Κυριαρχία των αισθήσεων και η σαρκοποίηση της ψυχής - Αρχιμ. π. Μάξιμος Κυρίτσης (13 Αυγ 2023)

58:13-1:00:12 π. Λουδοβίκος
Θεωρώ ότι όλα αυτά πρέπει να μεταφραστούν σήμερα σε μια γλώσσα, γιατί και το βιβλίο αυτό εδώ[ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ], ξέρετε το μισό είναι ευαγριακό, περί νοός, και το άλλο μισό είναι παλαμικό, δηλαδή ξεκινά από την πραγματικότητα του σώματος. Ξέρετε, σήμερα δεν έχουμε την εμπειρία των νοερών καταστάσεων. Και αυτά τα πράγματα μας φαίνονται όχι σκληρά, αλλά και απάνθρωπα θα έλεγα. Αδιανόητα. Όλοι έχουμε την εμπειρία όμως, του σώματος και των αισθήσεων, οι οποίες αποζητούν ένα τελικό νόημα. Ένα νόημα για την ύπαρξη. Τα πράγματα είναι πολύ λεπτά στο σημείο αυτό, και θα πρέπει να προσέξουμε. Δεν διαφωνώ όλα αυτά εγώ, αλλά πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να τα βάλουμε στη ζωή μας. Και ο καλύτερος τρόπος είναι νομίζω αυτός του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, που λέει ότι το σώμα έχει, διαθέτει ενσημαινομένας πνευματικάς διαθέσεις. Το σώμα έχει πάνω του, αποζητά πάνω του να ζήσει πνευματικά. Να πνευματοποιήσει τη διαδικασία της ίδιας της σωματικής ζωής. Προσέξτε, μην πλανηθούμε και γίνουμε σαν τους ινδουιστές ή σαν τους βουδιστές ή σαν τους νεοπλατωνικούς, και πούμε ότι οι αισθήσεις είναι ένα λάθος μες στη Δημιουργία. Οι αισθήσεις στη Δημιουργία είναι απολύτως απαραίτητες, γιατί δημιουργήθηκε αισθητή Δημιουργία. Ο πατήρ Πορφύριος μας έλεγε ότι ο Θεός από αγάπη έχει βάλει ευχαρίστηση σε όλα τα πράγματα μέσα. Και η τροφή έχει ευχαρίστηση, και η αναπαραγωγή έχει ευχαρίστηση, και τα μάτια έχουν ευχαρίστηση βλέποντας πράγματα χίλια τα οποία..., έτσι. Το θέμα είναι το εξής: να μη συνδεθεί αυτή η ευχαρίστηση με μια αυτοκατανάλωση της. Να μη συνδεθεί με τη φιλαυτία αυτό το πράγμα…

Προηγείται ερώτηση κάποιου ακροατή, και η αναφορά στα λεγόμενα του π. Λουδοβίκου είναι στο ακόλουθο απόσπασμα
1:16:11-1:18:50
Αρχιμ. Μ.: …να τα χαιρόμαστε, ότι μας δίνει ο Θεός, μην επαρκούμαστε σ’ αυτά. Εάν επαρκούμαστε σ’ αυτά και δεν έχουμε το Θεό και έχουμε μόνο τα αγαθά του Θεού, θάρθει μια μέρα που τα αγαθά θα τα στερηθούμε, και θα αναζητάμε το Θεό και δε θα τον βρίσκουμε. Μες στη ζωή μας πρέπει να μπει οπωσδήποτε ο Θεός για να αλλάξει τη λειτουργία του οργανισμού μας. Όλη την ύπαρξη μας. Η αμαρτία έχει κάνει μεγάλο κακό. Και αυτό που είπε ο πατήρ Νικόλαος, έχω μια μικρή διαφοροποίηση. Ότι ναι μεν να ψάχνουμε να βρούμε νοητά το καλό και να το κρατάμε, ώστε να μην..δεν μπορούμε μόνοι μας να το κάνουμε αυτό. Είμαστε δεσμευμένοι από το πάθος.
π. Λουδοβίκος: Γι’ αυτό είπα εγώ, μυστήρια, εξομολόγηση και πνευματική καθοδήγηση. Δεν γίνεται από μόνος σου (δεν ακούγεται καθαρά).
Αρχιμ. Μ: Έτσι. Μόνο με το Θεό. αν ήταν έτσι, πολλές γενεές θα προσπαθούσαν. Όχι ότι είναι αδύνατο τελείως, είπαμε η θέληση δεν έχει αιχμαλωτιστεί πλήρως, αλλά είναι τόσο μπερδεμένη η θέληση μας από τα πράγματα που ζούμε, που είναι αδύνατον. Υψώνουμε τα χέρια στο Θεό. Και ο Θεός θα μας καθοδηγεί….
Οι άγιοι που έχουν αυτή την γνώση (του εαυτού τους, από το φως του Θεού) συνεχώς κακίζουν τον εαυτό τους. Αυτοί γιατί τα βλέπουν και εμείς δεν τα βλέπουμε; Γιατί φωτίζονται από το Θεό να βλέπουν τα έγκατα της ψυχής τους. Και σε μας δεν επιτρέπει ο Θεός να δούμε τα έγκατα χωρίς Θεό, γιατί άμα τα δούμε χωρίς το Θεό, όπως λένε κάποιο άγιοι, θα αυτοκτονήσουμε. Δεν μπορούμε να σταθούμε. Θέλουμε να φτιάξουμε ένα οικοδόμημα, κάτι, να μας αξιολογούν οι άλλοι αν στεκόμαστε. Αν δεν έχουμε αυτό το οικοδόμημα, αν δούμε τον εαυτό μας θα απογοητευθούμε. Αλλά με το Θεό όμως, με το φως του Θεού παρηγορούμαστε, και σιγά σιγά πατάμε πάνω στους σκορπιούς και τους θανατώνουμε πάλι δια του Θεού. Και ελευθερωνόμαστε. Όσο περισσότερο ελευθερώνεται δια του Θεού κανείς, τόσο περισσότερο απαλλάσσεται από το δεινόν, από τα δεινά της πτώσεως. Αυτοί είναι οι άγιοι μας.
Λοιπόν, νάστε καλά…

(155) Κυριαρχία των αισθήσεων και η σαρκοποίηση της ψυχής - Αρχιμ. π. Μάξιμος Κυρίτσης (13 Αυγ 2023) - YouTube

Αγίου Συμεών του νέου Θεολόγου – κατηχήσεις. Λόγος 34-ος:

Ότι δεν είναι ακίνδυνο να κρύβουμε το τάλαντο που μας δίνεται από τον Θεό˙ διότι πρέπει να το φανερώνουμε αυτό και να το δείχνουμε σε όλους και να διακηρύττουμε με ευγνωμοσύνη τις ευεργεσίες του Θεού για την ωφέλεια αυτών που τις ακούν, και αν ακόμη κάποιοι δυσαρεστούνται.

Αδελφοί και πατέρες και τέκνα στο όνομα το Χριστού του Θεού, τί υποθέσατε γι’ αυτά που διδαχθήκατε πολλές φορές από μένα με διάφορες ομιλίες; Τί σκεφθήκατε μέσα σας εναντίον εκείνου που με παρρησία είπε αυτά; Μήπως αντιληφθήκατε ότι μίλησα έξω από τις θείες Γραφές; Μήπως με κατηγορήσατε κρυφά, ότι έχω μιλήσει υπερβολικά; Μήπως με κατακρίνατε, ότι μίλησα με μεγαλοστομία; Αν λοιπόν αντιδράσατε έτσι σ’ αυτά που ειπώθηκαν, ας σας συγχωρέσει ο Χριστός, εγώ όμως παρακαλώ την αγάπη σας να μην επιμείνει κανείς σ’ αυτό το αμάρτημα. Διότι δεν τα έγραψα αυτά για επίδειξη, ας μην το επιτρέψει αυτό ο Θεός, που με ελέησε και με οδήγησε σ’ αυτά˙ αλλά, έχοντας στο νου μου τις δωρεές του Θεού, που αυτός χάρισε σ’ εμένα τον ανάξιο από την αρχή της ζωή μου ως αυτή τη στιγμή, τον ανυμνώ, ευχαριστώντας τον ως εύσπλαχνο Δεσπότη και ευεργέτη Κύριό μου, και προσφέρω σε όλους εσάς με ευγνωμοσύνη το τάλαντο, που μου δόθηκε απ’ αυτόν. Διότι, πώς μπορώ να αποσιωπήσω αυτές τις τόσο μεγάλες ευεργεσίες του, ή να κρύψω με αχαριστία το τάλαντο,1 που μου δόθηκε, κάνοντας όπως ένας αχάριστος και κακός δούλος;

Αγίου Συμεών του νέου Θεολόγου – κατηχήσεις. Λόγος 6-ος: Για την πνευματική εργασία.

Για την πνευματική εργασία. Και ποιά ήταν η εργασία των παλαιών αγίων. Και πώς μπορούμε να κατορθώσουμε αυτή την εργασία, για να γίνουμε και μέτοχοι του παναγίου Πνεύματος, όπως εκείνοι.

Αδελφοί και πατέρες, επειδή κάποιοι, με το να έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, που μακάρι να μην την είχαν, νομίζουν τους εαυτούς τους ότι είναι ως προς την πράξη και τη γνώση και την τελειότητα ίσοι με τους παλαιούς αγίους και θεοφόρους πατέρες μας, και του ίδιου πνεύματος, με το οποίο ζούσαν και κινούσαν εκείνοι, με το να συνιστούν τους εαυτούς τους μόνο με τα λόγια και χωρίς τα έργα, διότι εξαπατήθηκαν από το πνεύμα της υπερηφανείας, θεώρησα καλό να μιλήσω σ’ αυτούς, στον καθένα χωριστά, με απλότητα και ταπεινό λόγο κάπως έτσι για τον Θεό, που έχει πει, «Και εσύ, όταν επιστρέψεις, διόρθωσε τους αδελφούς σου»,1 αλλά και για την κοινή αγάπη, που έχουμε εντολή να δείχνουμε στους πλησίον μας. Θα αρχίσω μάλιστα να μιλώ με απλό τρόπο και να παροτρύνω την αγάπη σας από εδώ.

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ΚΑΤΗΓΓΕΙΛΕ ΩΣ ΑΙΡΕΣΗ ΟΣΟΥΣ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΑ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥΣ, ΚΑΘΟΤΙ ΔΕΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΙ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.

ΕΠΙΣΤΡΕΨΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΒΑΡΛΑΑΜ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΚΙΝΔΥΝΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΩΝ ΕΝΩΤΙΚΩΝ ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΟΡΚΗΤΙΚΟΥ ΚΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΚΙΝΑΤΗ.

Μια φορά, ο Μέγας Παΐσιος συμπλήρωνε 22 ημέρας συνεχούς νηστείας, του εμφανίστηκε ο Χριστός και του είπε.

Πολύ κακοπαθείς για μένα, ιερέ Παϊσιε!

Κι αυτός του απάντησε:

– Μα είναι μεγάλο πράγμα, αγαθέ μου Κύριε, η δική μου μηδαμινή κακοπάθεια, καθόσον μάλιστα η αγαθότητά σου μου παρέχει την δύναμή Σου;

Κι ο Σωτήρας μας του είπε:

– Κάθε καλό έργο είναι ευπρόσδεκτο από μένα, και οπωσδήποτε θα ανταποδώσω το μισθό τους σε εκείνους που το κάνουν, μισθό ανάλογο με τις προσπάθειές τους! Σε αυτό όμως που με ρωτάς ακολούθησέ με.

Και ο ο Μέγας Παΐσιος Τον ακολούθησε, μέχρις ότου μεταφέρθησαν σε ένα σπήλαιο της ερήμου. Τότε του λέγει ο Σωτήρας:

– Μπες στο σπήλαιο, για να αντικρίσεις έναν άνδρα που είναι πραγματικός αγωνιστής μου.

Κι αφού ο Παΐσιος μεταφέρθηκε μέσα στο σπήλαιο, είδε έναν άνθρωπο ο οποίος κυλιόταν στο χώμα, τρίβοντας το στόμα και το πρόσωπό του στη Γη!

Επειδή λοιπόν ο Μέγας Παΐσιος απόρησε για αυτό τον υπερβολικό αγώνα του ανθρώπου, βγήκε έξω από το σπήλαιο, παρακαλώντας τον Χριστό μας να του εξηγήσει τον λόγο αυτής της υπερβολικής ασκήσεως. Και ο Κύριος του είπε:

– Είδες τον δικό μου αγωνιστή, πόσους μεγάλους κόπους υπομένει για χάρη μου;

– Τον είδα, Κύριε, Του λέει ο Παΐσιος, και έφριξα για τους πόνους των ασκήσεων του! Μα παρακαλώ την Αγαθότητά Σου, Χριστέ μου, να μου φανερώσει την αιτία αυτού του μεγάλου αγώνος.

Τότε του λέγει ο Σωτήρας:

– Ο άνθρωπος αυτός έχει μόνον δύο ημέρες που νηστεύει. Και να, βλέπεις πόσο ταλαιπωρείται από την πείνα και την δίψα;

Ακούγοντας αυτά ο Παΐσιος είπε:

– Τότε, γιατί εγώ, που νηστεύω 22 ημέρες πια, δεν έπαθα κάτι παρόμοιο;

– Διότι, εσύ, του είπε ο Σωτήρας, ενισχύεσαι απ’ την Χάρη μου, και νηστεύεις χωρίς κόπο. Εκείνος όμως, σαν πραγματικός αθλητής, νηστεύει μόνο με την αγαθή του πρόθεση, με πολύ κόπο. Φλέγεται δε από τον πολύ πόθο του για Εμένα, και γι’ αυτό πάσχει για την αγάπη μου, πάνω απ’ τη δύναμή του.

Τότε ο Παΐσιος ρώτησε τον Κύριο, ποια πληρωμή θα έχει ο αγωνιστής αυτός από την ευσπλαχνία του, κι Εκείνος του αποκρίθηκε:

– Αυτός που νήστευσε δύο ημέρες, θα έχει την ίδια πληρωμή με εσένα που μνήστευσες 22 ημέρες. Και σ’ αυτόν και σ’ εσένα θα πω, «Εύγε πιστέ δούλε! Μπες στη χαρά του Κυρίου σου». Κι εσύ που έλαβες τα 5 τάλαντα, και εκείνος που είχε μόνο 2 τάλαντα, θα αμειφτείτε, διότι εξίσου φανήκατε πρόθυμοι, και πράξατε το καλό, με την καλή σας πρόθεση και τις ανάλογες δυνάμεις!

Κι αφού του είπε αυτά ο Σωτήρας μας, έγινε άφαντος! Γι’ αυτό αγαπητοί, ας αγωνιστούμε χωρίς να σκεφτόμαστε ότι δεν καταφέρνουμε τίποτα.

 Ο Μέγας Παΐσιος έζησε περί το 300 μ. Χ.