και ευπροσήγορος,
ετίμα όλους και επροσκύνει,
είχε το μέγεθος του σώματος μέσον
και σύμμετρον,
δεν επαρουσιάζετο εις κάθε άνθρωπον,
ήτο μακράν από τόν γέλωτα και έξω από
κάθε ταραχήν και θυμόν"
"Το χρώμα του θεοδόχου Της σώματος
ήτο όμοιο με το χρώμα του σιταριού.
Είχε ξανθάς τάς τρίχας της κεφαλής,
είχεν οφθαλμούς πολλά ωραίους,
χρωματισμένους με θείαν σεμνότητα,
ωραισμένους με κόρας οξείς και όμοιας
με τήν ελαίαν και καλλυνομένας με
βλεφαρίδας φαιδροπρεπείς.
Είχε τα οφρύδια μαύρα, κυκλικώς σχηματισμένα.
Είχε τήν μύτην ομαλήν και ευθείαν.
Τα πανάμωμα χείλη Της ήτον ανθηρά,
λάμποντα κοσμίως με ερυθρόν χρώμα
και γέμοντα από την των λόγων γλυκύτητα.
Είχε το ιεροπρεπές πρόσωπον ολίγον
μακρύ, είχε τάς θεοδόχους χείρας Της μακράς και τούς δακτύλους των χειρών μακρούς με λεπτότητα.
Και δια να ειπούμεν καθολικώς,
η Κυρία Θεοτόκος ήτο κατά τα εξωτερικά μέλη του σώματος γεμάτη τόση θείαν χάριν
και σεβασμιότητα, ώστε όπου όστις έβλεπεν Αυτήν, ελάμβανε εις την ψυχήν του κάποιον φόβον και ευλάβειαν και χωρίς να Τήν ηξεύρη προτύτερα, εγνώριζεν από μόνον τόν εξωτερικόν χαρακτήρα Της ότι Αύτη
Αληθώς εστί Μήτηρ Θεού."
(π Σπυρίδων, Ι. Ν. Μεταμ/φωσης Βριλησσίων)
Πηγή
yiorgosthalassis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου