Το ερώτημα είναι αν θέλουμε αν διατηρηθεί η ΕΛΒΟ και υπό ποιους όρους. Θα υπάρχουν προσωπικό και προστιθέμενη αξία, απασχόληση και τεχνολογία; Η θα κατακρεουργηθεί και θα εξαρτόμαστε από παραχωρήσει αγορές ή έστω σε αποσπασματική συμμετοχή σε παραγωγή για τα μάτια του κόσμου; Σκοπεύουν κάποιοι να αφοπλίσουν την χώρα και να την κάνουν έρμαιο «προστάτιδων» δυνάμεων και ορέξεων εχθρών, συμβολαίων με δωροδοκίες και άλλα; Όπως όταν η Τρόικα απαιτούσε στα πρώτα χρόνια των μνημονίων να κλείσουν οι αμυντικές βιομηχανίες και όπως πρόσφατα υποστήριξε και το πρώην στέλεχος του ΔΝΤ και σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, η κυρία Μιράντα Ξαφά; Τέλος, η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι αποικία τουρισμού ή χρέους της Ευρώπης – ενώ το εκπαιδευμένο προσωπικό της, οι νέοι επιστήμονες για να μείνουν, δεν φτάνουν παχιά λόγια για αλληλεγγύη που εξαντλούνται σε μνημόνια ή σε θέσεις στο Δημόσιο, στον τουρισμό, στα logistics και στους αγωγούς! Χρειάζονται δουλειές αν όχι ανάλογα υψηλών αποδοχών με την Ευρώπη ή με τις ΗΠΑ, τουλάχιστον στο αντικείμενό τους – ώστε να χρησιμοποιούν τις γνώσεις τους για να παράγουν προστιθέμενη αξία και πρόοδο στην κοινωνία, με την ικανοποίηση της αυτοπραγμάτωσης που αυτό συνεπάγεται! Η πατρίδα μας χρειάζεται ένα όραμα, ένα σχέδιο και μια ελπίδα, ένα φως στο τούνελ – αντί μεγάλα λόγια, φτιασίδια και φιέστες 2021 για μια ανεξαρτησία που έχει χαθεί και για την οποία εταιρίες σαν την ΕΛΒΟ αποτελούν μια εμπράγματη εγγύηση!
.
Ανάλυση
(συνέχεια από το πρώτο μέρος, πηγή)
Όπως είδαμε με βάση τον τελευταίο δημοσιευμένο ισολογισμό του 2014 (16 Φεβρουάριου 2015), η εταιρία έχει -40,4 εκ. €, αρνητική καθαρή θέση (δηλαδή σύνολο ιδίων κεφαλαίων) λόγω συσσωρευμένων ζημιών 170,4 εκ. € των τελευταίων χρόνων και δάνεια από τράπεζες 35 εκ. €. Κατά πόσο όμως είναι τραγική ή πιεστική η οικονομική εικόνα ή αν θέλετε κατά πόσο η λογιστική αυτή ζημιά μπορεί να αναθεωρηθεί σύμφωνα με τις πρακτικές που θα ακολουθούσε ένας σύμβουλος επιχειρηματικών αναδιοργανώσεων (Corporate Restructuring) ή απλά ένας δραστήριος επιχειρηματίας; Στα πλαίσια αυτά τα εξής:
Πρώτα ας εξετάσουμε ενδεχόμενες θετικές μεταβολές :
- Πρώτο θα πρέπει διευκρινιστεί από που προκύπτουν οι προβλέψεις για κινδύνους (συνολικά 37,4 εκ. €). Σε περίπτωση που είναι υπερβολικές και ενδεχομένως αντιλογιστούν ή δεν είχαν καν χρεωθεί αρχικά, τότε η αρνητική καθαρή θέση περιορίζεται σε -2.9 εκ. €. Περαιτέρω μείωση των αρνητικών συνεπειών αυτών των προβλέψεων, μπορεί να προέλθει από τον αναβαλλόμενο φόρο κατά την ίδια λογική που έχει ακολουθηθεί με τις τράπεζες και να λογιστεί στα κεφάλαια
- Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν έσοδα από εκποιήσεις παγίων που συμπεριλήφθηκαν στον 3ο διαγωνισμό του Φεβρουαρίου 2019. Αφορούσε οικόπεδο στο Καλοχώρι και 11 φορτηγά που κατασκευάστηκαν για την Κύπρο – ενδεχομένως δε τα τελευταία αναφέρεται ότι θα μπορούσαν να αποφέρουν 1 εκ. €. Αυτό θα μπορούσε να αυξήσει την ρευστότητα, πιθανόν και τα κέρδη αναλόγως την λογιστική τους αξία.
- Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο είναι εύλογη η λογιστική αξία των ιδιοχρησιμοποιούμενων παγίων και αν όχι αν είναι δυνατό να αναπροσαρμοστεί η αξία τους (η τελευταία αναπροσαρμογή αξίας έγινε στις 31.12.2012 σύμφωνα με το ισολογισμό 2013). Τα πάγια είναι μόλις 28,9 εκ. € αυτή την στιγμή και επί αυτών υπάρχουν προσημειώσεις κυρίως για δάνεια αξίας 32,5 εκ. € (αξία δανείων 35 εκ. € στις 16/2/15)). Να σημειωθεί ότι μόνο για την μονάδα κατασκευής και ελέγχου των Leopard που είναι σχετικά νέα, είχαν δαπανηθεί 67 εκ. ευρώ (την δεκαετία του 2000), εκτός βέβαια και των σχετικών πιστοποιήσεων από το ΝΑΤΟ. Μάλιστα κατά δημοσιεύματα είχε κατατεθεί και πρόταση για ενοικίαση των εγκαταστάσεων δοκιμών (που περιλαμβάνει κλειστό θάλαμο προστατευμένο από αντικατασκοπία, πίστα δοκιμών για άρματα, κλπ. έναντι 400.000 ευρώ ετησίως!)
- Επίσης σύμφωνα με τους εργαζομένους έχει υπάρξει επιδίκαση αποζημίωσης 9 εκ. € από το Υπουργείο Άμυνας. Κάτι που μπορεί να αυξήσει έσοδα και ρευστότητα.
Τα ανωτέρω αποτελούν ενδεχόμενες πηγές αύξησης των ιδίων κεφαλαίων. Για να είμαστε δίκαιοι, ας δούμε τώρα και από την άλλη πλευρά ενδεχόμενες περιπτώσεις μείωσης, λόγω μη καταλογισμένων υποχρεώσεων:
- Ανέλεγκτες χρήσεις: Η εταιρία δεν έχει ελεγχθεί φορολογικά από το 2005 και μετά, κάτι που κατά την συνήθη ελεγκτική προσέγγιση ενδέχεται να δημιουργήσει φορολογικές διαφορές. Σημειώνουμε όμως ότι οι χρήσεις 2005-2010 είναι υπό το καθεστώς Μυτιληναίου ενώ μετά είναι ζημιογόνες
- Αγωγές από τρίτους: Σύμφωνα με του ελεγκτές (σημειώσεις στη χρήση 2012) οι κατατεθειμένες προσφυγές αφορούν διεκδίκηση αποζημιώσεων συνολικού ύψους 4,45 εκ. € περίπου, από τις οποίες ποσό ύψους 3,15 εκ. € είναι ήδη καταγεγραμμένο στα βιβλία της εταιρείας είτε ως υποχρέωση είτε ως πρόβλεψη. Συνεπώς θα είναι λογικά μικρή η όποια επίδραση
- Προβλέψεις για αποζημιώσεις προσωπικού και δεδουλευμένα: Σύμφωνα με δημοσιεύματα υπάρχουν εκκρεμείς υποχρεώσεις προς συνταξιούχους. Δεν ξέρουμε κατά πόσο καλύπτονται από το κονδύλι των προβλέψεων για αποζημίωση προσωπικού, ύψους 3,59 εκ. € (σύμφωνα με τον ισολογισμό 2014). Έχουν κατά καιρούς επίσης αναφερθεί και καθυστερήσεις στην μισθοδοσία αλλά και άλλες απαιτήσεις από υπαλλήλους. Σύμφωνα με το σωματείο για 220 περίπου εργαζόμενους που έχουν αποχωρήσει από το 2012, δεν έχει καταβληθεί η αποζημίωσή τους, ενώ έχουν ενταχθεί στους διάφορους πιστωτές (33,5 εκ. € με τον τελευταίο ισολογισμό) και περιμένουν την εκκαθάριση για να τα εισπράξουν. Αυτό είναι λυπηρό, αλλά οι υποχρεώσεις φαίνεται ότι είναι καταγεγραμμένες – άρα από λογιστικής πλευράς μένει να εξεταστεί αν τα ποσά αυτά είναι εύλογα και φυσικά να βρεθεί ρευστότητα για να καταβληθούν.
Τα ανωτέρω είναι αυτά που μπορούμε να δούμε με βάση τα δημοσιευμένα οικονομικά στοιχεία και τα δημοσιεύματα. Κανείς βέβαια θα πρέπει να ερευνήσει επιτόπου τις δυνατότητες της εταιρίας και τις προοπτικές της αγοράς.
Με βάση πάντως τα ανωτέρω, μπορεί να συναχθεί ότι τελικά ίσως να μην έχει και αρνητική θέση ή τουλάχιστον σημαντικά αρνητική θέση η εταιρία (μόνο αν αφαιρεθούν οι προβλέψεις έχει οριακά αρνητικά ίδια κεφάλαια -2.9 εκ. €). Άρα ίσως να μην είναι αναγκαία η αύξηση κεφαλαίου (εκτός από το βαθμό που θα χρειαστεί για να αυξήσει την δραστηριότητά της πχ για κεφάλαιο κίνησης). Ακόμα και η απαίτηση του να ανέρχονται τα ίδια κεφάλαια στο 10% του μετοχικού κεφαλαίου (δηλαδή περίπου 11,5 εκ. €) η οποία αναφέρεται σε προηγούμενες σημειώσεις των ελεγκτών (κατά το άρθρο 48 Ν.2190/1920) με τον αναθεωρημένο νόμο περί Ανώνυμων Εταιριών (N.4548/2018 Άρθρο 165) πλέον κάτι τέτοιο δεν είναι αναγκαίο (δεν αποτελεί λόγο λύσης μιας εταιρίας).
Τέλος, όσον αφορά τα δάνεια των 35 εκ. €, εξασφαλίζονται από πάγια (οι προσημειώσεις καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος από αυτά και το σύνολο της λογιστικής αξίας των παγίων – ενώ η αγοραία αξία μπορεί να είναι και μεγαλύτερη). Άρα δεν θα πρέπει να υπάρχει κίνδυνος για τις τράπεζες.
Το θέμα τελικά είναι κατά πόσο η εταιρία παράγει, λειτουργεί, δημιουργεί αξία……. Αλλά για αυτό χρειάζονται συμβόλαια και προσωπικό να τα εκτελέσει, αλλιώς πάλι ζημιογόνα θα είναι (ή θα κλείσει). Σημειώνεται λοιπόν ότι, για να μπορέσει να λειτουργήσει η ΕΛΒΟ απαιτείται σύμφωνα με δημοσιεύματα, ένα μείγμα έργων από ανακατασκευές και νέα οχήματα, με ετήσιες εισροές ύψους 50 εκατ. ευρώ. (θεωρείται λογικό αφού τα έξοδα λειτουργίας μαζί με τόκους αυτή τη στιγμή είναι περί τα 15 εκ. € – κάτι που θα πρέπει να καλύπτεται από το κέρδος της όποιας δραστηριότητας). Σε αυτό συντείνει και η εκτίμηση του εμπορικού διευθυντή της ΕΛΒΟ κ. Κατερτζή, σύμφωνα με την οποία για να λειτουργεί η ΕΛΒΟ χρειάζεται, μηνιαίως 800.000-850.000 ευρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου