Το Άγιο Πνεύμα στην Αμερική (12)

Συνέχεια από: Δευτέρα 11 Ιουνίου 2018

Το Άγιο Πνεύμα στην Αμερική

Του Ernst Benz, 1970 Eugen Diederichs Verlag

Κεφάλαιο ΙΙI: Η πληρότης τού πνεύματος στ

Είναι σημαντικό στο σημείο αυτό να διαπιστώσουμε, πως και η πίστη στην Πεντηκοστή έχει τους δικούς της χαρακτηριστικούς κινδύνους. Αν ο κίνδυνος ενός διανοητικού Χριστιανισμού τής καθαρής διδασκαλίας είναι η αυτοδιάλυση σε ένα άσχετο παιχνίδι με τις θεολογικές έννοιες και η πλήρης απώλεια τής χριστιανικής ευσέβειας, ο κίνδυνος μιας θεολογίας τού Πνεύματος είναι η οπισθοδρόμηση σε μια πίστη στο μάνα, που καθιστά μάγο τον πρεσβευτή τού Αγίου Πνεύματος, ο οποίος διαθέτει τις δυνάμεις τού Αγίου Πνεύματος, και τις χρησιμοποιεί για να θεραπεύσει, να προφητεύσει, τον αγώνα κατά της φτώχειας. Αν ζυγίσουμε τις δυο δυνατότητες διαστροφής, θα διαπιστώσουμε πως η δεύτερη είναι λιγότερο καταστροφική. Είναι πάντως πιο κοντά στην πρωταρχική πραγματικότητα και μπορεί να επιστρέψει στην πνευματική σφαίρα επιρροής τής πραγματικότητας αυτής. Η διανοητική θεολογία από την άλλη δεν αναγεννάται, καθώς παράτησε αυτό από το οποίο ξεκίνησε, και χρησιμοποιεί την θεολογική της διαλεκτική για να αποδείξει την μή ύπαρξη του θεμελίου της.

Η εμπιστοσύνη στον πλούτο τού Θεού από οικονομικής άποψης περιέχει χωρίς αμφιβολία ένα αληθινό στοιχείο πεντηκοστιανικής πίστης. Το πράγμα όμως άρχισε από τον Oral Roberts και μετά να γίνεται όλο και πιο εμπορικό. Στο κείμενο που περιέχει το μήνυμα για τον σύνδεσμο ευημερίας τού Θεού, συνάπτεται και ένα έγγραφο, το οποίο ο δωρητής μπορεί να συμπληρώσει με τα στοιχεία του. προβλέπει δυο πράγματα: την αποστολή τής δωρεάς σε μετρητά ή την διασφάλιση, πως έκανε όρκο στον Θεό ο δωρητής, πως θα δωρήσει ένα συγκεκριμένο ποσό, και αναλαμβάνει την υποχρέωση να στέλνει στον Allen μηνιαίες δόσεις του ποσού. Όποιος στείλει 100 δολάρια ή υποσχεθεί το ποσό αυτό στον Θεό, το οποίο υπόσχεται να αποπληρώσει με δόσεις, λαμβάνει εκτός της ευλογημένης πετσέτας, και την εγγραφή στο βιβλίο μνήμης των προσευχών-Book of remembrance for prayers- το οποίο εκτίθεται στο μεγάλο αντίσκηνο.

Και εδώ οι λογαριασμοί δεν είναι μικροπρεπείς, αλλά στοιχηματίζουν στην αφθονία. Συμφέρει να προσφέρει κανείς με όρκο ένα συγκεκριμένο ποσό, καθώς ο Θεός το αποπληρώνει συνήθως με μεγαλύτερα ποσά. Ο Allen διηγείται: «Μόλις τώρα το απόγευμα, μου έφερε ένας άνδρας τα λεφτά του πίσω, που χθες το βράδυ έκανε όρκο για 1000 δολάρια, και αύξησε το ποσό στα 1200!» Και ο Allen δεν ντρέπεται να πει: «Αν ο Θεός σου έδωσε ευημερία, τότε ένα ίδρυμα των 100 ή περισσότερων, μπορεί να μας βοηθήσει να κερδίσουμε πολλές ψυχές μέσω ραδιοφώνου, τηλεόρασης και των εκστρατειών μας.»

Σε ένα άλλο φυλλάδιο περιγράφεται με προκλητικές λεπτομέρειες η αφθονία των χαρισμάτων (δωρεών) τα οποία ο Θεός χαρίζει στα παιδιά του, με συνεχή αναφορά την Αγία Γραφή. Προ πάντων η αφθονία των γήινων αγαθών, που στην Παλαιά Διαθήκη περιγράφεται ρεαλιστικά ως ευλογία του Θεού-αριθμός των καμηλών, των παιδιών των προβάτων-παρουσιάζεται μπροστά στα μάτια των φτωχών. «Και σε σένα τα υποσχέθηκε ο Θεός, έχε θάρρος και άφησε Τον να σου τα χαρίσει, εσύ πρέπει απλώς να κάνεις το πρώτο βήμα της πίστεως και της εμπιστοσύνης». Η πεντηκοστιανική αυτή κοινωνική ηθική, είναι κάθε άλλο παρά καπιταλιστική-είναι εχθρός της αποταμίευσης. Το να βάλει κανείς χρήματα στην άκρη είναι πράξη απιστίας: το βιβλιάριο και οι μετοχές πρέπει να βοηθήσουν όταν η βοήθεια του Θεού ξεμείνει, in case God fails. Εδώ όμως ιχύει ο λόγος: ΕΠΙΚΑΤΑΡΑΤΟΣ ὁ ἄνθρωπος, ὃς τὴν ἐλπίδα ἔχει ἐπ' ἄνθρωπον καὶ στηρίζει σάρκα βραχίονος αὐτοῦ ἐπ' αὐτόν, καὶ ἀπὸ Κυρίου ἀποστῇ ἡ καρδία αὐτοῦ· (Ιερεμίας, 17,5). Δεν είναι αμαρτία τα χρήματα, αλλά η αγάπη γι’ αυτά, που είναι η ρίζα κάθε κακού, σύμφωνα με την Α΄ προς Τιμόθεον 6,10: «ρίζα γὰρ πάντων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία, ἧς τινες ὀρεγόμενοι ἀπεπλανήθησαν ἀπὸ τῆς πίστεως καὶ ἑαυτοὺς περιέπειραν ὀδύναις πολλαῖς.» ο Θεός δίνει όμως «σπάταλα», εμείς πρέπει απλώς να προκαλέσουμε την αφθονία του. «Δώστε, και θα σας δοθεί. Ένα γεμάτο, πιεσμένο και ανακατεμένο ξεχειλίζον μέτρο θα το βάλουν στα ποδια σας (Κατά Λουκάν 6, 38: δίδοτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν· μέτρον καλόν, πεπιεσμένον καὶ σεσαλευμένον καὶ ὑπερεκχυνόμενον δώσουσιν εἰς τὸν κόλπον ὑμῶν). «Αν οι άνθρωποι πραγματικά πίστευαν στην υπόσχεση του Θεού, θα έτρεχαν όλοι να προσφέρουν θυσία στον Θεό» διατυπώνει ο Allen στο τέλος του φυλλαδίου.

Η στενή σχέση τού πεντηκοστιανικού κινήματος με το χρήμα φαίνεται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο στην ισχυρότερη και πλουσιότερη οργάνωση λαϊκών τού αμερικάνικου πεντηκοστιανικού κινήματος, την Full Gospell Business Men’s Fellowship. Ο αυτοπροσδιορισμός τής ομάδας αυτής ακούγεται ήδη στον τίτλο: δεν είναι απλώς μια όποια οργάνωση πεντηκοστιανών λαϊκών, αλλά πεντηκοστιανών επιχειρηματιών, ο πεντηκοστιανικός χαρακτήρας της οποίας εκφράζεται στο Full Gospel. Αυτό σημαίνει, πως έχουν την απαίτηση να κηρύξουν, όχι ένα μέσω κριτικής και απομυθοποίησης αποδυναμωμένο μήνυμα του Ευαγγελίου, αλλά το Ευαγγέλιο στην πληρότητα του, όπου πληρότητα αναφέρεται στην εκχυση του Αγίου Πνεύματος μαζί με την αφθονία των διαφόρων χαρισμάτων. Η οργάνωση αυτή βρίσκεται σε άμεση προσωπική σχέση με τον Αρμένιο-Αμερικανό αρχηγό του πεντηκοστιανικού κινήματος Demos Shakarian. Αυτός είναι εγγονός τού αρχηγού της οικογένειας, του επίσης ονομαζόμενου Demos Shakarian, ο οποίος οδήγησε την ρωσσο-αρμένικη πεντηκοστιανική ομάδα, λίγο πριν ξεσπάσει το τουρκο-αρμενικό μακελειό, από την πόλη Kara-Kalla στο Los Angeles.

Ο εγγονός Demos Shakarian είχε από παιδί μια ιδιαίτερη θρησκευτική ανάπτυξη. Μετά από ένα δυστύχημα είχε χάσει την ακοή του και αυτό ήταν αφορμή να ζητήσει από τον Θεό να τον απαλλάξει από αυτήν την ζημιά. Τρία χρόνια μετά, βίωσε σε μια λειτουργία το βάπτισμα του Πνεύματος, και για τέσσερις ώρες μιλούσε ξένες γλώσσες, ενώ δεν ήταν σε θέση να πει ούτε μια λέξη στις γλώσσες που γνώριζε και χρησιμοποιούσε καθημερινά (αρμένικα, ρωσικά και τουρκικά). Γυρίζοντας στο σπίτι, τον κατέλαβε το Άγιο Πνεύμα εκ νέου και τον έριξε στο έδαφος. Καθώς κείτονταν αβοήθητος στο πάτωμα, άκουσε τρεις φορές την φωνή του Θεού: «Demos, θα αμφισβητήσεις ποτέ την δύναμη μου;» Σε κάθε ερώτηση απάντησε πως δεν πρόκειται να αμφισβητήσει ποτέ την δύναμη του Θεού. Από τότε βελτιώθηκε η ακοή του.[Καθαρά δαιμονική κατοχή]

Μετά τον γάμο του το 1938 οι επιχειρήσεις του χρεοκόπησαν. Μετά από μια υπόδειξη που έλαβε στην προσευχή, πήγαινε στα πάρκα και έκανε κηρύγματα αφύπνισης. Οι εμπειρίες που βίωσε ως κήρυκας στο δρόμο, τον έφεραν κοντά στις πνευματικές και κοινωνικές ανάγκες των ανθρώπων. «Από τότε έχασα κάθε φόβο προς τους ανθρώπους». «Είτε κάποιος προέρχεται από την τάξη των κυρίαρχων είτε των εργατών, το ξέρω, χρειάζεται τον Θεό. Μου είναι εύκολο να του μιλήσω για τον Κύριο».

Όταν οι επιχειρηματικές επιτυχίες ξαναήρθαν, άρχισε να χρηματοδοτεί ευαγγελικές και πεντηκοστιανές μαζικές συγκεντρώσεις. Το 1951 οργάνωσε την προετοιμασία μιας πλατείας για την εκστρατεία αφύπνισης του κήρυκα Oral Roberts. Με την ευκαιρία αυτή κέρδισε την υποστήριξη του ευαγγελιστή αυτού για την ίδρυση της ομάδας Full Gospel για επιχειρηματίες. Ο Oral Roberts δήλωσε πρόθυμος να μιλήσει σε μια τέτοια ομάδα, η οποία στην πρώτη συνάντηση στο Los Angeles μετρούσε 21 μέλη.

Η δράση της ομάδας, που συνερχόταν κάθε Σάββατο στις 8 το πρωί για πρόγευμα και λειτουργία, συνάντησε στην αρχή μεγάλες εσωτερικές δυσκολίες. Μια Παρασκευή το βράδυ, ο Demos Shakarian αποφάσισε να παλέψει με τον Θεό για να βρεθεί μια λύση. Ώρες αργότερα επέστρεψε στο σπίτι η κυρία Shakarian, η οποία βρήκε τον άνδρα της σε προσευχή, ξαπλωμένο στο έδαφος, και κάθισε στο εκκλησιαστικό όργανο να παίξει. Καθώς έπαιζε, άρχισε ξαφνικά να μιλά γλώσσες και απεύθυνε ένα προφητικό λόγο, εν ονόματι του Θεού, προς τον άνδρα της: «Γιε μου, είμαι μαζί σου, θα σε χρησιμοποιήσω για κάτι μεγαλύτερο..μην φοβάσαι.» Στην συνέχεια είχε ένα όραμα. Το ταβάνι εξαφανίστηκε, και εμφανίστηκαν εκατομμύρια άνδρες, με τους βραχίονες πάνω στο σώμα, τα χέρια διπλωμένα, σαν να ήταν νεκροί. Πήγε πάλι να παίξει, χωρίς να ξέρει πως την κατέλαβε ένα όραμα, και η φωνή είπε: «Αυτό που βλέπεις θα συμβεί». Και είδε πως οι φαινομενικά νεκροί άνδρες σήκωσαν τα χέρια ψηλά και άρχισαν να υμνούν τον Θεό. Αργότερα κατάλαβε πως το όραμα αυτό παρίστανε την δραστηριότητα της Full Gospell Business Men’s Fellowship, που είχαν συναθροίσεις σε όλη την χώρα.[Κλασσικές εωσφορικές εμπειρίες]

Το επόμενο πρωί ήρθε ένας άνδρας που οδηγούσε όλη την νύχτα για να παραστεί στην συνάντηση, και έφερε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για την δημοσίευση του περιοδικού τής οργάνωσης, με τον τίτλο The Voice, ένα περιοδικό που εκδίδεται σε 250 000 αντίτυπα. Πάρα πολλοί έγιναν μέλη. Τον Ιούλιο του 1953 ιδρύθηκε το κεντρικό γραφείο και τον Οκτώβριο έγινε η πρώτη ετήσια σύναξη. Στο μεταξύ η οργάνωση εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο, με κύρια κέντρα την Μελβούρνη, το Hongkong, και την Πραιτόρια. Μέσω του περιοδικού The Voice, προετοιμάστηκε το έδαφος για τις ιδέες του πεντηκοστιανού κινήματος. Το πνευματικό κέντρο τής οργάνωσης είναι η εκκλησία του κυρίου Shakarian, η αρμένικη Εκκλησία της Πεντηκοστής (Armenian Pentecostal Church) στο Los Angeles. Πρόκειται για μια ανεξάρτητη κοινότητα, διοικητές και κήρυκες της οποίας είναι άνδρες από τον κύκλο των λαϊκών μελών. Η οργάνωση αυτή χρηματοδότησε και το πιο πάνω αναφερθέν υπερσύγχρονο πανεπιστήμιο, το Oral Roberts University, Tulsa/Oklahoma. Με την χρηματοδότησή του έδωσε την δυνατότητα να εφαρμόσει με μεγάλη επιτυχία το υψηλής τεχνολογίας παιδαγωγικό του πρόγραμμα.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια τυπική αμερικάνικη εξέλιξη, που οι άλλες πεντηκοστιανικές κινήσεις την επικρίνουν ως εξεζητημένη. Ο Donald Gee, η ισχυρότερη προσωπικότητα στον χώρο του αγγλικού κινήματος εκφράστηκε πολύ επικριτικά για την θεολογία της Prosperity (ευημερία). «Υπάρχει ένα είδος οργάνωσης και διάδοσης του ευαγγελισμού, που μυρίζει μάλλον επιχειρηματική καπατσοσύνη αυτού του κόσμου παρά καθοδήγηση και δύναμη του Πνεύματος, η οποία φαίνεται σε εκείνους που με ταπείνωση αισθάνονται εξαρτημένοι από τον Θεό και υπακούν στην φωνή Του.» «Είναι μια κακή μέρα, κατά την οποία η καθοδήγηση των κοινοτήτων πάει στα χέρια των πλούσιων ανδρών, μόνο και μόνο επειδή είναι πλούσιοι...Η σύγχυση της ευημερίας με την ευλογία θα ήταν η πένθιμη καμπάνα για κάθε πεντηκοστιανική χάρη και δύναμη» (Hollenberger, S. 198).

Συνεχίζεται με το IV κεφάλαιο