Η γενοκτονία του ελληνικού Έθνους

Το τραγικό ανέκδοτο της ημέρας της δήθεν απελευθέρωσης από τα μνημόνια, το οποίο δικαιούται το πρώτο βραβείο κομματικής προπαγάνδας, είναι η ανάρτηση της κυβέρνησης –  σύμφωνα με την οποία το δημόσιο χρέος μειώθηκε με τη συμφωνία του Ιουνίου κατά 50 δις €!

Συντελείται η γενοκτονία του ελληνικού Έθνους. Δεν έχουν κλέψει οι δανειστές μόνο το οικονομικό μέλλον των Ελλήνων αλλά, επίσης, την εθνική τους κυριαρχία – αφού η Ελλάδα ευρίσκεται πλέον υπό την κατοχή της ΕΕ και του ΔΝΤ. Ο ελληνικός λαός προδόθηκε από τον Τσίπρα, αν και είχε την επιλογή να επαναστατήσει και να χρησιμοποιήσει τη βία για να ανατρέψει την κυβέρνηση που τον παρέδωσε στους διεθνείς τραπεζίτες. Αντί αυτού, οι Έλληνες δέχτηκαν τη δική τους καταστροφή και δεν έκαναν τίποτα. Ουσιαστικά, ο ελληνικός πληθυσμός διέπραξε μαζική αυτοκτονία” (P.C. Roberts με παρεμβάσεις, πηγή).

Επικαιρότητα  

Το τραγικό ανέκδοτο της ημέρας της δήθεν απελευθέρωσης από τα μνημόνια, όταν στην πραγματικότητα αυτό που τελείωσε είναι οι δανειακές συμβάσεις, δεν είναι άλλο από την ανάρτηση της κυβέρνησης στο FB (γράφημα) – σύμφωνα με την οποία το δημόσιο χρέος μειώθηκε με τη συμφωνία του Ιουνίου κατά 50 δις €! Πρόκειται για μία πρωτοφανή διαστρέβλωση της πραγματικότητας, η οποία δικαιούται το πρώτο βραβείο κομματικής προπαγάνδας – αφού το γεγονός ότι επιμηκύνθηκαν 96 δις € χρέους (έπρεπε να πληρωθούν μετά το 2022 και φυσικά ήταν αδύνατο, οπότε η επιμήκυνση θεωρείται νομοτελειακή), για να εξοφληθούν μετά το 2032 μαζί με τους συσσωρευμένους τόκους από τα παιδιά μας, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι μειώθηκαν. Αντίθετα, αυξήθηκαν πάνω από 12 δις € σύμφωνα με τους πλέον μετριοπαθείς υπολογισμούς – οπότε πρόκειται πράγματι για ένα από τα πολλά γνωστά ψέματα της κυβέρνησης.

Ειδικά όσον αφορά τα 4,8 δις € από την επιστροφή των κερδών που ενέγραψαν οι κεντρικές τράπεζες των εταίρων μας από τα ομόλογα μας και προφανώς δικαιούμαστε, η δήλωση ότι μειώνουν το χρέος μας είναι κάτι περισσότερο από εθελόδουλη – ενώ οι θλιβεροί ισχυρισμοί της κυβέρνησης έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τους αντίστοιχους του πρωτεργάτη του PSI, ο οποίος υπέγραψε τη θανατική καταδίκη της Ελλάδας μαζί με την τεχνοκρατική κυβέρνηση που στηριζόταν τότε από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ.

Ο κύριος αυτός που σε συνεργασία με τα παραπάνω κόμματα παρέδωσε κυριολεκτικά στους δανειστές τα κλειδιά της πατρίδας μας, καταδικάζοντας την στο διηνεκές, ισχυριζόταν πως η μείωση του χρέους που πέτυχε ήταν έως και 200 δις € – όταν έχει τεκμηριωθεί από τους πάντες πως το ποσόν ήταν μόλις 51,3 δις € (ανάλυση), με το μεγαλύτερο μέρος του να αφορά τις ελληνικές τράπεζες που χρεοκόπησαν ακριβώς λόγω του συγκεκριμένου εγκλήματος κοστίζοντας μας περί τα 40 δις €, καθώς επίσης τα ασφαλιστικά ταμεία και τους οργανισμούς του δημοσίου.

Πολύ σωστά λοιπόν ο Αμερικανός συμπεραίνει πως συντελείται η γενοκτονία του Έθνους μας, όπου οι Έλληνες κυριολεκτικά αυτοκτονούν, συμπαρασύροντας τα παιδιά τους – προφανώς επειδή αδυνατούν να καταλάβουν τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα τους, με τη συνδρομή ενδοτικών κυβερνήσεων που έχουν αναλάβει να εκτελέσουν τα θηριώδη εγκλήματα που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Για να γίνει κατανοητή η πραγματική θέση, στην οποία μας καταδίκασε η σημερινή κυβέρνηση, όσο πιο απλά γίνεται, έχουμε ήδη γράψει τα παρακάτω:

Το σενάριο που βιώνει η Ελλάδα μοιάζει με αυτό μίας επιχείρησης που έχει τζίρο 20 εκ. € και χρωστάει στην τράπεζα 40 εκ. € – οπότε χρειάζεται δύο χρόνια τζίρου για να την εξοφλήσει. Προφανώς δεν θα συμβεί ποτέ, αφού με τα έσοδα της ίσα-ίσα καλύπτει τα έξοδα της, συν ένα μέρος από τους τόκους που διατηρεί τεχνητά χαμηλούς η τράπεζα, όπως επίσης τις δόσεις για να μην κλείσει. Την ίδια στιγμή η τράπεζα συνεχίζει να αναγκάζει την επιχείρηση να μειώνει τους μισθούς των εργαζομένων της για να μπορεί να της πληρώνει τους τόκους, οπότε σιγά-σιγά αυτοί που είναι σε θέση να βρουν άλλη δουλειά φεύγουν – ενώ όσοι μένουν λιμοκτονούν σταδιακά, όταν τους τελειώνουν οι οικονομίες, χωρίς καμία διάθεση να εργαστούν παραγωγικά για να αυξήσουν τα έσοδα της επιχείρησης.

Ταυτόχρονα η τράπεζα υποχρεώνει την επιχείρηση να ξεπουλάει τα περιουσιακά της στοιχεία στους άλλους πελάτες της, τα οποία έχει δεσμεύσει για 99 χρόνια, σε τιμές πολύ κάτω του κόστους – αδιαφορώντας για το ότι όταν ξεπουληθούν όλα, τότε η επιχείρηση θα έχει ουσιαστικά αλλάξει ιδιοκτησία, ενώ οι ιδιοκτήτες της θα συνεχίσουν να είναι χρεωμένοι, οπότε σκλάβοι της.

Λίγο αργότερα (στις 20 Αυγούστου του 2018 όσον αφορά την Ελλάδα), η τράπεζα σταματάει να δίνει νέα δάνεια στην επιχείρηση – για να πληρώνει (ανακυκλώνει) τα παλαιότερα. Επομένως η επιχείρηση, για να ανταπεξέλθει με τις δόσεις (χρεολύσια), είναι υποχρεωμένη να προσφύγει σε άλλους για να τη δανείσουν – το αργότερο όταν της τελειώσουν τα χρήματα που έχει στην άκρη (το μαξιλάρι). Ποιός όμως θα δεχτεί να δανείσει μία τέτοια χρεοκοπημένη επιχείρηση, με επιτόκιο που να είναι σε θέση να το πληρώνει; Πόσο μάλλον χωρίς καμία εγγύηση για τα χρήματα του, αφού όλα είναι υποθηκευμένα στην τράπεζα; Προφανώς κανένας. Γίνονται επενδύσεις χωρίς χρήματα; Ασφαλώς όχι. Μπορεί να αναπτυχθεί η επιχείρηση χωρίς επενδύσεις; Αδύνατον, οπότε η επιχείρηση απλά περιμένει το τέλος της, όσο αισιόδοξοι και αν είναι οι ιδιοκτήτες της.

Αν εδώ προσθέσει κανείς την προοπτική να ακολουθήσει μία επόμενη κρίση, όπου ξανά κανένας δεν θα δανείζει κανέναν ως ότου περάσει, τότε η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο σκοτεινή για την επιχείρηση μας – οπότε οι εργαζόμενοι της που βλέπουν πια ολοκάθαρα τι θα επακολουθήσει, θα αρχίσουν να την εγκαταλείπουν μαζικά, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει εντελώς. Τότε δεν είναι απίθανο να βιωθούν σκηνές Βενεζουέλας, οι κάτοικοι της οποίας εισβάλουν στα γειτονικά κράτη, χωρίς να διστάζουν να ληστέψουν τα σούπερ μάρκετ για να ικανοποιήσουν τις βασικές τους ανάγκες – καταλύοντας ως εκ τούτου εντελώς το νόμο και την τάξη.

Στην περίπτωση βέβαια της Ελλάδας όλοι ευελπιστούν πως δεν θα την εγκαταλείψει έτσι η Ευρώπη – κάτι που όμως μοιάζει με ευχολόγιο, παρά με αυτά που μας έχουν διδάξει τα τελευταία οκτώ χρόνια. Υπάρχει λύση για την επιχείρηση μας; Πάντοτε υπάρχει, αλλά πρέπει να ξεκινήσει με μία νέα διαπραγμάτευση του χρέους που θα συμπεριλαμβάνει τη διαγραφή του κατά 50%, πριν είναι ακόμη πολύ αργά. Έχει διαπραγματευτικά χαρτιά η Ελλάδα; Ασφαλώς, ενώ τα δύο βασικότερα έχουν ήδη αναφερθεί (ανάλυση).


Ολοκληρώνοντας, η πραγματική τραγωδία για την πατρίδα μας θα ξεκινήσει μόλις τελειώσουν τα 24 δις € που σχημάτισε ως μαξιλάρι η κυβέρνηση – αφού οι αγορές δεν πρόκειται να τη δανείσουν, εάν δεν εγγυηθούν η Ευρώπη και η ΕΚΤ την αποπληρωμή. Λαμβάνοντας δε υπ’ όψιν το γεγονός ότι, οι αγορές γνωρίζουν πολύ καλά ότι θα απαιτηθεί κάποια στιγμή στο μέλλον η ονομαστική διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους, είναι πολύ πιο επιφυλακτικές – όπως επίσης οι ξένοι επενδυτές που κατανοούν ότι, η εξυπηρέτηση των χρεών της Ελλάδας θα απαιτεί συνεχώς υψηλότερους φόρους, οπότε δεν είναι τόσο ανόητοι ώστε να διακινδυνεύουν τα χρήματα τους.

Σκεφτόμενοι επί πλέον πως δεν είναι απίθανη μία εξέγερση των Ελλήνων, όταν πια δεν θα έχουν τίποτα άλλο να χάσουν, ασφαλώς θα θεωρήσουν καλύτερο να συνεχίσουν να αποφεύγουν τη χώρα – οπότε το μέλλον μας είναι προδιαγεγραμμένο, εάν δεν αλλάξουμε αμέσως πορεία.

Βασίλης Βιλιάρδος

analyst