Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΕΡΓΙΟ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΤΟ 2007 (ΒΙΝΤΕΟ)

Η βαρυσήμαντη ομιλία του Σεβ. Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννου Ζηζιούλα, κατά τη διάρκεια της επίσημης ετήσιας τελετής που πραγματοποιήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2007 στο Ινστιτούτο Ορθόδοξης Θεολογίας του Αγίου Σεργίου στο Παρίσι, όπου έλαβε τον τίτλο του επίτιμου Διδάκτορα για το σύνολο του θεολογικού του έργου. 

Μετάφραση- απόδοση στα ελληνικά από www.agiazoni.gr 

Le Métropolite de Pergame Jean Zizioulas a reçu le dimanche 10 février 2007, lors de la séance solennelle annuelle de l'Institut de théologie orthodoxe Saint-Serge (Paris) le diplôme de Docteur honoris causa pour l'ensemble de son oeuvre  théologique.

ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ: Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΕΡΓΙΟ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΤΟ 2007 (ΒΙΝΤΕΟ) (fanarion.blogspot.com)

ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ;  Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΓΕΝΝΑ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ. ΕΑΝ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΤΕ Η ΖΩΝΤΑΝΗ  ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΑΔΥΝΑΤΗ. ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.

Γιατί ο Θεός έγινε Άνθρωπος; (Άγιος Μάξιμος Ομολογητής)

Γιατὶ ὁ λόγος ἀναγνωρίζει ὅτι ἡ γνώση τῶν θείων εἶναι διπλή· ἡ σχετική, ποὺ βρίσκεται μόνο στὸ λόγο καὶ στὶς ἔννοιες καὶ ποὺ δὲν ἔχει κατὰ τὴν πράξη μὲ τὴν πείρα αἴσθηση ἐκείνου ποὺ ἔγινε γνωστὸ καὶ ποὺ μ᾿ αὐτὴν οἰκονομοῦμε τὴν παρούσα ζωή· καὶ ἡ πραγματικὴ ἀληθινὴ γνώση, ποὺ μὲ τὴν πείρα μόνο κατὰ τὴν πράξη χωρὶς λόγο καὶ ἔννοιες παρέχει ὅλη τὴν αἴσθηση ἐκείνου ποὺ ἔγινε γνωστὸ, μετέχοντάς το κατὰ χάρη, καὶ μὲ αὐτὴ τὴ γνώση ὑποδεχόμαστε κατὰ τὴ μελλοντικὴ κατάπαυση τὴν πάνω ἀπὸ τὴ φύση θέωση ποὺ πραγματοποιεῖται ἀδιάκοπα. Καὶ ἡ σχετικὴ βέβαια γνώση, ἐπειδὴ βρίσκεται στὸ λόγο καὶ στὶς ἔννοιες, λένε ὅτι κινεῖ τὴν ἐπιθυμία πρὸς τὴν μεθεκτικὴ κατὰ τὴν πράξη γνώση. ᾿Ενῶ ἡ γνώση μὲ τὴν ἐνέργεια ποὺ ἀπὸ τὴν πείρα καὶ μὲ μέθεξη αὐτοῦ ποὺ ἔγινε γνωστὸ παρέχει τὴν αἴσθηση, ἀπωθεῖ τὴ γνώση ποὺ βρίσκεται στὸ λόγο καὶ τὶς ἔννοιες.

Γιατὶ εἶναι ἀδύνατο, λένε οἱ σοφοί, νὰ συνυπάρχουν ἡ ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ λόγος περὶ Θεοῦ ἢ ἡ αἴσθηση τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ νόηση γι᾿ Αὐτόν. Καὶ λόγο περὶ Θεοῦ ἀποκαλῶ τὴν γνωστικὴ θεωρία γι᾿ αὐτὸν ποὺ ἀναλογεῖ στὰ ὄντα, αἴσθηση τὴν μεθεκτικὴ πείρα τῶν πέρα ἀπὸ τὴ φύση ἀγαθῶν, καὶ νόηση τὴν ἁπλὴ καὶ ἑνιαία γνώση περὶ Θεοῦ μέσῳ τῶν ὄντων. Τὸ ἴδιο ἴσως μπορεῖ νὰ διαπιστωθεῖ καὶ σὲ κάθε ἄλλο πράγμα, ἂν ἡ ἐμπειρία αὐτοῦ τοῦ πράγματος σταματᾶ τὸ λόγο γι᾿ αὐτὸν καὶ ἡ αἴσθηση αὐτοῦ τοῦ πράγματος κάνει ἀργὴ τὴν νόηση περὶ αὐτοῦ. Πείρα λέγω τὴν ἴδια τὴ γνώση ἀπὸ τὴν ἐνέργεια, ποὺ πραγματοποιεῖται ἔπειτα ἀπὸ κάθε λόγο, καὶ αἴσθηση, τὴν ἴδια τὴ μέθεξη αὐτοῦ ποὺ ἔγινε γνωστὸ καὶ ποὺ ἐκδηλώνεται ἔπειτα ἀπὸ ὅλη τὴ νοητικὴ διαδικασία. Κι ἴσως αὐτὸ διδάσκει μυστικὰ ὁ μέγας ᾿Απόστολος λέγοντας, «εἴτε προφητεῖες εἶναι θὰ καταργηθοῦν, εἴτε ὁμιλίες σὲ διάφορες γλῶσσες θὰ πάψουν, εἴτε γνώσεις θὰ καταργηθοῦν»5, ἐννοώντας ὁλοφάνερα γιὰ τὴ γνώση ποὺ βρίσκεται στὸ λόγο καὶ στὶς ἔννοιες.

Προς θαλάσσιον, Περί αποριών, ερώτησις ΝΕ, Σχόλιο 34.

Τόμος 14 Γ, Μερετάκης.

«Όποιος παρέχει, κατασκευάζει, γιά τήν περί εαυτού γνώσιν, πρόληψιν, φήμην, σ’αυτούς πού τόν θεωρούν, τόν ακούνε, μέ τήν προφορά δηλ. μέ τήν επανάληψη καί μόνον τών λέξεων από τούς λόγους πού έχει κλεψει από τούς Πατέρες, παραπείθοντας τίς ακοές τών ασυνέτων καί μιαίνοντας μέ συνουσία, σάν να είναι γυναίκες, αυτές οι αμύητες ακοές, τίς καλές καί θεοφιλείς θεωρίες τού πρώτου διδάξαντος, αυτός ελέγχεται δοξομανών, αφού παρατάσσεται μέ αυθάδεια, μαζί μέ τό ανώτερο επίπεδο τών φυσικών θεωρημάτων. Αφού δέν έχει αγγίξει τήν αληθινά υψηλή γνώση καί τήν έξη αυτής. Καί πεθαίνει χτυπημένος στήν καρδιά από τά βέλη πού αντιπροσωπεύουν : τήν θύμηση τής παρανομίας του έναντι τών Πατέρων, τήν ντροπή από τήν έπαρσή του (τήν οίηση), γιά τήν γνώση πού δέν είχε καί τήν αναπόφευκτη αναμονή τής μελλούσης κρίσεως. Διότι συλληφθείς από αυτά τά βέλη ο κενόδοξος, πεθαίνει χτυπημένος από τίς αιχμές τους.»

ΘΑ ΤΑ ΔΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

ΜΑΣ ΤΑ ΕΙΠΕ ΟΛΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ Ο ΗΣΥΧΑΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΟΤΙ ΘΕΜΕΛΙΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΘΕΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ, ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ. ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΕΞΗΓΓΕΙΛΕ Ο ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ Ο ΑΠ. ΠΑΥΛΟΣ ΣΥΝΕΤΡΙΨΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΟΡΙΖΟΝΤΙΟ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΛΑΝΕΜΕΝΗ ΚΑΘΕΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ-ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ- ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ. ΠΡΟΣ ΤΟΥΤΟ, ΟΠΩΣ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΑΝ ΤΙΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΑΝ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, ΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ ΤΟΥ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΙΕΣΩΣΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, ΑΝΕΒΑΖΟΝΤΑΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΛΗΡΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΩΠΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ. Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΒΑΠΤΙΣΤΗΚΕ ΗΔΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ, ΤΗΣ ΠΟΛΛΑΠΛΟΤΗΤΟΣ. ΘΑ ΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΛΛΑΒΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΠΛΑΝΗ.