Η Ελλάδα δεν έχει χρεοκοπήσει μόνο οικονομικά, αλλά πρωτίστως ηθικά και αξιακά

Τα όσα συμβαίνουν στη Συρία φαντάζουν πολύ μακρινά στην ελληνική κοινωνία η οποία εντρυφεί στην ψευδαίσθηση πως η χώρα μας βρίσκεται πολύ μακριά από την εύφλεκτη ζώνη, ενδεχομένως κάπου μεταξύ Ολλανδίας, Βελγίου και Λουξεμβούργου. Τους τελευταίους μήνες η Τουρκία πραγματοποιεί γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ και πέραν κάποιων φραστικών προειδοποιήσεων φίλων και συμμάχων, δεν υπάρχουν αντιδράσεις.

Κύριε Στούπα, το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ΔΕΝ ΑΣΚΟΥΜΕ την εθνική κυριαρχία που υποτίθεται ότι έχουμε στην ευρύτερη θαλάσσια έκταση που περιβάλλει τη χώρα μας. Κατ' αρχάς, παρ' όλο που η Ελλάδα είναι εγγυήτρια Δύναμη της Κύπρου, παρακολουθεί παθητικά την Τουρκία να ποδοπατά κάθε έννοια δικαίου με την προκλητική δραστηριότητά της στην κυπριακή ΑΟΖ και απαντά με γελοίες δηλώσεις αξιωματούχων οι οποίες μόνο θυμηδία προκαλούν στην απέναντι πλευρά και την αποθρασύνουν ακόμη περισσότερο. 
Επίσης, δεν έχουμε ανακηρύξει ΑΟΖ εδώ και 37 χρόνια παρ' ό,τι έχουμε κάθε δικαίωμα να το κάνουμε με βάση το διεθνές δίκαιο, δεν έχουμε στείλει συντεταγμένες στον ΟΗΕ για να οριοθετήσουμε την υφαλοκρηπίδα μας, δεν τολμάμε επί 25 χρόνια να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια όπως έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε, και δεν έχουμε κόψει βυθοτεμάχια ούτε έχουμε προκηρύξει διαγωνισμούς για έρευνες και εκμετάλλευση υποθαλάσσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων από τη μέση της Κρήτης και ανατολικότερα! 
Εφόσον λοιπόν εμείς οι ίδιοι αποφεύγουμε συστηματικά να ασκήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα διότι προφανώς τρέμουμε μην θυμώσει ο Τούρκος και μας απειλήσει, τότε γιατί αγανακτούμε όταν οι Τούρκοι διεκδικούν να μας τα αρπάξουν; 

Αυτό που επιδιώκουν οι Τούρκοι είναι να καταπατήσουν τη δική μας (θεωρητική) ΑΟΖ ανατολικά του τόξου Ρόδου-Καρπάθου-Κρήτης στη λεγόμενη "λεκάνη του Ηροδότου" η οποία εκτιμάται ότι κρύβει υδρογονάνθρακες αξίας πολλών τρισεκατομμυρίων ευρώ. 
Ξέρουν από την πρόσφατη εμπειρία ότι το διεθνές δίκαιο δεν έχει απολύτως καμία σημασία όταν έχει φροντίσει κανείς να εμπεδώσει στη διεθνή κοινή γνώμη τη δική του θέση, όσο εξωφρενική κι αν είναι αυτή. Οι Τούρκοι επαναλαμβάνουν καθημερινά μέχρι αηδίας τις αξιώσεις τους περί "γαλάζιας πατρίδας" έκτασης 462.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων για να κερδίσουν στο πεδίο των εντυπώσεων αυτό που δεν μπορούν να κερδίσουν με το διεθνές δίκαιο. 
Είδαν τι πονηρό παιγνίδι έπαιξαν οι Σκοπιανοί σε βάρος μας, και ακολουθούν ακριβώς την ίδια τακτική. Όπως στην περίπτωση των Σκοπίων υπήρξαν πολλοί Έλληνες στο τέλος που έλεγαν "έχουμε μεν δίκιο, αλλά αφού όλες οι χώρες τους αναγνωρίζουν ως Μακεδονία εμείς τι μπορούμε να κάνουμε;", έτσι ακριβώς και οι Τούρκοι δουλεύουν συστηματικά ώστε κάποια στιγμή όλες οι χώρες του κόσμου να θεωρούν ότι η "γαλάζια πατρίδα" είναι όντως τουρκική αφού η Ελλάδα δεν αντιδρά καθόλου επί χρόνια.

Οι Τούρκοι ποντάρουν στο ότι πέρα από κλαψουρίσματα περί διεθνούς δικαίου, δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε τίποτα άλλο επειδή είμαστε δειλοί, φιλοτομαριστές και καλοπερασάκηδες και δεν έχουμε απολύτως καμία όρεξη να πολεμήσουμε για τα εθνικά μας δίκαια. 
Η πικρή αλήθεια είναι πως ουσιαστικά το φοβικό μας σύνδρομο ΔΕΝ οφείλεται στην αριθμητική μας υστέρηση έναντι των Τούρκων. Αντιθέτως, το αριθμητικό ισοζύγιο στρατιωτικής ισχύος είναι ακόμη αρκετά ευνοϊκό για εμάς. Σημασία δεν έχει πόσο πληθυσμό έχει μία χώρα και πόσο η άλλη, αλλά ποια μπορεί να βρεθεί με τις περισσότερες και ισχυρότερες δυνάμεις στον κατάλληλο τόπο τον κατάλληλο χρόνο - και αυτή είναι η πεμπτουσία της πολεμικής επιχειρησιακής τέχνης. 
Αν κέρδιζε στους πολέμους πάντα η χώρα που έχει μεγαλύτερο πληθυσμό, το Ισραήλ θα έπρεπε να έχει σβηστεί από τον χάρτη προ πολλού, και η αδιαφιλονίκητη παγκόσμια υπερδύναμη να είναι εδώ και αιώνες η Κίνα. Αντιθέτως όμως, έχουμε πάμπολλα παραδείγματα χωρών που τα έβαλαν με γίγαντες και όχι μόνο τους νίκησαν αλλά και τους ταπείνωσαν. 
Επομένως στην Ελλάδα το κύριο πρόβλημά μας δεν είναι η αριθμητική υστέρηση έναντι της Τουρκίας, αλλά η νοοτροπία μας και το ηθικό μας. 
Όταν ο Τούρκος δουλεύει μεθοδικά και ασταμάτητα σαν μυρμήγκι επί δεκαετίες για να φτάσει σήμερα να είναι αυτάρκης σε κάθε είδους όπλα σε ποσοστό άνω του 70%, ενώ εμείς κοιμόμαστε όρθιοι και έχουμε απαξιώσει πλήρως την εγχώρια αμυντική μας βιομηχανία, δεν μας φταίει το ότι είμαστε μόνο 12 εκατομμύρια. 
Επίσης, είναι πολύ λυπηρό, αλλά αν δοκιμάσει κανείς να διεξάγει μία μικρή δημοσκόπηση σε άτομα του κύκλου του, ρωτώντας τα αν προτιμούν να πάνε να πολεμήσουν τον Τούρκο ή να χάσουμε ένα νησί και να καθαρίσουμε, θα εκπλαγεί από τις απαντήσεις.
Η Ελλάδα δεν έχει χρεοκοπήσει μόνο οικονομικά, αλλά πρωτίστως ηθικά και αξιακά. Και μία χώρα που είναι δημογραφικά γερασμένη και χρεοκοπημένη οικονομικά και ηθικά, δεν μπορεί να αντισταθεί σε μία άλλη που σφύζει από νιάτα, πατριωτισμό και πνεύμα αυτοθυσίας.

Θα πρέπει όλοι οι Έλληνες να αντιληφθούμε πως η κύρια έγνοια των κυβερνήσεών μας διαχρονικά είναι να αποφευχθεί οποιοσδήποτε κραδασμός που θα μπορούσε να καταλήξει σε μια νέα Μεταπολίτευση. Ουσιαστικά δεν υπάρχει απολύτως καμία εθνική στρατηγική, πέρα από το να υπακούμε πιστά στις προσταγές των Αμερικανών και να εξυπηρετούμε πρόθυμα τα συμφέροντά τους. Γι' αυτό οι κυβερνήσεις αναμασούν σαχλαμάρες όπως "δεν διεκδικούμε τίποτα από κανέναν" και έχουν ως δόγμα τους το να είναι η Ελλάδα "πυλώνας σταθερότητας". Επομένως, δυναμική αντίδραση απέναντι στην Τουρκία, όπως θα έκαναν οι Ισραηλινοί αν ήταν στη θέση μας ώστε να της "κόψουν τον βήχα" άπαξ δια παντός, δεν πρόκειται να υπάρξει ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, όσο σοβαρή πρόκληση κι αν κάνουν σε βάρος μας οι Τούρκοι. 
Το δείχνουν αυτό καθημερινά οι κυβερνώντες με τις δηλώσεις τους αλλά και με τις πράξεις τους.
 Εδώ δεν μπορούν να κρατήσουν έξω από τη χώρα ούτε τους άοπλους λαθρομετανάστες που έρχονται οικογενειακώς και αποβιβάζονται κατά εκατοντάδες στα νησιά μας όποτε γουστάρουν γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια τους νόμους και τα σύνορα της Ελλάδας, και θα κρατήσουν έξω τον πάνοπλο, ισχυρό και θρασύ Τούρκο; 
Όλα δείχνουν δυστυχώς ότι βαδίζουμε ολοταχώς προς μία νέα επονείδιστη εθνική ήττα με εκχώρηση των υδρογονανθράκων μας στους Τούρκους.
 Και το χειρότερο είναι πως η ήττα αυτή όχι μόνο θα συμβεί χωρίς να ρίξουμε ούτε τουφεκιά, αλλά ίσως να μην συγκινήσει καν τη μεγαλύτερη μερίδα του αποχαυνωμένου ελληνικού λαού που είναι πολύ πιθανό να τη δεχθεί με ανακούφιση.

Stirlitz
infognomonpolitics