ΠΡΟΣ ΑΚΙΝΔΥΝΟΝ - ΛΟΓΟΣ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ (10)

ΠΡΟΣ ΑΚΙΝΔΥΝΟΝ - ΛΟΓΟΣ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΕΠΕΣΑΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΣ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΟΥ, ΑΦΟΥ ΛΕΓΟΥΝ ΟΤΙ Η ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟ

Συνέχεια από: Τετάρτη 15 Αυγούστου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 (συνέχεια)

Ότι με βάση όσα εδογμάτισαν περί θείας ουσίας και ενεργείας ο Ακίνδυνος και όσοι κατ’ αυτόν συνάγεται ότι περιπίπτουν σε περισσότερες από πενήντα κακοδοξίες και ότι ανοίξαντες τη θύρα παρέχουν είσοδο σε όλες γενικώς τις απ’ αιώνος πονηρές αιρέσεις. 

ις'. Όχι δε μόνο από αυτό, αλλά και από το ότι λέγουν κτίσμα το φώς που έλαμψε από τον Σωτήρα επάνω στο όρος, κτίσμα κάμουν αυτοί τον Θεό.

ιζ'. Και τούτο διότι κατά τους άγιους και το φως είναι φυσική δόξα του Θεού και φυσική άναρχη ακτίνα της θεότητος και ουσιώδης ευπρέπεια του Θεού και υπερτελές  και προτέλειον κάλλος. Αυτός δε του οποίου τα φυσικά είναι κτιστά, και αυτός είναι εξ ανάγκης κτιστός κατά τη φύσιν.

ιη'. Εφ’ όσον δε πάλι αυτοί (ο Ακίνδυνος και οι κατ’ αυτόν), αποξενώνοντας το φως από τη θεία φύσιν και απομακρύνοντάς το από την άκτιστη θεότητα, λέγουν μεν ότι έλαβε αρχή από το Θαβώριο όρος, αλλά ότι θα συνυπάρχει με τον Χριστό κατά τον άληκτον αιώνα, όπως πράγματι θα συνυπάρχει για να περιλάμπει απορρήτως τους υιούς του φωτός, πρέπει να πιστεύουν ότι ο Χριστός θα σύγκειται από  τρεις φύσεις∙ την ανθρώπινη, τη θεία κι’ εκείνο το φως.

26 ιθ'. Και όμως λέγοντας κτίσμα αυτό που λαμβάνουν οι άγιοι από το πλήρωμα που κατοικεί στο Χριστό, λέγουν καθαρά κτίσμα και το πλήρωμα εκείνο, δηλαδή τη θεία φύσιν και ενέργεια. Αφού όμως ο μέγας Βασίλειος στις πραγματείες Προς Ευνόμιον δεικνύει ότι επί του Θεού υπάρχει φυσική τάξις, κατά την οποία ο Υιός έρχεται δεύτερος με το αξίωμα που κατέχει σ’ αυτήν, αλλ’ όχι με τη φύσιν, το κατά την τάξιν αξίωμα τούτο του Χριστού θα είναι κτιστό κατά τον Ακίνδυνο, αν κάθε τι που δεν είναι κατά τι ταυτό με τη θεία φύσιν είναι κτιστό.

κ'. Τούτο δε είναι σαφώς στοιχείο του κόμματος τού Αρείου και σαν παραφυάδα της μανίας του, αν δεν την εξεπέρασε κι’ αυτήν, αφού δεν φείδεται ούτε καν τον Πατέρα. Αλλ’ όμως, επειδή επί του Θεού αυτήν την φυσική τάξιν και το κατ’ αυτήν αξίωμα κανένας σώφρων δεν θα μπορούσε να την ειπεί κτιστή, κατά την νεοφανή δε θεολογία του Ακινδύνου κάθε άκτιστο είναι ουσία, κατά την άποψή του κι’ αυτή η τάξις και το αξίωμα είναι ουσία, τότε ο Υιός θα είναι και κατά την ουσία δευτερεύων του Πατρός∙ τούτο δε είναι το καίριο σημείο της λύσσας του Αρείου.

κα'. Αν δε ο ίδιος επιφέρει και την αντίθετη άποψη, κι’ αυτό είναι προϊόν της σε όλα κατεφθαρμένης διανοίας του Ακινδύνου.

κβ'. Αλλά και το εκχεόμενο σ’ εμάς από του Πνεύματος, κατά τον Ιωήλ, ο Ακίνδυνος και όσοι κατ’ αυτόν το αποκαλούν κτίσμα (διότι τούτο είναι η θεοποιός χάρις, την οποία λέγουν κτιστή)∙ έτσι καθιστούν κτίσμα και το Πνεύμα τo άγιοv, από όπου εκχύνεται η θεοποιός χάρις.

κγ'. Καθ’ όσον πάλι αυτοί, λέγοντας κτιστή την κυρίως λεγομένην από αυτούς χάριν, ισχυρίζονται ότι δι’ εμφυσήματος δοσμένο στους αποστόλους του Χριστού Πνεύμα άγιον δεν είναι η χάρις, αφού αυτό είναι άκτιστο, αλλ’ αυτή η ίδια η υπόστασις του Πνεύματος, είναι φανερά λατινόφρονες. Διότι και από  τον Υιό εμφυσάται και δίδεται και αποστέλλεται το Πνεύμα. Των Λατίνων λοιπόν δοξασία είναι να μην το θεωρούμε τούτο την χάριν, αλλά την υπόσταση τού Πνεύματος.

(Συνεχίζεται)

ΣΧΟΛΙΟ: ΟΛΟΣ ΜΑΣ Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΚΛΗΡΟΣ. ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ. ΠΑΡΟΤΙ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΗΤΑΝ ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΗΣΥΧΑΣΜΟΥ.

Αμέθυστος