ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΙ ΘΕΩΡΙΑΙ ΥΠΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ -- Τοῦ κ. Κυπριανοῦ Χριστοδουλίδη
Ἂν εἶναι ἔτσι, ἡ συνοδικότητα ἀποτελεῖ θεσμό. Ἀποτελεῖ τὴ διαχρονικὴ παρουσία ἑνὸς «τότε» σὲ ἕνα «σήμερα», ἑνὸς παρελθόντος σὲ ἕνα παρόν, μὲ τὴν προϋπόθεση ὅτι τὰ ἐσκαμμένα δὲν ὑπερβαίνονται. Μὲ ἄλλα λόγια, γιὰ νὰ καταλαβαινόμαστε, ἡ συνοδικότητα δὲν εἶναι «Σύλλογος» (sic) ἐν χορῶ. Εἶναι ἡ ἐνυπόστατη καὶ ἔνσαρκη φανέρωση τῶν Συνόδων, ἀρχῆς γενομένης ὑπὸ τῶν Ἀποστόλων, γι᾽ αὐτὸ καὶ ἀβίαστα τὴν ἀποκαλοῦμε Θεσμό. Ἐμεῖς λοιπὸν ἔχουμε τὸν Θεσμὸ τῶν Συνόδων. Τί γίνεται ὅμως τώρα, ποὺ ἔχουμε ἀπὸ τὴ μιὰ μεριὰ τὸ θεσμὸ τοῦ Πρωτείου καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τὸ θεσμὸ τῶν Συνόδων; Ὁ μὲν Πρῶτος, μὲ τὸ ἀξίωμά του ὡς ἀντιπροσώπου τοῦ Χριστοῦ καὶ ποιμένα ὅλης της Ἐκκλησίας, ἔχει πλήρη, ὑπέρτατη καὶ παγκόσμια ἐξουσία μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ὁ ἄλλος ὅμως, ὁ Δεύτερος, ποὺ αὐτοπροσδιορίζεται (κακῶς) μὲ τὸν ὅρο τῆς «συνοδικότητας», καὶ διὰ τὰ καθ᾽ ἡμᾶς εἶναι ὁ θεσμὸς τῶν Συνόδων, τί ρόλο μπορεῖ νὰ ἔχει; Οἱ Σύνοδοι εἶχαν ὡς κεφαλὴ τὸν Τριαδικὸ Θεό, τὸ ἅγιον Πνεῦμα. Τώρα στὴ θέση του θὰ βάλουμε τὸν ἀντιπρόσωπο τοῦ Χριστοῦ; Ἂν εἶναι ἔτσι, δὲν εἶναι ἀπαραίτητη ἡ συνοδικότητα. Ἄχρηστος ὁ ρόλος του. Τί λογῆς εἶναι αὐτὴ ἡ ἀλληλοεξάρτηση μεταξὺ πρωτείου καὶ συνοδικότητας; Θὰ ἔχουμε ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος τὸν «ἀντιπρόσωπο», ποὺ ἄλλοτε θὰ μᾶς διαμηνύει τὸ ἐκ τοῦ πατρὸς πνεῦμα, ἄλλοτε τὸ ἐκ τοῦ υἱοῦ, ἄλλοτε αὐτοῦ τοῦ ἰδίου πνεύματος καὶ ἄλλοτε ὅλους τούς πιθανοὺς συνδυασμούς; Αὐτὸς εἶναι ὁ ρόλος, πού θὰ ἀνατεθεῖ στὴν, ὑπὸ ἀλληλοεξάρτηση, «συνοδικότητα»; Μά, τότε, τὸ καλύτερο ποὺ θὰ εἶχε νὰ κάνει ὁ δεύτερος (τῆς συνοδικότητας) ὑπὸ τὸν πρῶτο, θὰ ἦταν ἁπλὰ νὰ ἐγγραφεῖ μέλος τῆς Ρωμαϊκῆς Κουρίας ἢ ὅπου ἀλλοῦ καὶ τὸ θέμα τελειώνει ἐκεῖ. Πάλι ἄχρηστος ὁ ρόλος του. Ἀλλὰ ξέχασα. Πρωτεῖο καὶ συνοδικότητα ἀποτελοῦν τὴν σπονδυλικὴ στήλη τῆς διοίκησης καὶ τῆς ὀργάνωσης τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ πρῶτος θὰ διοικεῖ, ὁ δεύτερος θὰ ὀργανώνει. Καμία σχέση μὲ ἄλλο τίποτα. Τοῦ λοιποῦ, ὅταν ἀκοῦμε γιὰ Ἐκκλησία τὸ μυαλό μας θὰ πηγαίνει μόνο σὲ ὀργανωτικῆς καὶ διοικητικῆς φύσεως θέματα. Ὅ,τι ἔχει σχέση μὲ τὰ οὕτω πῶς λεγόμενα «πνευματικά», ὁ ἐνδιαφερόμενος καλεῖται νὰ ἀνοίξει τὰ βιβλία τῆς φιλοσοφίας, τῆς Τέχνης κλπ. κλπ. Σὲ λίγο μπορεῖ νὰ κάνουν τὴν ἐμφάνισή τους καὶ βιβλία «πνευματολογίας», ὅπως εἶναι γιὰ παράδειγμα ἡ παγκόσμια ἁγία γραφή, τῶν κυρίων Μοῦν καὶ Ἀγουρίδη. Ἐκεῖ μέσα θὰ βρίσκει αὐτὸ ποὺ ψάχνει.
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 16
ἀλλ᾿ ἐγὼ τὴν ἀλήθειαν λέγω ὑμῖν· συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω. ἐὰν γὰρ ἐγὼ μὴ ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς·
Ιω. 16,7 Εγώ όμως σας λέγω την αλήθειαν και προσέξατέ την· είναι συμφέρον σας να φύγω εγώ, δια του σταυρικού θανάτου, από τον κόσμον αυτόν. Διότι εάν εγώ δεν φύγω, ο Παράκλητος δεν θα έλθη εις σας. Εάν όμως προσφέρω την μεγάλην θυσίαν και πορευθώ προς τον Πατέρα, θα στείλω τον Παράκλητον εις σας.
Ιω. 16,8 καὶ ἐλθὼν ἐκεῖνος ἐλέγξει τὸν κόσμον περὶ ἁμαρτίας καὶ περὶ δικαιοσύνης καὶ περὶ κρίσεως.
Ιω. 16,8 Και όταν έλθη εκείνος θα ελέγξη τον αμαρτωλόν και αμετανόητον κόσμον περί μιας μεγάλης αμαρτίας, την οποίαν ο κόσμος διαπράττει τώρα και περί δικαιοσύνης, την οποίαν καταπατούν αυτοί που ετοιμάζουν την σταύρωσίν μου και περί κατακρίσεως και καταδίκης του διαβόλου.
Ιω. 16,9 περὶ ἁμαρτίας μέν, ὅτι οὐ πιστεύουσιν εἰς ἐμέ·
Ιω. 16,9 Περί αμαρτίας μεν θα καταδικάση τους ανθρώπους του κόσμου, διότι μολονότι τόσα είδον και ήκουσαν δεν πιστεύουν εις εμέ.
Ιω. 16,10 περὶ δικαιοσύνης δέ, ὅτι πρὸς τὸν πατέρα μου ὑπάγω καὶ οὐκέτι θεωρεῖτέ με·
Ιω. 16,10 Περί δικαιοσύνης δε, διότι αντίθετα προς όσα εναντίον εμού, ως εάν ήμουν εγκληματίας, αποφασίζουν και πράττουν οι σταυρωταί μου, θα αποδώση δικαιοσύνην ο Παράκλητος και θα αποδείξη ότι είμαι δίκαιος και ότι πηγαίνω προς τον Πατέρα μου, διότι ετήρησα κατά πάντα το θέλημά του και έτσι σεις δεν θα με βλέπετε πλέον με τα μάτια του σώματός σας.
Ιω. 16,11 περὶ δὲ κρίσεως, ὅτι ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου κέκριται.
Ιω. 16,11 Περί δε της κρίσεως θα αποδείξη ο Παράκλητος ότι ο άρχων του κόσμου τούτου έχει κριθή, καταδικασθή και χάσει πλέον την εξουσίαν του επάνω εις την ανθρωπότητα.
Ιω. 16,12 Ἔτι πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ᾿ οὐ δύνασθε βαστάζειν ἄρτι.
Ιω. 16,12 Εχω πολλά ακόμη να σας είπω, αλλά δεν ημπορείτε τώρα να τα κρατήσετε και να τα εννοήσετε.
Ιω. 16,13 ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν· οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ᾿ ἑαυτοῦ, ἀλλ᾿ ὅσα ἂν ἀκούσῃ λαλήσει, καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν.
Ιω. 16,13 Οταν όμως έλθη εκείνος, δηλαδή το Πνεύμα της αληθείας, θα σας οδηγήση εις κάθε αλήθειαν, που αναφέρεται στο έργον της σωτηρίας. Διότι δεν θα ομιλήση και εκείνος από τον ευατόν του, άσχετα από τον Πατέρα και εμέ, αλλά θα είπη όσα ακούσει από τον Πατέρα και θα σας αναγγείλη όσα πρόκειται να συμβούν.
Ιω. 16,14 ἐκεῖνος ἐμὲ δοξάσει, ὅτι ἐκ τοῦ ἐμοῦ λήψεται καὶ ἀναγγελεῖ ὑμῖν.
Ιω. 16,14 Εκείνος θα δοξάση εμέ, διότι από τον ιδικόν μου απεριόριστον πλούτον θα λάβη και θα τα αναγγείλη εις σας.
Ιω. 16,15 πάντα ὅσα ἔχει ὁ πατὴρ ἐμά ἐστι· διὰ τοῦτο εἶπον ὅτι ἐκ τοῦ ἐμοῦ λήψεται καὶ ἀναγγελεῖ ὑμῖν.
Ιω. 16,15 Ολα δε όσα έχει ο Πατήρ είναι ιδικά μου, δια τούτο και σας είπα ότι ο Παράκλητος θα λάβη από τους ιδικούς μου θησαυρούς της σοφίας, οι οποίοι είναι και του Πατρός και θα αναγγείλη αυτά εις σας.
Ιω. 16,16 μικρὸν καὶ οὐ θεωρεῖτέ με, καὶ πάλιν μικρὸν καὶ ὄψεσθέ με, ὅτι ἐγὼ ὑπάγω πρὸς τὸν πατέρα.
Ιω. 16,16 Ακόμη ολίγον χρόνον και δε θα με βλέπετε πλέον με τα μάτια του σώματος· αλλά και πάλιν έπειτα από μικρόν χρόνον θα με ίδετε, αμέσως δηλαδή μετά την ανάστασίν μου, και θα με ίδετε επί πλέον με τα μάτια της ψυχής σας, διότι εγώ πηγαίνω προς τον Πατέρα, τον οποίον και θα παρακαλέσω να σας στείλη το Πνεύμα το Αγιον”.
Διότι εάν εγώ δεν φύγω, ο Παράκλητος δεν θα έλθη εις σας.
Οφείλαμε νά προσέχουμε τί χέρια φιλάμε γιατί σέ λίγο θά φιλάμε καί πόδια.
Αμέθυστος
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου