίσει αυτή τη νέα αλήθεια, με περισσότερη ένταση πάνω μας και να καταστεί πιο εμφανής και εντυπωσιακή, έδωσε στον Σίμωνα μία διακριτική και μόνιμη ονομασία, η οποία προέρχεται από αυτό που τόσο εμφατικά κάλεσε, δηλαδή να είναι η πέτρα της Εκκλησίας.

Έχουμε εδώ, στη συνέχεια, δύο εξίσου αδιαμφισβήτητες αλήθειες: Ο Χριστός είναι ο βράχος της Εκκλησίας, και ο Σίμων, υιός του Ιωνά, είναι ο βράχος της Εκκλησίας. Αλλά η αντίφαση, εάν υφίσταται κάτι τέτοιο, δεν σταματά εδώ. Διότι, θα βρούμε αυτόν τον σπουδαίο Σίμων Πέτρο, παρά το γεγονός ότι μόνο αυτός έλαβε από τον Χριστό αυτό το μοναδικό προνόμιο, να δηλώνει σε μία από τις επιστολές του, πως όλοι οι πιστοί είναι ζωντανές πέτρες στο θεανθρώπινο οργανισμό (1 Πέτρ. Ii. 4, 5). Ο Ιησούς είναι ο ένας και μοναδικός βράχος της Εκκλησίας· αλλά, αν θέλουμε να πιστεύουμε τον Ιησού, ο πρίγκιπας των Αποστόλων είναι ο κατεξοχήν βράχος της Εκκλησίας Του· και πάλι, αν θα πιστέψουμε τον Πέτρο, κάθε αληθινός πιστός είναι ο βράχος της Εκκλησίας.

Αντιμέτωποι με την προφανή ασυνέπεια αυτών των αληθειών, είναι αρκετό για να παρατηρήσουμε την πραγματική συμφωνία τους στη λογική. Ο Ιησούς Χριστός, η μοναδική Πέτρα του Βασιλείου του Θεού για το καθαρά θρησκευτικό και μυστικό επίπεδο, εγκαθιστά, τον πρίγκιπα των Αποστόλων και την μόνιμη εξουσία του, ως θεμελιώδους Πέτρας της Εκκλησίας στην κοινωνική τάξη για τη χριστιανική κοινότητα· και κάθε μέλος αυτής της κοινότητας, ενωμένο με τον Χριστό και νομοταγές στην τήρηση της τάξης που ιδρύθηκε από Αυτόν, γίνεται ένα οργανικό επιμέρους στοιχείο, ένας ζωντανός λίθος αυτής της Εκκλησίας, της οποίας το μυστικό και (προς το παρόν) αόρατο θεμέλιο είναι ο Ιησούς Χριστός, και του οποίου το κοινωνικό και ορατό θεμέλιο είναι η μοναρχική εξουσία του Πέτρου.

 Αυτό που ξεχνούν είναι ότι η έκφραση "πέτρα (δηλαδή, ίδρυμα) της Εκκλησίας" είναι μια σχετική έκφραση, και ότι ο Χριστός μπορεί να είναι μόνο η πέτρα της Εκκλησίας στην εν λόγω οριστική ένωση του εαυτού Του με την ανθρωπότητα, η οποία σχηματίζει την Εκκλησία· και δεδομένου ότι αυτή η ένωση κατά κύριο λόγο υλοποιείται στην κοινωνική τάξη μέσα από ένα κεντρικό σημείο επαφής, στο οποίο ο Ίδιος ο Χριστός σχετίζεται με τον Αγίο Πέτρο, είναι προφανές ότι αυτές οι δύο Πέτρες— ο Μεσσίας και ο βασικός των Απόστολων του— είναι απλά δύο αναπόσπαστα στοιχεία σε μια μοναδική σχέση. Όσον αφορά την πέτρα ή τις πέτρες της τρίτης τάξης - το πλήθος των πιστών - αν και λέγεται ότι κάθε πιστός μπορεί να γίνει μια ζωντανή πέτρα της Εκκλησίας, δεν είπε ότι μπορεί να το κάνει μόνος του ή χωριστά από τον Χριστό και τη θεμελιώδη αρχή που έχει συσταθεί από Αυτόν.

Και όμως, αν, στην Εκκλησία, εκτός από την μυστηριακή ζωή και την ατομική ζωή, υπάρχει η κοινωνική ζωή, αυτή η κοινωνική ζωή πρέπει να έχει μια καθορισμένη μορφή βασισμένη σε μια ενοποιητική αρχή που να τη χαρακτηρίζει. Όταν υποστηρίζουμε ότι η συγκεκριμένη αρχή της κοινωνικής ενότητας της Εκκλησίας είναι στην πρώτη θέση, δεν είναι ούτε ο Ιησούς Χριστός, ούτε η μάζα των πιστών, αλλά η μοναρχική εξουσία του Πέτρου, μέσω του οποίου ο Ιησούς Χριστός θέλησε να ενώσει τον εαυτό Του με τον άνθρωπο ως κοινωνικό και πολιτικό ον· θα βρούμε τη γνώμη μας να επιβεβαιώνεται από το αξιοσημείωτο γεγονός ότι μόνο στην περίπτωση του πρίγκιπα των Αποστόλων, αποδίδεται η ιδιότητα να είναι η πέτρα της Εκκλησίας, ταυτόχρονα του αποδίδεται ένα διακριτικό και μόνιμο όνομα ( Πέτρος). Αυτός και μόνο είναι η πέτρα της Εκκλησίας στην ειδική και αυστηρή έννοια του όρου, δηλαδή, την ενοποιητική βάση για την ιστορική χριστιανική κοινωνία.

…ο πρίγκιπας των Αποστόλων απεικόνισε στον γήινο καθρέφτη της ψυχής του εκείνη την αρμονία μεταξύ του Θείου και του ανθρώπινου την οποία είδε στην τελειότητα της στο πρόσωπο του Κυρίου του· και έγινε έτσι ο πρωτότοκος και κυριότερος κληρονόμος του Θεανθρώπου, ο πνευματικός πατέρας της νέας Χριστιανικής φυλής (ΣτΜ: εδώ το τερματίζει ο Σολόβιεφ), ο θεμέλιος λίθος της Καθολικής (Παγκόσμιας) Εκκλησίας, η οποία είναι η εκπλήρωση και η τελειότητα της θρησκείας του Αβραάμ και του θεοκρατικού καθεστώτος του Ισραήλ.

Μετάφραση: Γεώργιος Η. Μπόρας

Η Αγγλική έκδοση του βιβλίου Russia and the Universal Church βρίσκεται εδώ.