Μ. Ιγνατίου: Τραγωδία Ερντογάν – Μόνο η Τουρκία δεν έχει πετρέλαιο ή φυσικό αέριο στην Αν. Μεσόγειο

Όταν ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου και ο πρόεδρος της Αιγύπτου, στρατηγός αλ Σίσι, σε χωριστές συναντήσεις με ανώτατους αξιωματούχους στη Λευκωσία και την Αθήνα έθεσαν το θέμα της «ορθής λύσης του Κυπριακού», ουδείς ανέμενε τι θα ακολουθούσε.

Το επόμενο μήνυμα, λίγο-πολύ, ήταν μία αυστηρή προειδοποίηση προς την Κύπρο και την Ελλάδα, να μην μπάσουν την Τουρκία από το …παράθυρο, στο παιγνίδι της ενέργειας στην ανατολική Μεσόγειο.

Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που η Αθήνα και η Λευκωσία πολέμησαν «μέχρις εσχάτων» στην Ελβετία για να εξασφαλίσουν την αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων από την Κύπρο και τον τερματισμό των τουρκικών εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων της κατοχικής δύναμης.

Στο Κραν Μοντανά της Ελβετίας, όπου παίχθηκε η τύχη της Κύπρου στη διάρκεια ενός αποτυχημένου δείπνου, στο οποίο οι συμμετέχοντες δεν μπόρεσαν να απολαύσουν τα πλούσια εδέσματα του Grand Hotel du Golf, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς εκνεύρισε τον Τούρκο ομόλογό του, ο οποίος είπε και την τελευταία κουβέντα: Η Τουρκία θα μείνει στην Κύπρο. Είχε προηγηθεί ένα απίστευτο περιστατικό μερικές ημέρες πριν, στη διάρκεια του οποίου ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου, πάλι υπό την πίεση του κ. Κοτζιά, ομολόγησε ότι η τουρκική στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο είναι απαραίτητη για να επεμβαίνει και στο νότο, εννοώντας τις ελεύθερες περιοχές του νησιού.

H νέα σύγκρουση της Άγκυρας και του Ισραήλ οφείλεται σε διάφορους παράγοντες -τα δικαιώματα των Παλαιστινίων είναι για μία χρήση, μόνο για συσπείρωση των ισλαμιστών-, αλλά το μείζον συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι ο Ταγίπ Ερντογάν έχει εκνευριστεί και θυμώσει με τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου επειδή ο τελευταίος δεν συμφωνεί με το σχέδιο κατασκευής του αγωγού από το Εβραϊκό Κράτος προς την Τουρκία για να μεταφέρεται το ισραηλινό φυσικό αέριο προς την Ευρώπη. Αντίθετα ο πρωθυπουργός του Ισραήλ σκέφτεται σοβαρά και σχεδιάζει επί τούτου την κατασκευή του αγωγού EastMed μέσω της Κύπρου, της Ελλάδας και της Ιταλίας, ακόμα και αν αυτή είναι χρονοβόρα και πιο ακριβή λύση. Ισραηλινοί αξιωματούχοι ενημέρωσαν όσους ήθελαν να τους ακούσουν, ότι πάνω απ’ όλα και όλους θέτουν τα στρατηγικά συμφέροντα του Ισραήλ.

Η συζήτηση του θέματος αυτού του αγωγού, ξεκίνησε από το Τελ Αβίβ στις συνομιλίες που είχαν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ο κ. Νετανιάχου και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας. Στην πραγματικότητα είναι η συνέχεια της συζήτησης επί των σχεδιασμών που εκπόνησαν πρώτοι ο υπουργός Ενέργειας της Κύπρου Γιώργος Λακκοτρύπης και ο αρμόδιος υπουργός επί κυβέρνησης Σαμαρά, Γιάννης Μανιάτης.

Το θέμα της ενέργειας είναι αυτό που πονά περισσότερο τον Ταγίπ Ερντογάν και τον αναγκάζει συχνά-πυκνά να γίνεται εκτός εαυτού και να εξυβρίζει και να απειλεί τους Ισραηλινούς. Ανώτερος διπλωμάτης του Ισραήλ, που ενημέρωσε μέλη «δεξαμενών σκέψεων» στην αμερικανική πρωτεύουσα, είπε μία κουβέντα που τα λέει όλα: Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα στην ανατολική Μεσόγειο που δεν έχει ίχνος πετρελαίου και φυσικού αερίου. Μιλώντας περισσότερο περιπαικτικά, ένας εκ των αναλυτών που παραβρέθηκαν στην ενημέρωση, είπε ότι «η Τουρκία κατέλαβε το λάθος κομμάτι της Κύπρου», εννοώντας ότι όλος ο φυσικός πλούτος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι συσσωρευμένος στη νότια Κύπρο.

Στο παιγνίδι της ενέργειας παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο η Μεγαλόνησος, επειδή είναι η μόνη χώρα της περιοχής που συνομιλεί με όλους και έχει προχωρήσει σε συμφωνίες με τις μεγάλες δυνάμεις της ανατολικής Μεσογείου: Την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Επίσης η Κύπρος προχωρεί σε συμφωνίες με τον Λίβανο και την Ιορδανία, που επίσης διαθέτουν πλούσιο ενεργειακό πλούτο, αν και δεν έχουν προχωρήσει ακόμα σε έρευνες. Έτσι, θα αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο για όλα τα κράτη και θα λύσει και το πρόβλημα της εμπορικής συμφωνίας μεταξύ του Ισραήλ και της Αιγύπτου, που θα συνεργάζονται μέσω της Κύπρου, η οποία θα «αγοράζει» το φυσικό αέριο της μίας χώρας και θα το «πουλά» στην άλλη.

Σύμφωνα με κυπριακή πηγή, που ασχολείται με τα ενεργειακά θέματα, ο εκνευρισμός του κ. Ερντογάν ξεκίνησε όταν πληροφορήθηκε την περασμένη Δευτέρα ότι το Ισραήλ θα δεχόταν την πρόταση της Λευκωσίας για να συγκληθεί τετραμερής συνάντηση κορυφής στην κυπριακή πρωτεύουσα με αντικείμενο συζήτησης τον EastMed. Σε αυτήν θα συμμετέχουν επίσης απεσταλμένοι της Ελλάδας και της Ιταλίας και αναμένεται να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις, αφού στο μεταξύ θα έχει ολοκληρωθεί η μελέτη του κόστους του αγωγού. «Όλα τα υπόλοιπα, και τα δάκρυα του Ερντογάν για τους Παλαιστίνιους» είναι δημόσιες σχέσεις», τόνισε η πηγή.

Μέχρι την περασμένη Δευτέρα, ο Τούρκος ηγέτης πίστευε ότι ο κ. Νετανιάχου είχε συμφωνήσει με τον υπουργό του επί της Ενέργειας, Yuval Steinitz, για να ξεκινήσει με στόχο την άμεση ολοκλήρωση, η συζήτηση για τον αγωγό προς την Τουρκία. Ο κ. Ερντογάν είχε μείνει με την εντύπωση ότι ο γαμπρός του, και υπουργός Ενέργειας, Μπεράτ Αλμπαϊράκ, είχε συμφωνήσει τα πάντα με τον κ. Steinitz.

Στην Τουρκία, όπου δεν βλέπουν πάντα φαντάσματα, έχουν ανακαλύψει εσχάτως ότι το Ισραήλ διατηρεί στενές σχέσεις συνεργασίας με τους Κούρδους του Ιράκ, οι οποίοι έχουν δεχθεί ποικιλοτρόπως βοήθεια από το Τελ Αβίβ για να στήσουν το αυτόνομο κράτος τους. Οι φόβοι των Τούρκων είναι αληθινοί, καθώς η Ουάσιγκτον είχε δώσει την πρωτοκαθεδρία στο Ισραήλ, για να συνεργάζεται με τους Κούρδους, μετά τον τελευταίο πόλεμο.

Ένας εκ των ηγετών της ισραηλινής αντιπολίτευσης, ο Yair Lapid αποκάλυψε τους τρόπους αντίδρασης του Ισραήλ στο μπαράζ των βίαιων επιθέσεων από τον κ. Ερντογάν και άλλους ισλαμιστές πολιτικούς. Εισηγήθηκε την Πέμπτη ότι πρέπει άμεσα το Ισραήλ να αναγνωρίσει την αρμενική Γενοκτονία και επίσης να ανακοινώσει πρώτο την αναγνώριση του ανεξάρτητου Κουρδιστάν. Σημειώνεται ότι από το Γραφείο του κ. Νετανιάχου τέθηκε και η κατοχή της Κύπρου ως θέμα διαφωνίας με την Τουρκία.

Ζητά να υιοθετηθεί πιο σκληρή πολιτική απέναντι στην Τουρκία, και άμεσα να ανακοινωθεί επίσημα η εγκατάλειψη κάθε σκέψης για την κατασκευή αγωγού σε συνεργασία με την Τουρκία. Για το θέμα αυτό, έγινε γνωστό από πηγή στην Ουάσιγκτον ότι στην πραγματικότητα το Ισραήλ εκμεταλλεύθηκε την Τουρκία αφήνοντας το θέμα ανοικτό, για να μπορεί να το θέσει κατά την παρουσίαση του ενεργειακού πλούτου της χώρας σε μεγάλες ξένες εταιρείες. «Το έργο (εννοεί τον αγωγό προς την Τουρκία) είναι εμπορικά, νομικά και πολιτικά ανέφικτο. Ο κ. Steinitz ήθελε να δείξει σε πιθανούς επενδυτές ότι υπάρχουν πολλοί δίοδοι εξαγωγών, αλλά οι εταιρείες δεν πείστηκαν», μας είπε η πηγή.

Σύμφωνα με τον κ. Lapid, πρέπει να ξεχαστεί το «λανθασμένο όνειρο» της οικοδόμησης αγωγού για την εξαγωγή φυσικού αερίου προς την Τουρκία. «Το Ισραήλ», είπε, «δεν μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό του να εξαρτάται από έναν πελάτη, (όπως η Τουρκία), ο οποίος έχει μετατραπεί σε εχθρικό κράτος. Οι Τούρκοι πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να μας κλωτσούν και να μας ζητούν περισσότερα», τόνισε.

Η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν, για πρώτη φορά στη νεότερη πολιτική ιστορία τους, την ευκαιρία να επιτύχουν μία αλλαγή της πολιτικής του Ισραήλ αναφορικά με την Τουρκία και να οικοδομήσουν ισχυρή στρατηγική σχέση, που θα περιλαμβάνει και τον στρατιωτικό τομέα. Έτσι κι αλλιώς, με ειδική άδεια του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, το 2008, που ανανέωσαν και οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν, τα μαχητικά αεροπλάνα της Πολεμικής Αεροπορίας του Ισραήλ πετούν καθημερινά στους ελληνικούς ουρανούς, χρησιμοποιώντας τον εναέριο χώρο της Ελλάδας, μέχρι την Κρήτη. Την ίδια άδεια εξασφάλισαν και από τις εκάστοτε κυπριακές κυβερνήσεις για να πετούν πάνω από το νησί, συμπεριλαμβανομένων και των κατεχόμενων περιοχών.

Μετά την κατάρρευση των σχέσεων με την Τουρκία και την ανάδειξη της σε εχθρικό κράτος για το Ισραήλ, μία τριμερής στρατιωτική συμφωνία με την Ελλάδα και με συνδετικό κρίκο την Κύπρο, είναι πιο εύκολη παρά ποτέ…

ΠΗΓΗ: mignatiou.com

tribune

Η Σύρραξη με την Ρωσία Είναι η Επιλογή Πολιτικής της Ουάσιγκτων. To αποδεικνύει η ομοφωνία στο Κογκρέσο για τις νέες απρόκλητες «κυρώσεις».

Paul Craig Roberts, 28-7-2017

[ «Ο Πόλεμος είναι στα χαρτιά, είναι η δυσοίωνη διάγνωση του πολύπειρου Αμερικανού καθηγητή, συγγραφέα, πρώην υπουργού, αρχισυντάκτη και δημοσιολόγου διεθνούς ακτινοβολίας, μετά την ομόφωνη στο κογκρέσο κήρυξη οικονομικού πολέμου στη Ρωσία. Ο δικός του τίτλος στο κατωτέρω άρθρο ήταν: «Το νέο νομοσχέδιο ρωσικών κυρώσεων είναι το μνημείο εγκληματικότητας της Ουάσιγκτων». Ιδού πως τον υποστηρίζει:]

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών, με σχεδόν παμψηφία στη Βουλή όσο και στη Γερουσία, κατέστησε σαφές ότι προτιμά να καταστρέψει τον Πρόεδρο των ΗΠΑ και να αυξήσει τον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου από το να αποφύγει την σύρραξη με τη Ρωσία, ομαλοποιώντας τις σχέσεις.

Η ψήφος για τις νέες κυρώσεις καθιστά μάταιο για τον Πρόεδρο Τραμπ να θέσει βέτο κατά του νομοσχεδίου, αφού υιοθετήθηκε και από τα δύο σώματα με πλειοψηφία μεγαλύτερη των δύο τρίτων που απαιτείται για την ανατροπή της προεδρικής αρνησικυρίας. Το μόνο που μπορεί να πετύχει ο Τραμπ με ένα βέτο είναι να αποδείξει τις ψευδείς κατηγορίες ότι συνεργάζεται με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Το νομοσχέδιο των νέων κυρώσεων αποκλείει την δυνατότητα μείωσης των αυξανομένων εντάσεων μεταξύ των δύο μεγαλύτερων πυρηνικών δυνάμεων.Επίσης αποδεικνύει ότι εάν το Κογκρέσο έχει οποιοδήποτε ενδιαφέρον για την μείωση του κινδύνου πολεμικής σύρραξης και την αποφυγή ρήξεως με την Ευρώπη για τις κυρώσεις,το Κογκρέσο ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο να συνεχίσει να εισπράττει την χρηματοδότηση των προεκλογικών δαπανών των μελών του από το ισχυρό και πλούσιο σύμπλεγμα συμφερόντων άμυνας και ασφάλειας και να κερδοσκοπεί με το διογκούμενο μίσος κατά της Ρωσίας που καλλιεργούν τα αμερικανικά ΜΜΕ.

Αυτή η ριψοκίνδυνη και ανεύθυνη ενέργεια του Κογκρέσου καθιστά απολύτως σαφές ότι η Ουάσιγκτων έχει εσκεμμένως επιλέξει την σύρραξη με την Ρωσία ως το βασικό στοιχείο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. ΄Ισως τώρα η ρωσική κυβέρνηση να εγκαταλείψει την προσφιλή της ψευδαίσθηση ότι ένα διακανονισμός με την Ουάσιγκτων είναι επιτεύξιμος.

Όπως έχω γράψει επανειλημμένως, o μόνος τρόπος που μπορεί η Ρωσία να επιτύχει έναν διακανονισμό με την Ουάσιγκτων είναι να συνθηκολογήσει και να αποδεχτεί την αμερικανική ηγεμονία. Κάθε περαιτέρω αντίσταση της ρωσικής κυβέρνησης σ’ αυτό το εξόφθαλμο γεγονός θα αποδείκνυε επικίνδυνη πλάνη της ρωσικής ηγεσίας.

 Το φύλλο συκής που επέλεξε το Κογκρέσο για την παραβίαση των διπλωματικών πρωτοκόλλων και του Διεθνούς Δικαίου είναι ο ανυπόστατος ισχυρισμός περί ρωσικής επέμβασης υπέρ του Τραμπ στην αμερικανική προεδρική εκλογή.

Μια οργάνωση πρώην αξιωματούχων των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών πρόσφατα ανακοίνωσε ότι πραγματοποιήθηκε επισταμένη επιστημονική έρευνα για το θρυλούμενο ρωσικό «χάκινγκ» και το πόρισμα είναι πως δεν υπήρξε τέτοια ηλεκτρονική παρέμβαση. Υπήρξε μια εσωτερική διαρροή και η διαρροή αντιγράφηκε σε ειδική συσκευή όπου της προστέθηκαν ρωσικά «δακτυλικά αποτυπώματα». Δεν υπάρχει το παραμικρό έγκυρο ερευνητικό στοιχείο που να τεκμηριώνει και ίχνος ρωσικής ηλεκτρονικής παρέμβασης.

Είναι όλα κατασκευάσματα, και όλοι όσοι υποστηρίζουν ρωσική ανάμειξη το ξέρουν. Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον ισχυρισμό για ρωσικό «χάκινγκ» και τον ισχυρισμό του Χίτλερ το 1939 «χθες τη νύχτα πολωνικά στρατεύματα πέρασαν τα σύνορά μας», το φύλο συκής του Χίτλερ για την εισβολή στην Πολωνία.

Το γεγονός ότι το Κογκρέσο χρησιμοποιεί ένα διαβόητα διαφανές ψεύδος για να δικαιολογήσει την παραβίαση του διεθνούς δικαίου και εσκεμμένα επιδεινώνει τις σχέσεις τόσο με την Ρωσία όσο και με την Ε.Ε. αποδεικνύει πόσο αποφασισμένη είναι η Ουάσιγκτων να εντείνει την σύγκρουση με την Ρωσία.

Περιμένετε περισσότερους ψευδείς ισχυρισμούς, περισσότερη δαιμονοποίηση, περισσότερες απειλές.

Ο Πόλεμος είναι στα χαρτιά.

paulcraigroberts.org

infognomonpolitics

Η νέα φιλοσοφία των Θρησκευτικών

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΚΑΣΑΣ

• 

Τα εξώφυλλα των Φακέλων μαθήματος για τα Θρησκευτικά. Τα νέα προγράμματα σπουδών πέρασαν από χίλια κύματα μέχρι την τελική μορφή τους .

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:Εκπαίδευση

Με τους στίχους του Φοίβου Δεληβοριά για το τραγούδι του «Ενας ίσον Κανένας» ξεκινά η πρώτη θεματική ενότητα –με τίτλο «Ζούμε μαζί»– των Φακέλων για το μάθημα των Θρησκευτικών της Γ΄ Δημοτικού. Η αρχή αυτή σηματοδοτεί και τη φιλοσοφία των νέων προγραμμάτων σπουδών για το μάθημα, τα οποία πέρασαν από... χίλια κύματα –Εκκλησίας, πολιτικών και θεολόγων– μέχρι που να εκδοθούν στην τελική τους μορφή, που παρουσιάζει σήμερα η «Κ».

Ειδικότερα, κάθε Φάκελος στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου περιλαμβάνει πηγές, κείμενα αναφοράς, μαρτυρίες, σύγχρονα θεολογικά δοκίμια, υλικό της θεολογικής επιστήμης και της ορθόδοξης παράδοσης καθώς και ιδέες για διερευνητικές και βιωματικές εργασίες και δραστηριότητες. «“Οι εικόνες και τα γράμματα είναι, στην πραγματικότητα, συγγενείς εξ αίματος”, υποστηρίζει ο Ερνστ Γκόμπριτς. Με αυτά τα δύο ο άνθρωπος εντυπώνει, αποτυπώνει και μοιράζεται με τους γύρω του τόσο τον εσωτερικό του κόσμο όσο και τον εξωτερικό κόσμο που τον περιβάλλει. Είναι γεγονός πως η εικόνα έχει τεράστια δύναμη και η εντύπωση που προκαλεί στον άνθρωπο είναι πολύ ισχυρή. Οπως είπε και ο Ξουν Zι, Κινέζος ζωγράφος του 4ου αιώνα π.Χ., “μία εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις!”» είναι μία αναφορά στο κεφάλαιο για τη δύναμη της εικόνας στον Φάκελο Β΄ Γυμνασίου. «Η συζήτηση, στον δημόσιο χώρο, πραγματικοτήτων με δημόσιο χαρακτήρα, καθώς εντός αυτού αναπτύσσονται, με αυτόν διαλέγονται, από αυτόν επηρεάζονται και αυτόν συνδιαμορφώνουν, δεν αποτελεί πολυτέλεια, πολύ περισσότερο δεν αποτελεί ύποπτη υπερβολή, απερισκεψία, αλλά βαθιά αναγκαιότητα η οποία κυρίως και πάνω από όλα συνδέεται με την ιστορική στιγμή. Τόσο η Εκκλησία, όσο και η Αριστερά, αποτελούν σημεία αναφοράς μεγάλων τμημάτων του ελληνικού λαού, από τα οποία απαιτείται τολμηρή και ξεκάθαρη κατάθεση θέσεων. Βέβαια, μια τέτοια προσπάθεια προϋποθέτει κατάφαση στην αλλαγή ενός κόσμου που αλλάζει και μας αλλάζει, τη στιγμή που όσο εμείς αλλάζουμε τον αλλάζουμε. Eνα πέρασμα, δηλαδή, από την ανεύθυνη παρακολούθηση-ενοχοποίηση της ζωής των άλλων, στην έμπονη ζωή με τον άλλο, ζωή για τον άλλο, ζωή στον άλλο. Μια αναχώρηση από την εργαλειακή - συστημική κατανόηση του ανθρώπου και μια αυτοπαράδοση στο θαύμα του κοινού, όχι κατ’ ανάγκην ταυτόσημου, βηματισμού», αναφέρει ο Φάκελος της Β΄ Λυκείου για την Εκκλησία και Αριστερά.

Oι πηγές

Ο Φάκελος Μαθήματος έχει κυρίως πηγές από βιβλικά, πατερικά, λειτουργικά, αγιολογικά και ιστορικά κείμενα, εικονιστικό υλικό από την εκκλησιαστική παράδοση, καθώς και από τη θρησκευτική και κοσμική τέχνη, φωτογραφίες, σκίτσα, χάρτες, διαγράμματα, αποσπάσματα από τη σύγχρονη θεολογική βιβλιογραφία, λογοτεχνικά κείμενα, βιογραφικά στοιχεία για εκκλησιαστικές, θεολογικές και άλλες θρησκευτικές προσωπικότητες, πολιτισμικά, λαογραφικά και λογοτεχνικά στοιχεία. Επίσης, περιλαμβάνει κείμενα και στοιχεία από άλλες θρησκευτικές παραδόσεις, με κριτήριο επιλογής την πληρέστερη γνώση του θρησκευτικά διαφορετικού, και την καλλιέργεια διαπολιτισμικής και διαθρησκευτικής ενημέρωσης.

Οπως ανέφερε στην «Κ» ο Σταύρος Γιαγκάζογλου, θεολόγος και σύμβουλος του υπουργείου Παιδείας «οι Φάκελοι θέτουν μία διαφορετική οπτική σε σχέση με το έως τώρα στη μάθηση. Θέλουμε ο μαθητής να μπορεί να διαβάζει τη θρησκευτική παράδοση, τα κείμενα, τη γλώσσα, την τέχνη, με όρους του σήμερα». Οι Φάκελοι Μαθήματος στα Θρησκευτικά θα διανεμηθούν στα σχολεία και στους μαθητές τον προσεχή Σεπτέμβριο, ενώ τα νέα βιβλία, στην ίδια φιλοσοφία με τους Φακέλους, θα φθάσουν στα σχολεία το 2019

kathimerini

ΣΧΟΛΙΟ:Tό άκρον άωτον τής ανοησίας ξεστόμισε ό άμοιρος Γιαγκάζογλου."Θέλουμε ο μαθητής να μπορεί να διαβάζει τη θρησκευτική παράδοση, τα κείμενα, τη γλώσσα, την τέχνη, με όρους του σήμερα"
Δέν θάπρεπε νά μπείς στόν κόπο νά μάς αποδείξεις όμορφε ότι ο άνθρωπος είναι Χρονικό όν;
 Ριγμένο στήν χρονικότητα,αναγκασμένο νά κυλά στήν ροή τής εποχής η οποία καταλήγει στό τίποτα; Πώς θά διαβάζει ανόητε ο μαθητής τό πυθαγόρειο θεώρημα μέ όρους τού σήμερα; Γιά πές μας εσύ πώς τά καταφέρνεις; Δέν είναι επιστήμη η θεολογία;
Αμέθυστος

ΕΚΤΑΚΤΟ – Την ενοχή Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ πρότεινε ο εισαγγελέας

Διασύρεται η κυβέρνηση που δέχθηκε να του πληρώσει(!) τα δικαστικά έξοδα

«Βάλτε τον φυλακή» φώναζε το ακροατήριο

Μεγάλες φουρτούνες στην κυβέρνηση και νέα σύγκρουση με Βρυξέλλες προμηνύουν οι εξελίξεις καθώς την ενοχή του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος κατ´ εξακολούθηση πρότεινε ο εισαγγελέας της έδρας του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων της Αθήνας.

Η πρόταση του Εισαγγελέα είναι κόλαφος για την κυβέρνηση γιατί οι δανειστές όχι μόνο απαίτησαν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ να πληρώσει τα δικαστικά έξοδα της υπόθεσης Γεωργίου, αλλά ζήτησαν και δημόσια δήλωση «συγγνώμης» για την υποτιθέμενη ταλαιπωρία του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ.

Κι όλα αυτά συνέβησαν για να κλείσει η συμφωνία και να πάρει η Ελλάδα την δόση των 7.7 δισεκατομμυρίων από τον ESM!

«Υπήρχε έντονη ανάγκη εκείνη την περίοδο να σταθεί στο ύψος της η ΕΛΣΤΑΤ.

Ο Ανδρέας Γεωργίου όφειλε να δώσει βήμα στα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ και να ακούει τις απόψεις τους.

Παρέβη τον σεβασμό στο νόμο και στην ομάδα, στην συλλογικότητα»ανέφερε μεταξύ άλλων ο εισαγγελέας.

Επιπλέον για το ζήτημα της διατήρησης παράλληλα θέσης από τον πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ και στο Δ.Ν.Τ, ο εισαγγελέας επισήμανε δεικτικά πως «Η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι τίμια αλλά και να φαίνεται», θέτοντας το ερώτημα για το εάν ο κ. Γεωργίου θα είχε επιλέγει για τη θέση του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ εάν είχε αποκαλύψει την παραμονή του και σου Δ.Ν.Τ για διάστημα μερικών μηνών.

Την πρόταση υποδέχθηκε το ακροατήριο με χειροκροτήματα και φωνάζοντας «Ζήτω η Ελλάς».

Από το πρωί η δίκη διεξάγεται με το ακροατήριο να διακόπτει συνέχεια τη διαδικασία.

Μάλιστα η πρόεδρος διέταξε τη 48ωρη κράτηση μίας εκ των ακροατών που είχε παρέμβει αρκετές φορές διακόπτοντας τη δίκη.

Υπενθυμίζουμε ότι «Άμεσο δόλο» απέδωσε η πανεπιστημιακός και πρώην μέλος του ΔΣ της Αρχής, Ζωή Γεωργαντά, στον πρώην πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου, που δικάζεται σε δεύτερο βαθμό με την κατηγορία της παράβασης καθήκοντος, σχετικά με την αναθεώρηση του ελλείμματος του 2009.

Ο κ. Γεωργίου, δικάζεται ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου, σε δεύτερο βαθμό, μετά από έφεση υπέρ του νόμου, που άσκησε η Εισαγγελία στην αθωωτική απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου.

Η κατηγορία που αποδίδεται σε βάρος του, αφορά καταγγελίες της κ. Γεωργαντά και άλλων μελών της Αρχής, ότι διατήρησε για ορισμένους μήνες, από τον Αύγουστο έως τον Νοέμβριο του 2010, παράλληλα με την ιδιότητα του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ και εκείνη του υπαλλήλου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Επιπλέον, του καταλογίζεται ότι δεν συγκαλούσε το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΛΣΤΑΤ, αν και είχε σχετική υποχρέωση βάσει του νόμου, με αποτέλεσμα να λάβει όλες τις αποφάσεις για τα στοιχεία που αφορούν το έλλειμμα του 2009, βάσει των οποίων η χώρα τέθηκε σε καθεστώς Μηχανισμού Στήριξης, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των υπολοίπων μελών της ανεξάρτητης αρχής.

Στην κατάθεσή της η κ. Γεωργαντά υποστήριξε πως ο Ανδρέας Γεωργίου παρέβη το νόμο, έχοντας «άμεσο δόλο» και πως «είχε σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό του ηθικό και υλικό όφελος».

Η πανεπιστημιακός επέμεινε στις καταγγελίες της σχετικά με την διατήρηση από τον κ. Γεωργίου της θέσης του ως υπαλλήλου του ΔΝΤ και του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, ότι ο κατηγορούμενος «ήρθε με εντεταλμένη υπηρεσία» και τόνισε πως «αν το είχε πει στη διάσκεψη των προέδρων της Βουλής δεν θα επιλεγόταν ως πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, αλλά ούτε καν ως μέλος, διότι δεν είχε θέση καθηγητού».

Η καθηγήτρια υποστήριξε πως από τα στοιχεία που μπορεί να γνωρίζει, θεωρεί πως το έλλειμμα του 2009 ήταν γύρω στο 4 με 5%,τοποθέτηση που πυροδότησε την αντίδραση του κοινού που άρχισε να χειροκροτεί και να φωνάζει: «Προδότες», «κρεμάλα στο Σύνταγμα», «όλοι μέσα» και άλλα, προκαλώντας την άμεση αντίδραση της προέδρου, η οποία προσπαθούσε να επιβάλει την τάξη.

Η μάρτυρας συνέχισε τον συλλογισμό της, υποστηρίζοντας πως η χώρα είχε ένα από τα χαμηλότερα ελλείμματα «αλλά μπορούσαμε και πληρώναμε τα χρέη μας γιατί είχαμε οικονομική δραστηριότητα.

Ο Γεωργίου οδήγησε σε παρατεταμένη ύφεση» είπε χαρακτηριστικά η κ. Γεωργαντά, προκαλώντας νέα ξεσπάσματα από το ακροατήριο και εκνευρισμό στην πρόεδρο, που άρχισε να ζητά από κάποιους να βγουν από την αίθουσα.

Στο δικαστήριο κατέθεσαν και άλλα πρώην στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ, καθώς και ο εκπρόσωπος των εργαζομένων στο ΔΣ της Αρχής.

Η Έδρα επέμεινε με αρκετές ερωτήσεις, κυρίως προς τον μάρτυρα Γιώργο Συμιγιάννη, οικονομολόγο, μέλος της ΕΛΣΑΤ και πρώην διευθυντή της ΤτΕ, για το εάν υπήρξε μελέτη προκειμένου να ενταχθούν οι 17 ΔΕΚΟ στην Γενική Κυβέρνηση και συνακόλουθα τον εκ νέου προσδιορισμό του ελλείμματος του 2009.

Πρόεδρος: Τις μελέτες τις είδατε;

Ξέρετε αν ολοκληρώθηκαν;

Μπορεί και να δικαίωναν τον κ. Γεωργίου!

Κοιτάξατε να δείτε αν ολοκληρώθηκαν;

Μάρτυρας: Όχι, δεν είχαμε την δυνατότητα.

Πρόεδρος: Ποια δυνατότητα;

Μέλη του ΔΣ ήσασταν, όχι διακοσμητικά στοιχεία.

Να πάτε στα γραφεία των υπαλλήλων και να τα ζητήσετε!

Μήπως δεν είχατε την αρμοδιότητα και την είχε μόνο ο πρόεδρος;

Λέτε δηλαδή ότι είχανε τα στοιχεία οι υπάλληλοι και δεν τα είχατε εσείς;

Πριν απαντήσει ο μάρτυρας, το πρώην μέλος του ΔΣ της Αρχής και ένας εκ των καταγγελλόντων του κ. Γεωργίου, απάντησε στην πρόεδρο:

«Πουθενά δεν υπήρχαν μελέτες.

Δεν μας επέτρεπε ο κ. Γεωργίου να δούμε οποιονδήποτε υπάλληλο.

Αυτό έγινε από τον Σεπτέμβριο του 2010 και μετά..».

Στην κατάθεσή του ο εκπρόσωπος των εργαζομένων, Κωνσταντίνος Σκορδάς τόνισε, πως τα στοιχεία για το έλλειμμα «σαφέστατα έπρεπε να περάσουν από το ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ» και συμπλήρωσε:

«Πουθενά δεν ανέφερε ο νόμος ότι ο πρόεδρος αποφασίζει μόνος του και χωρίς το επταμελές συμβούλιο».

Παράλληλα, επισήμανε πως ποτέ δεν του δόθηκε η δυνατότητα να διαπιστώσει εάν η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε για την επίμαχη αναθεώρηση ήταν σωστή.

πηγη

national-pride

Γιατί ο Πούτιν επέλεξε αυτή τη στιγμή; Τα κίνητρα και οι σκέψεις του στην επιλογή της κλιμάκωσης με τις ΗΠΑ

FILE PHOTO. Russian President Vladimir Putin (C-L), Russian Foreign Minister Sergei Lavrov (L), US President Donald J. Trump (C-R) and US Secretary of State Rex Tillerson (R) meet for a bilateral on the sidelines of the G20 summit in Hamburg, Germany, 07 July 2017. EPA, MICHAEL KLIMENTYEV / SPUTNIK / KREMLIN POOL

Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ 
Ως κεραυνός εν αιθρία έπεσε στη διεθνή ειδησεογραφία χθες το βράδυ η είδηση της απόφασης του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν να διατάξει την άμεση αποχώρηση εκατοντάδων Αμερικανών διπλωματών (755) από τη Ρωσία σε αντίποινα για τις συνεχιζόμενες και εντεινόμενες μάλιστα κυρώσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες. 
Κατά δήλωση, η Ρωσία μειώνει τον αριθμό του προσωπικού της αμερικανικής διπλωματικής αντιπροσωπείας ώστε η εκπροσώπηση να είναι στον ίδιο αριθμό με αυτή της Ρωσίας στις ΗΠΑ, που ανέρχεται στα 455 άτομα, ενώ οι Αμερικανοί είχαν στη Ρωσία περισσότερα από 1.000 άτομα. 

Το μεγάλο ερώτημα που από τις επόμενες ώρες θα ξεκινήσουν να επιχειρούν να προσεγγίσουν οι αναλυτές, είναι τα πραγματικά κίνητρα πίσω από την ενέργεια αυτή του Ρώσου προέδρου, καθώς πρόκειται για μια εντυπωσιακή ενέργεια η οποία εκ πρώτης όψεως κλιμακώνει κάθετα τη διένεξη ανάμεσα στη Μόσχα και την Ουάσιγκτον. 

Εάν λάβουμε αυτή την παρατήρηση περί κλιμάκωσης ως θεμελιώδη υπόθεση, το αμέσως επόμενο ερώτημα που εγείρεται είναι το ποια κίνητρα οδηγούν μια πλευρά στην υιοθέτηση της κάθετης κλιμάκωσης, αφού σε μια πρώτη ανάγνωση, οι σχέσεις επιδεινώνονται και το αποτέλεσμα θα είναι το αντίθετο από αυτό που θεωρητικά προσδοκά η Μόσχα, δηλαδή λογικά δεν θα φέρει την εξομάλυνση και την άρση των κυρώσεων. 

Η κλιμάκωση είναι μια ακόμη στρατηγική επιλογή και τίποτα παραπάνω. Και όπως κάθε στρατηγική επιλογή σε θέματα διακρατικών σχέσεων, ασχέτως της πρώτης εντύπωσης που δημιουργείται, με βάση την ενίοτε «παράλογη λογική» της στρατηγικής επιστήμης, η επιθυμία και η στόχευση μπορεί να είναι ακριβώς η αντίθετη από αυτή που εκ πρώτης όψεως φαίνεται. 

Ας το δούμε λίγο πιο αναλυτικά και συστηματικά. Προφανώς, η Ρωσία δεν είναι ικανοποιημένη με το status quo και όλες της οι επιλογές θα πρέπει να θεωρηθεί ότι έχουν σαν στόχο να το αλλάξουν. Η πρώτη υπόθεση την οποία θα κάνουμε λοιπόν, είναι ότι η στόχευση του Βλαντιμίρ Πούτιν είναι διττή, καθώς αφορά τόσο το εσωτερικό όσο και το εξωτερικό μέτωπο, ενώ αυτοί οι δυο τομείς αλληλεπιδρούν. 

Είναι επίσης εύλογο να υποθέσει κανείς ότι οι οικονομικές κυρώσεις «πονούν» τη Ρωσία σημαντικά (τεκμηριώνεται αυτό από επίσημα στοιχεία) και από τη στιγμή που είναι φανερό ότι η επιλογή επιστροφής της Κριμαίας στην Ουκρανία δεν υφίσταται, ασχέτως του αν θεωρεί κανείς ορθή ή λανθασμένη, στρατηγικά, την ενέργεια της προσάρτησής της, το Κρεμλίνο κάτι πρέπει να κάνει. 

Η οικονομική δυσπραγία πλήττει τον πληθυσμό ολοένα και περισσότερο με αποτέλεσμα την τροφοδότηση εσωτερικών προβλημάτων. Η επιδείνωση της οικονομίας θα φέρει γκρίνια, σταδιακά, έστω και με πιο αργό ρυθμό από αυτόν που θα συνέβαινε σε μια άλλη, ενδεχομένως δυτική χώρα. 

Κατά συνέπεια, η υπόδειξη ενός εξωτερικού εχθρού, είναι μια κλασική «συνταγή» μιας ηγεσίας που επιθυμεί να συσπειρώσει τον πληθυσμό και να διατηρήσει την υποστήριξή του. Την ίδια στιγμή, αυξάνονται και τα προβλήματα και η αδυναμία κεντρικής χρηματοδότησης των Δημοκρατιών, υπάρχει κίνδυνος να προκαλέσει φυγόκεντρες τάσεις και ευρύτερη αναστάτωση. 

Στόχος της πρωτοβουλίας των Ρώσων δεν πρέπει όμως να είναι ο Τραμπ. Θα μπορούσε υπό κάποιες συνθήκες να υποτεθεί ότι η ρωσική πολιτική εξακολουθεί να επιδιωκει τη στήριξη του Αμερικανού προέδρου, καθώς η στάση του κατεστημένου στην Ουάσιγκτον εγείρει βάσιμες υποψίες, ότι οποιαδήποτε εναλλακτική θα μπορούσε απλά να αποδειχθεί απείρως χειρότερη. 

Στις ΗΠΑ δείχνει να πλειοψηφεί η τάση της πλειοψηφίας στην Ουάσιγκτον, ότι οι κυρώσεις επιτυγχάνουν τον στόχο τους και στριμώχνουν κάθε μέρα που περνάει τη Ρωσία περισσότερο, άρα πρέπει να παραμείνουν και εάν δίνεται αφορμή να ενισχύονται. 

Θεωρούν ότι η Ρωσία προσπαθεί να εμφανίζεται πιο ισχυρή από όσο πραγματικά είναι και η ανάγκη αυτή που αισθάνεται το Κρεμλίνο για να συγκαλύψει την αδυναμία του το οδηγεί σε ακριβά λάθη στρατηγικής, τα οποία εάν οι ΗΠΑ εμμείνουν στη πολιτική των κυρώσεων και η Ρωσία δεν κάνει πίσω, όσο οι τιμές των υδρογονανθράκων παραμένουν χαμηλές, απλά θα επιταχύνεται η οικονομική κρίση. 

Η νομοθεσία που εστάλη στον Λευκό Οίκο για υπογραφή από τον Τραμπ με την οποία το Κογκρέσο δένει τα χέρια του προέδρου στο θέμα της άρσης ή ακόμα και του χαλαρώματος των κυρώσεων, θέτοντας ως προϋπόθεση τη σύμφωνη γνώμη του Κογκρέσου, μια νομοθεσία που υπερψηφίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων, πρέπει να είναι η σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει. 

Άρα η χρονική σύμπτωση της ρωσικής κίνησης με τη νέα αμερικανική αντιρωσική νομοθεσία αποδεικνύει από μόνη της ότι η άρση των κυρώσεων είναι ο νούμερο ένα στόχος της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής άρα πράγματι έχουν φέρει αποτέλεσμα, κάτι που ενισχύει τους «σκληρούς» στην Ουάσιγκτον. 

Από την άλλη όμως, αυτό το δεδομένο επέβαλε την ταχεία ανάπτυξη πολιτικής η οποία θα αυξήσει το κόστος της συμπεριφοράς των «σκληρών» στην αμερικανική πρωτεύουσα, ώστε να μη θεωρήσουν ότι όποτε θέλουν μπορούν χωρίς επιπτώσεις να βάζουν στόχο τη Ρωσία και να την πλήττουν είτε για λόγους εσωτερικής είτε εξωτερικής πολιτικής. 

Υπ’ αυτή την έννοια, η ρωσική κίνηση μπορεί να θεωρηθεί ότι εξυπηρετεί τον πρόεδρο Τραμπ, αφού η απότομη και μάλλον δυσανάλογη -αιφνιδιαστικά- αντίδραση, έρχεται ως αποτέλεσμα των ενεργειών των αντιπάλων του, ανοίγοντάς του έναν δρόμο να τους επιτεθεί κατηγορώντας τους για «αμετροέπεια» και θυσία των αμερικανικών συμφερόντων στον βωμό του εσωτερικού πολιτικού «παιχνιδιού». 

Σε αυτό πιθανότατα θα συνεπικουρήσει και η στάση της Ευρώπης η οποία πολύ πρόσφατα και με επίκεντρο το Παρίσι και το Βερολίνο, εκφράζει λόγο διαφοροποίησης από την υπέρμετρη πίεση που ασκούν οι Αμερικανοί, με αποτέλεσμα να πλήττονται σημαντικά ευρωπαϊκά συμφέροντα. 

Εν ολίγοις, οι πρώτες ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι δεν υπάρχουν και πολλοί στον ευρωπαϊκό πυρήνα που συμμερίζονται το «αμερικανικό όραμα» της οικονομικής κατάρρευσης της Ρωσίας εξαιτίας των κυρώσεων, οπότε η ρωσική ενέργεια θα μπορούσε να έχει ως -παράπλευρο και εύλογο- στόχο και τη διάσπαση του μετώπου της Δύσης, ένας στόχος πάγιος και θεμιτός ασφαλώς, εάν δει κανείς τα πράγματα από τη ρωσική σκοπιά. 

Το βέβαιο είναι, ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν προέβη σε μια κίνηση με την οποία επιχειρεί να ανακατέψει σοβαρά την «τράπουλα», κρίνοντας ότι η στασιμότητα που υπήρχε και η διαρκής «αρνητική πλαγιολίσθηση» των σχέσεων ΗΠΑ-Ρωσίας επιδείνωνε συνεχώς το στρατηγικό περιβάλλον για τη Μόσχα. 

Οπότε ευελπιστεί να ανατρέψει την κατάσταση με μια θεαματική κίνηση, η οποία αμφισβητεί ότι η πρωτοβουλία των κινήσεων είναι στα χέρια των Αμερικανών και προωθεί το επιχείρημα της ρωσική ικανότητας να επηρεάσει τους υπολογισμούς και τη συμπεριφορά του αντιπάλου, αυξάνοντάς του το κόστος. 

Αυτό που θα πρέπει να υπογραμμιστεί, είναι ότι η προφανής οικονομική αδυναμία της Ρωσίας, συγκριτικά τουλάχιστον με τις ΗΠΑ και η αδυναμία της Μόσχας να καταφέρει να αποτινάξει τον ζυγό των κυρώσεων που «στραγγαλίζουν» τη ρωσική οικονομία, θα φέρνει με πρωτοβουλία των Ρώσων τη σχέση των δυο χωρών πιο κοντά στο πεδίο όπου μπορεί είτε να επιτευχθεί ισορροπία, είτε να επικρέμεται αξιόπιστη απειλή επιβολής αποτρεπτικού κόστους, το στρατιωτικό. Κι αυτό είναι εξόχως επικίνδυνο και αποσταθεροποιητικό. 

mignatiou.com

infognomonpolitics

ΕΚΤΑΚΤΟ: Εισβολή του τουρκικού Στρατού στην Κομπάνι – Πολιορκείται η πόλη-σύμβολο των Κούρδων

***Τον υπέρ πάντων αγώνα δίνουν οι Κούρδοι για να κρατήσουν την πόλη σύμβολό τους την Κομπάνι από εισβολή του τουρκικού Στρατού, μεγάλες μονάδες του οποίου έχουν καταλάβει τα περίχωρα Bobene και Sifteke με αφορμή την ανακοίνωση των Κούρδων για προκήρυξη εκλογών

Μία τεθωρακισμένη ταξιαρχία και ένας λόχος Ειδικών Δυνάμεων έχουν εισέλθει στα δύο αυτά χωριά ενώ Τούρκοι στρατιώτες του Μηχανικού έχουν ξεκινήσει την ναρκοθέτηση των περιμέτρων τους.

Οι Τούρκοι χρησιμοποιούν άρματα μάχης Μ-60 και τεθωρακισμένα οχήματα ΑΙFV ενώ έχουν μεταφέρει από τον Έβρο τεθωρακισμένα οχήματα ITV (improved TOW vehicle) τα οποία κάνουν χρήση των αντιαρματικών ΤΟW έχοντας μάθει προφανώς τα μαθήματά τους από τις σοβαρές απώλειες στην Αλ Μπαμπ εναντίον των μαχητών του ISIS όπου τα άρματα μάχης δρούσαν χωρίς πλευρική προστασία με αποτέλεσμα οι ισλαμιστές να καταστρέψουν αρκετά από αυτά.

Η Τουρκία είναι η πρώτη φορά από τον Αύγουστο του 2016 οπότε και ξεκίνησε η Επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» εναντίον του ISIS που επιχειρεί να εισέλθει τόσο βαθιά στην κουρδική ενδοχώρα.

Η Άγκυρα θέλει να καταλάβει εδάφη στρατηγικής σημασίας για τους Κούρδους ώστε να τους αποτρέψει από το ν αιδρύσουν κουρδικό κράτος ή εάν αυτό συμβεί να είναι μη βιώσιμο καιν ελλιπές.

Ήδη οι Κούρδοι αναγκάστηκαν μπροστά στις υπέρτερες τουρκικές δυνάμεις να εγκαταλείψουν την πόλη Αφρίν και εάν συμβεί το ίδιο και στην Κομπάνι θα αποτελέσει μεγάλο πλήγμα για αυτούς καθώς πέραν της στρατηγικής σημασίας της είναι και ένα σύμβολο για τους Κούρδους.

Σημειώνεται ότι εκεί πριν δύο χρόνια το ISIS ηττήθηκε κατά κράτος χάνοντας πάνω από 2.000 άνδρες.

Για πολλούς η πολύμηνη αυτή μάχη ήταν η αρχή του τέλους για την ισλαμιστική οργάνωση.

***Τον υπέρ πάντων αγώνα δίνουν οι Κούρδοι για να κρατήσουν την πόλη σύμβολό τους την Κομπάνι από εισβολή του τουρκικού Στρατού, μεγάλες μονάδες του οποίου έχουν καταλάβει τα περίχωρα Bobene και Sifteke με αφορμή την ανακοίνωση των Κούρδων για προκήρυξη εκλογών

πηγη

national-pride

Κεφάλαιο στα Θρησκευτικά η «Αριστερά» - Θα μείνετε άναυδοι

Του Κίμωνα Χαραλάμπους

Η Ελλάδα μετατρέπεται σε «ουδετερόθρησκο» κράτος, προπομπό της αθεΐας, και όλα ξεκινούν από τα σχολεία με εμπλοκή ακόμα και της ένωσης άθεων.

Η πρώτη θεματική ενότητα των Φακέλων για το μάθημα των Θρησκευτικών της Γ΄ Δημοτικού έχει τον τίτλο «Ζούμε μαζί», σηματοδοτώντας την φιλοσοφία των νέων προγραμμάτων σπουδών για το μάθημα στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Καθημερινή», στα νέα βιβλία των παιδιών θα γίνεται αναφορά στους ρόλους Εκκλησίας και Αριστεράς, με την δεύτερη, συμπληρώνουμε εμείς, να παρουσιάζεται ως «θρησκευτικός» φορέας με σημαντικότατο κοινωνικό ρόλο, ο οποίος διαμορφώνει συνειδήσεις.

«Τόσο η Εκκλησία, όσο και η Αριστερά, αποτελούν σημεία αναφοράς μεγάλων τμημάτων του ελληνικού λαού, από τα οποία απαιτείται τολμηρή και ξεκάθαρη κατάθεση θέσεων. Βέβαια, μια τέτοια προσπάθεια προϋποθέτει κατάφαση στην αλλαγή ενός κόσμου που αλλάζει και μας αλλάζει, την στιγμή που όσο εμείς αλλάζουμε τον αλλάζουμε. Ένα πέρασμα, δηλαδή, από την ανεύθυνη παρακολούθηση-ενοχοποίηση της ζωής των άλλων, στην έμπονη ζωή με τον άλλο, ζωή για τον άλλο, ζωή στον άλλο. Μια αναχώρηση από την εργαλειακή - συστημική κατανόηση του ανθρώπου και μια αυτοπαράδοση στο θαύμα του κοινού, όχι κατ’ ανάγκην ταυτόσημου, βηματισμού».

Αυτό αναφέρει ο Φάκελος της Β΄ Λυκείου για την Εκκλησία και την Αριστερά.

Η Αριστερά θα αποτελεί μέρος της διδασκαλίας και των Θρησκευτικών! Πολύ καλά διαβάσατε! Η πολιτική ιδεολογία της Αριστεράς εισέρχεται στα νέα πολυπολιτισμικά βιβλία των Θρησκευτικών, προκειμένου να οδηγήσει τους μαθητές σε πιο «προοδευτικά» μονοπάτια.

Την «σφραγίδα» της στην «νέα Παιδεία» επιδιώκει να βάλει και η Ένωση Άθεων, η οποία καταγγέλλει την αναγραφή του θρησκεύματος στα σχολικά απολυτήρια, την καταγραφή του στο πληροφοριακό σύστημα «Myschool», το οποίο αποτελεί το βασικό γραμματειακό σύστημα των σχολικών μονάδων, την καταγραφή στα μητρώα φοιτητών ΑΕΙ - ΤΕΙ καθώς και την απαίτηση δήλωσης του θρησκεύματος και τεκμηρίωσης της δήλωσης προκειμένου να χορηγηθεί απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών.

Οι άθεοι καταγγέλλουν επιπλέον τον έλεγχο του θρησκεύματος των μαθητών, σύμφωνα με την εγκύκλιο της 23ης Ιανουαρίου 2015 του υπουργείου Παιδείας.

Όπως αναφέρει, μεταξύ άλλων, η ανακοίνωσή τους «η εγκύκλιος αγνοεί επιδεικτικά την κείμενη ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία περί ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, αλλά δεν αγνοεί καθόλου τα αποσπάσματα από το μη επιστημονικό προσχέδιο, το οποίο έστειλε ομάδα θεολόγων, λίγους μήνες πριν από την έκδοση της εγκυκλίου».

Σύμφωνα με την Ένωση Άθεων, «η εγκύκλιος αυτή παραβιάζει την θρησκευτική ελευθερία ακόμη και των μαθητών και γονέων, οι οποίοι ενδεχομένως να μη θεωρούν πια επαρκώς “ορθόδοξο” το μάθημα των Θρησκευτικών, έτσι όπως διαμορφώθηκε με τα νέα προγράμματα σπουδών».

Τα νέα προγράμματα σπουδών επομένως οδηγούν σε μία νέα θεώρηση των πραγμάτων στην Ελλάδα, η οποία θα οδηγεί, μέσω της αριστερής «ουδετερόθρησκης θέσης», στην αποχριστιανοποίηση, στην αθεΐα και έπειτα στην συγχώνευση των θρησκειών σε ένα νέο δόγμα, που ενδεχόμενα αποτελέσει θρησκευτική πλατφόρμα μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, την οποία εδώ και πολύ καιρό καλούν πολιτικοί και όχι μόνο, προκειμένου να αντικαταστήσει τις «αποτυχημένες» εθνικές κυβερνήσεις.

Οι Φάκελοι Μαθήματος στα Θρησκευτικά θα διανεμηθούν στα σχολεία και στους μαθητές τον προσεχή Σεπτέμβριο, ενώ τα νέα βιβλία, στην ίδια φιλοσοφία με τους Φακέλους, θα φθάσουν στα σχολεία το 2019.

www.el.gr

Κατάνυξις