Ο ανθέλληνας μεγαλώνει με ένα όραμα, με ένα σχέδιο, πως θα ματώσει ανθρώπους και χώματα, απλά περιμένει πότε η πατρίδα θα πέσει καταγής και τότε, με μιας θα πεταχτεί μέσα από τα σκουπίδια όπου ζει, για να μπήξει τα σάπια του δόντια στο ματωμένο και πεσμένο κορμί της, δηλητηριάζοντας με τα βακτηρίδια του στόματος του το αίμα της, μέχρι αυτό να πάθει σηψαιμία, για να τραβήξει κατόπιν με την μυρωδιά της τους γύπες και τα όρνεα, τα οποία εδώ και χρόνια κάνουν κύκλους επάνω από το μισοπεθαμένο της σώμα.
Έτσι είναι φίλε μου ο ανθέλληνας, παράσιτο, το οποίο ζει ανάμεσα στα υγιή κύτταρα και όταν βρει την κατάλληλη στιγμή, μετατρέπεται σε καρκίνωμα, που σιγά αλλά σταθερά, κατατρώει κάθε ελπίδα για ένα όμορφο αύριο.
Έτσι είναι φίλε μου ο ανθέλληνας, ο αιώνιος εχθρός του Έλληνα, ο εφιάλτης του, ο πόνος του, ο φόβος του και η σκιά του συνάμα.
Έτσι είναι ο ανθέλληνας, αναζητά με αγωνία το χειρότερο ανθελληνικό κόμμα και τους χειρότερους ανθέλληνες πολιτικούς και κατόπιν, τρέχει με λαχτάρα στο παραβάν για να τους στηρίξει με την νόθο ψήφο του, βιάζοντας το κορμί της πατρίδος όσες φορές μπορεί, προκειμένου, κάποια στιγμή αυτό το πεσμένο και αφύλακτο κορμί, να κυοφορήσει τα μπάσταρδα του βιασμού του.
Έτσι είναι φίλε μου ο ανθέλληνας, χαίρεται όταν η χώρα ματώνει, χαίρεται όταν η χώρα πτωχεύει, χαίρεται όταν η πατρίδα αιμορραγεί και μέσα στην χαρά του, τοποθετεί το μπακιρένιο του κύπελλο κάτω από την πληγή για να γευτεί το αίμα της, αυτό το αίμα, με το οποίο αυτός και η γενιά του μεγάλωσαν και θέριεψαν, για να γίνουν εχθές, σήμερα και αύριο, αυτό που είναι τώρα, ανθέλληνες.
Έτσι είναι φίλε μου ο ανθέλληνας, ανήμερο σαρκοβόρο θηρίο, που περιμένει την στιγμή να βγει στην αρένα για να φάει Ελληνικές σάρκες και ψυχές, μήπως και χορτάσει τον αιώνιο πόθο του για αίμα, για Ελληνικό αίμα.
Έτσι είναι φίλε μου ο ανθέλληνας, τρώει ψωμί από την χούφτα του Έλληνα και στο τέλος, δαγκώνει το χέρι που τον τάιζε.
Έτσι έχουν φίλε μου τα πράγματα, οι ανθέλληνες πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν, είναι το κυρίαρχο συστατικό της πατρίδος μας, το πλεόνασμα που λέμε.
Έτσι είναι, όσο θα υπάρχουν Θερμοπύλες, άλλο τόσο θα υπάρχουν και ανθέλληνες, όσο θα υπάρχουν Λεωνίδες, άλλο τόσο θα υπάρχουν και εφιάλτες, οι οποίοι, με ζήλο και λαχτάρα θα οδηγούν τους βάρβαρους στα μονοπάτια, τα εδώ και δεκάδες χρόνια, Ελληνικά αφύλαχτα μονοπάτια.
Έτσι είναι φίλε μου ο ανθέλληνας, ζει στην πατρίδα σου παριστάνοντας τον πατριώτη, μα όταν οι συνθήκες τον ευνοήσουν, τότε ξεπετάγεται από το πουθενά δημιουργώντας «κομματικούς συνασπισμούς», «ανεξάρτητες σημαίες», «οικολογικά κινήματα», και «ουράνια τόξα», με τα οποία, ζωγραφίζει στον καμβά του τον δικό σου θάνατο.
Έτσι είναι φίλε μου ο ανθέλληνας, νάρκη καλά κρυμμένη στον δρόμο σου, που με την πρώτη ευκαιρία, ενεργοποιείται για να ματώσει ανθρώπους και χώματα.
Έτσι είναι φίλε μου ο ανθέλληνας, ένα τέρας στην σπηλιά που ο ίδιος δημιούργησες.
Κοιμήσου, ο εφιάλτης σου ξεκίνησε.
Θεόδωρος Σωτηρόπουλος
kostasxan.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου