Ο αγαπολόγος και ο θρόνος του !!

                                      

Βλέποντας την άνω φωτογραφία σκέφτεται κανείς ότι θα παραήτανε προκλητικό να βρισκότανε εκεί μπροστά ο Εσταυρωμένος και όλοι να προσκυνούνε τον δεσπότη αντί για τον Εσταυρωμένο. Γι’ αυτό «παίρνει δρόμο» ο Εσταυρωμένος πίσω από την Αγία Τράπεζα, κρεμάνε έναν μικρό Εσταυρωμένο στον τοίχο σα να είναι κάποιο διακοσμητικό κειμήλιο και τοποθετούνε θρόνους. Απ’ ότι μαθαίνουμε αυτό συμβαίνει με γοργούς ρυθμούς και στην Μητρόπολη Φθιώτιδος.

Είναι άρρωστο. Είναι βλάσφημο. Είναι ανορθόδοξο. Κάθεται εκεί και τον προσκυνάνε! Δεν μπορεί ο δεσπότης να έχει πίσω από την πλάτη του τον Χριστό. Ο επίσκοπος ακολουθεί τον Κύριο όπως όλοι μας.

Οι αγαπολόγοι δεν αντέχουν την θέα του Εσταυρωμένου, διότι η ΑΓΑΠΗ του Χριστού είναι ταυτόσημη με την ΘΥΣΙΑ, κάτι το οποίο οι ίδιοι δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν για το ποίμνιό τους. Και για να είμαστε ειλικρινείς ούτε εμείς είμαστε διατεθειμένοι να το κάνουμε για κανέναν. Ψυχράνθηκε η αγάπη των πολλών γι’ αυτό γεμίσαμε με αγαπολόγους. Ζούμε σε μία εποχή όπου κανείς δεν θέλει να θυσιάσει τίποτα, και η αφαίρεση του θυσιαζόμενου Αμνού του Θεού από την θέση Του πίσω από την Αγία Τράπεζα είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη.

Η θυσία όμως είναι απαραίτητο στοιχείο της σωτηρίας μας. Όπως ο Αμνός του Θεού θυσιάστηκε για να άρει την αμαρτία του κόσμου, έτσι κι εμείς πρέπει να Τον μιμούμαστε θυσιάζοντας από τον εαυτόν μας για ν’ αποκτήσουμε αρετές και να σώσουμε την ψυχή μας. Η θέα του Εσταυρωμένου είναι απαραίτητη για την δική μας ανάσταση. Έχουμε απόλυτη ανάγκη να βλέπουμε συνέχεια την θυσία του Κυρίου για να κάνουμε πάντα «μια αρχή» μέχρι να φύγουμε από τον μάταιο τούτο κόσμο. ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἵρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου (Ιωάννου α΄ 29, 34)

Σήμερα όμως αντί να θυσιάσουμε εμείς κάτι από τον εαυτόν μας για τους άλλους, θυσιάζουμε τους άλλους για τον εαυτόν μας. Και αυτό ανταμείβεται. Ο εικονιζόμενος δεσπότης προφανώς θεωρεί ότι είναι άξιος προσκυνήματος επειδή κοινωνεί με τους σχισματικούς -με τον ψευδοΟλβίας ειδικά πρέπει να κατέχει το ρεκόρ των συλλείτουργων-, θυσιάζοντας τους αδελφούς της κανονικής Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Με τους σοδομονομίτες επίσης -ολίγα παραδείγματα ΕΔΩ, ΕΔΩ, ΕΔΩ– ο δεσπότης φρόντισε να τα έχει καλά για να είναι και αυτός καλά, θυσιάζοντας χιλιάδες ψυχές στην δαιμονική ομοφυλοφιλική ατζέντα. Στήριξε επίσης τα εξευτελιστικά ψευτόμετρα που αφαίμαξαν τις ελευθερίες των Ελλήνων και τα πειραματικά (σήμερα όπως αποδεικνύεται και θανατηφόρα) σκευάσματα, τα οποία «δεν είχαν ποτέ προδιαγραφές κατασκευής για να προστατεύουν από την μόλυνση ή την μετάδοση του κορωνοϊού». Ήτανε παράλογο να πάρει την θέση που πήρε κι όμως το έκανε γιατί το ζήτησαν οι δυνατοί, θυσιάζοντας χιλιάδες ανθρώπινες ζωές στον βωμό των φαρμακευτικών.

Μας πνίξανε στις ψευτοαγαπολογίες, και γεμίζουν οι ναοί με θρόνους και παπίσκους.

πολλοί μεν Χριστοί και Ιησοί, αλλά εις ο Εσταυρωμένος

---

ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΔΗ ΕΠΕΚΕΙΝΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ.

Ανώνυμος είπε...

Αʹ Θεσ 2:9 – 14
Ἀδελφοί, μνημονεύετε τὸν κόπον ἡμῶν καὶ τὸν μόχθον· νυκτὸς γὰρ καὶ ἡμέρας ἐργαζόμενοι πρὸς τὸ μὴ ἐπιβαρῆσαί τινα ὑμῶν ἐκηρύξαμεν εἰς ὑμᾶς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ. ὑμεῖς μάρτυρες καὶ ὁ Θεὸς ὡς ὁσίως καὶ δικαίως καὶ ἀμέμπτως ὑμῖν τοῖς πιστεύουσιν ἐγενήθημεν, καθάπερ οἴδατε ὡς ἕνα ἕκαστον ὑμῶν ὡς πατὴρ τέκνα ἑαυτοῦ παρακαλοῦντες ὑμᾶς καὶ παραμυθούμενοι καὶ μαρτυρόμενοι εἰς τὸ περιπατῆσαι ὑμᾶς ἀξίως τοῦ Θεοῦ τοῦ καλοῦντος ὑμᾶς εἰς τὴν ἑαυτοῦ βασιλείαν καὶ δόξαν. Διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ ἀδιαλείπτως, ὅτι παραλαβόντες λόγον ἀκοῆς παρ᾽ ἡμῶν τοῦ Θεοῦ ἐδέξασθε οὐ λόγον ἀνθρώπων, ἀλλὰ καθώς ἐστιν ἀληθῶς, λόγον Θεοῦ, ὃς καὶ ἐνεργεῖται ἐν ὑμῖν τοῖς πιστεύουσιν. ὑμεῖς γὰρ μιμηταὶ ἐγενήθητε, ἀδελφοί, τῶν ἐκκλησιῶν τοῦ Θεοῦ τῶν οὐσῶν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.[ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΔΟΞΑΝ ΓΙΑΝΝΑΡΑ]

Λκ 20:9 – 18
Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ἄνθρωπός τις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα, καὶ ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησε χρόνους ἱκανούς. καὶ ἐν τῷ καιρῷ ἀπέστειλε πρὸς τοὺς γεωργοὺς δοῦλον ἵνα ἀπὸ τοῦ καρποῦ τοῦ ἀμπελῶνος δώσουσιν αὐτῷ· οἱ δὲ γεωργοὶ δείραντες αὐτὸν ἐξαπέστειλαν κενόν. καὶ προσέθετο αὐτοῖς πέμψαι ἕτερον δοῦλον. οἱ δὲ κἀκεῖνον δείραντες καὶ ἀτιμάσαντες ἐξαπέστειλαν κενόν. καὶ προσέθετο πέμψαι τρίτον. οἱ δὲ καὶ τοῦτον τραυματίσαντες ἐξέβαλον. εἶπε δὲ ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος· τί ποιήσω; πέμψω τὸν υἱόν μου τὸν ἀγαπητόν· ἴσως τοῦτον ἰδόντες ἐντραπήσονται. ἰδόντες δὲ αὐτὸν οἱ γεωργοὶ διελογίζοντο πρὸς ἑαυτοὺς λέγοντες· οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος· δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτόν, ἵνα ἡμῶν γένηται ἡ κληρονομία. καὶ ἐκβαλόντες αὐτὸν ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος ἀπέκτειναν. τί οὖν ποιήσει αὐτοῖς ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος; ἐλεύσεται καὶ ἀπολέσει τοὺς γεωργοὺς τούτους, καὶ δώσει τὸν ἀμπελῶνα ἄλλοις. ἀκούσαντες δὲ εἶπον· μὴ γένοιτο. ὁ δὲ ἐμβλέψας αὐτοῖς εἶπε· τί οὖν ἐστι τὸ γεγραμμένον τοῦτο, λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας; πᾶς ὁ πεσὼν ἐπ᾿ ἐκεῖνον τὸν λίθον συνθλασθήσεται· ἐφ᾿ ὃν δ᾿ ἂν πέσῃ, λικμήσει αὐτόν.

Βʹ Τιμ 1:8 – 18
Τέκνον Τιμόθεε, μὴ ἐπαισχυνθῇς τὸ μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιον αὐτοῦ, ἀλλὰ συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ κατὰ δύναμιν Θεοῦ, τοῦ σώσαντος ἡμᾶς καὶ καλέσαντος κλήσει ἁγίᾳ, οὐ κατὰ τὰ ἔργα ἡμῶν, ἀλλὰ κατ᾽ ἰδίαν πρόθεσιν καὶ χάριν, τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ πρὸ χρόνων αἰωνίων, φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς ἐπιφανείας τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μὲν τὸν θάνατον, φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου, εἰς ὃ ἐτέθην ἐγὼ κήρυξ καὶ ἀπόστολος καὶ διδάσκαλος ἐθνῶν. δι᾽ ἣν αἰτίαν καὶ ταῦτα πάσχω, ἀλλ᾽ οὐκ ἐπαισχύνομαι· οἶδα γὰρ ᾧ πεπίστευκα, καὶ πέπεισμαι ὅτι δυνατός ἐστι τὴν παραθήκην μου φυλάξαι εἰς ἐκείνην τὴν ἡμέραν. ὑποτύπωσιν ἔχε ὑγιαινόντων λόγων ὧν παρ᾽ ἐμοῦ ἤκουσας, ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· τὴν καλὴν παραθήκην φύλαξον διὰ Πνεύματος Ἁγίου τοῦ ἐνοικοῦντος ἐν ἡμῖν. Οἶδας τοῦτο, ὅτι ἀπεστράφησάν με πάντες οἱ ἐν τῇ Ἀσίᾳ, ὧν ἐστι Φύγελλος καὶ Ἑρμογένης. δῴη ἔλεος ὁ Κύριος τῷ Ὀνησιφόρου οἴκῳ, ὅτι πολλάκις με ἀνέψυξε καὶ τὴν ἅλυσίν μου οὐκ ἐπαισχύνθη, ἀλλὰ γενόμενος ἐν Ῥώμῃ σπουδαιότερον ἐζήτησέ με καὶ εὗρε· δῴη αὐτῷ ὁ Κύριος εὑρεῖν ἔλεος παρὰ Κυρίου ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· καὶ ὅσα ἐν Ἐφέσῳ διηκόνησε, βέλτιον σὺ γινώσκεις.