Γιάννης Μαρίνος
Είναι πια γενικά αποδεκτό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατέκτησε την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο με μια σειρά ψευδών υποσχέσεων. Και καθώς διαπίστωσε ότι τα ψεύδη πείθουν τις μάζες συνέχισε να ψευδολογεί ποικιλότροπα, όταν δεν ωραιοποιεί τη μεθόδευση αυτή της λαϊκής παραπλάνησης με τον χαρακτηρισμό της αυταπάτης, η οποία έχει τη γοητεία του ρομαντισμού.
Η παραπλάνηση ή και αποπλάνηση ενός λαού από τους εκάστοτε δημαγωγούς ανατρέχει στα βάθη της ιστορίας. Το αξιοσημείωτο δεν είναι ότι τα ψεύδη στην πολιτική παραμένουν σταθερή παράδοση και όπλο στη μάχη για την κατάκτηση και διατήρηση της εξουσίας, αλλά και όταν αποκαλύπτονται εξακολουθούν να γοητεύουν και νά πείθουν τις μάζες. Ετσι, μολονότι ο ΣΥΡΙΖΑ με ψευδείς υποσχέσεις κατέλαβε την εξουσία, ένα σταθερό ποσοστό του εκλογικού σώματος παραμένει πιστό στο κόμμα αυτό παρά τα δεινά που επισώρευσε στη χώρα. Και μπορεί η Νέα Δημοκρατία να εμφανίζεται σε όλες τις σφυγμομετρήσεις πρώτη με διαφορά πλέον των 10 ποσοστιαίων μονάδων, όμως προκαλεί έκπληξη ότι ένα ποσοστό 20% εξακολουθεί με αξιοπερίεργη σταθερότητα να στηρίζει ένα κόμμα που όχι μόνο το παραπλάνησε αλλά έχει πνίξει τον λαό στη φορολογία, περιέκοψε αγρίως τις συντάξεις, έχει οδηγήσει σε χρεοκοπία δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις και εμποδίζει με κάθε τρόπο την ανάπτυξη, την επιχειρηματική δραστηριότητα και συνεπώς την δημιουργία θέσεων εργασίας.
Στην εύλογη αυτή απορία απαντά από τα βάθη 300 και πλέον ετών ο αγγλοϊρλανδός συγγραφέας Ιωνάθαν Σουίφτ, πασίγνωστος από το κλασικό έργο του «Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ». «Η μάζα είναι εύπιστη, λέει ψέματα, αυταπατάται. Το ψέμα είναι το φυσικό στοιχείο της, ο αέρας που αναπνέει. Χρειάζεται έτσι μεγαλύτερη τέχνη για να κάνεις έναν λαό να πιστέψει την αλήθεια παρά για να τού υποβάλεις ένα σωτήριο ψέμα» γράφει.
Το να αναδεικνύεις σε πειστικό ένα ψέμα προϋποθέτει πάντως κάποια τέχνη και καλή γνώση της ψυχολογίας των μαζών. Ο Σουίφτ με το δοκίμιό του «Η τέχνη της πολιτικής ψευδολογίας» (εκδόσεις Αγρα), καθώς θεωρεί ότι αυτή δεν έχει μόνο αρνητικές συνέπειες, διατυπώνει συμβουλές για το πώς πρέπει να λέγεται το ψέμα προκειμένου να είναι πειστικό. Φυσικά ο κοινωνικός αυτός αναλυτής, ο οποίος χαρακτήριζε τους δημοσιογράφους τής εποχής του ψευδολόγους με λειψό ταλέντο που τους λείπει η ικανότητα να πουλήσουν το ψέμα, δεν μπορούσε τότε να προβλέψει την εξέλιξη που θα γνώριζε η διάδοση του πολιτικού ψεύδους μέσω της εξαρτημένης δημοσιογραφίας διά του Τύπου, της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης. Και ότι θα γνώριζε την αποθέωσή της χάρις στην ψηφιακή τεχνολογία και το ακαταμάχητο Διαδίκτυο και τη μαζική κατανάλωση που γνωρίζουν τα όσα ψευδή και παραπλανητικά διαδίδει 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Το ψέμα είναι πια ηλεκτρονικό, ψηφιακό, παγκόσμιο. Ο 21ος αιώνας εξελίσσεται ραγδαία στον αιώνα τής ψηφιακής εποχής τού ψεύδους.
Πηγή
Είναι πια γενικά αποδεκτό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατέκτησε την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο με μια σειρά ψευδών υποσχέσεων. Και καθώς διαπίστωσε ότι τα ψεύδη πείθουν τις μάζες συνέχισε να ψευδολογεί ποικιλότροπα, όταν δεν ωραιοποιεί τη μεθόδευση αυτή της λαϊκής παραπλάνησης με τον χαρακτηρισμό της αυταπάτης, η οποία έχει τη γοητεία του ρομαντισμού.
Η παραπλάνηση ή και αποπλάνηση ενός λαού από τους εκάστοτε δημαγωγούς ανατρέχει στα βάθη της ιστορίας. Το αξιοσημείωτο δεν είναι ότι τα ψεύδη στην πολιτική παραμένουν σταθερή παράδοση και όπλο στη μάχη για την κατάκτηση και διατήρηση της εξουσίας, αλλά και όταν αποκαλύπτονται εξακολουθούν να γοητεύουν και νά πείθουν τις μάζες. Ετσι, μολονότι ο ΣΥΡΙΖΑ με ψευδείς υποσχέσεις κατέλαβε την εξουσία, ένα σταθερό ποσοστό του εκλογικού σώματος παραμένει πιστό στο κόμμα αυτό παρά τα δεινά που επισώρευσε στη χώρα. Και μπορεί η Νέα Δημοκρατία να εμφανίζεται σε όλες τις σφυγμομετρήσεις πρώτη με διαφορά πλέον των 10 ποσοστιαίων μονάδων, όμως προκαλεί έκπληξη ότι ένα ποσοστό 20% εξακολουθεί με αξιοπερίεργη σταθερότητα να στηρίζει ένα κόμμα που όχι μόνο το παραπλάνησε αλλά έχει πνίξει τον λαό στη φορολογία, περιέκοψε αγρίως τις συντάξεις, έχει οδηγήσει σε χρεοκοπία δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις και εμποδίζει με κάθε τρόπο την ανάπτυξη, την επιχειρηματική δραστηριότητα και συνεπώς την δημιουργία θέσεων εργασίας.
Στην εύλογη αυτή απορία απαντά από τα βάθη 300 και πλέον ετών ο αγγλοϊρλανδός συγγραφέας Ιωνάθαν Σουίφτ, πασίγνωστος από το κλασικό έργο του «Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ». «Η μάζα είναι εύπιστη, λέει ψέματα, αυταπατάται. Το ψέμα είναι το φυσικό στοιχείο της, ο αέρας που αναπνέει. Χρειάζεται έτσι μεγαλύτερη τέχνη για να κάνεις έναν λαό να πιστέψει την αλήθεια παρά για να τού υποβάλεις ένα σωτήριο ψέμα» γράφει.
Το να αναδεικνύεις σε πειστικό ένα ψέμα προϋποθέτει πάντως κάποια τέχνη και καλή γνώση της ψυχολογίας των μαζών. Ο Σουίφτ με το δοκίμιό του «Η τέχνη της πολιτικής ψευδολογίας» (εκδόσεις Αγρα), καθώς θεωρεί ότι αυτή δεν έχει μόνο αρνητικές συνέπειες, διατυπώνει συμβουλές για το πώς πρέπει να λέγεται το ψέμα προκειμένου να είναι πειστικό. Φυσικά ο κοινωνικός αυτός αναλυτής, ο οποίος χαρακτήριζε τους δημοσιογράφους τής εποχής του ψευδολόγους με λειψό ταλέντο που τους λείπει η ικανότητα να πουλήσουν το ψέμα, δεν μπορούσε τότε να προβλέψει την εξέλιξη που θα γνώριζε η διάδοση του πολιτικού ψεύδους μέσω της εξαρτημένης δημοσιογραφίας διά του Τύπου, της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης. Και ότι θα γνώριζε την αποθέωσή της χάρις στην ψηφιακή τεχνολογία και το ακαταμάχητο Διαδίκτυο και τη μαζική κατανάλωση που γνωρίζουν τα όσα ψευδή και παραπλανητικά διαδίδει 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Το ψέμα είναι πια ηλεκτρονικό, ψηφιακό, παγκόσμιο. Ο 21ος αιώνας εξελίσσεται ραγδαία στον αιώνα τής ψηφιακής εποχής τού ψεύδους.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου