Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Του Κώστα Χατζηαντωνίου 

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

κορυφώθηκε μια μέρα σαν κι αυτήν το 1922. Ήταν η μέρα που οι τσέτες μπήκανε στη Σμύρνη κι ο κόσμος έμενε χωρίς νόημα, η ιστορία χωρίς δικαιοσύνη κι ο πολιτισμός ένα ξεκούρδιστο αστείο για λήθη και για θάνατο προορισμένο. Θα ήταν ίσως λύτρωση να ξεχαστεί ο φόνος. Μα οι ματωμένες μνήμες, οι ιωνικές νύχτες των προγόνων μας, νικούν ακόμη την άνοια του χρόνου γιατί δεν ήταν μια Ιδέα που χάθηκε αλλά ζωές, αμέτρητες ψυχές με σάρκα και οστά.

Καλή σου ώρα λοιπόν γυναίκα από το Ιβρινδί που ποτέ δεν ντροπιάστηκες στο μύλο του Γκιουν Γκιορκές. 

Καλή σου ώρα μπακάλη από το Τομάζι, με το λαιμό κομμένο, που θωρείς κατά το πέλαγο κορμιά που ξεβράζει η θάλασσα στην Πούντα, κορμιά λογχισμένα ή πνιγμένα πριν ή μετά την ατίμωση. 

Καλή σας ώρα ορφανά του Μπαϊρακλί, του Βουτζά, του Τραπάκιοϊ, κρυμμένοι του Δαραγάτς και του Πανιώνιου, βρέφη διαμελισμένα στον Κουκλουτζά και στον Μπουρνόβα, ζωντανοί θάνατοι στα χαρέμια της Μαγνησίας, σπαθιές, κομμένα χέρια και συντριμμένα κρανία. 

Καλή σας ώρα κορίτσια από τ’ Αλάτσατα, στα Εισόδια ταμένα και σφαγμένα, χωρίς τραγούδι του βιολιτζή του Λάλα, των πηγαδιών κορίτσια, που διαλέξατε το θάνατο κι αυτός αρνιόταν, κορίτσια του Ρεΐς Ντερέ που συρθήκατε στα σκλαβοπάζαρα του Ικονίου και του Μπαλούκεσερ ή που καήκατε κλεισμένα στα σχολειά σας. 

Καλή σας ώρα αγόρια της Μαγνησίας και του Αξαριού που σφαχτήκατε στη χαράδρα του Φρένελι, κόκκαλα ευζωνικά που γίνατε ασβέστης στις σπηλιές του Ουσάκ. 

Καλή ώρα και σ’ εσάς, κορίτσια που κυλήσατε στα Βούρλα, παιδιά που λιώσατε απ’ τις θέρμες της Νέας Καρβάλης, χήρες που αναστήσατε ζωές στις παράγκες της Αγια- Σωτήρας. 

Εσείς, εσείς είστε οι θεές και οι θεοί που οι ψυχές σας τη γη της Ιωνίας ενθυμούνται ακόμη. Εσείς, εσείς είστε η απάντηση, σε όποιαν ερώτηση κι αν μας κάνουν από τότε κι είναι σπαθί η μνήμη σας η αδικαίωτη.

ΠΗΓΗ: 

Kostas Hatziantoniou

geromorias