ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΚΑΙ ΘΡΙΑΜΒΟΙ (4)

 

Συνεχεια στην 4η σελίδα

Ανακεφαλαίωση

Κλείνοντας το ντοκιμαντέρ κάνει μια ανασκόπηση των 200 χρόνων της χώρας και κάποιες διαπιστώσεις όπως:

• Οικοδομήσαμε από το μηδέν ένα κράτος και ένα έθνος! (37: 13)

Σημείωση συντάκτη  Εδώ είναι η κλασσική νεωτεριστική-μαρξιστική αναθεωρητική προσέγγιση. Φυσικά αστειότητες. Το έθνος προϋπήρχε, ξεπερνούσε τα όρια του κράτους και αυτή ίσως ήταν η άβολη αλήθεια της μεγάλης ιδέας που δεν βόλευε τους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς φαίνεται και οδήγησε και στην προδοσία του 1922 και αναλόγως την υποβιβάζουν ο Καλύβας και οι άλλοι αναθεωρητές.

• Σκοπός της Ελλάδας να ξεφύγει από την άκρη της ΕΕ και να βρεθεί στο πυρήνα της! (38:30) Από την Επανάσταση ακόμα στόχος των Ελλήνων ήταν να εξευρωπαϊστούν! (40:40) Το σημαντικότερα σήμερα είναι ότι η χώρα βρίσκεται στο κέντρο της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης (45:10)

Σημείωση συντάκτη  Αυτό δείχνει το ζητούμενο του ντοκιμαντέρ (βλέπε ΕΛΙΑΜΕΠ), ίσως και μέρος των αιτίων της κρίσης. Δείχνει έναν ευρωεπαρχιωτισμό ή ευρωλιγούρα που δεν συμβαδίζει με τα λεγόμενα των επαναστατών του ’21 αν σκεφτούμε τον Κολοκοτρώνη και τον Μακρυγιάννη («Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης» Η Ελλάδα είναι Ευρώπη πολιτιστικά, δεν χρειάζεται κάποιο πολιτικό σχηματισμό για να νιώσει Ευρώπη. Η ΕΕ ήταν ένα μόνο ένα όχημα που θα προσέφερε οικονομική σύγκλιση, πρόσβαση την κοινή αγορά και εύκολες συναλλαγές, εγγύηση των συνόρων. Ούτε αυτό δεν είναι πια. Για άλλους όμως εκτός Ελλάδας(όπως και εντός) η ΕΕ έχει μια γεωπολιτική και οικονομική αξία, και κάπως πρέπει να σερβιριστεί αυτός ο στόχος της συμμετοχής ως θέσφατο.

• Το Brain Drain, η τραγωδία που δημιούργησε η κρίση ονομάζεται εξωστρέφεια! (στο 39:50) Λέγεται ότι προσφέρει τεχνογνωσία για εκσυγχρονισμό!

Σημείωση συντάκτη  Προφανώς η αναφορά στο brain drain ως εξωστρέφεια είναι για εξωραϊσμός. Ούτε είναι εθελοντικό. Πάντα οι Έλληνες φεύγαν αλλά το να φεύγει ένας νέος γιατρός γιατί δεν έχει δουλειά ή ικανοποιητική δουλειά είναι το ίδιο με το να φεύγει ένας γεωργός το ’50 γιατί δεν μπορεί να θρέψει την οικογένειά του. Το Brain drain αποτελεί πληγή και ζημιά των μνημονίων. Ίσως την μεγαλύτερη. Χάσαμε και συνεχίζουμε να χάνουμε το απάνθισμα του πληθυσμού τους νέους, τους μορφωμένους, τους φιλόδοξους. Πάνω από 600.00 με κόστος 100 δις € κατά κάποιους υπολογισμούς (χαμένη ανατροφή και χαμένου ΑΕΠ που προστίθεται στις χώρες υποδοχής που ωφελούνται). Ναι, μπορεί να προσφέρει τεχνογνωσία αλλά για ποιο σκοπό; Για παραγωγή; Θα ήταν μια ευκαιρία αν υπήρχε σχέδιο και χρηματοδότηση. Δεν υπάρχει. Ίσως μόνο για μεταλαμπάδευση ιδεών και εμπειριών για συζητήσεις καφενείου.

• Οι στόχοι της Ελλάδας ενίοτε έρχονταν σε αντίθεση με δυνατότητες και οδηγούσαν σε καταστροφές (42:00). Οι προσδοκίες μας πρέπει να είναι ρεαλιστικές. (43:10) Να είμαστε φιλόδοξοι χωρίς να είμαστε υπερφίαλοι (47:00) Θα πρέπει με ρεαλισμό να κάνουμε συζήτηση για τις δυνατότητες και τις προοπτικές της χώρας. Το ζητούμενο είναι πως θα διαμορφώσουμε έναν κρατικό μηχανισμό που θα επιτρέψει να αντιμετωπίσει τα πολλά προβλήματα που έχει και να σπρώξει μπρος στο μέλλον που δεν θα είναι εύκολο (Κώστας Κωστής στο 45:00). Πάντα κερδίσαμε όταν βρεθήκαμε στην σωστή πλευρά της ιστορίας (Καλύβας 48:00)

Σημείωση συντάκτη  Αυτό ακούγεται σαν αυτόεπιβεβαιούμενη προφητεία. Ποιος θέτει τα όρια του ρεαλιστικού και των δυνατοτήτων μιας χώρας; Ειδικά η αναφορά στο «να βρισκόμαστε στην σωστή πλευρά της ιστορία» σημαίνει ότι όταν δεν είμασταν με την πλευρά της δύσης χάναμε; Άρα μια προτροπή προς την γραμμή του ευρωατλαντισμού του ΕΛΙΑΜΕΠ και της ΕΕ; Αυτό είναι συμβουλή ή απειλή; Πάντως σε αυτή την πλευρά βρίσκεται η χώρα και το μεγαλύτερο μέρος του συστήματος, οπότε τώρα πρέπει να νικάμε. Μόνο που δεν φαίνεται κάτι τέτοιο. Όμως  υπό αυτό το πρίσμα λογικό να είναι αισιόδοξοι οι ομιλητές του ΕΛΙΑΜΕΠ και οι φίλα προσκείμενοι αφού ο στόχος επετεύχθη. Και τον Ατατουρκ να ρώταγαν μετά το 1922 αισιόδοξος θα’ταν, αλλά όχι για τους Έλληνες….

 Διδάγματα

Κλείνοντας το επεισόδιο αλλά και την σειρά αναφέρονται τρία διδάγματα από την ιστορία (στο 47:30 και μετά):

1. Πρέπει να βάζουμε μεγάλες στόχους ακόμα και αν είναι άπιαστοι, Χωρίς μεγάλους στόχους δεν έχουμε μεγάλες επιτυχίες.
2. Οι Καταστροφές δεν είναι αναπόφευκτες. Αρκεί το ρίσκο που παίρνουμε να συνοδεύεται από ρεαλιστική αποτίμηση των δυνατοτήτων και τω ορθή εκτίμηση διεθνών συσχετισμών. Κερδίσαμε όταν βρεθήκαμε σωστή πλευρά ιστορίας.
3. Αν γίνει μια καταστροφή δεν είναι ένα τέλος. Είναι μια νέα αρχή..

Επίλογος

Σημείωση συντάκτη  Δεν μπορεί να γίνει μια νέα αρχή αν δεν εντοπιστούν τα λάθη διαφορετικά θα επαναληφθούν. Επιφανειακές, ρηχές, μελοδραματικές θεωρήσεις σε ντοκιμαντέρ δεν αρκούν για να γίνει αυτό βέβαια. Στο προκείμενο, στην καταστροφή των μνημονίων, πρέπει να γίνει εξεταστική και να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι υπεύθυνοι. Μήπως όμως η αναζήτηση των υπευθύνων θα προκαλέσει μια ακόμα καταστροφή αν αυτοί είναι με την «σωστή πλευρά της ιστορίας»…;

Το ντοκιμαντέρ μοιάζει σαν να θέλει να δικαιολογήσει καταστάσεις (στο προκείμενο των μνημονίων και τον ρόλο της ΕΕ) και να προκαταλάβει αντιλήψεις. Αυτό επειδή η χώρα μπορεί να βρεθεί σε οικονομικά αδιέξοδα πολύ σύντομα και να καταρριφθεί και στο εξωτερικό, στην ΕΕ,  το όποιο αφήγημα περι «success story». Ξεκάθαρα προσπαθεί να πείσει ότι πετύχαμε και ότι έχει έρθει κανονικότητα. Δεν ισχύει. Μπορεί ο κόσμος να μην αντιδρά αλλά ίσως έχει κουραστεί, να μετρά τις δυνάμεις και τις μάχες του. Σίγουρα δεν μπορεί μόνος να αλλάξει τα πράγματα. Χρειάζεται σχέδιο, θάρρος, πίστη και φωτισμένη ηγεσία.

Η ηγεσία θα αναδειχτεί μέσα από την δοκιμασίας της πράξης. Θα είναι η ελίτ αλλά αυτή που θα συνδέσει τις τύχες της με την χώρα αυτή και όχι τη παρασιτική των δανειστών. Όπως στην επανάσταση. Οι εξελίξεις βέβαια εξαρτώνται και από το εξωτερικό και την «σωστή πλευρά της ιστορίας» όπως λέει και ο αφηγητής. Όπως γινόταν πάντοτε αλλά όχι μόνο από αυτό. Σε κάθε περίπτωση  η κατάσταση δεν είναι βιώσιμη ούτε δίκαιη. Δεν αξίζει στην χώρα.

Καταστροφές και Θρίαμβοι – Σελίδα 4 – The Analyst