Το νέο ρήμα, που πέρασε από την αργκό της γερμανικής νεολαίας στα σαλόνια της διεθνούς διπλωματίας, μεταφράζεται ως «είμαι αναποφάσιστος» ή «δεν έχω γνώμη για ένα θέμα», περιγράφοντας την τακτική της καγκελαρίου έναντι του μεταναστευτικού - προσφυγικού προβλήματος και της ελληνικής - ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης. Ασφαλώς, προς αποφυγή παρανοήσεων, όλοι (με πρώτες τις ΗΠΑ) αναγνωρίζουν ότι το Βερολίνο παραμένει πανίσχυρο, αλλά σημειώνουν την αλλαγή ισορροπιών μεταξύ της καγκελαρίου και του -πιο αποφασιστικού- υπουργού Οικονομικών Β. Σόιμπλε, της υπουργού Αμυνας (και εκ των αντιπροέδρων του CDU) Ουρ. φον ντερ Λάινεν και του πρωθυπουργού της Βαυαρίας και προέδρου του «αδελφού» CSU Χ. Ζίχοφερ (σ.σ.: ο οποίος, όπως και ο σοσιαλδημοκράτης υπουργός Οικονομικών Ν. Μπόργιανς της Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας, είχε προτείνει στην Ελλάδα, το 2012, συνεργασία κατά της φοροδιαφυγής).
Η αναποφασιστικότητα της Μέρκελ αποτελεί, σε σημαντικό βαθμό, την αιτία της νέας αλλαγής γραμμής των ΗΠΑ έναντι της ελληνικής κρίσης. Μόλις στα τέλη Φεβρουαρίου, κορυφαία στελέχη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου επανέλαβαν σε Ελληνα ειδικό απεσταλμένο την υποστήριξή τους προς την Ελλάδα, ως πόλο σταθερότητας στη ΝΑ Ευρώπη και τη ΝΑ Μεσόγειο, προσθέτοντας ωστόσο ότι η Ουάσινγκτον δεν θα αναλάμβανε καμία πρωτοβουλία για όσο διάστημα η Ε.Ε. δεν θα υιοθετούσε ενιαία στάση στο Μεταναστευτικό. Ο ίδιος απεσταλμένος είχε θέσει και το πρόβλημα της στάσης του ΔΝΤ, λαμβάνοντας την απάντηση ότι όλα τα θέματα θα επανεξετάζονταν κατά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης ή αμέσως μετά το τέλος της.
Στο δίμηνο που μεσολάβησε, η κατάσταση επιδεινώθηκε τόσο πολύ, λόγω των λαθών της κυβέρνησης Τσίπρα και της πολιτικής «Merkeln», ώστε οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν να αναθεωρήσουν την επιλογή μη ενεργού ανάμειξης. Γιατί, τυπικά, τα μέλη της Ε.Ε. υιοθέτησαν κοινή στάση και συνήψαν συμφωνία με την Τουρκία στις 15 Μαρτίου, αλλά ουσιαστικά τίποτα δεν άλλαξε ως προς την απειλή αστάθειας στο Αιγαίο και στη χώρα μας. Και, επίσης φαινομενικά, η Αθήνα και το «κουαρτέτο» ολοένα πλησίαζαν σε συμφωνία, αλλά πρακτικά δεν έκλεισαν κανένα θέμα. Το χάσμα μεταξύ ευρωπαϊκών θεσμών και ΔΝΤ διατηρείται σε αρκετά μέτωπα, με εξαίρεση τη συναίνεσή τους στην εφαρμογή αυστηρότερων μέτρων, χωρίς να ομονοούν σε επιλογές για το χρέος και την πραγματική ανάπτυξη.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι επικείμενες συζητήσεις του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και της καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ ελπίζεται ότι θα στρέψουν το «κουαρτέτο» προς πιο ρεαλιστικές επιλογές ως προς την επιμήκυνση - μετάθεση πληρωμών (όχι «κούρεμα») του ελληνικού χρέους, αλλά δεν θα σημάνουν επίλυση όλων των εκκρεμοτήτων. Οποια κι αν είναι τα πρώτα, άμεσα αποτελέσματα των διαβουλεύσεων του Αμερικανού προέδρου και της Γερμανίδας καγκελαρίου, θα χρειαστεί πρόσθετο χρονικό διάστημα για την επεξεργασία των επιμέρους λύσεων.
Κρίνοντας δε από το πρόσφατο παρελθόν (όταν, π.χ., το Μαξίμου διοχέτευε αστειότητες περί τηλεφωνικής συνομιλίας Ομπάμα - Τσίπρα με θέμα επισημάνσεις του πρώτου προς τον δεύτερο να προσέχει το γκριζάρισμα των μαλλιών του), η κυβέρνηση μάλλον θα υποκύψει στον πειρασμό να προπαγανδίσει τη λανθασμένη εικόνα ότι ο υπερατλαντικός σύμμαχος «συνέτισε» την Ε.Ε. υπέρ των ελληνικών θέσεων. Το αληθές είναι ότι η Ουάσινγκτον θα παροτρύνει το Βερολίνο και τους Ευρωπαίους εταίρους να δείξουν ελαστικότητα και κατανόηση έναντι των αιτημάτων της Αθήνας (μαζί με την υπογράμμιση της στρατηγικής σημασίας της Ελλάδας), αλλά ακριβώς ισοδύναμη σημασία θα έχει το μήνυμα προς την κυβέρνηση να εφαρμόσει, εκτός των μέτρων, τις μεταρρυθμίσεις για τις οποίες δεσμεύτηκε - ανεξαρτήτως πολιτικού κόστους και ανησυχιών για αντιδράσεις της (ήδη πολύ ταλαιπωρημένης) κοινωνίας. Γιατί το Μαξίμου δεν είναι δυνατόν να παίρνει μόνο το ένα μέρος του αμερικανικού μηνύματος και να ξεχνά το άλλο!
Αλέξανδρος Τάρκας
Εκδότης του περιοδικού «Αμυνα και Διπλωματία» και σύμβουλος ξένων εταιριών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου για τη ΝΑ Ευρώπη
Πηγή "Δημοκρατία"
kostasxan.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου